Omgaan met jaloezie na zwangerschapsverlies

Oei, lijkt me bijzonder lastig. Mag ik vragen hoe je band is met hen? Sterkte met je herstel 🍀🍀

Ach wat heftig meid! Veel sterkte en neem je tijd, denk om jezelf. Ik heb niet hetzelfde meegemaakt maar wij hebben er ruim 5 jaar over gedaan om een kindje te mogen krijgen. In die tijd voelde elke zwangerschapsaankondiging heel naar. Ik heb geprobeerd blij te zijn voor anderen maar dit lukte ook vaak niet. Ik kon hier goed over praten maar alleen met m’n man. Je gevoel mag er zijn! Ik heb niet echt tips helaas.. probeerde afleiding te zoeken en te ondervinden waar ik blij van werd of rust in m’n hoofd van kreeg.

Ik ben geen lotgenoot maar begrijp wel heel goed dat jij je zo voelt en dit gevoel mag er ook zijn. Je gaat echt door een moeilijke periode heen en hebt verdriet. Is toch begrijpelijk dat er nu even geen ruimte is om blij te zijn voor een ander? Dat hoeft nu toch ook niet.. laat het even voor wat het is en geef jezelf de ruimte om te verwerken wat er met jou gebeurd. en wellicht kan je partner een bericht sturen namens jullie om te feliciteren (mocht dat voor jou wel oké voelen, zo niet.. ook niet erg). Zodat jij er even niet zo mee bezig hoeft te zijn? Veel sterkte gewenst

Oh wat naar! Praat er vooral over met je partner. Misschien ook met gelijkgestemden. Je hoeft ook niet meteen uitgebreid blij te feliciteren, laat het eerst bezinken. Als je een goede band hebt met hun kan je ook je situatie uitleggen. Want het is niet leuk om bij elk familie bezoek uitgebreid met blij babynieuws geconfronteerd te worden. Sterkte met het verlies en een goed herstel gewenst!

Niet mega close maar zeker goed. Ze waren in ieder geval continu op de hoogte van wat er speelde, ze hadden het van mij nog wel langer geheim mogen houden. Maar dat is wel een beetje onredelijk..

Jeetje het is allemaal nog heel pril dus het zijn denk ik heel logische gevoelens op dit moment. Weten ze van jouw ma en bbz? Ik zou mijn man even laten communiceren (als hij dat aankan) anders schoonouders. Later, wanneer je er aan toe bent, kun je feliciteren wanneer dat goed voelt. Evt met nog wat extra uitleg. Veel sterkte!

Ja dat weten ze, 1 vd operaties was echt spoed spoed. Dus mijn man heeft wel veel contact gehad met zijn familie toen. Die wisten toen al dat zij wel zwanger waren, ze konden het niet langer voor zich houden.

Dat is pijnlijk. Hoe verzin je het hé 😪 Hier niet precies hetzelfde, maar ik bleek achteraf gezien samen zwanger te zijn met een vriendin. Ik kreeg een miskraam en haar zwangerschap ging door. Dit heeft ze voor me verzwegen (zien elkaar niet vaak) en kwam ik teweten via een geboortekaartje in dezelfde periode als ik had moeten bevallen. Kwam best hard aan ook. Zijn ze begripvol naar je toe? Mag je zelf aangeven hoeveel je betrokken wil worden bij de zwangerschap en zouden ze rekening houden als je vraagt het er (voorlopig) niet met je over te hebben?

Ondanks een totaal andere situatie begrijp ik je jaloezie wel. Probeer het te relativeren voor jezelf. Je eigen verdriet mag er ook tegelijk zijn met de vreugde voor een ander. Geef jezelf ook wat tijd als je dit soort nieuws krijgt. Maar helemaal niet gek dat je 1e reactie jaloezie is. Sterkte ermee😊

Ik weet dat je lotgenoten zoekt, en dat ben ik niet, dus skip deze reactie vooral als je er niet op zit te wachten. Ik ben twee keer heel snel zwanger geraakt en nooit iets geks/complicaties meegemaakt. We hebben wel verschillende vrienden bij wie dit allemaal een stuk moeilijker ligt (onvervulde kinderwens, zieke kindjes, miskramen…) en we zijn ons heel goed ervan bewust dat ons blije nieuws voor een ander absoluut geen feestje hoeft te zijn. Ik heb er dan ook alle begrip voor als iemand wat meer tijd/ruimte nodig heeft voor ze met een oprechte felicitatie komen. Of helemaal even afstand van ons zoeken; ook prima!! Jij en je partner zijn nu even het belangrijkst. Kies waar jullie je goed bij voelen en neem de tijd en ruimte die je nodig hebt. En natuurlijk veel sterkte gewenst deze periode!!

