Onbedoeld zwanger

Allereerst, gefeliciteerd met je zwangerschap. In Scandinavië is het niet ongebruikelijk om kinderen te krijgen tijdens te je studententijd. Eigenlijk juist wel gunstig, je krijgt wat extra geld van de overheid en mag je studie pauzeren. Ik weet de regels in Nederland zo verder niet. Toch zul je waarschijnlijk wel graag terug willen vallen op je ouders, iig deels. Hoe ze het in eerste instantie op zullen vatten weet ik natuurlijk niet, maar ze hebben vast het beste met jou en de baby voor :) Heel veel sterkte en zoek contact met een verloskundige. Die ga je hard nodig hebben.

Meid.. het komt hoe dan ook goed. Zo te lezen ben je een slimme dame en denk je goed over de dingen na. Als dit kindje jouw liefde heeft en jij krijgt steun van jouw omgeving dan komt het goed. Je leven is niet voorbij al zul je het beeld wel wat moeten bijschaven. Een HBO studie kun je gelukkig in goed overleg ook wel afmaken en niks is weggegooid. Dat jij dit kindje nu al in je hart hebt gesloten is menselijk en zegt alles wat je nodig hebt om te beslissen hoe verder. Dus ipv schaamte, spreek het maar met trots uit. Goed om te weten dat je vanuit de gemeente ook hulp kan krijgen dit allemaal het hoofd te bieden. Als je een afspraak maakt bij een verloskundige kun je ook aangeven dat je een stukje begeleiding/ondersteuning wel prettig vindt. Dit wordt dan geboden door de GGD. Zij denken op allerlei vlakken met je mee en wellicht ook gewoon fijn om met een buitenstaander te kunnen sparren. Stap voor stap.. en uiteindelijk sta je bovenaan die trap. Je hoeft het allemaal nog niet te overzien, gun jezelf kleine stapjes. En.. gefeliciteerd met jouw zwangerschap:)

Gefeliciteerd met je zwangerschap! En wat zul je ook geschrokken zijn. Logisch dat je gedachten alle kanten op gaan. Wat maakt dat je bang bent voor de reactie van je ouders? Heb je iemand in je omgeving om flink mee te sparren? Er zijn diverse instanties die op materieel vlak kunnen helpen en ook psychische begeleiding bieden in situaties als de jouwe. Wat een ideale situatie is, hangt ook enorm af van het beeld wat je wilt najagen. Op zoveel plekken ter wereld komen kinderen die het nog minder hebben dan jij nu schetst, en zij zijn ook zeker niet per definitie ongelukkig. Je studie is ook echt niet weggegooid. Linksom of rechtsom, het is toch maar kennis die je niet meer wordt afgenomen. Je bent vast niet de eerste studente die zwanger wordt, is er een studiebegeleiding waar je dit kunt voorleggen? Waar een wil is, is heel vaak ook een weg. Als ik tussen de regels door lees, weet je al prima wat je wilt. En natuurlijk is het bijstellen van je toekomstbeeld niet makkelijk.

Oh vergeten: meld jezelf bij een verloskundigen praktijk. Die kunnen je ook in dit proces en de gevoelens die je nu ervaart steunen. Vertellen hoe ver je bent etc.

Ik heb ooit een abortus gedaan zat toen in de zelfde situatie geen vast inkomen enz. Is nu ruim 15 jaar geleden en heb nooit spijt gehad want stond er helemaal achter.

Hee meis, ik kan je niet vertellen wat je moet doen. Dat is jouw keuze 💕. Ik zou je hart en gevoel volgen, maar ook je verstand blijven gebruiken. Ik wil wel wat zeggen over het carrière stuk: ik ben zelf nu zwanger en heb een erg goede carrière. Nou ben ik niet voor aanvang van mijn carrière zwanger geraakt, maar na 5 jaar werken. Mijn zwangerschap staat mijn carrière niet in de weg en je persoonlijke geluk is veel belangrijker dan welk werk dan ook. Dat kan ik je beloven! En voor de rest van je leven heb je nog tijd om aan je carrière te werken. Het is sociaal geaccepteerd om een gezin te stichten in een traditionele relatie. Je ouders zullen waarschijnlijk schrikken, maar ik denk wel (mits jullie een goede band hebben) dat zij het beste met je kunnen meedenken over hoe je dit het beste kan aanpakken mocht je je kindje willen houden. Zeker omdat je ze waarschijnlijk ook echt nodig gaat hebben in dat geval is het mooi om hen onderdeel te maken van je keuze. Veel sterkte gewenst 💕en een dikke knuffel

