Ochtend depressie

Ik herken dit deels. Ik heb ook periodes in mijn leven gehad met paniekaanvallen en ben altijd wel erg gefocust geweest op slaap (en aantal uren dat ik moest maken). Ik heb daarvoor een slaapcursus gevolgd (CTG-i via de GGZ) en ik kwam er daar achter dat ik alles rondom slaaphygiene al voor 90% in acht nam (geen tv op de slaapkamer, telefoon blauw licht uit, ‘s avonds niet meer werken/te veel eten, geen cafeïne meer na 15:00 u, iedere dag een vast ritme, etc). Ik maakte me vooral druk over hoe ik me voelde en of ik de dag wel door zou komen. Maar het aantal uren slaap, is daar bij mij niet altijd perse relevant voor. Als ik mijn dag wat rustiger indeel (lees: middagdutje en niet te veel op een dag willen plannen en voldoende pauzes inplannen ) dan kan ik een werkdag in principe ook best een keer op 3 uur slaap doen. Verder kwam ik erachter dat ik autisme heb en dat daaruit die behoefte aan controle/routines, alles zo perfect doen zo voortkwam. Maar voor mij is het echt loslaten en bijv niet al dagen van tevoren gaan stressen of ik de dag voor een belangrijke kantoorwerkdag wel lekker kan slapen. Maar dat is veel oefenen om je mindset zo aan te passen. En daarnaast: je zegt: ik werk maar 2,5 dag en ik schaam me dat ik me zo voel. Toevallig had ik het er vandaag nog met mijn werkcoach over: het is niet nodig je te spiegelen aan anderen die meer lijken te kunnen. Die kunnen op andere vlakken weer minder dan jij en dat is helemaal oké. Ieder zijn talenten en dat jij 2,5 dag werkt, betekent dat je meer ruimte in je hoofd hebt voor andere dingen. Dat is ook heel waardevol!

https://ggnet.nl/downloads/behandelmodule-leer-beter-slapen-definitief-1.0.pdf#asset:2568:url| Hier kan je de lesstof van die CTG-i training inzien!

Ik herken je gevoel deels! Ik ben sochtends ook vaak geen mens en op zijn zachts gezegd zeg ik altijd dat ik opstart problemen heb. Al mijn vrienden en kennissen weten ook dat ze niet met me hoeven af te spreken voor 14:00u en ik sta savonds als de kinderen op bed liggen rustig mn badkamer schoon te maken omdat ik sochtends er gewoon geen energie voor heb. Wat voor mij helpt is proberen mijn negatieve gedachten als “pffft ik ben moe” en soms ook “het leven is zwaar” om te zetten in positieve gedachten. Ja ik ben moe, maar ik kan nog even lekker op de bank liggen bijvoorbeeld al is het maar 10 min en het leven is zwaar, maar mn familie is gezond! (Misschien stom, maar werkt voor mij wel) Wat mij ook helpt is gewoon beginnen met de doelen die ik heb gesteld als ik vrij ben (stel ik altijd op in de douche, mezelf daarna aankleden, dan ben ik in ieder geval wakker, als ik in mn pyama blijf lopen dan wordt het die dag sws niks). Ik vind persoonlijk mijn werk echt heel leuk dus als ik er eenmaal ben dan gaat het ook wel weer (ookal weer iedereen daar ook dat ik voor 11 nog niet echt ben opgestart en daarna als een speer ga). Hoe is dat voor jou? Gezond eten en sporten is heel erg helpend. Dan heb je toch meer energie. Vind je je werk leuk? En heb je er meer last van in de winter of de zomer?

Hoe lang geleden ben je van baan gewisseld en vind je je nieuwe baan leuk (geeft deze energie)? En heb je nog energie over als je thuis komt van werk? Het klinkt alsof je op je tenen loopt en je onder te veel spanning staat. Als dat zo is, dan zou ik dat bespreekbaar maken (op je werk) en je situatie aanpassen naar wat past bij je belastbaarheid. Beter nu op tijd op de rem trappen, dan straks heel lang moeten herstellen van een dikke vette burnout. En ja, 2,5 dag werken met een klein kind EN ook een nieuwe baan is Veel! Ik herken je gevoel en ik werk nu op dit moment nog maar 2x 3 uur (wel weer uren opbouwen) en dat vind ik op dit moment al vermoeiend.

