Oma en opa wonen op 1.5u rijden, moeite mee

Een vriendin van mij rijdt op haar parttime dag (woensdag) iedere 2 weken op en neer met haar kinderen naar haar ouders / opa en oma.. denk dat gezien de mobiliteit van jou ouders, de oplossing bij jouzelf ligt..

Zelfde hier! Ouders wonen verder weg, wij gaan op termijn verhuizen die kant op.

Mijn ouders wonen op 20min rijden, mijn schoonouders op 1 uur rijden. Beide stellen worden ouder en minder mobiel. Ik ga er vanuit dat op enig moment wij zelf om de zoveel tijd langs de ouders/ schoonouders gaan moeten. Zo ging dat vroeger ook met mijn opa's en oma's. Elke 2 weken op zondag langs de grootouders. Als je partner dat niet ziet zitten dan zal je alleen bij je ouders langs moeten gaan inderdaad. Wat betreft de mantelzorg, tja, dat lijkt mij niet erg te doen op die afstand. Geen oplossing voor.

Hier is het andersom, dicht bij mijn ouders en 1 uur van de schoonouders. Ik herken dat het vervelend is, hoewel ik me vooral stoor aan het feit dat mijn schoonouders nooit naar ons toekomen. Wij altijd naar hen. Terwijl zij zonder baby veel flexibeler zijn (ze zijn nog niet zo oud). En intussen maar klagen dat ze hun kleindochter weinig zien. Dus vanuit die gedachte denk ik dat er ook een rol/verantwoordelijkheid bij de opa/oma zelf ligt. Ook al ben je minder mobiel, je kan wel initiatief nemen. - Misschien is een bezoek haalbaarder als ze bijven slapen bijvoorbeeld? - Kan je moeder niet met de trein, evt. kan je de eerste keer mee gaan als ze dat spannend vindt? - Halverwege afspreken voor een dagje uit? - Kind naar hen en logeren, voor 2 dagen is de reistijd nog wel te doen? - Regelmatig uitgebreid beeldbellen. En verder op tijd inschrijven voor verzorgingshuis / zorg aan huis.

Bedankt voor jullie reacties, zitten wat goede tips tussen. Het doet me vooral zeer dat ze regelmatig zeggen dat ze wilden dat ik dichterbij woon, maar jaren geleden zeiden ze juist altijd dat ik moest gaan waar ik wilde en dat ze me altijd wel zouden komen opzoeken. Ik voel me nu echt schuldig dat ik zo ver weg van ze woon.😪 Maarja als we dichterbij wonen is het ook niet goed want dan wonen we weer ver van de schoonouders af. Als mijn dochter (nu 11 wk) wat ouder is zal ik vaker naar hun moeten, zoals ik al deed voordat ze geboren was.

Heb jij/je ouders daar ook nog veel familie/vrienden? Mijn schoonouders wonen op ca uur rijden. Schoonmoeder is ernstig ziek. Schoonvader heeft zich bewust al ingeschreven voor woning in ons dorp. Niet voor nu maar dat als hij alleen komt te staan bij ons in de buurt komt wonen. Ze zijn (beiden) van harte welkom in onze omgeving. Maar dat kan ook verkeerd uitpakken. Mijn oma was verhuisd zodat ze nabij één van haar dochters woonde. Was erg fijn, ze kwam super vaak langs, even boodschapje, op de koffie etc. Maarja later (na zo'n 10 jaar) is ze geëmigreerd. Dus nu ze eind 80 is woont ze alsnog niet bij familie (wel enigsinds in de uurtarieven vann mij, half uurtje) en reizen mijn ouders veel heen en weer naar haar op bezoek en voor zorg. Ze weigert te verhuizen richting mijn moeder "dat heb ik 1 x gedaan en dat doe ik niet meer".