Hee lieve meid, hier een mama van 25 jaar😊 Ik heb niet in een vergelijkbare situatie gezeten want hier was het wat een meer bewustere keuze. Maar als ik lees dat je het kindje al in je hart hebt gesloten denk ik dat je onbewust al een keuze hebt gemaakt. (Mocht dit niet zo zijn en ik je verhaal verkeerd begrepen hebben: sorry). Mijn ouders zeiden vroeger altijd: “mocht je zwanger raken en het niet helemaal de bedoeling zijn, dan komt dat kindje ook wel weer groot”. En ik kan je zeggen dat je moederinstinct je erg ver brengt. Hoe zwaar het soms ook is, je zorgt vanuit een bepaald instinct voor je kindje en je gaat gewoon. In die zin weet ik zeker dat jij voor een kindje kunt zorgen. Praktisch gezien zullen er een paar dingen geregeld moeten worden maar ook dat komt vast goed. De vraag die jij jezelf denk moet stellen is: wil ik dit ? Niemand kan deze keuze voor jou maken, alleen jij kan dit. Mocht je iemand nodig hebben om even mee te sparren of je ei bij kwijt te kunnen: je mag me altijd privé een berichtje sturen. Dikke knuffel 🧸

Wat een vervelend situatie voor je. Ik kan beide kanten van het verhaal met je delen, zowel het afbreken van een zwangerschap als het houden van een kindje. Ik heb nu nog altijd spijt van het afbreken van een zwangerschap, ondertussen 6 jaar geleden en daarna besloten dat nooit meer te doen. Ik heb een kind van 4 en onlangs opnieuw moeder geworden. Helaas alleenstaand en echt niet zoals ik hoopte. Maar wat ben ik gelukkig met deze kleine. Gewoon om te delen, omdat ik ook iets van je gevoel denk te herkennen. Hoe bijzonder dat er een nieuw leven in je groeit. Ik ben dus (ook) alleenstaande mama en heb voor mezelf veel schaamte voorbij gemoeten, maar het lukt. Alles. Het is zwaar alleen, emotioneel vind ik voornamelijk. Dus mijn advies zal zijn, zoek steun, zoek mensen die je kunnen steunen (en inderdaad als eerst een goede praktijk, zij kunnen goed met je meedenken). Praktisch vind je echt je weg wel. Mocht het nodig zijn, ik wil je zeker tips/ advies geven hoe bepaalde dingen als alleenstaande net wat makkelijker zijn. En als laatst: sta anderen toe. Dat kan echt moeilijk zijn, zeker omdat je het zo allemaal niet hebt geschetst, maar het zal je veel helpen. Mijn verhaal ter bemoediging. Het komt goed, echt waar.

Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik was wel wat ouder met een baan en optie om een appartement te kopen, maar hij moest ook niets van de zwangerschap weten en wilde dat ik abortus zou doen. Ook ik had dat kindje meteen in mijn hart gesloten. Bij mij werd het uiteindelijk een miskraam die ik maar heel erg moeilijk kon loslaten en het zaadje om mama te worden was heel die geplant. Nu kies ik er bewust voor het alleen te doen. Je kiest zelf hoe je het indeelt. Je kan weldegelijk carriere maken naast het mama zijn! Je hoeft dit allemaal niet op te geven. Het zal zwaar zijn dat zeker, maar echt niet onmogelijk. Een kindje heeft voornamelijk liefde nodig als ze klein zijn. Tegen dat je kindje groter is heb jij het vast allemaal uitgevogelt en starten jullie samen aan zelfstandig leven met een mooi appartement/ huisje en misschien zelf een nieuwe partner voor jou. Ik geloof dat je dit kan! Uit je manier van schrijven lijk je me een slimme en sterke vrouw! Het komt echt wel goed ❤

Hee, allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap. Wat een lastige situatie. Toch raakt het me (in positieve zin) dat je zegt dat je dit kindje al in je hart hebt besloten. Weet je: waar een wil is, is een weg. Ik heb zelf mijn eerste kindje gekregen tijdens mijn master. Ik was toen 24. De situatie was wel anders want ik had een vaste relatie, dus ik snap dat jouw situatie een stuk lastiger is. Maar weer dat het qua studie en carrière echt goed kan komen! Want ook als je een baan hebt is een zwangerschap even een onderbreking van je carrière. Ik ben nu weer zwanger terwijl ik een baan heb, en merk daar dus eigenlijk niet zoveel verschil in. Ikheb na mijn bevalling en verlof mijn studie afgemaakt in mijn eigen tempo. Hiervoor kreeg ik alle ruimte en begrip van docenten en de studieadviseurs. Voordeel is ook dat je als student recht hebt op kinderopvangtoeslag, waardoor je je kindje relatief goedkoop naar een opvang of gastouder kunt brengen. Belangrijk is idd wel dat je mensen om je heen hebt die je steunen en helpen. Zoek een fijne verloskundige en deel je verhaal met haar, bespreek de situatie met een studieadviseur bijvoorbeeld die kan meedenken over de gevolgen voor je studie…

