Open relatie

Waarom denk je dat? Ik zie de situatie gewoon niet zo goed voor me. Als mijn moeder vroeger zei “ik spreek vanavond met Jantine af” had ze net zo goed naar Jan kunnen gaan, maar daar was ik toch nooit achter gekomen? Mijn ouders zijn gescheiden toen ik heel jong was en ik heb ook nooit iets van hun liefdesleven meegekregen. Waarom zou dat hier anders zijn?

Ik heb een open relatie gehad met mijn ex en wij hebben er ontzettend veel van geleerd. Ik zou zelf niet zo snel meer een 100% monogame relatie willen. Wij spraken buiten de deur af voor dates met anderen. Ons zoontje bleef dan thuis bij de andere ouder. Praktisch gezien is het goed te doen. Ook deden we veel leuke dingen samen, bijvoorbeeld erotische feestjes. Op dat soort feestjes hadden we wel altijd veel oog en focus op elkaar. Dat vonden we wel belangrijk, om ook die leuke dingen samen te blijven dken. Wat voor ons de moeilijke punten waren: - Ik had best veel last van jaloezie en onzekerheid en werd daar tijdens de open relatie pas echt mee geconfronteerd. - Door mijn heftige emoties werd het voor mijn ex ook lastiger om eerlijk te blijven (wat hij overigens wel altijd was!) - We kregen allebei gevoelens voor een ander, want we daten vaker met dezelfde persoon. Verliefdheid heeft wel degelijk impact op je relatie. Wij wisten niet goed hoe daar me om te gaan, maar het kan vast werken als je dat wel goed weet. In ieder geval bleven we altijd eerlijk. Achteraf gezien hadden we duidelijkere afspraken moeten maken en had ik meer aan mijn eigen (negatieve) emoties kunnen werken ipv de verantwoordelijkheid daarvoor bij mijn partner te leggen. De leuke punten: - We hebben elkaar heeeeel veel beter leren kennen. We waren al 15 jaar samen en die laatste 2 jaar open relatie hebben we beide zo ontzettend veel geleerd over onszelf en elkaar. Je blijft elkaar uitdagen en er blijft ontzettend veel om over te praten. - We werden beide een leuker persoon ervan. Als in, we waren niet meer zo ingekakt. We kregen er veel energie van. Vooral mijn ex bloeide helemaal op. Hij ging er ook echt beter uit zien en werd aantrekkelijker. - We hebben heel veel leuke nieuwe mensen leren kennen. De vrijheid hebben om op een feestje gewoon met iemand te kunnen flirten en zoenen vond ik echt een verademing. Ik zou dat nooit meer niet willen hebben. Maar zoals alle dingen heeft alles voor en nadelen. Je MOET echt veel met elkaar communiceren. Als er geen vertrouwen is, is het gedoemd te mislukken. Je moet ook het vertrouwen hebben om elkaar los te laten. Zodra 1 van de 2 liegt over iets, wordt het heel lastig. Maar sommige dingen zijn wel ongemakkelijk om te vertellen natuurlijk. Ik denk dat duidelijke afspraken over wat je wel of niet wilt, heel belangrijk zijn: - Mag er 1 op 1 gedate worden? Zo ja, mag dat vaker met dezelfde persoon? - Wat wordt er wel en niet gedeeld? Wil je het van elkaar weten wat er gebeurt op dates met anderen? - Hoe vaak kan er gedate worden en wat als de 1 wel een date partner heeft en de ander niet? Hoe ga je daar mee om? Er zijn best wat boeken over geschreven en het is een enorm interessante wereld. Zeker de moeite van het verdiepen waard. Ik ben meer gaan houden van mijn partner dan ik ooit deed. En voordat ik commentaar krijg op dat het nu mijn ex is, wij kwamen erachter dat we het uiteindelijk fijner vonden om vrienden te zijn omdat we de toekomst anders zagen. Ik wilde nog een 2e kindje en dat lukte niet. Hij wilde niet de ellende van een vruchtbaarheidstraject. We wilden beide elkaar niet beperken in onze wensen voor de toekomst dus was vrienden blijven voor ons de beste optie. Als ik mijn zoontje van 7 vraag wat hij vindt van de scheiding zegt hij: Leuk. Want nu heb ik 2 huizen. Zijn band met papa is verbeterd en zowel mijn ex als ik zijn beter apart van elkaar. Wel staan we altijd voor elkaar klaar en is hij nog steeds mijn beste vriend. Lang verhaal, maar dan heb je een ervaring :) Ik heb overigens ook een open relatie geprobeerd met mijn nieuwe partner. Echter hij was veel meer geneigd om te liegen als iets moeilijk werd dus er was geen vertrouwen. Daarnaast was ik nog zo verliefd dat de jaloezie echt bizar was. Het is dus niet in iedere relatie haalbaar of er moet soms nog heel veel werk op persoonlijk vlak worden gedaan voordat het kan werken.

