Omgangsregeling stoppen?

Ja hoor zeker. 1. Hij kwam afspraken niet opdagen. 2. Kwam soms 11 uur savonds aan de deur omdat hij de kinderen mee wou ( ja mam je bent alleen weer 3 dagen te laat maargoed) 3. Onder invloed. ( Drank,softdrugs,harddrugs) 4. Zorgde voor een loyaliteittijds kwestie tussen mij en hem, zei hele nare dingen over mij en mijn man waardoor de kids niet meer wisten hoe ze zich moesten gedragen naar mij en mijn man. De grens was hij al meerdere keren overheen gegaan. Genoeg is genoeg.

Je weet als moeder zijnde heel goed wanneer klaar ook echt klaar is. En daar moet je goed naar luisteren. Je weet zelf wat het beste is voor je kind/kinderen

Ik zal het wel willen de omgangsregeling stoppen. Ik moet mijn dochter dwingen om naar opa en oma te gaan zodat zei haar vader daar kan zien. Alles is via de rechter gegaan en de omgang was 1x in de week bij mij thuis en 1x in de 14 dagen bij zijn ouders onder toezicht. Hij mag en kan niet alleen zijn en zorgen voor haar. En waar is die?? Geen idee ik dwing mijn kind en hij is er letterlijk 4 jaar nooit... 1x in de tijd wanneer die zelf zin hebt of denkt laat ik maar gaan 🤔 Ik heb ook geen contsct met hem, zijn vriendin heeft me meerdere keren opgebeld of gebericht uit zijn naam/nummer of haar eigen en het ging niet normaal. Dreigementjes en uitschelden. Meerdere keren heb ik met zijn ouders erover gesproken maarja het is en blijft hun kind. Zw bwgrijpen mij maar zijn niet eerlijk of die er is geweest. Gelukkig ben ik niet op me achter hoofd gevallen en kan me dochter praten 🙃 ik vind waarom moet ik me aan de regels houden na 4 jaar en hij totaal niet? Ik verzin nu iedere keer smoesjes want ze wilt echt niet en hij is iedere keer 'ziek'. 4 jaar later en nog steeds geen band, mijn dochter ziet hem niet als haar vader. Ze snapt het hele papa gedeelte niet eens. Als iemand papa zegt noemt zei degene ook papa. Als iemand zegt is mij papa zegt ze precies hetzelfde. Maar ja ik snap dat sommige de omgangsregeling willen stoppen dat wil ik ook maar komt weer veel bij kijken en ze is bijna 5 jaar en denk dat ik aan de bel ga trekken bij de rechter. Want zijn ouders hun gezondheid is ook niet optimaal dus daar onder toezicht word het hem niet en bij mij durft die niet te komen blijkbaar, bang dat ik hen op eet. Hij wilt alleen komen met ze vriendin, die komy me huis niet in na meerdere dreigementjes en grote mond. Meneer is ook van de drugs en verkeerde vriendjes. Sluit me verder aan bij Girlszzmommy over je weet als moeder zijnde heel goed wanneer ook echt klaar is.

Zo eentje ken ik ook, baby van aantal weken oud meneer stond tussen 9 a 10 uur savonds voor de deur want wou even ze kind zien 🤔 en op afspraken nakomen moet dat dan? 🙃

Als Familierecht advocaat ben ik geen voorstander van zelf zorgregeling stopzetten. Het is en blijft de vader van jullie kinderen en je ontneemt je kinderen hiermee hun vader. Ik weet natuurlijk de details niet en uitzonderingen (acteur gevaar) daargelaten, hebben zij allebei recht en jij als moeder de verplichting om mee te werken aan omgang. En als moeder kan ik wel echt begrijpen dat je in bovenstaande situaties er klaar mee bent. Kijk of je gepaste hulp voor jullie als ouders en anders voor jezelf als moeder in deze situatie kan zoeken. Want het stopzetten van de regeling gaat niet de (lange termijn) oplossing zijn voor je kinderen. Zij weten vaak wel wie hun vader is en zullen ook vragen gaan stellen en hoe graag je dit als moeder ook wil; dit kan je niet in je eentje oplossen en dragen. Veel succes en sterke mama's!

