Paniekaanval op werk door collega

Ik zou contact opnemen met de vertrouwenspersoon. Diegene kan je adviseren over hoe je hiermee om kan gaan. Sterkte!

Ik snap dat het ontzettend pijnlijk is! Lijkt me ook heel naar, het is aan jou om dit te vertellen. Maar ik denk dat het nooit met slechte bedoelingen geweest is. Iedereen zal dit verschrikkelijk vinden voor je! Natuurlijk kan je nogmaals melden wat het met je doet en je staat in je recht om te zeggen dat dit niet naar buiten had mogen komen. Maargoed mensen beginnen er niet over, omdat ze jou geen pijn willen doen denk ik. Maar ik denk dat iedereen respect voor je heeft en dat je juist daarom misschien wat meer een open boek zou mogen zijn als je dat kunt, zodat je beter kan vertellen wat je voelt en hebt meegemaakt. Zo zullen ze het ook beter snappen als je niet goed in je vel zit of paniek hebt oid. Maar het is aan jou wanneer je je daar goed genoeg bij voelt en wat je ermee doet. Sterkte 😘

Heel eerlijk vind ik het een beetje naïef om te denken dat niemand het weet als je 2 maanden afwezig ben. Ik ben tegen mijn collega's heel open geweest over m'n miskraam en dat werkt naar mijn mening veel beter. Nu voelde je collega's zich 'betrapt' en durfde ze niks meer tegen je te zeggen denk ik... Geen idee hoe je er nu nog mee om zal moeten gaan. Ikzelf zal denk nu een mailtje rondsturen met meer info, dat je er mentaal niet aan toe was het te vertellen oid. Ik zal er niet een te groot probleem van maken, je moet nog wel met ze samenwerken..🫣

Ik denk persoonlijk dat je wellicht het beste psychische hulp kan zoeken om met deze situatie om te gaan. Het wordt nu heel groot voor je en het doet je enorm veel, en dat ga je niet oplossen met een naam noemen. Het is gebeurd (en dat zit er dik in in dit soort situaties, als je dat niet wil moet je de bedrijfsarts vertellen wat et aan de hand is en voor de rest helemaal niemand), en dat gaat inderdaad niemand meer kunnen terugnemen. Maar er zit blijkbaar heel veel onder bij je en daar heb je gewoon hulp bij nodig. Heel veel sterkte en succes!

Het is zeker niet netjes dat het verhaal rond is gegaan. Dat is bij mij niet gebeurd en daar ben ik de collega's die ik het had verteld dankbaar voor. Je baas heeft alleen wel gelijk in dat het niet teruggedraaid kan worden. Degenen die het nu (onterecht) weten, die weten het en je kunt die info niet meer uit hun hoofden halen.

Allereerst, wat vreselijk voor jullie 💖 en rot dat je dit nu op je werkt als situatie hebt. Het is natuurlijk rot dat dit zo gebeurd is en pijnlijk. Ik denk dat er geen verkeerde bedoelingen bij de collega's achter zitten en iedereen begaan is met je situatie. Misschien zeggen ze er niks over omdat 1. ze niet weten hoe en 2. ze je de ruimte geven om, wanneer jij dit zelf wilt, het bespreekbaar te kunnen maken. De reactie van je baas snap ik enigzins ook, hij kan het helaas niet ook terugdraaien. Wat gebeurt is, is gebeurt. Jammer dat het jou het gevoel geeft dat je niet serieus genomen wordt! Ik zou vooral bij je baas aangeven waar jij behoefte aan hebt. Wat verwacht je dan concreet nu van hem? Hoe sta je er tegenover om dit te bespreken met de betreffende collega's? Misschien een vervelende vraag maar maakt de situatie met je collega's dat je het tegen het werk opziet of voel je jezelf mentaal nog niet sterk genoeg om te werken?

Ik vind wel dat je het een beetje te groot maakt idd. Helemaal los van hoe heftig het is wat je meemaakt, hoor. Zoals ik het lees kan je baas er in feite niks aan doen dat de reden van je ziek zijn de hele afdeling over is gegaan? Waren het de 2 collega's die je het zelf vertelt had die het door hebben vertelt. En ja, dat is vervelend en niet netjes. Zeker niet bij zo'n kwetsbaar onderwerp. Maar spreek ze aan op wat ze hebben gedaan, wees open tegen de rest van de collega's dat je er van op de hoogte bent dat iedereen het weet. Wat dit met je doet en dat je hoopt dat het in de toekomst anders gaat, mocht dit wie dan ook nog eens overkomen. Thats it . En dan kun jij ook weer focussen op wat écht belangrijk is in dit verhaal; je eigen herstel❤️ Wat je nu doet vind ik een beetje kinderachtige reactie (kan er geen beter woord voor verzinnen). Je wil nu gaan klikken bij de baas wie wat heeft doorverteld. Maar hij heeft daar niet echt een boodschap aan. Wat wil je dat hij gaat doen met die 2 collega's? Veel beter kies je zelf de volwassen weg ipv mee te gaan met hun gedrag en spreek je ze zelf aan op wat ze hebben gedaan.

