Niet meer intiem

Dit gedrag is voor mij niet herkenbaar, maar een keer samen rustig aan tafel (als dochter slaapt) en bespreken wat dit met je doet lijkt me een goede eerste stap.

Wij zijn ook zelden nog intiem. Dochter van anderhalf die vaak bij ons in bed kruipt en baby van 3 maanden. Slaap is ook heiliger op het moment. Maar vindt het niet oké hoe jouw partner jou van alles de schuld geeft. Hij mag zelf ook wel wat meer initiatief tonen. En lekker makkelijk "jij doet chagrijnig dus ik ook" voor zover het al waar is dat jij zo chagrijnig doet, dan nog kan hij juist beter een keer iets aardigs voor je doen/tegen je zeggen om dat te doorbreken.

Wij zijn ook weinig intiem sinds de baby er is, en tijdens de zwangerschap eigenlijk gewoon niet. We missen het allebei en spreken dat ook regelmatig naar elkaar uit, en dat alleen is al heel fijn. Dan volgt er een knuffel en een kus en een “ik vind je wel nog steeds heel aantrekkelijk en ik wil graag…” gevolgd door een zucht en: “maar ik ben gewoon zooo moe 😅”. Voor ons heeft het geen invloed op de kwaliteit van onze relatie en we nemen het elkaar zeker niet kwalijk. Wat jammer dat dat bij jullie wel zo is… die negatieve emoties en verwijten maken nou ook niet dat je denkt “ohja neem me nu”.

Ik vind zijn gedrag echt onacceptabel, sowieso, maar zeker tegen een zwangere vrouw en de moeder van zijn kind. Terecht dat je boos bent. Ik hoop dat je een goed gesprek kan voeren met hem hierover.

Heb je liefdevol zelfstandig slapen geprobeert van Anja caers? Dat heeft ons geholpen met zelfstandig slapen.

S’avonds sexxen is hier al 3 jaar niet meer gebeurd. Kind slaapt wel op de eigen kamer maar s’avonds zijn we daar beiden veel te moe voor. Het is eigenlijk altijd tijdens een dutje of wanneer we toevallig beiden iets eerder thuis zijn van werk en kind naar de opvang is. Daarbij ben ik nu zwanger en heb ik echt -732910 behoefte aan sex met mijn vent. Was de vorige zwangerschap ook zo. Hier hebben we het over en knuffelen wel extra veel om een beeeetje te compenseren. Mijn vriend begrijpt het wel dat ik nu geen behoefte heb en weet dat het ook met hormonen te maken heeft. Als jij wel behoefte hebt is het misschien een idee om overdag iets te initieren? En dan achteraf bespreken dat het overdag wel kan en dat hij daar ook het initiatief kan nemen. Sowieso is het ook goed om met elkaar te bespreken hoe jullie er beiden instaan. Wie weet voelt hij het ook gewoon niet zo omdat je zwanger bent maar is het makkelijker om iets anders de schuld te geven? Dat hebben sommige mannen 🤷🏼‍♀️.

Ik zou eens samen een gesprek gaan voeren. Wat willen jullie beide? Wat verwachten jullie van elkaar? Hoe gaan jullie dat realiseren. Als jullie beide sex willen, zijn we genoeg opties, buiten de avonden in bed 😁

Het probleem is dus dat hij denkt dat andere wel gewoon regelmatig seks hebben tijdens de zwangerschap. Hij begrijpt het dus echt niet. Hij zegt letterlijk dat zijn gedrag naar mij toe echt mijn schuld is. Ik ben al maandenlang chagrijnig en doe niet leuk tegen hem. Hij kijkt totaal niet naar zijn eigen aandeel, het is gewoon mijn schuld punt. Ik kan geen gesprek met hem voeren. Ik heb het al over relatietherapie gehad om aan onze communicatie te werken. Al is t maar 1 sessie. Maar hij denkt dat als je in relatietherapie gaat, het einde van je relatie echt nabij is.

Het klinkt voor mij alsof dat einde van de relatie al rap naderbij komt op de manier waarop het nu tussen jullie gaat. Hebben jullie het, afgezien van intimiteit, wel nog fijn samen? Hou je nog van hem? Zit “het” er nog in?

