Offtopic- spijt aankoop huis

Ik ken je gevoel. Het is altijd eng als je weggaat van wat je kent en het onbekende instapt, zeker bij iets als dit waar je het niet zomaar omdraait. Dit kan de negatieve stress sterker maken, ik ben daar zelf ook enorm goed in. Ik zou me focussen op het huis en de mogelijkheiden die je erbij krijgt door te verhuizen van een appartement naar een huis. Die afstand zal je voor je het weet ook gewoon zijn. ❤ komt goed!

Ja hier. Ik kom zelf uit de stad en me man van platteland. Hebben een huis gekocht in dorp 15 jaar geleden. Ik vond echt spannend in de zin van we hebben niks hier geen bekenden geen winkels geen fatsoenlijk ov niks. We wonen hier nu 15 jaar en echt wil eigenlijk niet terug bevalt me zo goed zulke vriendelijke mensen en ontzettend goed contact met buren dus is er iets kan er altijd terecht of ze passen even op de kids. De winkels enz mis ik niet eigenlijk heb auto voor de deur dus kan altijd weg. Als ik nu na me ouders ga denk ik mensen wat druk hier blij als ik thuis ben. Nooit cobtact gehad met mensrn in de straat bij me ouders

Ik denk dat je veel te veel beren op de weg ziet. Niets op loopafstand - wat heb je aan een winkel op loopafstand? Het is toch niet alsof je iedere dag om boodschappen gaat? De school en speeltuin heb je wél iedere dag iets aan. 10 min fietsen van OV is echt heel dichtbij. Ik zit 40 min in de bus voor ik bij de trein ben. Mensen moderner? Dat zijn echt aannames. Je moet het maar net treffen met leuke buren. Dat kan in een stad kut zijn en in een dorp leuk. Of andersom. Je kunt niet meer terug dus probeer er open in te gaan.

Heel erg herkenbaar. Wij zijn nu ruim 2 jaar verder en soms denk ik nog steeds van.. pff waren we maar -daar- naartoe verhuisd. Het ene moment ben ik heel erg blij dat ik hier nu woon (prachtig huis, lieve buren, rustige straat) maar soms verlang ik naar een sprankelendere omgeving (winkels, mooie architectuur, mooie parken, meer multiculti en minder dorpse mentaliteit). Helaas kan je niet alles hebben in het leven, en, als je misschien wel op de leuke plek had gewoond waren er ook dingen die je dan mistte.

🙋‍♀️ Zowel mijn partner als ik woonden in steden; ik midden in het centrum en hij vlakbij een centrum. We hebben 3 jaar geleden een huis gekocht in een dorp. Klein winkelcentrumpje op 15 min lopen afstand en de eerste stad op 15 min met de auto. Het is heel anders. Vroeger rolde ik van de kroeg naar mijn appartement, kon ik makkelijk even shoppen, was ik wat vergeten bij de supermarkt was deze om de hoek. Maar het went! Je stelt je erop in en sowieso met kleine kinderen veranderen je prioriteiten. Mijn kinderen kunnen hier veilig buiten spelen. De basisschool zit hier om de hoek. Mijn oudste heeft vriendinnen waar ze zelfstandig heen kan lopen, ook in het donker voelt dat nog veilig. We hebben een flinke tuin, een grote woning, fijne buren, sociale controle, etc. Allemaal dingen die in de stad niet mogelijk waren. Vooral de rust en de ruimte zijn echt geweldig. En ja, soms mis ik echt nog wel om even makkelijk een borrel te drinken met vriendinnen, maar ik ben zo ontzettend gelukkig hier; het is het echt helemaal waard geweest.

