Ongepland zwanger en partner wilt niet.

Wat een schok! Ik snap dat jij dit kindje absoluut niet weg wilt halen, maar ik snap ook de complete paniek van je partner. Kunnen jullie iemand hierbij betrekken zodat diegene het gesprek kan begeleiden en hem kan ondersteunen in zijn begrijpelijke paniek?

Ik ben ook onverwachts zwanger geraakt met een spiraal. Ook wij zijn in de abortus kliniek geweest. Hij kon het niet houden zei hij. Ik twijfelde ook nog maar zat zeker wel 60 procent op houden en 40 procent twijfel. Vooral door ook zijn paniek en afstoting. Zijn familie nog erger.. Dat sleepte mij mee. Echter in de kliniek kwamen we tot de info dat het er zelfs 2 zijn. Dat vonden we dan weer wel beide speciaal maar hij haakte al snel weer af met nee ik kan dit niet. Achteraf had zijn familie daar grote invloed op. Mijn collega's, dokter en vriendinnen hebben mij geholpen de juistenkeuze te maken door alle mogelijkheden te belichten. Met hem. Zonder hem. Met kind. Zonder kind. Ik koos voor het houden en dan dus alleen. Uiteindelijk door redelijk zakelijk met hem in gesprek te gaan gaf ik hem de keuze van wil je betrokken vader zijn of niet.. Want je wordt het sowieso. Denk er over na. En daarna pas over onze relatie. Door er zakelijk over te praten kan je er nuchterder naar kijken.. Wij hebben wel een relatiecoach genomen en nog steeds. Ik heb gezegd dat het gedoemd is om ruzie te krijgen als we dit niet met een derde persoon oppakken want het ligt veel te gevoelig. En dat moet gefixt zijn als de kindjes komen. Het gaat tussen ons super goed en inmiddels gaat hij er al maanden 100 procent voor, maar de situatie die je omschrijft is voor je relatie heel heftig en pittig. Je leert daarin ook super veel van elkaar wat je als ouders ook weer kan meenemen. Xxx. Ik zou jou adviseren : neem nog even je tijd en ga met mensen praten die jou goed kennen of die een bepaalde rol hebben zoals een huisarts of werkgever. Door die dingen uit te zoeken geef je jezelf rust dat je niet afhankelijk bent van hem. En kan je ook rustiger met hem het gesprek voeren.

Lastig :( Ik zou er ook met een neutraal iemand over praten, hebben jullie een huis, goed werk, goede relatie ? Als die basis er is zou ik echt voor het kindje gaan, hopelijk gaat je vriend van gedachte veranderen want ik begrijp jou en ik zou er kapot van zijn om het weg te moeten laten halen.

Praat met elkaar en geef het tijd. Vaak (ook als het gewenst is) moet het even indalen bij mannen. Misschien dan het er met een onafhankelijke partij ook nog samen over kunt praten. Het is ook niet niks dus ik snap zijn angsten heel goed. Misschien kunnen jullie alles concreet maken met elkaar. Wat zijn zijn angsten precies, wat is er spannend? En dan daarna kijken of dat op te lossen is.

Wauw wat heftig, wanneer heb je het hem verteld. Misschien met elkaar bespreken dat je elkaar tot zaterdag de tijd geeft om alles te laten bezinken en dan rustig gaat praten. En inderdaad iemand erbij betrekken is ook zeker geen verkeerde tip! Overigens zou ik dan wel gaan voor de minst gauw oordelende en kant kiezende persoon, zodat jullie echt begeleid worden en wel de keuze zelf maken.

Geef je partner tijd om aan het idee te wennen. Jullie hebben over een baby gesproken en wilden deze op termijn ook krijgen. Dus ik denk dat als je partner een paar weken geeft, dat hij wel bijdraait. Misschien is hij over een paar maanden wel super enthousiast! Komt tijd komt raad. Abortus zou ik zeker niet doen want dit kindje is gewenst! (Alleen niet helemaal gepland 😬)

P. 's wij waren pas in juli officieel samen. Vanaf mei aan het daten. Ondanks wij een hele diepe en open relatie hadden met elkaar en al veel deelden, was het een shock dat ik in oktober zwanger bleek. De kindjes worden in mei verwacht en dan zijn we dus officieel nog geen jaar samen. Ons belemmerd het niet. Zijn familie belichte dat ontzettend maar wij zeggen nu tegen elkaar dat we 1 blok vormen. Als je dit samen doorgaat en doorstaat, en je houdt nog steeds van elkaar, maar durft ook te werken aan stukjes die nog vers zijn, dan ben je super sterk samen. Om te zeggen hoe belangrijk openheid en transparant zijn hierin is en doorzetten als je iets wil.

