Oordelende moeders

Wat naar voor je dat je dit hebt meegemaakt. Ikzelf heb wel wat boze of oordelende blikken gehad als mijn dochter ineens heel hard gaat huilen of een driftbui krijgt, maar verder nog nooit opmerkingen gehad. De oordelen hier op het formulier herken ik niet. Ik heb juist heel veel aan de steun van andere mama's gehad hier op het forum. Zeker in mijn eigen geboortegroep is een topic over kindjes die slecht slapen. Het is heel fijn om daar herkenning te vinden en elkaar te steunen. Hopelijk hoef je verder niet meer van die opmerkingen mee te maken. Ben het overigens helemaal met je eens, laten we elkaar steunen ipv veroordelen (dat geldt trouwens voor alles in het leven!).

Ik ben het hier volledig mee eens🌻 En elk kind heeft andere gewoontes en behoeften en elke ouder zo zijn eigen opvoed stijl. En dat is helemaal oke🙏

Vaak genoeg meegemaakt.. ik kijk ze dan recht in hun gezicht en zeg hardop ‘het is een kind, het is normaal’ meestal lopen ze dan weg of verandert hun blik en is ineens mijn kind schattig en lief en heeft even tijd nodig. Het is zo niet leuk als een kind in een supermarkt of ergens anders even niet weet wat die met zich zelf aan moet. Nu mijn kind wat ouder is ziet en hoort zij ook kinderen die het moeilijk kunnen hebben in de winkel. Wanneer zij opvallend naar een kind kijkt (die het even moeilijk heeft) of opmerking maakt zeg ik altijd ‘dat is normaal, dat kind is denk ik moe, of het is even te veel voor dat kind en dat mag.’ Ik vind het dan zo grappig om te zien hoe andere mensen hun blikken veranderen😁

Vreselijk he? Mijn zoontje is inmiddels 2 jaar en kreeg continu opmerkingen (nog steeds) huhhh loopt hij nog niet? (Liep met 14 maanden) en nu met “ohhhh kan hij nog niet fatsoenlijk praten?!” Soms maakte het me zo boos dat ik 1x heb gezegd “Nee mevrouw hij is geboren met een ernstige hartafwijking waar we niks vanaf wisten en was in principe al dood en heeft de eerste 4 maanden gevochten voor zijn leven. Misschien moet je de volgende keer nergens mee bemoeien en een kind hoort ook zulke opmerkingen. Nog een fijne dag toegewenst” Nou je had haar gezicht moeten zien. Ik was er die dag he - le - maal klaar mee. Mensen moeten echt een keer nadenken voor ze iets zeggen. Zelfs voordat ik kinderen kreeg heb ik nooit zulke opmerkingen gemaakt jegens andere mensen of überhaupt aan gedacht. De medemens moet echt liever voor elkaar wezen.

Zeker helemaal mee eens! Mijn dochter van toen 1 jaar zat in een fase met mega driftbuien. Toen had ze eentje midden op de Brink. Ik moest haar echt in de buggy krijgen maar het lukte mij niet omdat ze zo ging overstrekken. Toen kwam er toch een vrouw mij even helpen waardoor ik haar kon vastmaken en weer veilig naar huis kon lopen. Wat was ik blij met deze vrouw! Niks geen opmerkingen, alleen van ‘ja hebben we allemaal weleens meegemaakt hè’ Dus het kan wel!

Waren het toevallig oudere vrouwen? Daar kreeg ik ook vaak al opmerkingen achter mijn rug om van. De jongere mama's die zelf nog kleintjes hebben zijn net erg behulpzaam en aanmoedigend in mijn ervaring! Soms wel eens advies waar ik niets mee kan, maar kan dat prima naastme neerleggen. En waarom denk iedere man dat je baby honger heeft als die huilt 😅

Oh wat naar zeg die opmerkingen. Ik ben wel iemand die het zoiets heel erg aantrekt en het moeilijk los kan laten, maar ik ben van mezelf dan ook erg onzeker. Ik heb wel een keer gehad dat ik mijn peuter niet terug de wandelwagen in kreeg in de winkel en ging overstrekken en schreeuwen. Uiteindelijk met veel moeite het toch voor elkaar gekregen maar ik zag en voelde de oordelende blikken wel op mij gericht.

Jeetje wat naar! Ik herken dit helemaal niet gelukkig. Nog nooit zoiets meegemaakt dus misschien had je pech?

Ik herken het wel, zowel online als offline. Online (hier op t forum) had ik ooit een keer een topic geopend met een vraag waar zoveel negativiteit op kwam dat ik niet meer de behoefte voelde, om op dat account te gaan. En ik zie het ook regelmatig gebeuren dat andere forumleden de lul zijn door de moedermaffia.. echt hatelijk. Maar offline daarentegen vond ik nog vervelender. Vooral toen onze dochter jong was en wij best wel zoekende waren, was er zoveel goedbedoeld advies dat helemaal niet bij onze opvoedstijl paste. Van onbekenden maakt me dan nog minder uit dan van vriendinnen/familie. En opzich wat jij hebt meegemaakt in de supermarkt : voordat ik kinderen had, zou ik zoiets (niet letterlijk die woorden) wel heel vaak hebben gedacht. God wat ergerde ik me aan ‘onopgevoede’ kinderen in het openbaar. Ik wist echt helemaal niks. Juist doordat ik moeder ben geworden, zou het niet meer in me opkomen om zoiets te denken/zeggen. Ik heb er echt meer begrip voor gekregen. Daarom extra kwalijk om te lezen dat het juist andere moeders zijn die dit soort dingen flikken..