Onrustig zonder partner

Dit had ik heel erg toen we net samen waren. En pas sinds een paar maanden kan ik rustig slapen als hij in de nacht weg is (bijvoorbeeld naar een feest, ofzo) 🤭. Ik heb hier niks voor gedaan verder. Dit is vanzelf "goed gekomen" haha. Dus óf nog even geduld hebben, of dit blijft zo.. En wat je dan kan doen, geen idee 🙊..

Ja, toen we net samen waren was het nog erger. Ik was echt niet blij toen hij dan wegging. Maar we zijn al 5 jaar samen. Soms denk ik: doe normaal, geniet van de tijd alleen. Maar dat kan ik gewoon niet…

Ja herkenbaar! Ik ben ook altijd wat onrustig als hij niet thuis is. Dat is eigenlijk alleen maar erger geworden sinds we kinderen hebben🙈. Ik ben een hele zelfstandige vrouw en niet snel angstig ofzo, maar sinds ik moeder ben ben ik toch sneller ‘bang’ dat er iets gebeurd oid als hij weg is. Niet perse tips dus😂, wel herkenbaar.

Klinkt alsof je een "anxious attachment" stijl hebt- angstig gehecht. Kan te maken hebben met dingen die in je (vroege) jeugd zijn voorgevallen. Google maar. Misschien de moeite waard om over te spreken met een goede coach die hier veel vanaf weet of met een psycholoog. Het is géén psychische "aandoening" trouwens, gewoon iets dat iedereen kan hebben en dat je ook kunt overkomen! Misschien zit ik ernaast hoor maar wie weet heb je er wat aan!

Ik heb een hele fijne en stabiele jeugd en puberteit gehad. Wel wat minder close met mijn zusje maar denk niet dat dat hier iets mee te maken heeft? We hebben gewoon wat weinig contact, maar zijn niet boos op elkaar ofzo 😅 Dat is echt het enige waar ik aan kan denken, verder goede banden met m’n familie.

Ik herken dit ook in bepaalde mate. Ik ben niet onrustig als hij er niet is, maar slaap niet/slecht als hij er niet is en wel nog thuis moet komen. Is hij bijv op vriendenweekend en weet ik dat hij er de hele nacht niet is, dan heb ik er geen last van 😅. Wij zijn bijna 12 jaar samen en heb t nog steeds. Dus denk niet dat dat nog beter wordt. Geen tips dus!

Ik heb dit ook gehad. Nu sinds wij kinderen hebben is dat een stuk minder. Bij mij denk ik Dat het door mijn ex komt. Die liet mij vaak zitten. Soms wel dagen. Dat mijn vertrouwen er ook echt door weg was. Nu ben ik blij als ik een keer avondje lekker alleen op de bank lig hahah

Misschien is het ook een hormoon dingetje? Soort nesteldrang achtig. Of had je dit al voor je zwanger werd?

Ik had dit al voor de zwangerschap. Nu lijkt het wel erger te worden…

Ooh dat heb ik ook gehad, soms nog steeds. Wat mij heel erg geholpen heeft is dat hij af en toe een berichtje stuurde als hij weg was, en de op tijd thuis kwam die hij beloofde. Heb het tijdens de zwangerschappen wel erger. Bij mij was het een soort van verlatings-angst, dat hij hij mij zou vergeten. Klinkt gek, maar dat was het wel 🤷‍♀️

Dat doen we al als het kan, maar hij werkt in de thuiszorg en is dan de hele tijd onderweg en bezig, dus amper tijd om elkaar te spreken.

Ik heb hetzelfde. Al 5 jaar getrouwd maar het wordt niet minder. Zodra mijn man van een late dienst thuis komt. En ik hoor de deur. Dan val ik meteen in slaap haha. Soms vind ik het lastig en vervelend. Maar ik hou gewoon ontzettend veel van hem en vind het nog steeds heerlijk om zoveel mogelijk samen te zijn.