Mijn ervaring is dat dit niet vanzelf komt. Ik heb best moeilijke gesprekken moeten voeren met hem en eisen moeten stellen wilde ik hem zo ver krijgen. Ook waren echo's nodig wilde hij echt inzien dat het levende kindjes zijn en ook dat werd soms weer weggestopt als zijnde het is nog niks. Doordat we dit met een derde persoon bespraken voelde hij zich minder aangevallen en kon hij inzien waarom hij zich er zo voor afsloot. Mijn ervaring is dus niet dat tijd gelijk alles heelt. Ook ik heb weken afgewacht en tijd gegeven

Een man raakt meestal wel in paniek ala het over een zwangerschap gaat die door hem “veroorzaakt” is, de ene meer dan de ander want er gaat een baby komen over een aantal maanden. Als jij je niet goed voelt bij een abortus moet je dat vooral niet doen want je blijft daar mentaal mee zitten. Het kindje is gewenst maar niet gepland, zo was her met mijn 2 dochters ook en mijn vriend was beide keren ook goed in paniek maar alles is goed gekomen! Als jullie het hartje horen en de baby zien op de echo dan is het niet zo maar een baby waar je het over hebt maar dan heb je er een beeld bij en is het echt jullie baby. Neem een keus waar jij zelf achter staat, jij en je baby (mocht je kiesen om het te houden) komen er wel, met of zonder partner/vader.

Geef je partner ff de tijd zodat de paniek ervan af is. Misschien draait hij bij, misschien ook niet. In paniekmodus kan je in mijn optiek geen goed doordachte keus maken. Ik vind het knap dat je naar de kliniek bent gegaan, al is het alleen om te informeren. Nu kan je denk ik voor jezelf ook een betere beslissing maken. Het is een hele grote stap om een kliniek in te stappen.

Dit kan heel onbeleefd zijn hoor, was jouw partner dan niet bang dat hij niet de vader zou zijn?

Ik denk dat je de term open verkeerd hebt opgevat. Meestal zijn stelletje in het begin nog in de roze wolk met vooral wijntjes etc. Ik bedoelde met open dat wij al veel deelden met elkaar. Onzekerheden, doelen en dagelijkse dingen waar we ons mee bezig hielden

Ohh! Oeps, inderdaad verkeerd begrepen!

Ik heb het hem gisteren net verteld en zowel ik als hij zijn enorm verschoten heb namelijk drie testen gedaan vorige week omdat ik het niet kon geloven. Daarna meteen naar het abortus kliniek geweest om mij te informeren en het gedachte gwn om een levend wezentje dat ik graag wilde maar nog niet nu geraakt gwn niet in men hoofd om het te aborteren en hij wilt het gwn echt niet hij is er niet klaar voor en ineens uit het niets zegt hij me vanmorgen ook dat hij blijkbaar al een tijdje met twijfels zit over onze relatie heb hier nooit blijk van gehad had juist de indruk dat onze relatie telkens sterker en sterker werd en dat vernoemde hij ook dus ik ben nu ook lichtjes in paniek maar probeer rustig te blijven want heb in het verleden al eens een miskraam gehad wist niet dat ik zwanger was toen en ben daar lang niet goed van geweest. De dokter verzekerde bij juist gebruik dat ik gwn verder kon met de nuva ring maar ik vrees dat deze dan gwn niet sterk genoeg was voor ons lees nog dat vrouwen er toch zwanger mee zijn geraakt en een derde partij.. Wie dan een psycholoog?? Hij is al absoluut geen gemakkelijke prater. En iemand die we beiden kennen is niet echt een neutraal persoon bv familie of vrienden.. ? Kan even niet meer helder nadenken

Dit is wel enorm gerust stellend want hij is wel echt een panikeur. Nu bv (dit is totaal niet te vergelijken) maar ik heb een hond en daar moest hij absoluut niets van weten in het begin.. na een half jaartje kan hij niet meer zonder. Is nu een stom voorbeeld maar ben wel enorm verschoten van zijn reactie...

Tuurlijk ik ben zelf ook enorm verschoten heb zelfs drie testen gedaan omdat ik het gewoon niet geloofde dus ik snap hem zeker en vast

Klopt en ja alles is compleet buiten dat ik nu een nieuwe opleiding ben begonnen lassen namelijk dit zou ik even niet meer kunnen verder zetten door de baby. Maar heb diploma's waarop ik meteen kan terugvallen en direct een ander job kan doen tijdelijk voor alles is een oplossing geloof ik

Het kan dat hij al twijfels had over de relatie, dat merk je niet altijd.. Ik heb het idee dat jullie allebei niet helder nadenken nu. Even een stap terug en rustig aan, allebei. Ik persoonlijk zou (als dat kan) paar dagen vrij nemen van werk en even in een hotel zitten of ergens anders waar je alleen/in een rustige omgeving bent. Denk goed na wat je wil. Laat hem even bijkomen en bedenken wat hij wil.

Ben er geen echt enorm van verschoten. En wist even geen raad ze echo genomen en ik werd er zo blij van. Ook gen het gesprek ging vooral hoe ik het met men partner moest bespreken en jha zoals gedacht paniek al om

Je hebt hem gisteren verteld, dan snap ik dat hij nog in de paniek fase zit. Ik snap ook dat jij in paniek raakt nu hij zegt dat hij ineens twijfels heeft over de relatie. Geef elkaar ruimte en even de tijd. Kijk of een van jullie even een paar dagen weg kan. Laat het bezinken en ga dan nogmaals in gesprek. In een nachtje kan je dit alles nog niet bevatten en relativeren.