Ik vind verwarren dan weer klinken alsof die mensen iets niet snappen, maar waarschijnlijk maken ze gewoon een andere keuze of hebben ze een ander gevoel. Ik kon vroeger sex en liefde ook goed scheiden (dacht ik), maar sex en behoefte aan aandacht niet, en ik heb mezelf daar veel kwaad mee gedaan. Dus inmiddels wil ik het niet meer en kan ik het niet meer 😊

Dankjewel voor je reactie! Hier heb ik zeker wat aan. Fijn om te lezen dat het destijds wel iets voor jullie was en het nu goed gaat! 😊

Oh en ons zoontje kende ook sommige date partners. Maar dat zijn dan gewoon vrienden. Hij weet heus niet wat er gebeurt als hij er niet bij is en wij vonden het helemaal niet erg als hij zag dat we ook een ander een knuffel of een kusje gaven. Het is allemaal liefde. Ik zie niet in wat daar verkeerd aan kan zijn :)

Graag gedaan! Vind het leuk om erover te vertellen want het gaf ons echt veel positieve energie. Ik hoop dat het voor jullie ook zo fijn uitpakt. Heel veel plezier samen!

Echt zonder veroordeling want ik vind alles helemaal mooi. Maar wat me wel opvalt dat als ik jouw verhaal lees, ik eigenlijk vooral (heftige) nadelen lees. Eigenlijk precies de valkuilen waar denk ik voor gewaarschuwd wordt: jaloezie, ontwikkelen van gevoelens, eerlijkheid. Dat lijkt me zó ingewikkeld en messy, en veel impactvoller dan de positieve kanten. Gevoelens voor een ander bijvoorbeeld beheersen toch vaak je emoties en zijn verscheurend? Maar als ik het goed lees zie jij dat dus helemaal niet zo? Als jullie nog bij elkaar zouden zijn, waren jullie er dan mee doorgegaan? En persoonlijk zou ik het echt niet leuk vinden om te zien dat mijn partner leuker/energieker/aantrekkelijker wordt voor een ander, maar misschien ben ik een misgunnende trol hoor.

Hoi allemaal, Ik heb een aantal reacties verwijderd, omdat deze ongepast en/of off-topic waren. Graag verzoek ik jullie on-topic verder te gaan en het respectvol te houden. Groetjes, Lindsey

Goed punt deze. Ik denk dat zodra bij 1 van de 2 de behoefte aan een open relatie (tijdelijk) er niet is en er juist veel behoefte is aan steun, stabiliteit en samen zijn, dat je dan even stopt met de open relatie. Tijdens een zwangerschap wil je dingen ook samen beleven en misschien beide de focus wel daar op leggen. Het is natuurlijk niet zo dat je een open relatie hebt voor altijd en dat de afspraken nooit kunnen veranderen. Ik denk juist dat het de kracht is van een open relatie dat je goed communiceert en rekening houdt met elkaars behoeftes, maar ook verantwoordelijkheid en ruimte pakt om te dealen met je eigen emoties. Je kiest eigenlijk altijd voor elkaar. Dat is het belangrijkste en het mooiste. Wanneer dat niet gebeurt, heeft je relatie sowieso aandacht nodig :)

