Nieuwe partner - pluspapa

Dat ligt denk ik aan verschillende factoren: wonen jullie samen, hoe vaak is hij bij je dochter, welke ervaring heeft hij met kinderen en hoeveel wil hij betekenen in de zorg? Ik zou een open gesprek aangaan waarin je wederzijdse verwachtingen kan afstemmen met elkaar.

Ik denk dat hier geen regels voor zijn (geen ervaring trouwens). Ik denk dat je dit met je partner moet bespreken hoe hij dit ziet en hoe jij dit ziet. Alleen op die manier kom je tot iets goeds.

Dit is voor iedereen verschillend. De ene zal het kind om armen/opvoeden als of het zijn / haar eigen kind is en de ander zal weer anders denken. Ook zal dat te maken hebben of de vader nog in beeld is. Persoonlijk zou ik met je partner hierover in gesprek gaan. Wat zijn zijn verwachten, hoe ziet hij het voorzich, welke rol zou hij in het leven van jouw kindje willen en wat zou jij willen.

Ik denk dat jullie hier zelf goed over na moeten denken. Natuurlijk hoop je dat deze relatie voor altijd is. Maar je weet het niet. Dus wil je dat hij haar corrigeert als ze iets doet of is dat alleen voor jou? Wil je dat hij alleen dingen met haar gaat doen? Wat verwacht je van elkaar hierin?

Ligt er heel erg aan denk ik, ik heb een stiefzoon en de dagen dat hij bij ons is draait hij gewoon mee in het gezin en ik doe net zoveel voor hem als voor onze 2 meiden. Het ging vrij natuurlijk in het begin, nooit echt afspraken over gemaakt

Hier een bonusmoeder Heel verschillend per persoon denk ik. Of je samenwoont, maakt al veel uit. Samenwonend doe je automatisch meer. Leeftijd, zelf kinderen en karakter doen daarin ook veel. Heeft hij affiniteit met kleine kinderen? Ik denk dat je het beste met hem kan praten als je iets mist maar je moet je voor bedenken wat je wil en waarom? Wil je dat hij zorg voor je kind draagt of is hij vooral jouw nieuwe vriend en komt dat later vanzelf wel?

Hoi hoi, bonusmama hier. In het begin, toen we nog niet samenwoonden, zag ik de kids (toen bijna 2 en net 5) ongeveer 2 dagen per maand, mijn man was destijds weekendpapa wat hem erg lastig viel. Daardoor hem alle ruimte met de kids gegeven. Ik ging mee als "extra", maar niet als verzorger. De kids moesten mij eerst leren kennen en ik hun. Dus alles was "vraag maar aan papa" en van mij kwam er zeker geen "nee dat mag niet" (tenzij ze uit het toilet wilden drinken of zo'n onzin bijvoorbeeld 😉). Toen we gingen samen wonen, dik één jaar later, veranderde dat extreem snel. Mijn man ging over op co ouderschap (we gingen samen in het dorp wonen waar de moeder en kids wonen) en de lockdown begon hetzelfde weekend. Ineens ging ik van 2 dagen per maand naar 4 dagen per week. Heftig. Voor iedereen. Maar we waren het wel snel eens: ons huis, ook mijn regels. Inmiddels 2 jaar verder, getrouwd, en dochtertje erbij. Ik bepaal samen met hun mama en papa de opvoeding van mijn bonus kids. Tuurlijk, de final call ligt altijd bij hun maar zij respecteren (gelukkig) ook mijn mening. Wij voeden met z'n 3en op. En vanuit mijn kant maak ik geen verschil tussen mijn 3 kids. Zelfde regels, zelfde zorg. Het belangrijkste is dat alles in overleg gaat. Dus als jij niet helemaal tevreden met de rol bent die je vriend innemt: ga in gesprek. Misschien is hij nog niet comfortabel genoeg met je kleintje, of wil hij jou juist alle ruimte geven, of speelt er iets anders. Het is een zoektocht en het is zwaar soms. Maar dat is het wel waard ❤️

Hallo, Ik denk dat het er vooral vanaf hangt of jullie samen wonen of niet en wat jullie beiden van elkaar verwachten. Mijn twee dochters waren jong toen mijn huidige man in ons leven kwam, 5 en 2 jaar. Ze noemen hem papa ... en hier is het zo dat hij evenveel zeggenschap als mij over de kinderen heeft. Hij helpt met alles, het enige wat hij niet doet is helpen bij het douchen en toiletbezoek. Voor ons werkt het zo heel goed en voelen wij ons hier allemaal fijn bij. Ook maakt hij geen onderscheid tussen 'mijn' twee dochters en ons zoontje 🙏🙏