Omgangsregeling kind/ ex, welke verdeling, of eenkoppig gezag?

Up

Hi! Ik heb het topic voor je verplaatst naar het algemene forum. Liefs, Micky

Dankjewel!

Eenhoofdig gezag aanvragen is lastig. Dat moet door een rechter worden toegekend en als de vader geen gevaar is voor zijn kind, zal daar echt niet snel in mee gegaan worden (aldus mijn advocaat destijds). Als het advies van de mediator is om een advocaat in te schakelen, zou ik dat advies volgen. Een mediator moet zorgen dat ze er samen uit komen. Een advocaat staat aan haar kant en komt voor haar belangen op, maar blijft wel realistisch. Zij kennen de wet en weten wat wel en wat niet gaat werken. Ik ga er even vanuit dat je vriendin nog niet gescheiden is en dat er nog afspraken moeten worden vastgelegd. Mijn ervaring met een advocaat is beter dan een mediator, omdat je zelf het woord niet hoeft te doen. Jij legt aan je advocaat uit wat je wil, en zijn advocaat en de jouwe voeren voornamelijk het woord. Dit haalde bij ons de angel uit het gesprek, omdat mijn ex van mij niks aannam, maar van mijn advocaat wel.

Ik vind situaties als deze altijd lastig om over te oordelen. Gebruikt ze dit enkel om haar kind niet te moeten missen? Of is hij echt niet in staat voor zijn kind te zorgen? Elke ouder zal boos zijn als ze merken dat hun kind bij hen weggerukt wordt, dat is normaal en zal weinig met zijn problematiek te maken hebben. Heeft de papa hulp gekregen/ nog steeds hulp? Hoe gaat het nu tussen papa en zoon en zijn rol als vader?

Ik ben ook gescheiden toen ons zoontje 9 maanden was (inmiddels is hij 2,5). Mijn ex partner heeft ook last van trauma’s en volgt daar behandeling voor. Maar met momenten is er nog steeds sprake van boosheid, gelukkig reageert hij dat niet af op ons zoontje maar vooral richting mij of anderen. Wel kan hij met momenten ook onbereikbaar zijn richting ons zoontje of pakt hij dingen anders aan dan ik ze zou doen. Ik hou altijd in mijn hoofd is het gevaarlijk of niet. Anders moet ik stappen zetten of het toch meer bespreekbaar maken, met het gevolg dat het vervelend wordt tussen ons. De omgang was hier alleen wel wat anders. Het eerste jaar zag hij hem helemaal niet alleen, dit was zijn keuze, omdat hij de zorg niet aan kon. Na een jaar is dit uitgebreid en gaat hij nu 2 nachten in de week naar zijn vader. Hij haalt hem op woensdag op bij de opvang en brengt hem op vrijdag weer naar de opvang. Hij heeft dan alleen de donderdag de hele dag de zorg voor hem. Is het een idee, om te bespreken om het eerst op te bouwen en te kijken hoe het gaat, voordat je meteen een 50/50 regeling afspreekt? Maar zou het ook belangrijk vinden dat er wel een band blijft tussen vader en zoon. Wij hebben in eerste instantie samen het ouderschapsplan opgesteld, maar dat zorgde soms toch nog voor wat problemen. Aantal maanden geleden een mediator ingeschakeld en opnieuw het ouderschapsplan bijgesteld. Persoonlijk vond ik dit prettig, en er was ook de mogelijkheid om nog 1 op 1 gesprekken te hebben met de mediator. Daar ga ik binnenkort mee beginnen, omdat ik ook merk dat ik het lastig vind om positie in te nemen tegenover mijn ex-partner. Omdat ik het vooral heel goed wil houden voor ons zoontje, maar daarin te veel mee ga in de wensen/eisen van mijn ex-partner en er weinig ruimte is voor wat ik nodig heb. Dus daar kan ik nog niet zoveel over zeggen. Maar als zij het prettig vindt om hier verder over te praten, moet je maar even een berichtje doen!