Het klinkt alsof het gebrek aan intimiteit niet het grootste probleem is. Zo te horen gedraagt hij zich echt als een schoft... Sowieso is het aanwijzen van "schuld" niet de juiste manier om met problemen om te gaan, jullie zijn immers een team! Misschien kun je individuele en gezamenlijke therapie voorstellen? Dan kunnen jullie individueel en samen werken aan hoe je constructief met elkaar en situaties om kan gaan... wellicht dat het intieme deel dan ook weer gemakkelijker gaat. ❤️ (En wellicht dat je ook op een andere manier intimiteit kan creëeren. Knuffelen op de bank, een kus bij het voorbij lopen, etc.)

Hij gedraagt zich ook als een schoft. Net knallende ruzie gehad. Hij zegt dat er niet naar zijn behoefte wordt gekeken, dat hij er niet toe doet sinds ik zwanger ben. Maar als ik vraag wat zijn behoeften precies zijn, dan moet ik het volgens hem zelf kunnen invullen. Ik vertel hem rustig dat het niet waar is dat hij er niet toe doet. Dat ik hem juist nodig heb etc etc. Maar dan praat ik tegen een muur. En vervolgens komt hij met allerlei verwijten aan. En daar mag ik vervolgens dan niet op reageren. Ik slaap nu op zolder. Dat vind hij belachelijk. Alsof ik “ineens het slachtoffer ben”.

Nouja er ligt natuurlijk een hoop wrijving tussen ons momenteel, die nooit uitgesproken worden want dat wilt hij niet. Ik weet het even niet meer. Ik hoop dat we er nog uit komen want we hebben een kind en nu een tweede op komst.

Ik zal je zeggen dat er maar weinig mensen echt uitspreken geen tot weinig seks meer te hebben met elkaar. Bij ons word het nu weer wat meer (3,5 en 1,5) , maar een hele periode was 1 keer per maand al heel wat 😅 nu is het gemiddeld 1 keer per week denk ik dus ook niet mega veel 🫣 Handen vol aan de kinderen en werk dus beiden moe. Als ons kind in ons bed ligt dan zoeken we wel een ander plekje in huis, dat doen we dan wel weer 😅

Het klinkt voor mij (helaas) heel herkenbaar. Niet het ‘niet intieme’ gedeelte want dat gaat bij ons wel goed. Maar de communicatie en het schofterige gedrag van partner… Ik wil niet zeggen dat ik de oplossing heb maar omdat ik de manier van communicatie herken en de knallende ruzies, slapen op de bank etc kan ik je misschien wel advies geven van een afstand omdat je soms zelf doordat je er midden in zit door de bomen het bos niet meer ziet. Hoe ik het nu hoor, en dat ik bij mij idem dito, is de zwangerschap een hele rit. Is ook logisch, tijdens een zwangerschap gebeurd er heeeel veel. Zowel bij de vrouw, maar óók bij de man. Of het nu je eerste of 2e is. Er is al een hoop veranderd en er gaat ook nog veeeel meer veranderen. Bij ons ging het eigenlijk wel redelijk (communicatie vanuit zijn kant is sowieso soms wat stroef, denk zelf een onderliggende lichte vorm van autisme). Maar vanaf het moment dat ik zwanger raakte zijn we misschien tijdens ruzies al wel 20x bijna uit elkaar gegaan. Het belangrijkste is dat jullie weer 1 worden en niet elkaar gaan afstoten want juist nu hebben jullie elkaar heel hard nodig. Ik zou van de week een gesprekje inplannen met hem. Echt even aangeven dat je met hem wilt praten omdat je hem, jullie zo mist. Geef dan ook echt goed aan dat je het vooral heel jammer vind omdat jullie normaal gesproken zo’n goed team zijn samen. Dat je begrijpt dat de zwangerschap een hele verandering is, naast dat het natuurlijk ook zwaar is om zwanger te zijn terwijl je al een kleintje hebt. Maar dat jullie elkaar juist nu zo hard nodig hebben. Een wrok naar elkaar koesteren kan nooit goed zijn voor jullie, jullie gezin en jullie nieuwe kindje straks. Dus probeer tijdens dit gesprek echt weer 1 te worden. Ik denk als ik het zo hoor dat hij dat nodig heeft. Het extra aangeven hoe hard je hem nodig hebt en hoeveel sterker jullie met z’n 2en staan. Ik weet dat dit lastig is omdat hij ‘gemeen’ en heftig tegen je doet. Het kan helpen als je jezelf er dus even op voorbereid mentaal en dat gesprekje dus echt even inplant. Als je het niet doet, en je laat het vanuit hem komen, zal er waarschijnlijk weinig gebeuren. Wat ik je ook nog even wil meegeven, het ligt NIET aan jou! Ik herken deze situatie ontzettend en de manier van communicatie is echt zeker niet oké vanuit hem. Neem jezelf niks kwalijk, maar probeer er boven te staan want je hebt al een kindje met hem, met een tweede op komst. En je zal zeker ook ontzettend van hem houden!!! Er zitten vast en zeker heel veel goede kanten bij hem en jullie relatie. Maar soms is het nodig om als vrouw zijnde even erboven te staan. Want als we op mannen moeten gaan wachten hier in deze huidige wereld kunnen we soms wachten tot we een ons wegen, en dan alsnog zal het keihard stuk kunnen lopen. Hopelijk heb je hier iets aan… Je kan mij ook altijd privé een bericht doen mocht je hier behoefte aan hebben (ik weet niet eens of dat kan met deze app, dit is mijn eerste berichtje hier haha).