Ja, te bizar voor woorden hé....en het gaat er ook niet in bij zulke gasten. Drugs en andere vrouwen zijn belangrijker dan hun eigen kinderen. In dat geval, meteen alles stoppen. Ik heb alles gestopt. En al 2 jaar niks van hem gehoord, nu bezig met een rechtzaak om volledige voogdij op te eisen. Maar meneer is onvindbaar. Moet ook zeggen dat wij toen heel erg dichtbij hem woonde waarop hij een keer een bui kreeg ( als hij onder invloed was) om langs te komen voor de kids. Nu wonen we 3 uur van hem vandaan en sindsdien nooit meer wat vernomen. Lastige situatie voor jou...heftig voor je dochter. Het doet pijn aan mijn moeder hart om te horen dat je haar moet dwingen. Sneu hé?. En jij als moeder staat met je rug tegen de muur.

Dit is zo moeilijk, ik ben 2 jaar uit elkaar en heb zoveel ellende meegemaakt met mijn ex. Volgens de regeling zouden ze door de weeks 1x bij hem eten en om het weekend bij hem slapen. Maar het is altijd drama geweest bij afhalen/brengen ruzie zoeken, elke keer als ik iets vraag of zeg moeilijk doen, met mijn vriend vechten waar de kids bij waren. Meneer komt alleen maar wanneer hij weer zin heeft, dat kan zomaar 5 maanden niet zijn en dan ineens krijg ik een appje datie ze morgen wil halen. Meerdere periodes dus dat hij ze maanden lang niet ziet of spreekt. Ook als ze daar zijn gebeurd er ook van alles waardoor ik vaak huilend word opgebeld en ze moet gaan halen. Het is echt niet leuk en heel jammer want had het zo graag anders! Het is zo lastig wat moet je hiermee als moeder, je ziet dat dit niet goed is voor je kinderen maar blijft toch hoop houden dat hij gaat veranderen..

Jeetje! Wel fijn niks meer te horen. Jaa inderdaad.. je doet er weinig tegen.. vind het ook moeilijk hoor!

Ja dit verschrikkelijk. Ik zou het niet meer toelaten. En als hij zo graag wil, spant hij maar een nieuwe rechtzaak aan.., je kinderen gaan voorop.

Vergeet niet dat elk verhaal altijd 2 kanten heeft! Ik zie de kant van een vader die totaal vervreemd wordt van zijn kinderen. Omdat de moeders denken het recht te hebben te bepalen dat ze niet naar hun vader hoeven. Denk dat alle vaders en moeders van hun kinderen houden op hun eigen manier en niet iedereen houd er dezelfde opvoeding op na. Maar kinderen weg houden bij de andere ouder.. lijkt mij in bijna geen enkel geval het beste voor de kinderen!

Jammer als het zo gelezen wordt alsof moeders hun kinderen bij de vader weghouden. Dat je als moeder alles alleen doet, de hele dag voor je kinderen zorgt en er zoveel van houdt. Dan mee moeten werken aan een omgangsregeling met een vader die geen interesse heeft, onder invloed is van drugs en geen benul heeft hoe met kinderen om te gaan. Je bent als moeder bang dat je kinderen een verschrikkelijke middag hebben. Naast de echte angst dat die man onder invloed van drugs met de auto gaat rijden met je kinderen op de achterbank. Of ze los laat lopen op straat. Die angsten zijn echt en kunnen niet worden weggeveegd met ‘volgens de boekjes is het beter als kinderen allebei de ouders leren kennen’

En wie wordt er dan precies beter van als de omgangsregeling tussen vader en kinderen wordt gestopt? En waarom zou een moeder dit als enige kunnen beslissen? Feit is dat het ouders zijn die samen kinderen hebben gekregen en dus samen verantwoordelijk zijn voor een goede en veilige opvoeding, dus samen moet zoeken naar een passende regeling. Simpelweg stopzetten is dan niet de oplossing, kinderen gaan hier last van krijgen. Hebt lijkt op het moment zelf misschien het beste, maar dat is het niet.

