Opdringerige schoonmoeder

Ik snap dat je er geen goed gevoel bij hebt omdat je zoals ik lees zelf je schoonmoeder ook niet goed kent en haar daardoor nog niet kan vertrouwen en ook de opmerkingen die ze heeft gemaakt helpen niet. Toch vind ik het (sorry) nog wel meevallen, er is niets concreet gebeurd. En je man is er ook bij, hij is de vader van je kind en zal net als jou daar 100 procent het beste voor willen en doen. Daar mag je wel op vertrouwen. Zelf ook een schoonmoeder uit een “andere cultuur” maar omdat ik haar inmiddels wel heel goed ken weet ik hoe ik de opmerkingen die ik soms echt niet begrijp naast mij neer mag leggen. In jouw geval is dat natuurlijk heel anders omdat jullie geen band hebben met elkaar. Hoe super lastig ook en misschien niet wat je wil horen maar het is wel de oma van je kind en de moeder van je man. Ik zou het wel open en eerlijk blijven bespreken met je partner maar het bezoekje niet tegen houden. Jouw partner zal je kind nooit in gevaar brengen, het is ook zijn kostbaarste bezit. Het zal toen heel lastig voor hem zijn geweest om tegen zijn moeder in te gaan maar wie weet 1 op 1 is dat wat gemakkelijker en heeft hij zelf de controle. Veel sterkte ermee!

Ik snap trouwens echt wel dat je je niet fijn voelt bij al die opmerkingen hoor! Dat spreek ik absoluut niet tegen maar het is soms lastig als moeder te bedenken dat zij ook het beste voor hebben met jou en je kind en dat zij dat ook maar zeggen uit “wat voor hun normaal is” en hun eigen ervaringen en opvoeding. Het is niet dat ze dat soort dingen opzettelijk zeggen of doen om jou overstuur te maken.

Nou dit eigenlijk!

Oh wat lastig! In denk dat wat deze situatie vooral lastig maakt is dat je haar zo slecht kent. Uit je verhaal klinkt het alsof je ook nog redelijk veel gevoelen hebt bij het feit dat ze er nooit voor jullie is geweest… niet op jullie bruiloft en niet tijdens de zwangerschap. Daardoor kan ik me voorstellen dat je nul vertrouwen hebt kunnen opbouwen met deze vrouw. Ik denk dat dit langzaam moet gaan komen tussen jullie. Hoe moeilijk het ook is, sommige dingen zal je uit handen moeten geven. Ik denk dat de meeste vrouwen wel “last” hebben van opdringerige schoonmoederes…. Ik herken bvb de dingen die je omschrijft heel goed bij me eigen schoonmoeder en ik denk dat het redelijk normaal is om hier frustratie bij te voelen. Het verschil tussen ons is dat ik weet dat me schoonmoeder het goed bedoelt en van me zoontje houd en daardoor kan ik het gewoon van me af laten glijden, hoe irritant ze ook is. Mijn tip is om te proberen een andere perspectief te pakken. Zie haar bvb niet als een vervelend iets maar denk vooral hoe leuk het is voor je man en voor je zoontje om haar in beeld te hebben. Want voor je kind is het natuurlijk fantastisch om een oma in zijn leven te hebben, en het zal voor hem ook ooit belangerijk zijn om de cultuur van die kant van de familie te kennen. Ik denk ook dat het uit eindelijk een verrijking zal zijn voor hem. Probeer het langzaam op te bouwen met haar en probeer dit soort dingen echt los te laten!