Wat naar dat je je zo voelt! Ik herken het helaas helemaal! Het is bij mij ook niet alleen op dagen dat ik moet werken, ook op dagen waarop ik iets heel leuks ga doen, bijvoorbeeld op vakantie, heb ik dit. Dan wil ik gewoon niet meer op vakantie op het moment dat ik op moet staan… als ik eenmaal helemaal wakker ben is het vaak wel weer goed. Ik heb dit eigenlijk al zolang ik me kan herinneren. Het belemmert mij ook enorm en ik vind het ook echt heel moeilijk. Ik snap ook niet hoe het kan, ik slaap genoeg en ik vind mijn werk en gewoon mijn hele leven echt heel leuk! Ik zou heel graag eens ‘s ochtends vroeg bijvoorbeeld als het mooi weer is met mijn dochtertje willen wandelen op een vrije dag, maar hierdoor lukt het me gewoon niet. Ik heb dus helaas geen tips voor je, maar wel herkinning, misschien helpt dat ook wel wat. Ik hoop dat iemand anders wel goede tips heeft!

Er is al veel gezegd, wat ik nog wilde toevoegen: Ik keek eerder ook altijd snachts op mijn telefoon en dan ging ik de uren tellen die ik nog kon slapen. Als ik ‘s ochtends wakker werd, was het eerste wat ik ging doen: tellen hoeveel uren ik had geslapen. Het nadeel daarvan is, dat wanneer ik minder dan 6 uur had geslapen, ik me daardoor altijd nog moe-er en rotter voelde. Terwijl ik nu soms ook na een beroerde nacht (naar schatting 3-4 uur slaap) ik me ‘s ochtends nog best oké voel en ‘s middags met bepaalde periodes zelfs ‘normaal’. Dus daar waar ik me vroeger bij zo’n nacht gelijk zou ziekmelden, ga ik het nu vaak wel eerst proberen, en met succes ! Of ik werk thuis (wat ook wel echt een chille tussenmogelijkheid is).

