Ontrouw + zwangerschap andere vrouw

Jeetje wat een heftig verhaal! Ik herken wat je zegt, ik zou mijn man ook direct de deur wijzen bij vreemdgaan al helemaal als zolang duurt/heeft geduurd. Maar snap dat het moeilijker is als je zo'n jonge kinderen hebt 😢 Wat heftig dat hij zegt over dat jij de deur hebt open gezegd tot vreemdgaan, wat bedoeld hij daarmee? Verder geen tips, ik zou zelf ook verscheurd zijn. Maar hoe ziet hij het voor zich? Hij woont bij jou, maar is ook regelmatig bij die andere vrouw en hun kind? Is hij nu ook nog steeds betrokken met haar? Dat komt op mij neer op twee relaties.. Dan moet je kijken wat het beste is voor jou en jouw kinderen! Heel veel sterkte! 🤍🫂

Jeetje wat een heftig verhaal, en wat verdrietig dat er zulke kleine kinderen in het spel zijn. Dit is een antwoord dat niemand voor jou kan geven en hierin zul je echt je eigen gevoel moeten volgen. Ik kan me voorstellen dat de stap om bij hem weg te gaan erg groot is met kleine kinderen, zeker zo kort na de bevalling. Aan de andere kant kan ik me ook voorstellen dat dit iets is waar je nooit overheen komt, er zal constant een herinnering blijven aan je partners ontrouw in de vorm van een kindje dat ook niet voor deze situatie heeft gekozen. Ik zou je adviseren: luister niet teveel naar wat anderen in hun emotie roepen. Volg je hart en doe wat je denkt dat het beste voor JOU is. Heeeel veel sterkte😘

Dank je wel voor je reactie. Hij bedoelt er mee dat ik hem die kant op heb geduwd, dat hij heeft aangegeven dat hij dingen mist in onze relatie en ik daar geen gehoor aan heb gegeven. Dat klopt wat hij zegt maar het is niet eerlijk, op dat moment was ons eerste kindje 1 jaar oud en was ik aan het strugglen als mama met alles wat bij het moederschap kwam kijken. Hij werkte voornamelijk avonddiensten en ik werkte overdag. We leefde langs elkaar heen. Ik heb toen ook aangegeven dat ik hem mis en dat er dingen moeten veranderen maar hij heeft dat niet serieus genomen. De baby bij de andere vrouw gaat pas in september geboren worden. Ze hadden ervoor gekozen om het te laten weghalen maar zij heeft zelf de beslissing genomen om het toch te houden. Hij weet niet wat hij moet doen wat betreft verantwoordelijkheden en hoever hij betrokken moet/wil en kan zijn in alles. Hij heeft een zwak voor haar en zij is manipulatief dus hij zal in die zin veel voor haar gaan doen. En de vraag die steeds maar in mijn hoofd zit; waarom wil ik überhaupt met een man zijn die ontrouw is geweest en die zijn gezin niet als prioriteit kan zien omdat hij ook elders moet zijn

Dank je wel voor je reactie. Dat is ook iets waar ik bang voor ben. Dat ik er nooit overheen ga komen. Het feit dat hij is vreemdgegaan, daar valt wellicht nog een te werken, wat ook al heel moeilijk is. Maar dat er ook nog een ander kindje komt en hij daar bij betrokken gaat zijn, dat is bijna onverdraagbaar

Wat heftig. Weten jullie 100% zeker dat zij zwanger is van hem en dit geen excuus is om hem kwijt te raken? Aangezien je zegt dat hij wilt vechten voor jullie gezin Jaloezie kan rare dingen doen

Ik kan me voorstellen dat het voor jou onwijs ingewikkeld is om je partner te moeten gaan delen. En als dat niet te doen is (wat ik me kan voorstellen), dan betekent het einde van jullie relatie. Enige wat ik wel goed vind van je partner is dat hij zich ook verantwoordelijk voelt voor het andere kindje. Want dat is wel het geval, hij is ook de papa van het andere kindje en dat kindje heeft ook 'recht' op een papa. Overigens vind ik het onterecht dat je hem zou hebben aangezet tot ontrouw. Behalve als je het letterlijk hebt gezegd. Maar als je relatieproblemen hebt dan moet je daar allebei aan werken, en als dat niet direct lukt, nog harder proberen. Geeft hem geen vrijbrief om zijn geluk ergens anders te zoeken.