Bedankt voor jullie reacties. Er is idd nooit een band opgebouwd. Daar ligt zeker ook een groot aandeel in het hele verhaal. En daarbij heb ik mij altijd “niet geaccepteerd” gevoeld. Ik ben bijv. na 6 jaar nog steeds niet welkom bij bruiloften/feesten. Wat je schrijft over dat ze dit soort dingen niet opzettelijk zeggen of doen om mij overstuur te maken, daar twijfel ik eigenlijk over. Schoonmoeder wil graag de regie hebben en wij doen het niet volgens haar “plan” en ik voel dit continu terug. Als ik daar iets over zeg dan krijg ik altijd te horen: ja, maar in onze cultuur gaat het zo. Punt. Mijn man en ik hebben voordat wij gingen trouwen en een kind kregen met elkaar afgesproken dat wij onze kinderen niet volgens hun cultuur willen laten opgroeien. (Heel veel dingen gaan echt voor ons te ver, zoals bijv uithuwelijken aan een achterneef of nicht. Dit was ook eigenlijk het plan van mijn schoonmoeder voor mijn man). Dus ik heb dit hele idee verpest. Voor mijn gevoel willen ze nu druk opleggen bij mijn man en mijn zoon, om het nog wel “een soort van” volgens de cultuur te doen. Wat natuurlijk ook veel spanning geeft tussen mijn man en mij. Ik krijg er zo veel stress van, omdat ik ook weet dat mijn man het heel moeilijk vindt om iets tegen zijn moeder te zeggen.

Ik denk dat het niet zo zeer gaat om “hoe erg het is” maar dat je stress krijgt en je onveilig voelt. Met een baby van 4 maanden heb je al zorg genoeg en wil je deze extra stress en niet bij hebben. Ik zou het er met je partner over hebben, en misschien zelf initiatief nemen om je schoonmoeder mee te laten helpen met dingen voor je baby. Dan heb je meer de controle en kan zij ook helpen.

Oh, wat naar 😩 Ik snap helemaal dat je dit niet wilt. Heb echt het idee dat zoveel schoonmoeders (de mijne ook) vinden dat ze recht hebben op inspraak in de opvoeding van hun kleinkind. Is het mogelijk om morgen mee te gaan, zodat je toch de regie in handen houdt samen met je man?

Hmm ok dit geeft wel meer perspectief. Ik snap je situatie. Dan denk ik dat het neer komt op goed nadenken wat voor rol je zou willen dat ze speelt, en dan duidelijk maken aan haar wat jullie wel en niet willen. Hopelijk kan ze langzaam leren hoe ze wel en niet met jullie zoon om moet gaat.

Je zegt dat je man geen binding heeft met de cultuur van zijn ouders, maar je schoonmoeder wil de hele tijd dingen meegeven aan je kind over hun cultuur. Klinkt alsof zij jullie opvoedstijl niet respecteert. Zij gaat niet over de opvoeding maar jullie als ouders. Het is aan jouw man om zijn ouders hierop aan te spreken. Het zijn immers zijn ouders. Nu klinkt het echter alsof jouw man geen ballen heeft en komt het misschien over alsof jij de boeman bent. Daar kan zij voordeel uit halen en dit kan jullie relatie en opvoeding in de weg gaan staan. Dus nogmaals jouw man moet nu eens voor zijn kind/gezin opkomen. Anders blijf jij je onveilig en ongewenst voelen. En eerlijk als ik niet uitgenodigd word voor bruiloften van zijn familie dan hoeft mijn man daar ook niet naar toe te gaan. Zou ik als man zijnde niet eens heen willen gaan als mijn vrouw zo uitgesloten wordt.

Dit is precies hoe ik mij voel! Bedankt voor deze bevestiging. Ik heb idd ook het gevoel dat mijn schoonmoeder deze situatie fijn vindt, zodat zij meer “macht” over haar zoon en kleinkind kan krijgen. Elke keer als ik ergens iets van zeg of uiteindelijk boos weg ga.. lijkt zij in haar handjes te klappen. En nu heeft ze het dus ook voor elkaar. Mijn man is met onze zoon naar zijn ouders. En ik zit met stress en spanning thuis op de bank. Ik heb hem op het hart gedrukt om alsjeblieft onze regels en onze opvoeding gewoon aan te houden. En dingen die wij thuis niet doen, daar ook niet toe te laten…

Dat jij niet wilt dat je man zijn cultuur doorgeeft aan jullie kind, oké prima…… maar je kan niet van de rest van de wereld verwachten dat ze daarin mee gaan? Het is ook je schoonmoeders cultuur (dat niet alleen uithuwelijken inhoudt…….) en de dingen die je benoemd in je eerste verhaal, hebben niks met “cultuur” te maken? Je schoonmoeder die je tips geeft, “leg hem maar op bed” ect oké, misschien niet handig volgens jou maar ze probeert gewoon te helpen? Je zoon begon te huilen, waarop je zegt dat je schoonmoeder hem wilde overnemen, “dit heb ik natuurlijk niet toegelaten” waarom niet? Ze wil je gewoon helpen? Misschien ligt het aan mij hoor. Ik vind t een beetje ver gezocht.