Hier precies hetzelfde! Bijna 5 jaar getrouwd en als hij snachts of savonds weg is al ik op bed lig dan ben ik onrustig. Hij zit bij de brandweer dus moet er nog wel eens bij nacht en ontij onverwachts uit. Ik slaap dan ook niet of nauwelijks als hij weggaat. Hoor ik de achterdeur en weet ik dat hij thuis is dan val ik in een diepe slaap. Geen idee hoe het komt.. verlatingsangst lijkt me niet want daar heb ik gelukkig geen last (meer) van. Ik voel me gewoon veilig in de buurt bij hem. Heerlijk als tie naast me ligt!

Precies! Als ik de deur hoor ontspant m’n lichaam meteen en val ik al snel in slaap.

Ik slaap ook slecht als hij er niet is of later thuis komt. Dan slaap ik het liefste met de kids bij familie. Maar het niet kunnen concentreren op een serie in de avond vind ik eerlijk gezegd wel ver gaan. Dat betekent namelijk dat je amper kunt functioneren. Geen idee wat je ertegen kan doen.

Ik moet zeggen dat ik het ergens wel herken, ik slaap ook het lekkerst als mijn man naast me ligt 😅 maar vanwege ons werk is met grote regelmaat een van ons wekenlang van huis, of bijvoorbeeld alleen de weekenden thuis, dus we zijn er allebei redelijk aan gewend geraakt 🤷‍♀️ wel gooi ik als mijn man niet thuis slaapt mijn hele bed vol met zooi (een grote knuffel, extra dekentje, en nu mijn zwangerschapskussen), daar kruip ik dan lekker tegenaan. Als het je echt dwarszit is het misschien een goed idee om er eens met iemand professioneel over te praten, dat is niks om je voor te schamen! Misschien dat je met wat handvaten een stuk rustiger alleen kan zijn, voor jezelf ook wel zo fijn ❤

Wij zijn ondertussen 9 jaar samen, ook ik vind het lastig als hij een nachtje weg is of überhaupt 's Avonds niet thuis is. Het gebeurt gelukkig niet vaak, maar ik mis hem wel echt! Slapen zit er dan ook echt niet in... Ik ben wel blij om te lezen dat andere dames dit ook hebben! Is er niet iets wat je voor je zelf kunt doen 's Avonds? Even de deur uit, dan gaat de tijd ook sneller tot hij weer bij je is. Ik kan wel echt voor een goede serie of goede film gaan zitten. Het moet dan wel echt een goede zijn, anders ben ik ook weer zo afgeleid. Desnoods al lekker koken voor de dag erna, een boek lezen, rondje lopen. In ieder geval jezelf afleiden!😊

Ik herken dit ook hoor. Bij mij speelt de angst dat er iets gebeurd dan ook altijd mee. Ik heb het ook als mijn man weg is met de kinderen. Maar het hangt bij mij wel samen met mijn eigen stemming. Ik ben onder behandeling voor een depressie en op sombere dagen is deze angst er veel meer. Nu is het soms wel zo door drukke dagen met 2 kleintjes dat ik een avondje voor mezelf juist waardeer. Dus wie weet😉

Mijn man is altijd 2 weken in Duitsland en slaapt hier ook en dat 2 weken thuis. Onrustig wil ik het niet noemen maar merk wel ik de avonden dan optijd in bed lig, stuk verveling. Met de kleine kun je er dan ook niet echt op uit.... Iemand nog tips?

Herkenbaar! Mijn man is gelukkig een echte huismus. Eigenlijk nooit s'avonds van huis. Mijn zwager daarentegen is zo vaak savonds weg te sporten, naar vrienden of de kroeg in. Ben zó blij dat dat mijn vent niet is!! Lijkt me vreselijk. Ik kan ook echt niet slapen wanneer mijn man niet thuis is, maar ook niet wanneer ik eerder op bed ga. En wanneer hij aan het werk is tel ik de uren af😎