Voor mij was het simpel: de veiligheid van mijn kind gaat boven alles. Zelfstandige omgang was voor mij geen optie. Dus kwam er een advocaat en een beperkte omgangsregeling thuis in eerste instantie. Houd er wel rekening mee, dat, als je ex iets anders wil, je terecht kunt komen in een lang traject van rechtzaken en hulpverlening. Je advocaat kan vertellen wat de opties zijn. Eenhoofdig gezag zal je niet zomaar voor elkaar krijgen. Daarover beslist de rechter en die doet dat niet zomaar. Alleen als hij dwars gaat liggen bij belangrijke beslissingen, zoals medische hulp of scholing, of wanneer er sprake is van gevaar voor je kind zoals door een zware verslaving en dat soort dingen, zal een rechter akkoord gaan met eenhoofdig gezag, maar dit is zeer uitzonderlijk. Als je vragen hebt, mag je me altijd een bericht sturen.

Is hij een gevaar voor zoon? Zo niet, dan zou 50-50 of 60-40% co-ouderschap "gewoon" kunnen als hij een goede en betrokke vader is voor zoon. Zijn trauma is geen reden wat hem als ouder per definitie ongeschikt maakt. Zoon heeft recht op zijn vader, en vader heeft ook net zoveel recht op zoon, zoals moeder heeft. Het klinkt een beetje alsof zijn trauma en de (daarbij behorende) emotie regulatie problemen gebruikt wordt om de omgang tussen vader en zoon niet toe te laten. Ruzies die uit de hand lopen, daar hebben beide personen schuld aan. Moeder kan onbedoeld een trigger zijn bij vader, waardoor het uit de hand loopt. Ik zeg niet dat het zo is, maar zou kunnen. Eenhoofdig gezag krijg je tegenwoordig vrijwel niet, tenzij vader dwars ligt bij belangrijke beslissingen, gevaar voor het kind is etc.

Hieraan toevoegend. Probeer overdrachtsmomenten oppervlakkig te houden. Kort en feitelijk uitwisselen. Evt diepere gesprekken voer je wanneer je bijv met zijn 2 eens in de zoveel maanden evalueert hoe de afspraken lopen. Dan ook nog dit. Dit is de vader van je kind en hier zal het kindje ook mee moeten leren omgaan, bij fijne maar ook bij moeilijke momenten. Je kindje hierin begeleiden en wellicht samen toelichting geven aan het kind indien emoties oplopen kan hier bij helpen. Indien fysieke veiligheid aantoonbaar in het geding is voor het kind kan er idd mogelijk hulp ingezet worden, je kunt wellicht dan contact opnemen met Centrum Jeugd en Gezin van de gemeente. Maar kinderen hebben het recht op contact met beide ouders en ook voor een rechter zal dit contact voorop staan.

Excuus ik schrijf het alsof het aan jou is. Maar bedoel hier uiteraard je vriendin. Excuus

Tja, dit is het verhaal van je vriendin. Wellicht is de versie van haar ex heel anders? Als het kind veilig is dan is het altijd in het belang van het kind om met beide ouders te mogen opgroeien. Want wat is onberekenbaar zijn? Daar zit een gigantische marge. Is het onveilig? Of onhandig? Ik ken legio voorbeelden van twee ouders die de strijd aan gaan tijdens overdracht van het kind. Zo’n (soms jarenlange) strijd tussen twee ouders is heel veel schadelijker dan een korte zakelijke overdracht. Nogmaals, mits hij niet onveilig is. Wat al eerder gezegd is, gezag weghalen gebeurt niet zomaar, en al helemaal niet op basis van een ervaring van de ene helft. Hij zal waarschijnlijk zijn eigen waarheid hebben. Ik zou je vriendin dus echt adviseren tot een acceptabele omgangsregeling te komen en dat zelf dan ook te accepteren en daarmee niet steeds de strijd aan te binden of controle te willen uitvoeren. Als ze echt bang is dat haar zoontje in onveiligheid zal opgroeien dan zou ik toch hulpverlening inschakelen.