Naast moeder ben je ook nog mens. En dat mag ook gewoon hier besproken worden. Daarom is er de categorie mama/jij. Je mag natuurlijk een open relatie afkeuren, maar misschien is dit dan niet het juiste topic voor jou. Laten we elkaar niet veroordelen, maar in de waarde laten. Voor de iedereen is seks nu eenmaal anders en dat kan gewoon besproken worden😊

In mijn ervaring was de open relatie ook wel heftig, dat klopt. Je wordt erg geconfronteerd met jezelf. Waar je triggers liggen en hoe je daar mee omgaat. Echt geweldige ups en ook pittige downs. Maar de ups waren wel degelijk vaker dan de downs. Waarom ik er wel positief over ben, is omdat ik niet hou van een stabiel en voorspelbaar leven. En dat werd mijn relatie wel. Ik was op zoek naar meer spanning en avontuur en ik was super nieuwsgierig naar anderen, want ik had al 13 jaar niks met een ander gedaan. Dat woog voor mij heel zwaar. Ik voelde me opgesloten in mijn relatie. Ik vond het beperkend dat iemand anders voor mij bepaalde hoeveel vrijheid ik had naar anderen toe. Ik ben een flirt en ik hou van de aandacht. Inmiddels weet ik ook dat ik seks best vaak gebruikte voor aandacht. Dus daar miste wellicht ook gewoon iets in de relatie. Daarnaast was mijn partner in dat stabiele leventjes nogal een zoutzak geworden die nog maar weinig initiatief toonde. Ik kwam altijd met de ideeën. De energie en het initiatief nemen was uit onze relatie. Hij werd niet aantrekkelijker vanwege een specifiek ander, hij werd aantrekkelijker omdat hij in ging zien dat er nog zoveel te ontdekken viel in de wereld. Hij was wakker geschud doordat ik aangaf meer vrijheid te willen. Hij zag toen pas in dat het niet vanzelfsprekend was om altijd maar samen te zijn. Hij ging in eerste instantie aan zichzelf werken, voor mij. Dat had niet enkel te maken met de optie van seks met anderen, wij ontdekten ook gewoon toen pas dat we gewone feestjes samen super leuk vonden. Het klopt dat het wel moeilijk voor me was om te zien dat hij leuker deed wanneer zijn date partner er was. Ik was dan ook wel degelijk jaloers. Nu zie ik in dat dat vooral een dingetje van mij was, want ik krijg zelf ook energie van nieuwe dingen en mensen, maar dat staat compleet los van de liefde die ik voelde voor mijn partner. Maar het is zeker niet all fun and games. Ik zie het als een keuze die je maakt die voor en bij jou past. Een open relatie is leuk, maar complex en gaat met ups en downs. Wel ontzettend leerzame ups en downs overigens, want je komt jezelf echt tegen op een dieper level. Een monogame relatie is stabiel, maar kan ook saai worden. Vooral na 13 jaar samen. Het is maar net wat dan het beste bij je past. Dat is in ieder geval hoe ik het zie.

En ja, als wij nog bij elkaar zouden zijn, zouden we door zijn gegaan. Maar wij waren wel echt nog aan het puzzelen van welke afspraken werken en niet. Welke vorm van een open relatie werkte voor ons. Ik heb nog nooit zo actief aan mijn relatie gewerkt als in die periode en ik heb nog nooit zo veel met mijn partner gepraat als toen. Maar we hebben ook echt wel fouten gemaakt en dingen verkeerd ingeschat. Naast dat je met elkaar te maken hebt, heb je ook altijd te maken met andere mensen die zo hun eigen behoeftes en gevoelens hebben. Wij vonden het heel belangrijk om die mensen, waar we dus ook om zijn gaan geven, goed te behandelen. Wellicht als we echt alleen zoenen met anderen of alleen seks hadden gedaan, dat het allemaal minder complex was geweest. En wellicht waren we ook (tijdelijk) terug gegaan naar die vorm. Ik durf het oprecht niet te zeggen. Ik weet alleen dat 100% monogaam voor mij voor altijd lastig zal zijn :)