Bedankt voor alle reacties! Heel helpend om te lezen dat er herkenning is en dat jullie de moeite hebben genomen om tips te geven. Met periodes is het wel erger heb ik het idee. De winter en het donkere weer helpt zeker niet mee. Het is dan erger maar in andere tijdens is het ook aanwezig. Ik zal even zo algemeen beantwoorden dat mijn werk een lastige kwestie is. Mijn studie vond ik fantastisch, althans het theoretische deel met het leren en tentamens maken. Het sociale deel vond ik lastig. Toen ging ik aan het werk en vond ik het tegenvallen. Het was zwaar en ik was grotendeels bang. Ik werd veel alleen gelaten met veel verantwoordelijkheden. Ook nachtdiensten moest ik alleen uitzoeken. Voor wat betreft werkplekken heb ik veel meegemaakt daar zal ik niet al te veel over uitwijden. Inmiddels werk ik nu bijna 10 jaar in dit vak en durf inmiddels wel te zeggen dat ik het prima kan. Sinds 4 maanden heb ik deze baan en de sfeer is 100% anders dan mijn vorige baan. Dus dat helpt. Maar echt gelukkig in wat ik doe, nee dat niet. Het lastige is dat ik vrij specifiek opgeleid ben dus kan niet super makkelijk iets anders doen, althans op hetzelfde niveau. Praktisch gezien zijn we enkele jaren geleden verhuisd en hebben mijn salaris echt nodig om de hypotheek te betalen. Een lager salaris is geen goede optie omdat ik dan juist meer zou moeten gaan werken dus het moet wel wat vergelijkbaars zijn. Mijn werk is gewoon intens. Weinig pauze, staan, veel verantwoordelijkheid, iedere 15 min een nieuw consult enz. Een jobcoach heeft een keer gezegd dat het wellicht ook ver van mijn karakter af staat omdat ik best introvert ben. Dat dat niet erg hoeft te zijn maar dat het wel extra uitdagingen met zich mee kan brengen en vermoeiender is. Soms zie ik vacatures in de buurt bij bijvoorbeeld de Hema hier 5 min verderop als winkelmedewerker, dan denk ik waarom niet. Iets heeeeel andere maar ja, lager salaris dus zou meer moeten gaan werken. Aan de andere kant zijn we verhuisd, dat maakte niet gelukkiger, ik ben van baan gewisseld (meerdere keren) en ook dat had niet het gewenste resultaat. Ik ben ook een beetje bang dingen te veranderen en vervolgens alsnog ongelukkig te zijn. Ik probeer de laatste tijd in ieder geval mijn slaaproutine aan te passen met alleen nog een boek lezen in bed en op tijd op te staan. Ik had vooral de neiging om zo laat mogelijk op te staan terwijl ik dan meer moest haasten. Nu probeer ik een half uur eerder op te staan, te douchen en mezelf echt even rustig klaar te maken voordat ik verantwoordelijk ben voor ons zoontje en die uit bed moet halen. Meestal had ik de neiging om dat zo snel mogelijk allemaal te doen met ons zoontje om me heen. Ook probeer ik al het eten e.d. de vorige avond klaar te leggen zodat ik minder heb om aan te denken. Dit helpt allemaal wel hoor, alleen voel ik me nog steeds niet happy. Soms twijfel ik of ik ook ergens in het spectrum zit. Mijn man wel. Maar die is compleet anders dan dat ik ben. Ik ben heel gevoelig, veel emoties en ben ietsje flexibeler dan dat hij is. Daarentegen vind ik plotselinge veranderingen echt vervelend, hoef je hier ook niet zomaar aan de deur te staan vind ik niks, ben sociaal niet de handigste, kan niet tegen veel prikkels enz.

Ik herken dit deels. Ik zit in de ziektewet dus werk al een tijd niet maar ik heb dit gevoel ook als ik leuke afspraken heb staan. Als ik bijv met een vriendin heb afgesproken dan kijk ik daar op de dag zelf ook altijd opeens heel erg tegenop en ben ik aan het zoeken naar redenen om het af te kunnen zeggen. Savonds heb ik het minder en dan plan ik dingen in waar ik vervolgens sochtends weer heel erg tegenop kan kijken. Ik heb geen idee waar het vandaan komt. Ik heb het al jaren maar de laatste tijd neemt het wel toe. Alleen maar thuis zitten werkt niet mee omdat ik wat in isolement raak, maar ik wil dat ook niet veranderen. Ik ben ook erg introvert en ben het liefst lekker thuis met mijn man en zoontje 🫣

Ja dat herken ik ook hoor. Binnenkort heb ik afgesproken met een vriendin die ik ongeveer 1-2x per jaar zie. Wat we overigens allebei prima vinden. Ze woont op ongeveer 2 uur rijden bij mij vandaan. Maar ook al komt ze naar mij toe, ik zie er tegenop. Voelt heel lullig eigenlijk want ik vind het wel leuk. Zeker achteraf. Maar ik weet ook dat zo'n dag dan vermoeiend gaat zijn en op een of andere manier vind ik vooral die gedachte lastig.