Hier tijdens de eerste zwangerschap nog wel gemiddeld 2x per week seks gehad ergens tot 2 weken voor de bevalling. Tweede zwangerschap 1x per week ofzo, ook een zoontje dat nog bij ons slaapt. Maar zwanger of niet zwanger, van hoe jouw man tegen je doet droog je toch ter plekke op? Als mijn man zo kinderachtig tegen mij zou doen zou ik 0 zin hebben in seks met hem. Wat al voorgesteld is lijkt me goed, proberen samen weer een team te worden. Maar daar mag hij ook even zn best voor doen. De intimiteit die je met zulke negatieve communicatie kapot maakt herstel je niet in een dag. Voel je dus ook niet verplicht om seks te leveren als hij wel een dag normaal doet. Is therapie een optie voor jullie?

Je geeft in je topic aan dat jij wel intimiteit zoekt, maar dat hij het wegwuift, maar dan is dit bericht toch tegenstrijdig met dat hij denkt dat andere wel regelmatig seks hebben tijdens de zwangerschap? Daar lijkt ook al iets mis te gaan met de communicatie. Ik denk dat er niets anders op zit dan met elkaar blijven praten en zelf toch ook de veranderingen aangaan. Mocht hij echt niet luisteren, schrijf een brief aan hem hoe jij je voelt en wat jullie beide kunnen doen en nodig hebben om het te veranderen. Als jullie beide zo stellig blijven, zal er zeker niets veranderen.

Ten eerste hoe hij zich tegenover jou gedraagt is niet acceptabel, onrespectvol en kinderachtig. Vraag jezelf af als hij niet wil veranderen of je überhaupt nog wel door met hem wil gaan, niet alleen uit zelfrespect maar juist ook om gezonde omgeving voor je kinderen te creëren, want dat is dit duidelijk niet. Ik zou een de bal bij hem leggen if je gaat in relatie therapie, waarbij hij ook werkt aan zichzelf of het is het einde van je relatie. Ik stoor ne aan opmerkingen dat een vrouw er naar boven moet staan, jullie zijn namelijk samen een team en horen beide elkaar met respect te behandelen. Daarnaast is het voor een zwangere vrouw zwaar en hoort juist je partner dan extra te ondersteunen. De minder behoefte aan seks is NORMAAL in een huidige situatie. Tuurlijk kan he andere momenten verzinnen en ook elkaar knuffelen/ zoenen. Maar het belangrijkste om intiem te zijn is door emoties veilig en verbonden met elkaar te zijn en juist daar gaat zwaar mis. Ik wil je sterkte wensen en op je hart drukken dat hie hij je behandelt niet oke is. Persoonlijk vind ik hem als kleuterachtige en onverantwoordelijke shoft overkomen. Mijn man ik hebben ook relatie therapie gehad om meer op een lijn te komen en dat werkte voor ons erg goed, echter daar moet ik bij zeggen dat onze relatie niet zo erg er voorstond en we beiden er voor wilden gaan.