Allereerst wil ik je een hele dikke knuffel geven. Wat ben jij in een nachtmerrie terecht gekomen.. Ik zou heel goed nadenken of je ermee kan leven dat je constant met de ontrouw van je partner geconfronteerd gaat worden. Je zal de rest van jullie leven hiermee te maken krijgen. Normaal gesproken bij ontrouw slijt het op een gegeven moment maar hier wordt je elke keer weer aan herinnerd. Ik snap dat weggaan bij je partner ontzettend moeilijk is maar als ik vanuit mezelf kijk, zou ik het nooit los kunnen laten en zal het mij elke keer weer pijn doen. Ik denk dat ik daar persoonlijk ongelukkiger van zou worden dan als ik weg zou gaan bij mijn partner. Wil die andere vrouw wel met jouw partner samen zijn? Kan ze dit ook gaan gebruiken? Luister goed naar je gevoel

Dat is inderdaad ook nog de vraag. Er gaat ook een dna test plaatsvinden zodra het kindje geboren is. Die vrouw is geobsedeerd door hem en wilt in deze situatie nog steeds met hem verder. Dus ergens denk ik dat zij niet met iemand anders is geweest. De vrouw wist overigens niet dat hij een gezin thuis heeft

Ik ben ook getrouwd en we hebben samen een zoontje. Maar toch zou dit voor mij een dealbreaker zijn. Ik zou daar zelf niet mee om kunnen gaan. Heel veel sterkte ❤️

Allereerst heel veel kracht toegewenst. Mijn verhaal is iets anders aangezien ik achtergelaten werd voor een ander met 28 weken zwangerschap uit t niets. Ze gingen snel samenwonen en 2 maanden na de geboorte kochten Ze een huis. Ik ben lang bezig geweest ojee dadelijk krijgen ze ook nog een kind. Ik snap dat t je ongelofelijk veel pijn doet! Weet wel dat dat kindje er niet om heeft gevraagd dus probeer t kleintje, net als die van jou, er buiten te houden. Probeer zakelijk te kijken, dit heeft mij t beste geholpen op de lange termijn. En komt tijd komt raad. Geef jezelf en ook de andere tijd. Je hoeft niet alles nu al te beslissen of te weten. Je emoties mogen overal zijn. Het wordt echt weer een keer rustiger. Bespreek je angsten in de relatie therapie en geen verwijten. Als je gaat huilen, schelden, onredelijk doen etc. Krijg je alleen maar daar reactie op en niet op wat je boodschap is. Wat wil jij? Een papa voor je kinderen, een partner voor jezelf als ik t goed begrijp. Dan moet je daar aan gaan werken en de rest proberen buiten te houden. Als je kiest voor het doorzetten van je relatie dan moet je daar samen aan gaan werken. Dit betekent ook het accepteren dat dit andere kindje er mogelijk komt. Wat betreft dat jij de deur voor t vreemdgaan hebt open gezet bespreek dit ook en leg rustig uit dat je zoekende was als 1e keer mama en of je dan nu moet verwachten dat wanneer je zoekende bent als.mama van 2 dat hij dit dan weer zal doen? Geen verwijt, maar een vraag. Want hey hij.zegt dat dit reden is dus waarom zou t dan geen 2e keer gebeuren? Je zit in een onmogelijke situatie en ik wens je alle rust en ruimte om tot een compromis te komen❤️

Wat vreselijk voor je!! Ik wil je veel sterkte wensen met alle beslissingen die gemaakt moeten worden!

Jeetje, wat een verhaal, je verdient zoveel beter dan wat je nu moet doorstaan! Wat een vreselijke vent dat hij jou de schuld geeft van zijn ontrouw, wat een vreselijke vent dat hij jouw laatste weken zwangerschap en jouw kraamweken zo gigantisch heeft verziekt. Kun je bij een dierbare terecht om je hele verhaal kwijt te kunnen? Ik denk namelijk dat je diep van binnen wel weet wat voor keuze je wilt maken. Veel sterkte en succes met wat voor keuze je ook gaat maken

Eerst en vooral... wat een rotsituatie waar je inzit! Heel veel sterkte en moed toegewenst! ❤️ Mijn eerste lange relatie is zo stukgelopen: was nog jong, geen kinderen in het spel, maar hij had mij meermaals bedrogen met verschillende mensen en iemand zwanger gemaakt. Op de kop toe heeft hij haar nog semi-gedwongen om het laten weg te halen. Ik walg vandaag nog meer van het laatste, dan dat hij haar zwanger heeft gemaakt tout court. Het kindje kiest hier niet voor, natuurlijk Maar wat je hier schrijft vind ik eigenlijk echt niet oke... dat je man haar niet eens verteld had van zijn gezin? wat een dubbel leven! voor mij komt dit over dat zowel jij, als de andere vrouw hier heel bedrogen uitkomt!

Jeetje wat heftig zeg! Allereerst heel veel sterkte met deze situatie en de keuze die je moet gaan maken. Want het is echt jouw keuze en niemand anders kan die voor je maken. Ik zou hier persoonlijk niet mee kunnen leven denk ik. Hoe moeilijk de beslissing ook zou zijn, zeker met 2 (mega) jonge kindjes, dit zal altijd in de weg gaan staan in je relatie. Wat je zegt, 'alleen' vreemdgaan is wellicht met therapie nog te verwerken, al zou mijn vertrouwen dan ook weg zijn denk ik, maar hij zal door het kindje altijd verbonden aan die andere vrouw zijn en daar dus ook zijn zonder jou. Dat zou ik persoonlijk nooit kunnen vertrouwen, zeker als dit al 2 jaar (!) gaande is en hij en nu dus ook zo lang verborgen heeft kunnen houden. En een relatie zonder vertrouwen is niks in mijn ogen.. Succes en sterkte, sterke mama 💛