Dat kan niks met cultuur te maken hebben. Maar als je al 6 jaar in de familie bent en je sm doet nog zo achterlijk snap ik TS volkomen! Als zij TS niet accepteert in de familie zou ze ook niet bij der kleinkind moeten komen aankakken en doen alsof ze de beste oma is. Sorry hoor maar zo iemand kon van mij echt kapot vallen.

Wat een rot situatie voor je. Wat ik eerlijk gezegd wel een beetje mis is het aandeel van je man hierin ? Zou je niet willen dat hij eens met z’n familie gaat praten en een grens trekt mbt hoe hij wil dat er met je wordt om gegaan? 😢 Los van het feit of de dingen die je schoonmoeder doet groot of klein zijn, het is gewoon rot dat je al die tijd wordt buitengesloten. Al 6 jaar lang niet welkom zijn op huwelijksfeesten, is heart breaking 😢

Als een SM die geen interesse in je had en je ook niet accepteert zoals jij bent en dingen doet, maar wel verwacht dat jij haar accepteert en dingen doet zoals zij doet, sorry hoor, maar dat gaat er bij mij echt niet in. Ook als mensen mij tips geven die ik niet handig of fijn vind, blijf ik mijn eigen ding doen. Daarnaast, respect voor haar als moeder, of voor haar zoon zijn keus zowel voor haar als zijn keus de cultuur achter zich te laten, lijkt hier vrij ver te zoeken. Als mijn kind begint te huilen hoeft niemand te proberen haar over te nemen om te troosten, en dan vooral niet iemand die mij niet respecteert en mij als persoon niet accepteert. En dat heeft niks met cultuur te maken, maar o.a. met de boodschap die het mijn kind zou geven, dat het oké is om zo met mensen om te gaan. Want dat is het niet. Deze SM klinkt voor mij niet als iemand die wil helpen, maar als iemand die wil regeren en dirigeren. @TS Hoe is het verder gegaan?

Uhm, jawel? Dit hebben zij wel te accepteren, het is hun kind! En je ziet het probleem niet bij het uit de armen willen pakken van en kind, weg bij de moeder? Nou wat dacht je van eerst vragen of aanbieden met woorden i.p.v. afpakken? Ik zou dat ook nooit toelaten, het is mijn kind! Laat mij het lekker troosten als het zich niet lekker voelt i.p.v. een oma die het kleinkind pas gezien heeft na 4 maanden en daarna waarschijnlijk ook niet bijster vaak?

Doe maar rustig, ik ben haar schoonmoeder niet. 😅

Ik had het niet tegen jullie, maar tegen ts. 😊

En ik had het wel tegen jou. Je zei 'misschien ligt het aan mij' dus ik reageer daar op. Ja het ligt (in mijn ogen) aan jou🤷🏻‍♀️ Als jij het afpakken van een kind bij de moeder om het te troosten als behulpzaam bestempeld, heb je het verhaal niet echt begrepen denk ik.

Een smiley maakt jouw reactie niet beter 😊👍

Bedankt voor je reactie. Ik twijfelde om mee te gaan, maar uiteindelijk besloten om niet mee te gaan. Ik krijg ontzettend veel stress om daar te zijn en ik kom 9 van de 10 keer overstuur thuis. Waardoor wij thuis weer spanning krijgen. Mijn man vertelde dat mijn schoonouders niet vroegen waar ik was en dat er ook niet over de situatie is gesproken. Voor de rest ging het wel goed, zei hij. Ik voelde mij wel rot. Zelf ga ik niet naar hun huis, omdat ik mij er niet prettig voel. En mijn schoonmoeder mijn grenzen niet respecteert. Maar ik laat daar wel mijn kind naartoe gaan.. Dat voelt naar.