Bedankt voor het delen, daar ga ik eens rustig voor zitten!👍🏻

Ik heb zelf veel last gehad van mentale klachten, maar gelukkig gaat het nu echt goed. Hier zijn een paar tips die mij hebben geholpen: 1. Maak een planning met balans: Zorg voor een goede afwisseling tussen werk en ontspanning. Dit voorkomt dat je overbelast raakt en helpt je rustmomenten in te bouwen. 2. Plan iets om naar uit te kijken: Hoe klein ook, het maakt verschil. Denk aan een lekker ontbijt, een goede kop koffie, een hobby die je inplant, of een fijne afspraak. 3. Werk aan je mindset: Het kost tijd, maar een positieve mindset kan je leven veranderen. Gebruik affirmaties – korte, krachtige zinnen die je helpen positief te denken en jezelf te bekrachtigen. Voorbeelden van affirmaties voor meer energie, een uitgerust gevoel en tegen depressieve gevoelens: • “Ik begin de dag met energie en kracht.” • “Ik verdien rust en tijd voor mezelf.” • “Mijn lichaam en geest herstellen elke dag.” • “Ik ben sterk en veerkrachtig.” • “Ik focus op de dingen die me blij maken.” • “Mijn gedachten brengen me rust en balans.” • “Ik vertrouw op mijn eigen kracht.” • “Elke dag ben ik dichter bij mijn doelen.” • “Ik ben het waard om me goed te voelen.” • “Ik creëer mijn eigen geluk, stap voor stap.” Herhaal deze affirmaties meerdere keren per dag, vooral ’s ochtends en voor het slapen gaan. 4. Tips voor moeilijke ochtenden: • Sta rustig op en begin met kleine stappen. • Doe een korte ademhalingsoefening of lichte beweging, zoals rekken of yoga. • Maak een ochtendritueel met iets wat je energie geeft, zoals muziek of een wandeling. Als je nog vragen hebt, mag je me altijd een privébericht sturen!

Het klinkt meer als een angststoornis, angst voor het niet aankunnen. Ik herken dit en voel dit ook vaak in de ochtend. Heb je toevallig ook iets van ad(h)d? Ik heb dit wel en denk dat het er ms iets mee te maken heeft. Het is iig een angst om naar werk te gaan/te zorgen voor mn kind terwijl ik heel moe ben en het allemaal te veel is ofzo..

Ik durf niet te zeggen of er daadwerkelijk iets van add of ass zou spelen, het zou me niet geheel verbazen. Maar hier zou je misschien nog gelijk in kunnen hebben. Als ik terugdenk aan alles heb ik eigenlijk altijd wel ergens een angst voor gehad. Is zeker iets om naar te kijken. Dank je:)

Wees niet te streng voor jezelf, want je werkt nog maar 4 maanden in je nieuwe baan. Zo'n eerste periode is heel pittig en zeker met een klein kind. Je bent denk ik ook niet uitgerust gestart na je vorige werkplek. En wellicht ben je niet gemaakt om op 1 plek te blijven werken. Sommige mensen hebben afwisseling nodig en zijn snel uitgekeken (ik onder andere), dan zou detachering wel iets voor je kunnen zijn. Ik heb dat ook een periode gedaan en ben hierdoor ook veel gegroeid als persoon, maar ook in mijn werkmogelijkheden. Je kan namelijk veel sneller ervaring opdoen en zo stapje voor stapje naar je 'droombaan' toe werken. Je kan ook vrijblijvend een gesprek aangaan met een detacheerder, dan hoor je ook hoe ze naar je cv kijken en welke mogelijkheden ze zien.. O, en vanochtend moest ik mijzelf ook echt even mijzelf bij elkaar rapen en 'zin maken' om te werken.... bij mij helpt het dan om heel overdreven zoiets te zeggen als : ik heb er zin in!! En dan neplachen erbij. Klinkt stom maar door het neplachen lukt het mij beter om ook echt te lachen en blij te kijken (en zijn na een tijdje)..

Ik heb dus ADD en twijfel ook wel eens aan autisme.. Maar zolang ik al werk zie ik ertegenop, voelt het als moeten. De slaapproblemen heb ik ook.. in het verleden heb ik ook gewoon gehad dat ik niet in slaap kwam in de avond uit angst voor een slechte nacht(selffullfilling prophecy dus😅).. en heb ook al een paar burnouts gehad vanwege deze constante werkstress. Het schijnt bij ASS een bekend fenomeen te zijn(opzien tegen dingen moeten), of het ook een AD(H)D ding is weet ik niet zo goed. Ik heb zelf geen enkel probleem met sociaal contact/non-verbale comm enz, dus daarom twijfel ik zelf of een ASS diagnose wel is wat er speelt bij mij, maar lastig en vermoeiend is het zeker..