Heb je al kinderen? Jaren geleden moest ik, nadat ik lang in steden had gewoond, ook de keuze maken tussen een huis kopen in de stad of in een dorp. Lastig vond ik, omdat ik nog wat jonger was en graag de reuring van een stad om me heen had. Maar in de stad kon ik veel minder huis kopen voor hetzelfde geld. En ik wilde ook wel een tijdje op een plek blijven wonen en is het in de stad nog zo leuk als je ouder wordt? Uiteindelijk toch een huis in een dorp gekocht. Wel vlakbij de stad, maar ook vlakbij natuur. In een mooie nette wijk. Winkels in het centrum van het dorp op zo'n 10 min fietsen afstand (inmiddels een e-bike en is het nog minder dan dat), trein idem. Bushalte om de hoek. Nu al die jaren later heel blij met mijn keuze. Zeker nu ik een kind heb, zie ik zoveel voordelen van het wonen in een dorp. Je kent sneller mensen, hebt sneller contact met andere ouders. De natuur is vlakbij, heerlijk om met mijn zoon lekker te wandelen en uit te waaien. Het verkeer is veiliger voor een kind op een fietsje. Wachtlijsten voor kdv en scholen niet zo lang als in de stad. Veiliger omgeving. School fijn in de wijk en hoewel het een grote school is, toch nog echt wel een stuk kleiner dan die in de stad. Overal speeltuintjes in de buurt. Als zoon wat ouder is, is het veilig genoeg om zelf naar vriendjes of school te lopen. Mensen zijn ook niet zo dorps meer als vroeger. Ik ben in een dorp opgegroeid en vond dat toen vreselijk. Maar tijden zijn veranderd, mensen uit de steden trekken ook de dorpen in, er zijn expats die daar huizen kopen, mensen die niet uit de dorpen komen settelen zich daar, dus het is veel gemengder dan vroeger en niet meer zo ons kent ons. Ik denk dat je alle dingen nu veel groter maakt in je hoofd dan dat het is. Aan die afstand ben je zo gewend. En je gaat onwijs vooruit in woongemak, van een appartement naar een huis. Focus je op de voordelen en ga er open in en dan valt het misschien wel reuze mee.

Ik herken wel veel. Wij woonde in een stad, kwartiertje lopen van het centrum en nog geen 10 minuten anders met de tram. En ook rechtstreekse verbinding naar een andere grotere stad vanaf hier. Ook een winkelcentrum gelijk naast ons flat, met de kruidvat, wibra, boekenwinkel, bloemenwinkel, 2 supermarkten en nog wat kleine restaurants. Dus helemaal vol leven! Ik kwam dus ook echt elke dag wel in dit winkelcentrum, lekker loopje erheen. En ook zeker 1x in de week wel naar het centrum. We wilde graag het flat uit, buurt was niet meer top en we hadden een wens voor een 2e dus groter wonen + tuin vonden wij een must. In onze stad was nog maar 1 wijk waar we echt wilde wonen; maar veelste duur. Dus wij zijn uitgekomen op een dorp, zo'n 20 minuten rijden van onze stad af. Waren heel blij maar vond het ook wel lastig om nu echt bijna alles met de auto (of fiets) te moeten doen. Centrum zitten bijna net zoveel winkels als wat wij in het winkelcentrum naast het oude flat hadden. Erg wennen zo weinig, en dan is het ook nog wel dat we de auto ervoor moeten pakken (of ja, fiets maar ik was zwanger en nu een newborn). Was erg bang dat ik mij zou vervelen en het te rustig zou vinden. Máár wat een verademing om hier te wonen zeg! We wonen er nu een jaar. De kinderen zie je hier echt nog wel buiten spelen, het sociale aspect is hier zo veel groter en gezelliger dan dat we in de stad hadden. Én ik ben nog steeds wel 1x in de week in het centrum van de stad, omdat de afstand dus echt prima te doen is. Heb echt het gevoel het beste van 2 werelden nu te hebben🤭 Soms blijft het irritant dat winkels wat verder weg zitten, als je iets bent vergeten bijvoorbeeld. Maar dat weegt weer niet op tegen wat ik nu, terugkijkend, storend vond van in de stad wonen🤭

Ik kom zelf uit de stad en ben jaren geleden bij m’n man ingetrokken in een dorp op ‘t platteland. Wel speeltuinen en een basisschool dichtbij en wel een winkelcentrum op fietsafstand. Een wat grotere winkelstraat op 20 min fietsen en het treinstation op 15 min fietsen. Nou allemaal prima te doen, zou ook eigenlijk niet meer terug willen.. De drukte kan je toch wel opzoeken. Merk juist dat alle kinderen uit de buurt naar die ene basisschool gaan, waardoor alle kindjes elkaar kennen en veel met elkaar spelen ipv dat alle kinderen ergens anders in de stad op school zitten. Iedereen is hier zo vriendelijk en let op elkaar ipv dat iedereen in de stad zo op zichzelf is. Ik denk dat je alles wel een beetje groter maakt dan het is. 10 minuten fietsen naar een winkelcentrum en station stelt natuurlijk niets voor, daar ben je zo. Restaurants kun je toch ook prima een stukje voor reizen? Zoiets doe je toch niet elke dag lijkt me? Lijkt me belangrijker dat je een fijn huis hebt in een fijne buurt met leuke buren..