Hoi lieve meid, Jeetje dat moet schrikken zijn geweest zeg! Het klinkt alsof je goed over de situatie nadenkt. Ook het feit dat je zegt het kindje al in je hart te hebben gesloten zegt veel! Zoals de andere hierboven al zeggen voor wat betreft studie en carrière, dat houdt echt niet op als je een kindje hebt. Ik was ook ongepland zwanger, hele andere situatie dan jij, want ik ben samen met mijn man en ik ben al iets ouder, dus studie is al afgerond etc. Maar de schrik zat er ook goed in, dit hadden we nog even niet gepland. Voor wat betreft je opmerking over spijt moeders, dit zal voor iedereen anders voelen. Op dit moment heb ik echt geen spijt van mijn lieve dochter. Ja het is zwaar en de nachten hier zijn een drama, maar echt zij is het beste wat me is overkomen. Ik zou als ik jou was die docu over spijt lekker niet kijken en goed nadenken over wat je zelf wil. Elke keuze is goed, maar volg wel je hart!Doe wat jij wil en laar je daarbij niet door anderen leiden. Het komt hoe dan ook goed!

Oeps was nog niet klaar met typen. Wat ik nog wilde zeggen: als je voelt dat je dit kindje wilt houden, laat niemand je dan tegenhouden. Het moederschap is inderdaad soms pittig, maar ook het allermooiste wat mij ooit is overkomen, al was het niet helemaal gepland. ❤️

Ach meid wat heftig! Ik kan me het ongepland zwanger zijn niet voorstellen maar het leven dat je nu leidt wel. Zelf ook aan de uni gestudeerd, op kamers gewoond, leuk studentenleven gehad. In zo’n situatie zwanger raken zal ongetwijfeld een enorme shock zijn. Maar het feit dat je al zulke gevoelens omtrent de zwangerschap hebt, maakt het denk ik wel heel heftig en lastig om de zwangerschap te beëindigen. Ik heb, voor ik je mijn ervaring deel, een paar vragen: 1) wanneer verwacht je af te studeren? 2) zouden je ouders je helpen de eerste periode? Eventueel financieel? Ik werd gepland zwanger op mijn 28ste. Ik woonde toen samen met mijn vriend. Maaaaar ik was nog wel volop aan het studeren en nog bezig met mijn master. Sterker nog. Ik ben een helemaal nieuwe master gaan doen toen mijn zoontje net geboren was. Hij was drie maanden oud. Met hulp van mijn moeder en vriend ben ik afgestudeerd. Hier heb ik wel wat langer over gedaan, een jaar en 4 maanden. Toen had ik heel snel een baan en daar werk ik inmiddels alweer 1,5 jaar. Het is een goed betaalde baan op mijn niveau. Nog niet mijn droombaan maar absoluut een mooie start!! En ik verdien echt goed voor een starter. Inmiddels zelfs twee kindjes (de tweede is in maart geboren). Het is echt wel mogelijk om je studie af te ronden en aan je carrière te werken. Maar dan is een goed vangnet wel belangrijk. Ik kon financieel op mijn vriend leunen en mijn moeder paste enorm vaak op als dit nodig was. Extra in de tentamen periodes bijvoorbeeld. Of toen ik mijn scriptie afrondde. Ik zou dus zeker je ouders inschakelen en alles met hem bespreken voor je een keuze maakt. Onderzoek je opties. Nog een tip: je maakt als student gewoon aanspraak op kinderopvangtoeslag. Mocht je dus langer over je studie doen en dan nog niet werken dan kan je echt maximaal opvang toeslag ontvangen want je “werkt” wel maar hebt geen inkomen. Heel veel sterkte en succes!!

Ik ben ook ongepland zwanger geraakt ruim 2 jaar geleden, voel je vrij om een berichtje te sturen als je erover wilt praten. Ik ben toen direct naar de huisarts gegaan 😊 die heeft me goed ondersteund ook mentaal

Op mijn 20e ben ik ongepland zwanger geraakt. Dat was ook een hele shock en ik was toen ook nog in opleiding (hbo-v). Het laatste jaar heb ik uiteindelijk verlengd gedaan en met een half jaar studie vertraging mijn diploma gehaald. Ik zou vooral je gevoel volgen, ookal zijn beide keuzes niet makkelijk. Mocht je willen praten, voel je vrij om een berichtje te sturen.