Dit roept echt extra 🚩 bij mij op. Is ze geobsedeerd of zegt jouw man dat om de situatie minder erg te maken door haar als een soort ‘psycho’ af te schilderen. Dit is niet 1x een foutje, dit is 2 jaar lang bedrog. Toen vond hij haar nog niet ‘gek’ waarschijnlijk. Zij wist ook niets van jullie gezin, anders was ze misschien ook niet zwanger geraakt/had ze het afgekapt. Ik vind na 2 jaar zwanger worden ook helemaal niet vreemd en ik snap ook dat het ook niet haar idee is om een alleenstaande moeder te worden, daar gaat in eerste instantie niemand binnen een relatie van uit. Natuurlijk hoopt zij ook op support en liefde..

Hele nare situatie, maar wat ik altijd in mijn achterhoofd houd is dat je een voorbeeld aan je kinderen laat zien dus als jij niet laat zien dat jij jezelf respecteert en je dus zo laat bedriegen en behandelen, dan zullen zij gaan denken dat dit normaal is.. Denk in dit verhaal aan jezelf, maar vooral aan je kinderen. Je zou eerst denken dat het beter is als ouders bij elkaar blijven, maar als een van de twee geen respect heeft voor de ander is dit toch even een ander verhaal. Hij heeft een zwak voor een andere vrouw en wil ook in hun leven blijven, je kan hem de keuze stellen om te kiezen maar ik denk dat jullie beter af zijn zonder hem!

Dag lieve vrouw, Wat een situatie. Ik snap dat je verscheurd bent. Wat zegt je gevoel? En wat laat hij je zien? Luister naar je hart en bovenal bescherm jezelf. Je HOEFT hem niet alles te geven. Dat heeft hij kennelijk ook niet kunnen doen voor jou. Voor je kindjes is het belangrijk dat zij gelukkige ouders hebben. Het is aan jou (jullie) om aan te voelen op welke manier dat het best gaat lukken. Heel veel sterkte en succes met alles. ❤️

Wat naar voor je. Bij mij gaan er alarmbellen af. Jij hebt hem aangezet tot vreemdgaan, die andere vrouw is manipulatief en geobsedeerd door hem. Ik denk dat hij jullie allebei voor de gek houdt. Je zou eens met haar in gesprek moeten gaan. Ik denk dat je schrikt van wat hij tegen haar zegt over jou.

Wat een nachtmerrie ben je in beland! Vooral het slappe excuus dat jij hem tot vreemdgaan hebt aangezet 🚩🚩🚩 helemaal aangezien het in een tijd was dat jullie net een kind hadden; alsof jij niet de behoefte had aan meer steun in die tijd in plaats van je ook nog eens met zijn (waarschijnlijk lichamelijke) behoeftes bezig te houden... Daarnaast heeft het dus 2 jaar geduurd, ook in de tijd dat jij zwanger was. Verschrikkelijk en nog meer rode vlaggen! Ik snap heel goed dat je niet zomaar je gezin opgeeft, maar gaat deze man je echt tot steun zijn als er weer zware tijden aankomen? Helemaal als er ergens anders dus nog een kind van hem aan komt. En ga je hem echt ooit vergeven? Ik zou dat persoonlijk niet kunnen, maar wel veel respect als mensen dat wel kunnen. Ik heb het ooit in een relatie geprobeerd (wel zonder kinderen), maar het is nooit meer zo vertrouwd en onbevangen geweest als dat het ooit was. Daarnaast is het ook vreemd dat een collega niet weet dat hij een vrouw en (toen 1) kind heeft. Dat is of niet waar, of hij heeft het zelf opzettelijk niet gedeeld. Denk vooral aan jezelf en de kinderen! Als jij gelukkig bent, kun je er ook sterker zijn voor je kinderen. Ik gok dat je van deze man nooit 100% steun hoeft te verwachten...

Jeetje wat vreselijk zeg.. en twee jaar is ook echt heel lang. Ik snap dat je je huwelijk wilt redden. Heel knap dat je in therapie bent gegaan. Maar de zwangerschap maakt het wel heel complex. Hoe kan hij nu 100% voor jou en jullie gezin gaan als hij nog met 1 been in zijn andere relatie staat. Ik snap echt dat dit je verscheurt. Dit wil je niet. Maar dit alles moet ook niet ten koste gaan van jou als mens. Jij moet niet jezelf en je eigen emoties volledig wegcijferen puur om je huwelijk te redden voor de kinderen. Als jij dood ongelukkig bent in je huwelijk dan is dit ook niet goed voor je kinderen. Persoonlijk vind ik het niet gezond klinken. Hoe kan jij alles verwerken en een plek geven als zij onderdeel van jullie leven blijft? Kies wat het beste is voor jou. Heel veel sterkte ❤️