Wat vervelend dat je je zo voelt onder zo’n grote beslissing! Drie jaar geleden verruilden wij de stad waar we zo dol op hadden voor een kleinere, aangrenzende stad. Daar konden we een huis kopen met grotere tuin, meer ruimte, we woonden op een paar minuten lopen van het station en wat kon er nou verschillen, als we zo dichtbij bleven wonen? In ons geval: alles. We hebben na een half jaar proberen, verbouwen, niet zeuren, naar elkaar uitgesproken dat we niet gelukkig waren hier. Het huis beviel niet zo, maar de stad en buurt en de mensen nog minder. Ik kan er nog steeds niet de vinger precies opleggen, maar wij kwamen er zo achter dat de locatie voor ons veel belangrijker was dan het huis. Waar we woonden waren er wel overal voorzieningen, maar onze vrienden woonden nog in de andere stad. En natuurlijk kunnen die langskomen, maar zo spontaan als het was, werd het hier niet. Na een jaar hebben we de knoop doorgehakt en het huis te koop gezet, zonder een nieuw huis te hebben. Via via konden we uiteindelijk een huis kopen in een wijk waar we het allerliefst wilden wonen. In de stad waar we zo dol op waren, dus. En het is een verademing, elke dag weer. Nu met een kindje, waar het leven meer in en om het huis afspeelt, helemaal. We passen hier gewoon veel beter. Maar! Dit ligt aan zoooveel factoren. Ik zie om me heen mensen allerlei keuzes maken, ook mensen die liever niet waren verhuisd, maar die zich wél fijn voelen in hun huis en de buurt of dorp voor lief nemen. Ik zie mensen die wel ergens wennen, mensen die via hun kinderen wennen, mensen voor wie locatie niet belangrijk is, mensen die zich überhaupt overal thuis blijken te voelen. Ga ervanuit dat je gaat wennen, ga het proberen, en zo niet.. dan zie je het dan: je komt er wel weer vanaf, in deze tijd. Zet ‘m op!

Ik ben in de stad opgegroeid en toen wij gingen samenwonen zijn we dan ook midden in het centrum van de stad gaan wonen. Mijn man is in een klein dorp opgegroeid en kon niet wennen. Wij hebben dus, nu 7 jaar geleden de keuze gemaakt om weer naar een dorp te verhuizen. In ons dorp zijn geen voorzieningen, alleen een basisschool, het is echt een klein dorp met maar 1500 inwoners. Voor de supermarkt moeten we naar het naast gelegen dorp en voor de winkels zit ik 15 a 20 minuten in de auto. Wat denk je....? Ik vind het heerlijk!!! Ik had het nooit verwacht, ik was super zenuwachtig en dacht ook dat ik nooit in een dorp kon wennen, want iedereen 'kent' elkaar al. Nu gaan we over een maand verhuizen naar het geboorte dorp van mijn man, hier zijn iets meer voorzieningen, wel een supermarkt en wat winkeltjes en zelfs wat restaurantjes. Ik merk aan mezelf dat ik dit nu weer spannend vind, omdat we nu dus naar een iets groter dorpje gaan (alsnog 'maar' 6000 inwoners). Ik zou dus zeggen; geef het een kans, misschien verbaasd het je wel en vind je het er heerlijk!

Ik wil iedereen bedanken voor het delen van haar verhaal. Heel fijn om te lezen! Ik denk dat ik inderdaad teveel in m'n hoofd zit. Uiteraard is nabijheid een relatief begrip en moet ik het maar gaan ervaren. Het heeft in ieder geval geholpen om jullie ervaringen te lezen.

Wij zijn verhuisd van een stad naar een dorp met ook niks op loop afstand, meeste winkels zoals “zeeman, wibra, action, Lidl, buitenlandse toko’s enz allemaal op 5 km of meer. Het is hier allemaal bizar snel gewend!