Dankjewel voor jullie reacties. Ik heb ze doorgestuurd naar haar! Vanaf mijn oogpunt is de vader oké tegen het kind, best lief ook, maar vooral agressief en onberekenbaar naar zijn ex (mijn vriendin) toe. En deze escalaties gebeuren ook met het kind erbij, dan houdt hij zich echt niet in en dan komt hij echt best bedreigend over. Ik ben er zelf ook een paar keer bij geweest. Het is zeker niet de intentie om “tijd met haar kind door te brengen” zoals iemand hieronder schrijft. Ze vraagt zich vooral oprecht af wat nou het beste is voor haar kind. Het is inderdaad zo dat de escalaties vooral plaatsvinden tijdens de overdrachtsmomenten. Die zijn soms publiekelijk en heel onvriendelijk en heftig. Ook een keer heeft hij het kind uit haar armen gegrist en in de auto gezet terwijl het kind heel hard huilde en zei dat hii naar mama wilde. Ikzelf was hier bij en dit was echt heftig. Wel weet ik dat als hij thuis is hij wel gewoon lief doet tegen zijn kind en hem eten geeft en op tijd naar bed brengt etc. Hij zegt via whatsapp ook hele heftige dingen tegen haar, waardoor zij soms ook echt bang is voor haar ex. Hopelijk is dit nog een beetje verhelderend. Nogmaals dank voor jullie meedenken!

Geeft niets. Het is een goede aanvulling. Toen het tijdelijk tussen mij en mijn ex even niet lekker liep, hielden wij de overdracht ook kort en oppervlakkig om de sfeer goed te houden.

Mijn vader was ook dreigend naar mijn moeder, ook via de app, maar nóóit naar ons. Daarom heeft ze ons nóóit het contact ontzegd met onze vader. Zei kon dit echt los van elkaar zien. Als de overdracht mis loopt, dan écht kort en zakelijk houden en alleen de nodige feiten omtrent het kind bespreken. Verder niets. Als hij verder een lieve vader is, dan zal ze toch tot een acceptabele omgangsregeling "moeten" komen.

Ik zit in hetzelfde schuitje. Ben nu in overleg met zorgeloosch scheiden. Die gaan idd samen kijken hoe en wat. Maar die gaven aan dat je hun alleen kan gebruiken, als je zeker weet er samen hetzelfde in te slaan .

Als vooral de overdracht triggerend is, zou het misschien nog een idee kunnen zijn om de overdracht niet zelf te doen, maar - als dat te organiseren valt via een gezamenlijke tussenpersoon?

Nou het spijt me zeer. Maar een oké vader gritst je niet huilend uit de armen van je moeder. Als kind van gescheiden ouders weet ik dat dit soort momenten veel impact kunnen hebben. Oók als een kind dat weigert te laten zien. Ik zeg niet dat het kind vader niet of minder zou mogen zien, verre van zelfs. Maar dit kan écht niet. Is het een idee om tijdelijk de overdracht anders te laten plaatsvinden. Bijvoorbeeld dat vader het kind ophaalt van het Kdv? Of iemand anders het kind van moeder naar vader brengt en andersom? Dan kan er in de tussentijd een oplossing gevonden worden. De overdrachtsmomenten hoeven natuurlijk niet perfect te zijn, maar het kind voelt de stress echt wel en zal er op een gegeven moment tegenop gaan zien. Zo ken ik een kindje van destijds 5 dat op de overdrachtsdagen in haar broek plaste van de stress. Dat begon in de ochtend al.

Wellicht is een BOR regeling een tijdelijke oplossing. Het doel van het BOR traject is het ondersteunen van de omgang tussen ouder en kind, ook tijdens de overdracht.

Klinkt alsof het probleem dus vooral zit naar moeder toe en dat het kind verder veilig is bij vader. Het is niet gezegd dat als hij zijn ex zo behandelt, hij dit ook bij kind zo doet en dus is er -hoe lastig voor moeder ook- geen reden om omgang te stoppen of beperken. Anders was het, als omgang met vader echt een onveilige situatie voor kind zou zijn, of een bedreiging in ontwikkeling. Als omgang samen niet lukt, zou ze misschien kunnen denken om dit ergens te doen, waar anderen zijn (soms vindt het bijv. bij opvang of school plaats) of via een derde.

Klopt inderdaad. Het is ook niet naar het kind toe, maar het kind schrikt soms wel van het gedrag naar de moeder toe van die vader. Dat is idd misschien geen reden om de omgang te beperken. Mee eens hoor! Bedankt voor je meedenken!