Dat jij dit schrijft is juist heel fijn om te lezen, ik hoop dat zij er ook zo instaan. Dank je wel😘

Erg herkenbaar voor mij, ik heb een soortgelijke situatie meegemaakt. Ik heb geprobeerd mijn boosheid aan de kant te zetten en “blij” te zijn voor de ander, maar heel eerlijk lukte dat voor geen meter. Ook tijdens mijn (gezonde) zwangerschap niet omdat ik me veel zorgen bleef maken of het wel goed zou gaan. Nu ik een vrolijke dochter heb rondlopen heb ik er helemaal geen last meer van. Mijn enige tip is dus: wat je voelt is oké en geef het tijd.

Hier heb ik ook ontzettend veel last van gehad in de nasleep van mijn BBZ… Mijn beste vriendin was ook zwanger en ik was alleen maar boos en verdrietig. Zij heeft mij alle ruimte gegeven en we hielden het even wat oppervlakkig. Dat hielp mij. Verder was ik heel boos op Meghan Markle die toen zwanger was 🫣. Op haar kon ik eindeloos vloeken en huilen zonder dat iemand er last van had… Werkte heel goed. M’n zwangerschappen daarna waren spannend in het begin. Weer vertrouwen krijgen in je lichaam is moeilijk. Het heeft tijd nodig om te slijten. Je bent zeker niet de enige lieve meid! Geef jezelf de tijd en maak de ruimte voor jouw rouw. Sterkte ❤️

Ik heb iets soortgelijks meegemaakt. Toch vind ik je uitspraak over haat wel heftig. Dat er een vorm van jaloezie of eerder een sterk verlangen is naar hetzelfde snap ik echt. Maar haat? Vind ik wel te ver gaan. Zij kunnen niks aan jouw situatie doen, hoe verschrikkelijk oneerlijk het ook is en voelt. Jouw pijn is net zo logisch als hun blijdschap. Het is rot dat zoiets naast elkaar moet bestaan, maar ze daarvoor haten, dat kan er bij mij niet in. Ook het vraagteken bij hoe zij een gezonde zwangerschap kunnen hebben na het gefeest en de gedronken alcohol; ik lees afgunst en dat vind ik niet fair. Ja, je mag zeker de tijd nemen om dit te verwerken en als dat betekent dat je tijdelijk afstand nodig hebt, dan neem je dat. Maar blijf ondertussen de tegenpartij hun geluk wel gunnen, dat zullen ze bij jullie vast ook doen.

Ik voel haat aan de situatie, zeker niet naar hun. Misschien voel ik wel afgunst, hoe lelijk dat ook is. Dat ik me hier zo rot over voel, is ook omdat ik het hun zo gun. Ik schrok wel van je reactie, ook al is elk woord wat je schrijft terecht. Precies de reden waarom ik me zo slecht voel over mijn gedachten.

Ik begrijp je heel goed.. Heb zelf een bbz meegemaakt 3 jaar geleden en een miskraam 2 jaar geleden en tot op heden ook nog niet weer zwanger geraakt helaas. In die 3 jaar zoveel zwangerschapsaankondigingen en geboortes meegemaakt en heb elke keer geprobeerd blij te zijn en leuk te doen, maar het waren voor mij gewoon toneelstukjes. En nog steeds.. Ja ik vind het leuk voor een ander en ik gun het iedereen, maar ik kan zelf gewoon echt niet blij zijn. Ik heb nu zelfs zo’n muur om mezelf heen gebouwd als het gaat om zwangerschap/geboorte/baby uit zelfbescherming dat het me niets meer doet. Misschien niet de beste manier, maar op dit moment wel de manier die voor mij het beste werkt. En daar moeten iedereen het maar mee doen. Misschien gaat dat ooit nog veranderen, misschien ook niet.. Anderen kunnen niet van jou verwachten dat je blij voor hen kan zijn, net als dat jij niet kan verwachten dat zij het niet blij van de daken schreeuwen.. Geef het wat tijd, misschien kun je er over een tijdje wel beter mee omgaan of het erover hebben.