Ik ben het eens met Martine12345 en vul even aan (ook een beetje als reactie op de rest): Wij moeten als alleenstaande moeder wel meewerken aan een omgangsregeling met een vader die in een jaar (in mijn situatie) niks voor z’n kind heeft gedaan, een onveilige situatie creëert door zijn verslaving, niet normaal kan communiceren met de moeder ‘omdat hij iets niet leuk vind’, wel alles wilt opeisen, maar niet voor zichzelf kan zorgen. Al dan niet te min alleen vader wilt zijn wanneer het hem uitkomt en ons als moeder geen zekerheid kan geven over de veiligheid van het kind wat wij samen hebben verwekt. Jammer dat hier niet naar gekeken wordt. Ik ben al bang dat ik straks mijn kind helemaal overstuur moet overdragen aan een onafhankelijke partij die dan ergens naartoe gaat zodat mijn dochter omgang kan hebben met haar verwekker die helemaal niet weet om te gaan met haar. Dan krijg ik straks over een paar jaar, door alle wetten en uitspraak van een rechter die niet voor mijn kind zorgt, een kind terug die wellicht mentaal of fysiek mishandeld is, een trauma heeft opgelopen door het dwingen tot omgang, zelf moet zien als KIND dat haar verwekker totaal niet weet wat hij moet doen met haar, zichzelf misschien niet kan uiten of onderdrukt voelt ‘omdat de rechter heeft besloten dat haar moeder (ik) haar moet DWINGEN tot iets wat mijn dochter niet wilt en dit duidelijk heeft aangegeven’ Ik vrees serieus voor het ergste voor mijn eigen kind die ik alle schade wil besparen waar ik doorheen moest als kind.

Wie er beter van wordt? Niemand. Maar als moeder heb je dan wel alle ruimte om je kind te beschermen tegen alle schade die je niet van generatie op generatie wilt doorgeven. In mijn situatie bijv wil ik doorbreken dat een kind emotioneel afhankelijk is van de ouder. Als mijn dochter straks naar haar vader gaat zal zij ervoor moeten zorgen dat hij zich blij of gelukkig voelt. Een moeder zou dit als enige moeten kunnen beslissen omdat zij het desbetreffende kind gedragen heeft in haar lichaam. Lijkt me sterk dat wij als moeders deze keuze maken voor ons kind ter bescherming op de rest van de levensverloop. Dat twee mensen een kind maken, de vrouw haar kind baart betekent niet dat wij als vrouwen ‘maar’ moeten instemmen wat de wet zegt over een passende manier van omgang. Wij weten beter. Als ik mijn dochter straks moet uitleggen waarom haar vader niet komt zal ze op een dag kunnen terugkijken en min bedanken dat ik haar die schade heb bespaart om maar akkoord te gaan met wat de wet zegt. Dit is geen aanval, maar ik wilde dit wel even kwijt.

Ik begrijp andere moeders als moeders zijnde heel goed, maar vanuit mijn perspectief van Familierecht advocaat (waar ik zowel moeders als vader bij sta), is dit gewoon niet juist. Het is niet alleen aan de moeder om te beslissen wat goed is voor een kind qua omgang, dat zou ook gewoon een veel te zware taak en verantwoordelijkheid zijn. Het is geweldig dat je altijd het belang van je kind voorop stelt, maar dat betekent nog steeds niet dat je in dit geval "voor eigen rechter kan spelen". Feit is dat niemand in de toekomst kan kijken; waar raakt een kind door beschadigd? Door een afwezige vader? Door een gedwongen regeling? Door hulpverlening? Door een beschadigde moeder? Ik wil absoluut niemand aanvallen, maar dit is wel hoe het in Nederland werkt. Of het werkt, of dat ik het er mee eens ben, doet er niet toe. Maar je kan als moeder ook echt in de problemen komen door deze acties.

Misschien was het dan verstandig geweest van te voren te bedenken wie je kiest als vader voor de kids en ik gaf heel duidelijk aan dat er twee kanten aan een verhaal zitten dus is het te makkelijk om een vader in een kwaad daglicht te zetten. En daarin worden in mijn ogen de moeders te serieus genomen waardoor je ziet dat er veel kids zijn die schade ondervinden aan het missen van hun vader