Jeetje wat moet dat schrikken zijn geweest! Hier geen ervaringen die ik met je kan delen, maar ik wil je wel heel veel sterkte wensen met het maken van deze moeilijke keuze. En ik zou niet weten waarom mensen hier een oordeel over zouden moeten hebben, zo te lezen wil je nu al het beste voor je kind en maakt je dat een goede moeder, ongeacht of het kindje er daadwerkelijk komt of niet. Misschien is het goed om een afspraak bij je huisarts te maken. Zij kunnen ondersteunen en verwijzingen uitschrijven naar instanties die hierin gespecialiseerd zijn en jou het beste kunnen helpen. Sterkte! 🍀

Wat enorm schrikken voor jou. Ik weet niet hoe de band met je ouders is maar ik zou dit hun wel vertellen. Als je besluit het te houden heb je hun hard nodig. Een kindje opvoeden alleen is wel erg pittig. Ik vind dat je dat wel moet weten. Welke keuze je ook maakt, alles is goed. Je bent jong maar niet piep jong dus ik denk dat je het aankan. Hele dikke knuffel voor jou!

Ik heb in ongeveer dezelfde situatie gezeten, nog bezig met het afronden van mijn studie en absoluut nog niet aan het denken aan kinderen, maar wel een relatie. Het was een hele rare en bijzondere periode, echt een achtbaan aan emoties en ladingen informatie. Ondertussen is ze bijna 4, en ik kan je geruststellen, linksom of rechtsom, het komt wel goed. Zie het als een avontuur! Je leven draait even 180 graden om en het is even afwijken van het uitgestippelde pad, maar dat maakt het misschien ook wel zo leuk. In elk geval de tegenstrijdige woorden: gefeliciteerd met je zwangerschap maar ook sterkte met de achtbaan!

Ik ben nu 35 en zwanger. Hebben een heel lang traject gehad en moeite om zwanger te worden. Heb echt heel erg spijt dat we niet veel jonger zijn begonnen om ouders te worden. Ook als ik kijk naar mijn carrière. In het begin maakt het echt veel minder uit. Het wordt heel groot gemaakt als je net gaat werken, maar als je net gaat werken moet je vooral nog dingen leren en maak je nog niet echt grote stappen. Juist nu ik wat ouder ben zie ik collegas stappen maken naar manager. Bij mij stond mijn carrière stil omdat ik in een zwaar ivf traject zat. Er wordt altijd verteld dat je moet wachten tot alles stabiel is. Een vaste baan, een koophuis getrouwd. Ik heb al die dingen, maar kijk nu terug en denk echt was ik maar eerder begonnen aan kinderen. Dus laat je niet gek maken door zulk soort dingen. Er zijn echt genoeg mogelijkheden om een carrière eromheen te bouwen. Je bent slim genoeg als je al in je master zit. En echt niet erg als je in het begin minder hard carrière maakt, je haalt het in als andere mensen jonge kinderen hebben en meer stil staan. Hopelijk krijg je goede support vanuit je ouders en andere uit je omgeving. Succes met alles ♥️

Ik ben 40 jaar en zwanger van mijn 2e kindje. Tijdens mijn 1e zwangerschap werd ik net 28 weken zwangerschap verlaten en kwam ik er plots alleen voor te staan. Zonder mijn netwerk had ik t niet gered want emotioneel was t heftig maar mijn zoontje ie het mooiste wat er is. Ik kan hem en had hem nooit willen missen. Ik heb een half jaar na de geboorte van mijn zoontje gezegd 'dit nooit meer!' Maar ja de wens en de liefde zijn bijzonder sterke en ondoorgrondelijke behoeften en met wat lef nu dus zwanger van nr 2 met een lieve betrouwbare vriend. Als je nu al van je kindje houdt en al deze dingen al doet dan durf te kiezen voor je hart! Carrière, geld verdienen, het 'mooie' plaatje kunnen altijd nog maar de tijd met je kleine heb je maar 1 keer en ik had heel graag 15 jaar langer met mijn kindjes gehad. Verkijk je niet op t materiële van de maatschappij, het is maar de buitenkant. Mijn master door omstandigheden nooit afgemaakt en toch uiteindelijk helemaal goed gekomen. Wij hadden het vroeger absoluut niet breed maar aan liefde niets te kort. Weet dat mensen begrip zullen hebben voor je situatie, jij kunt er niets aan doen dat je er alleen voor komt te staan. Hulp en steun komen uit onverwachte hoek. Natuurlijk moet je t zelf uiteindelijk doen en ervaar ik nu dat met z'n 2en t makkelijker gaat maar die 1,5 jaar die ik alleen met mijn 1e zoon heb gehad en de hele absurdelijke situatie met de biologische vader hebben mij zo sterk gemaakt. Wat er ook gebeurt ik weet dat ik t wel red. Kom ik mensen tegen die wel oordelen die loop ik voorbij. Ik weet beter. Waar je ook voor kiest je zult zien dat je sterker bent dan je je ooit kunt voorstellen. Zet 'm op!