Mijn ouders én schoonouders wonen beide zo'n 1,5 a 2 uur rijden van ons vandaan. Omdat wij zelf geen auto hebben is de reistijd voor ons zelfs bijna dubbel zo veel. We zien elkaar momenteel eigenlijk alleen met verjaardagen. Ik probeer al een tijdje om de traditie er in te krijgen dag we elkaar leuke uitjes cadeau geven, zodat we elkaar voor iedere verjaardag twee keer zien (voor de gewone kringverjaardag met de hele familie, en daarnaast dan een paar weken later nog voor een uitje). Dit begint een beetje aan te slaan onder mijn familie dus daar ben ik erg blij mee. Ik ben nu zwanger van ons eerste kindje en ik ben heel benieuwd hoe het straks zal gaan. Ik hoop dat we elkaar vaker gaan zien maar het is ook wel echt een eind weg. Mijn ouders werken allebei nog full time, wij zelf ook (ook na de kraamperiode weer), dus we hebben ook gewoon niet zoveel tijd allemaal. Ik volg dus graag voor tips!

Ja wij wonen 1,5 uur van mijn ouders en 1 uur van mijn schoonouders. Na onze studie die al verder was hebben we gekeken naar waar we werkten en zijn we verhuisd. Wij vinden het hier leuk, maar toen we een huis kochtten waren mijn ouders wat verbaasd dat we hier zouden blijven. Ik merk zelf dat ik sinds mijn dochter er is dezelfde vragen heb als jij hebt. Daarmaast was mijn dochter een drama in de auto met de helft van met name de terugweg gillen en krijsen, waardoor ik het niet gedurfd heb om alleen met haar te rijden.

Mijn familie woont 2,5 uur rijden bij ons vandaan. Ik ben er inmiddels helemaal aan gewend. We facetimen regelmatig met mijn moeder en we zien elkaar elke maand. Wij gaan vaker die kant op trouwens. Het gaat toch niet om kwantiteit maar om kwaliteit. Mijn familie is even betrokken als die van mijn vriend die op 10 minuten rijden van ons wonen.

Ik woon ook een uur van mijn ouders vandaan en mijn schoonmoeder woont heel dichtbij. Ik voel me daar ook weleens schuldig om inderdaad.. alleen wat mijn ouders wel hebben wat mijn schoonmoeder niet heeft; juist door de afstand blijven we vaak een nachtje slapen. Zo zien ze mijn zoontje veel langer. We zoeken ze ook wel regelmatig op en sinds de geboorte van onze zoon zij ons ook. En qua mantelzorg.. ja dat wordt wat pittiger mocht het ooit nodig zijn, maar wat moet dat moet en dan is het ook 'maar' 1 uur rijden denk ik dan maar. Ingewikkeld blijft het wel een beetje hè

Niet schuldig over voelen. Mijn broer is verhuisd naar Schotland. Dat is pas ver weg.

Wij wonen 23 uur rijden van onze ouders vandaan. Qua mantelzorg gaan we dus weinig kunnen betekenen (had ik anders wel willen doen, maar wie weet hoe dat gaat lopen). Maar onze kindjes hebben een supergoede band mer hun opa's en oma's, ook de jongste die hier geboren is. Ik zou me daar geen zorgen om maken, qualiteit is echt veel belangrijker dan kwantiteit. En wat is nou 1.5 uur, jullie zijn toch ook zo bij hen?