Thanks voor je uitgebreide antwoord, interessant hoor. Aan de ene kant vind ik het moeilijk te bevatten, aan de andere kant denk ik dat ik het wel snap. “Vroeger” dacht ik zelf dat ik ook heel erg voor dit soort dingen open zou staan, vond ik het allemaal leuk en spannend (en stoer misschien ook wel?). Misschien wilde ik liever ruimdenkend en vrij zijn dan dat ik het daadwerkelijk was. Ik heb zodoende best wat ingewikkelde dingen meegemaakt waardoor ik sex inmiddels eng vind. En ik ben ook totaal geen flirt. Ja in mijn hoofd wel maar in werkelijkheid ben ik heel verlegen. Hou dan weer wel van aandacht, dus snap het missen daarvan wel. Vind het ergens ook gek als die verovering nooit meer zou plaatsvinden. Maar nu geen behoefte aan. Zijn ook pas vier jaar samen. Bovendien: ik vind het al ingewikkeld genoeg om sex te hebben met mijn vriend, laat staan met anderen. En ik vind jaloezie ook niet “een dingetje van mezelf” dat er niet zou mogen zijn, ik vind het juist een fijne emotie (beide kanten op) die me een gevoel van “bij elkaar horen” geeft. Toevallig wel vannacht gedroomd dat mijn vriend sex had met allemaal andere vrouwen, daarover ging vertellen en ik moest luisteren, en daarna mocht hij pas sex met hebben. Het was interessant, maar vond het geen aanrader 😝

Hahaha wat grappig die droom. Ik wilde vragen of je zwanger was maar zie het al dat je dat bent. Ik heb ook echt zulke gekke dromen steeds. Ik snap je wel hoor en het is opzich alleen maar fijn als die behoefte er nu niet is toch? Want dan ben je gewoon helemaal happy met hoe je leven nu is, en dat is echt heel mooi. En als ik je zo hoor zijn er ook nog echt mooie(en moeilijke) dingen waar jullie samen aan werken. Voor mij was dat alleen niet echt meer zo. Ik ben het met je eens dat jaloezie een emotie is die er mag zijn. Een hele natuurlijke emotie die zeker ook een fijn gevoel geeft! Ik vind het ook fijn als mijn partner jaloers is, want dan doet het hem echt iets. Ik heb alleen het afgelopen jaar wel geleerd dat ik er zelf het beste mee om kan gaan door goed te kijken wat ik voel en waarom en wat dan precies mijn behoefte is. In plaats van alleen naar roepen dat het de schuld is van mijn partner dat ik het voel en dat hij daar mee moet stoppen (want: waarmee precies?). Ik kan nu beter vertalen wat ik voel, waarom ik dat voel en wat ik nodig heb. Dat is voor mij heel waardevol.

Yes, heel veel ervaring mee. Zowel in m’n huidige relatie als in vorige relaties. Alleen hoe hier mee om te gaan met een kindje wordt voor mij ook nieuw. Mocht je het leuk vinden om erover door te praten buiten dit forum? Mijn insta is claudiaamersfoort. (Aan de gebruikersnaam te zien zijn er meer overeenkomsten!)