Zelf geen ervaring mee, alleen m'n zus en zwager wel. Zij hebben 8 jaar geleden hun huis verkocht en zijn in een dorp gaan wonen. Ze hebben er geen moment spijt van gehad! Ze wonen heerlijk, de kinderen hebben het naar hun zin en het voelt daar gewoon heel fijn allemaal. Ik kom er ook graag! Ik weet zeker dat het helemaal goed gaat komen bij jullie!!! 🤗

Wij ook verhuisd van een stad (Amsterdam) naar een veel kleinere plaats. We vinden het fantastisch! Als je een bakfiets koopt ben je echt overal zó. 🥰

Ik ben zelf voor de liefde verhuist van een appartement in groot levendig dorp met alles in het westen, naar een vrijstaand huis in een klein senioren dorp op de Veluwe. Ja, dat is even wennen. Ik moet eigenlijk voor alles ver fietsen of met de auto. We hebben wel een basisschool en wat sport dingen in de buurt Maar ik zou het toch niet snel opgeven. Hier hebben we alle ruimte en rust. De kinderen spelen heerlijk buiten in onze tuin. Uiteraard heb ik af en toe heimwee, maar zie mezelf niet met hele gezin van straks 5 in een appartement midden in winkelstraat wonen.

Wij zijn op fietsafstand van centrum Zwolle verhuisd naar een klein dorpje in Zuidoost Drenthe. We hebben wel een supermarktje op loopafstand, op 4 km een redelijk winkelcentrum. Niet tot , nauwelijks OV . Treinstation zit op 20 km. Auto is hier onmisbaar. Maar zou nooit meer terug gaan. Dit is zoveel prettiger wonen.

Ik ben van mijn lievelingsplek (waar ook mijn familie en vrienden wonen) verhuisd naar een lelijk stadje met een filegevoelige route naar m’n werk. Ik baal van veel dingen: ik mis de schoonheid van m’n oude woonplaats, ik mis het op de fiets naar m’n werk kunnen, de gezellige plekjes en vele faciliteiten, de gelijkgestemden, ga zo maar door. De voordelen van mijn huidige woonplaats zijn dat we een heel fijn huis hebben in een rustige straat, mijn man nu op de fiets naar zijn werk kan en ik 20 minuten naar hoef te rijden naar mijn familie, half uurtje naar werk. Ik begin wel langzaam te wennen hier en de rust is echt fijn met kleine kinderen. De drukte van mijn oude woonplaats mis ik als kiespijn! Mijn hoop is dat we op een gegeven moment terug kunnen verhuizen als de kinderen ouder zijn en ze zelf eropuit kunnen. Dan zou ik zelf best met een kleinere woning toe kunnen. Ik ben overigens niet ongelukkig in mijn nieuwe woonplaats, maar het gaat mijn liefde voor mijn oude woonplek nooit evenaren, laat staan overtreffen en daar heb ik me maar bij neergelegd.

Het is ook eng spannend om te verhuizen wij begonnen ook in de stad toen terug naar het dorp waar ik geboren ben. Het dorp zelf was prima! Maar het huis en de buurt was niet ons ding😉 vorig jaar verhuisd en maar 300m veder gaan wonen maar we wonen hier met zo veel meer plezier dat dit huis echt als een thuis voelt wat dat andere nooit gedaan heeft! Het is altijd lastig

Wonen op de perfecte plek is natuurlijk de droom. Maar soms moet je er gewoon het beste van maken, want het is onmogelijk om ALLE boxjes aan te kunnen vinken. En ieder voordeel heeft zijn nadeel en andersom. Nagenoeg al onze buren zijn bijvoorbeeld van mijn ouders leeftijd, maar nu ik ze leer kennen blijken het (bijna) allemaal fijne mensen te zijn en dat is zo bepalend voor je woongenot.

Het gaat je zo te lezen vooral om de locatie. Maar als ik het lees denk ik, alles zit op redelijke afstand. 10 min. fietsen is heel goed te doen, weet ik uit ervaring. De basisschool hoor je vanzelf verhalen over, en als het bevalt, ideaal zo dichtbij. Ga in de zomer maar eens kijken hoe de kinderen er lekker buiten kunnen spelen (wat in de stad veel minder kan). Je klinkt als iemand die sociale contacten wel gaat opzoeken. Bij ons zit alles op ongeveer dezelf afstanden, en het enige moment dat ik me opgesloten voelde was toen ik vast zat aan de slaapjes van de tweede (had dus niks met locatie te maken). De eerste nam ik namelijk gezellig mee naar restaurants enzo, had toen wel een auto. Nu doen we alles op de fiets (tot 3/4 km). Het is denk ik ook lastig dat je het huis nog niet je thuis kan maken. Als dat er eenmaal is en het voelt meer als je eigen mooie plekje, zou het dan niet anders worden? Al je contacten vind je met 1 druk op de knop, stad ga je zo naartoe.