Qua mantelzorg kan er tegenwoordig een boel op afstand hoor! Ik werk in de zorg en er zijn zat kinderen die wel dichtbij hun ouders wonen en weinig of soms zelfs niets doen voor hun ouders. Dan heeft dichtbij wonen voor het stukje mantelzorg geen zin. Op afstand kun je tegenwoordig veel regelen (online boodschappen doen, of aanwezig bij gesprekken via beeldbellen). Soms is het kets meer een georganiseer, maar ook als je dichtbij woont moet je vrij nemen als je mee wil naar een ziekenhuisbezoek. Tuurlijk, even binnen stappen voor een kopje koffie en de planten water geven lukt niet op grote afstand, maar zoals ook eerder is genoemd gaat het m.i. ook om de kwaliteit van het samen zijn. Verhuizen voor mantelzorg of zodat familie vaker m'n kinderen kunnen zien, zou ik persoonlijk niet doen, omdat er dan weer andere "problemen " ontstaan. Als je richting jou ouders verhuist, ben je ver van je schoonouders en als je er tussenin zou wonen ben je bij niemand dichtbij. Ik vind het persoonlijk wel "heftig"/vervelend (wat is het goede woord zonder dat het te dramatisch klinkt?) Dat je ouders regelmatig uitspreken dat ze wilde dat jij dichterbij zou wonen. Ze kunnen ook zelf verhuizen als ze dat zo graag willen 🙂 Ik denk persoonlijk dat je mag uitspreken dat elkaar vaker zien leuk kan zijn, maar dat je als ouders moet waken om niet een te groot beroep te doen op je kinderen. Jenkunt je niet in 10'en delen en volgens mij doe je heel erg je best! Plus ke kindje is nog hartstikke jong, je mag ook even wennen aan je nieuwe gezinssituatie! Heb je broers/zussen waar je het er mee over kan hebben? Of kun je met je ouders bespreken dat je je schuldig voelt cq de opmerkingen wel wat beladen vindt? Als ze dat weten zullen ze er vast pok anders mee om (willen) gaan.

Wij gaan om de 2-3 maanden een weekendje logeren bij hen (ook 2 uurtjes rijden). Soms bij hun in huis en anders een hotelletje in de buurt. Zij zien zij hun kleinkind 3 dagen achter elkaar. Soms willen ze zelfs een middag oppassen zodat wij als ouders even kunnen winkelen of een terrasje kunnen pakken. Ideaal...

Mijn ouders wonen ook 1,5 uur rijden van ons vandaan. Ze zijn niet gescheiden, ik kan me voorstellen dat het moeilijk is om je tijd en aandacht te moeten verdelen. Als ik naar ze toe ga, blijf ik er vaak wel een nachtje slapen soms zelfs een heel weekend. Dit doe ik ong 1x per maand. Dan kan ik gelijk ook nog wat vriendinnen bezoeken die daar in de buurt wonen. Als zij behoefte en tijd hebben, komen ze nog tussendoor een weekendje bij ons en blijven ze ook vaak een nachtje slapen. En ook dan kan ik even sporten of iets anders voor mezelf doen of een spontane date met mijn partner.. Best ideaal dus.. Tussendoor facetimen we regelmatig, best wel lange sessies waar ook niet continu in gepraat wordt maar dat ze gewoon hun kleinkind bijvoorbeeld zien spelen. En regelmatig filmpjes en foto’s sturen als we iets leuks hebben meegemaakt. En we gaan eigenlijk elk jaar nog iets leuks doen, weekendje weg of een vakantie.

Wat leuk om te lezen, zo willen wij het ook gaan doen! Bij ons wonen beide stellen ouders een heel eind weg.

Mijn moeder woonde 1,5 uur rijden van ons vandaan. En mijn schoonmoeder op fiets afstand. Maar mijn kinderen hadden een betere band met mijn moeder dan met mijn schoonmoeder ( mijn schoonmoeder is ook een schat hoor maar niet echt een oma oma) helaas is mijn moeder nu overleden en toen ze ziek was vond ik het verschikkelijk om zo ver weg te wonen

Mijn moeder woont hier 2 uur vandaag (2,5 met het ov) en ze komt elke week 2 dagen. Waar een wil is, is een weg 🤷🏽‍♀️

M’n schoonouders wonen ook ruim een uur hier vandaan. Gaat gelukkig wel goed in de omgang met iedereen maar het is wel vaak afspreken/tijd vrij maken zodat ze m’n meiden zien. Het gaat over en weer. Soms rijden wij daarheen en logeren de meiden meteen, soms komen ze einde middag hierheen, eten ze mee en gaan ze weer terug.

Mijn schoonouders wonen ook op 1,5 uur afstand, we bellen bijna dagelijks met face time, en we gaan daar geregeld heen en af en toe komen hun naar ons ze zijn 70+