Hoi allemaal, Graag nogmaals het verzoek om vriendelijk en respectvol te reageren. Ps. Een discussie/ruzie heeft altijd 2 kanten. Groetjes, Lindsey

Geen ervaring mee maar wel knap dat mensen dit kunnen. Ik ben er echt veelste jaloers voor en mijn partner ook. Ik vind het wel intressant om te lezen hoor ondanks dit niet een keus voor mij zal zijn. Veel geluk en plezier 🙃

Zonder erover te oordelen, is dit iets wat ik echt nooit zou kunnen. Ik kan me niet inbeelden dat je een stevige, intieme en geborgen relatie met iemand hebt als je het bed ook deelt met anderen (of meerdere relaties aangaat ih geval van polyamorie). Nu zit ik in een monogame relatie van bijna 8 jaar. Het level van verbondenheid, intimiteit, geborgenheid dat wij bereikt hebben, hadden wij nooit bereikt als we niet exclusief voor elkaar kozen. Natuurlijk hebben we in die 8 jaar al eens moeilijkheden gehad door die monogamie. En twee jaar geleden ook echt bijna bedrogen geweest door mijn partner. Maar hij maakte uiteindelijk (gelukkig) zelf de keuze niet voor het bedrog te gaan. En we hebben beiden al eens iets gevoeld voor een ander. Maar dat was telkens van voorbijgaande aard en door telkens weer voluit voor elkaar te kiezen, werd de band tussen ons alleen maar sterker. Als we gewoon de vrijheid hadden om toe te geven aan die gevoelens (of pure lichamelijke verlangens) voor anderen, zou de bevestiging dat we voor elkaar kiezen en niemand anders nooit plaatsvinden. Ik vind het een fantastisch gevoel om te weten dat mijn vriend 100% voor mij gaat en dat ik hem niet moet delen met anderen. En omgekeerd is dat ook een van de wijzen waarop ik aan hem mijn liefde toon. Tegenwoordig wordt het misschien als ouderwets gezien, maar ik ben dus 100% voorstander van monogamie en kan me niet inbeelden dat mensen diepgang en werkelijk geluk vinden in open relaties en polyamorie. Maar dit is gewoon ‘my two cents’.

Ook zonder te oordelen, slechts nieuwsgierig, hetzelfde hier hoor. Alleen zijn wij dan nooit verliefd geweest op iemand anders. Soms hakt de sleur van het leven in de frequentie van ons seksleven maar ik denk dat we in 8 jaar tijd misschien 2x saaie seks hebben gehad. Geen idee of je seks goed of slecht moet zijn om aan een open relatie te beginnen. En hij is mijn beste vriend, mijn soulmate, mijn minnaar… ik mis oprecht niks in hem. Ja vaker z’n teringbende opruimen misschien. Wat moet ik nog zoeken in een ander? Vraag ik me gelijk af… begin je aan een open relatie omdat je iets mist in je partner? Wat maakt dat je op het punt komt dat je hieraan begint?

Goede vraag eigenlijk! Had ik nog niet bij stilgestaan zelf. Het lijkt me wel puur om het seksuele te gaan als je voor een open relatie kiest. Hoewel ik niet denk dat dat dan voortkomt uit saaie seks met de eigen partner (althans denk ik dat dat de slechtste reden is om eraan te beginnen). Maar who am I to talk? Want ik heb er geen ervaring mee en geen interesse in om het mee te maken 😅 Wij hebben ook een periode gehad met minder goede seks. Mijn partner had het toen erg druk met zijn toenmalige job en deed niet anders dan slapen. Zijn libido was erg laag. Ik had toen ook nog steeds de verwachting dat je toch minstens wekelijks seks moet hebben als koppel. Dat minder vaak seks een teken was dat er iets niet goed zat. Gelukkig heb ik die overtuiging los kunnen laten want daardoor hadden we dan geforceerde seks en dat is nooit goede seks. Nu hebben we minder frequent seks, maar is het wel weer fijner dan tijdens die periode. Als we nu aan seks beginnen, is het uit 100% volle goesting in de ander. Niets geforceerds meer aan. Het idee om seks met iemand anders te beleven, maakt me ook ongemakkelijk. Ik wil dat niet. De fantasie over anderen is er soms, maar dat is het fijne aan fantaseren: het is niet écht, dus geen gevolgen. Ik zou die fantasieën ook nooit willen verwezenlijken.