Ouderschapsangsten: waar ben jij bang voor?

Ik heb vooral 's avonds en 's nachts hele heftige angsten. Het gaat verder dan alleen denken aan verschrikkelijke situaties want ik voel de angst dan ook helemaal in mijn lichaam (opgefokt, hartkloppingen, zweetvoeten). Ik kan dan soms hele nachten niet slapen, maar ik voel mij de volgende dag niet altijd moe. Gelukkig slaapt mijn meisje 's nachts door. Ik slik ook medicijnen voor een hoge bloeddruk en ik heb het idee dat die ook invloed hebben op de angstgevoelens. Ik probeer het nog een paar dagen en dan stop ik met de medicijnen. Hoop dat de angsten dan ook weggaan.

Haha heel herkenbaar, had mijn man na een week dit soort ellende een co-sleeper laten halen zodat ik er iig niet uit hoefde om dat te checken 🤭

Haha ik zit net naar een co sleeper te kijken inderdaad 😂😂

Ik ben vooral ‘bang’ voor de extreme vermoeidheid. Iedereen zegt wel dat je je er doorheen slaat, maar in wat voor toestand? Ben iemand die ontzettend snel last heeft van slaapgebrek, dus kijk oprecht niet uit naar de extreme vermoeidheid. Daarnaast ben ik heel soms bang dat onze zoon ASS gaat hebben, maar dan in ergere mate dan wij (zowel mijn lief als ik hebben ASS/Asperger). Wij hebben onze moeilijkheden, maar zijn beiden zelfstandig en functioneren ‘normaal’. Soms besluipt me de gedachte dat hij het misschien heel wat moeilijker gaat hebben dan ons toen we klein waren (en als volwassene). Dan zou ik me oprecht schuldig voelen.

Mijn vriend is vooral bang voor wiegendood.. ik meer op het vlak dat ik het niet zal aankunnen moest het veel huilen ofzo.. en dat ik niet voldoende zal kunnen leren aan hem/haar

Ik ben vooral bang dat ik hem laat vallen of met hem van de trap val😣 voor de rest wel genoeg ervaring door mn broertje van 3 waar k veel op heb gepast enzo dus aankleden badderen enz. Vind ik niet eng maar het laten vallen of van de trap vallen houd me echt heel erg bezig😣😓

Je zult het zeker en vast super doen!

Ohh dit vind ik dus ook heel eng! Ik heb al iets tegen trappen, loop er sowieso onhandig op en af en dan nu nog met een (inmiddels steeds zwaarder wordende) baby op mijn arm... Ik vind het maar niks! En we hebben nog best rottrappen in huis ook. En dus knijp ik mijn kindje net iets te hard vast als we de trap op en af gaan. Van de week mekkerde hij er een beetje van, zó zielig!

Waren jullie wel ok trouwens?

Ik ben het meest bang voor wiegendood en besmetting met enge ziektes waartegen de baby in de 1e weken nog niet is ingeënt.

Vermoeidheid is indd extreem. Zou aanraden om niet teveel visite in te plannen en zoveel mogelijk mee te slapen overdag als je kindje even slaapt. Dat uurtje mee slapen heb je echt nodig. Lichamelijk en geestelijk. Pak mee wat je mee kan pakken😁 veel visite is echt heel slopend.

Da’s sowieso al het plan! Maar als het een huilbaby zou zijn, is het ook al moeilijker om o.a. die rust mee te pikken. Ik heb geen rampscenario’s in mijn hoofd, maar zit wel met het ergste in mijn hoofd. Dan is de kans groot dat het wel gaat meevallen, haha.

Ik heb nog niet zoveel angsten nu over ouderschap. Ik heb nu veel meer schrik voor (extreme) vroeggeboorte

Das waar dan kan het alleen maar meevallen🤣 hopelijk krijgen we beiden een rustig tevreden kindje 🙈

Ja we waren oké hoor ik had alleen last van me rug de volgende dag maar met de baby was alles goed ☺️ het is ook vervelend, moet zeggen dat ik ook een gladde trap heb en nog van die halve maantjes erop moet zetten. En nu loop ik gewoon heel rustig de trap af en hou de reling heel goed beet.

Dit wordt ons eerste kindje, en ik ben vooral bang dat mijn moeder zich ENORM gaat bemoeien met alles (want dat doet ze mijn hele leven al), en dat ze mijn kind net zo'n minderwaardigheidscomplex gaat aanpraten als ze bij mij heeft gedaan. Ik heb heel hard gewerkt om sterker in mijn schoenen te staan en me haar woorden niet meer zo erg aan te trekken, maar ik merk nu ik in verwachting ben dat ik bang ben dat ze ook zo met ons kind gaat zijn... Vermijden is helaas geen optie, want mijn vader is een schat van een vent, en we wonen in hetzelfde dorp. Ik zal dus een andere oplossing moeten gaan verzinnen om zowel mezelf als ons kind tegen haar toxische uitspraken te beschermen. Maar wie weet zijn dit irrationele angsten en valt het allemaal uiteindelijk wel mee 🤷🏼‍♀️

Ik heb best een kritische pittige moeder. Het was bij ons niet snel goed en we (ik vooral) hebben een hoop commentaar gehad. Als oma is ze zo anders! Veel liefdevoller, ze vindt alles aan haar kleinkind mooi en geweldig en ook naar mij toe is ze ineens heel anders. Ze is beretrots! Ik verbaas me echt over haar. Ik hoop dat dat bij jou ook zo gaat! En anders moet je echt op je strepen gaan staan hoor. Jouw kind, jouw opvoeding!

Dankjewel voor je reactie!! Ik hoop zo dat dat bij ons ook het geval zal zijn!

Ik heb ook vaker gemerkt dat ouders die fouten maken, het als opa's en oma's heel anders doen. Denk dat die rol zo anders is dat ze die ook heel anders kunnen opnemen. Hopelijk in jullie situatie ook ;)

Ik heb ooit iemand bijna zien doodgaan en die mens toen niet geholpen omdat ik van angst aan de grond genageld stond. Intussen ben ik eerstehulpverlener, vrijwilliger. Bij het examen moesten wij dus ook een baby (pop) reanimeren. Ik ben wel blij dat ik dit geleerd heb want dit stelt me ergens wel gerust dat ik weet wat ik moet doen als het misgaat. Maar mijn grootste angst is dus dat als er iets zou misgaan, ik terug zou bevriezen van de schrik. Want hoewel dat voorval jaren geleden gebeurd is en die mens het gelukkig overleefd heeft, is dit wel iets dat ik mezelf nog steeds niet vergeven heb. En ik hoop echt dat ik nooit zoiets moet meemaken met mijn kind en dat als het wel zo zou zijn ik ook meteen actie onderneem