De timing is ook wel heel beroerd. Maar: zij kunnen er niks aan doen dat het kwartje bij hen de goede kant op is gevallen. Na onze miskraam ben ik 3 maanden heel verdrietig geweest en kon ik ook niet blij zijn voor anderen. Daarna werd het beter. Geef jezelf tijd om dit te verwerken. Je kunt het ook zeggen tegen ze: Ik ben heel blij voor jullie, maar vind het ook moeilijk omdat wij het ook wilden.

Inderdaad een vreselijke timing! Sterkte meid, heftig allemaal. Dit zijn gevoelens waar je niks aan kan doen. Het is ook begrijpelijk. Ik herken het wel. Mijn tip is om hier open over te zijn. Niet zozeer te zeggen dat je stikjaloers bent, maar zeggen dat je dit moeilijk nieuws vindt om te verwerken. Zij zullen dit echt begrijpen. Sterkte met je herstel 🌺

Oh dat doet pijn, zeker op dezelfde uitgerekende datum.. weten zij ook van jullie situatie af? Niet helemaal vergelijkbaar maar wij hadden moeite om zwanger te worden, gingen al zeer snel een traject in met best wat tegenslagen, hier waren wij heel open over. Een vriendin van mij was ook bezig, haar heb ik bijvoorbeeld gevraagd het te appen omdat ik verwacht moeite te hebben als ze mij voor zou zijn. Dat bleek ze ook, zeer snel ook. Dat deed zo veel pijn, zo veel jaloezie, ik kon echt niet blij voor haar zijn. Niemand kan daar over oordelen totdat je er zelf midden in zit. Ik heb toen gevraagd om tijd en ruimte, dat het goed zou komen maar dat ik het moeilijk had. Je verdriet mag er ook zijn, geef jezelf daar de ruimte voor. Het is ook gewoon ontzettend k*t

Ik kan me niet voorstellen hoeveel zeer het doet om een miskraam en BBZ te moeten mee maken. Ik kan me nog herinneren hoe blij ik was met de positieve test en ik kan me niet voorstellen hoeveel verdriet je hebt. Daarnaast wil ik ook graag zeggen dat mijn tweeling geboren is met 26 weken en wij momenteel na 13,5e week nog steeds in het ziekenhuis zijn en dat de komende weken ook nog wel zullen liggen. De meiden hebben gevochten voor hun leven en momenteel ernstige BPD. Dit is longschade dat de toekomst nog moet leren hoe ditzich zal ontwikkelen. Vriendinnen van mij zijn ook zwanger en ik beken dat als ik zie hoe zij de 26 weken passeren dat ik even moet slikken, maar tegelijkertijd hoop ik zo dat hun baby’s gezond geboren worden en niet bij hun moeder weggetrokken worden. Wij hebben 10 weken op de Neonatale intensive care gelegen en daar veel ouders ontmoet met hun eigen verhaal. Van baby’s die geopereerd moesten worden tot overlijden. Ik worstel iedere dag met hoe zwaar ik het vind weer naar het ziekenhuis te gaan en iedere avond mijn baby’s achter te moeten laten in het ziekenhuis. Dat is mijn pijn en dat is oké, maar dat moet ik niet gaan willen vergelijken met de pijn van andere ouders (want het kan altijd erger), maar je wil het ook niet vergelijken met alle andere optijd geboren baby’s want het kan altijd beter. Je verdriet is oké, maar probeer jezelf niet te vergelijken met andere ouders, familie etc. Hoe moeilijk ook zie jou verdriet apart van de zwangerschap van je schoonzus en zwager en wees blij, dankbaar, etc. als de baby gezond geboren wordt. Zoals je nu ervaart is zwanger worden geen vanzelfsprekendheid, maar een gezonde baby de wereld op zetten is dat ook niet.