Zelf heb ik een heel heftige periode doorgemaakt na mijn laatste miskraam. Geen behoefte om het meteen van de daken te schreeuwen. Boos op de hele wereld, alles en iedereen. Uiteindelijk is dat gezakt en nu kan ik er open over spreken. Vaak wordt onderschat wat een miskraam met iemand doet. Dat neemt niet weg, dat ik er echt een hekel aan heb wanneer mensen iets vertrouwelijks tóch gewoon gaan doorvertellen. Ze hadden ook kunnen zeggen ‘dat kunnen jullie beter aan haar zelf vragen’. Mijn mening is dat hoe goed de bedoeling ook zogenaamd was: impact gaat altijd boven intentie. En jij bent duidelijk enorm gekwetst hierdoor, omdat je zelf nog niet klaar was om ermee naar buiten te komen. Dat hebben zij nu voor jou besloten. Een miskraam hebben is zo enorm heftig en mensen die dit nooit ervaren hebben, begrijpen dit helaas niet. Psychische hulp lijkt me in dit stadium overdreven. Ik zou zelf het gesprek voorbereiden, bepalen wat je graag wilt zeggen en uitleggen waarom het je zo aangegrepen heeft. Ik denk dat je er uiteindelijk wel uit zult komen met deze collega’s.

Wat vreselijk, je hebt al intens verdriet en dan voel je je ook nog in de steek gelaten door de mensen die je in vertrouwen hebt genomen. Het is ook zeker aan jou om het te vertellen. Helaas moet ik alleen wel uit eigen ervaring zeggen dat dingen op werk altijd doorverteld wordt. Ook al denken we dat iemand het niet zal doen,(ook al is het vaak niet slecht bedoeld dat ze dit doen) maar het is ook lastig als iemand lang is uitgevallen om steeds weer wat anders te bedenken waarom je er niet bent. Ik zit zelf ook evem thuis vanwege een burnout en ik heb gelijk maar open kaart gespeeld tegen iedereen want ik weet hoe het gaat op werk helaas. Maar misschien is het wel goed om even met iemand te praten, het zou mij niks verbazen als er nog veel verdriet en pijn is van de miskraam en als er dan zoeits bij komt is het moeilijk om overeind te blijven en is het soms een uitkomst om iemand te hebben van buitenaf te praten. Heel veel sterkte met alles,

Ik vind dat je het een beetje groot maakt. Ik neem aan dat ook jij weet dat mensen nu eenmaal graag over elkaar praten en dat verhalen op de werkvloer snel rond gaan. Hoort niet, gebeurt wel. Spreek die betreffende collega's aan dat je het niet prettig vindt en sluit het daarna af. Wat wil je anders? Terugdraaien kan niet, 'straf' geven zal niet gebeuren.

Ik heb helaas hetzelfde gehad, had het enkele mensen toevertrouwd en toch helaas als een lopend vuurtje door best een groot bedrijf gegaan. Voelt alsof er geroddeld word over iets waar je niet over hoort te roddelen, het doet heel veel pijn en het is zeker niet makkelijk om zo iets naast je neer te leggen maar uiteindelijk wel het beste om te doen. Je kan een gesprek aan gaan en zeggen dat het niet netjes is dat er zo is omgegaan met jouw persoonlijke leed en verdriet maar daar houd het ook bij op. Het vervelende is is dat er altijd word gepraat op een werkvloer, het is vaak niet eens slecht bedoeld en leuk is het natuurlijk zeker niet maar wel de realiteit en daar ga je niet veel aan kunnen doen.

Wat enorm rot! Een hele dikke knuffel voor jou! Blijf dicht bij je eigen gevoel. Mensen kunnen tegen je zeggen dat je naïef bent of je te druk maakt, maar iedereen staat anders in het leven en is wel/niet gevoeliger voor bepaalde dingen. Dus wat je ook doet, blijf dicht bij jezelf en zorg ervoor dat je je omgeving prettig houdt. Ik hoop dat je eruit kan komen met die collega’s, op welke manier dan ook!

Dat is niet netjes. Als iemand je in vertrouwen wat verteld dam houd je je mond! Dan is de mededeling gewoon dat collega met onbepaalde tijd met ziekteverlof is en reden privé. Dat er op de werkvloer dan ook mogelijk wordt geroddelt/gespeculeerd kan je niet tegenhouden, maat als persoon die het weet in vertrouwen moet je je mond houden. Je bent bij ziekte overigens ook niet verplicht te zeggen wat je hebt. Maar baas heeft wel gelijk, dit kan niet worden teruggedraaid. Zou voor gesprek bedenken war jou verwachtingen zijn. - wil je dat betreffende personen worden aangesproken door baas? - wil je iets anders? Los hiervan, heb je hulp van bijv psycholoog om dit te verwerken. Voor jou niet prettig dat dit zoveel angst en stress geeft dat je niet kan functioneren.

Wat vervelend dat je dit hebt meegemaakt. Ik heb zelf ook een miskraam gehad, maar heb het juist gelijk aan mijn collega’s verteld, zodat ze gewoon het verhaal van mij horen en ik werd ook echt enorm gesteund door ze. Je bent er natuurlijk best een tijd uitgeweest en ik snap wel dat er dan vragen komen. En natuurlijk ben je bij ziekte niet verplicht te zeggen wat er is.. maar eerlijk gezegd zou ik zelf ook denken van goh wat is er aan de hand, waarom is ze er zo lang niet? Als een collega van mij er ineens zolang niet is. En natuurlijk word er gepraat dan. Dus ik zou het proberen los te laten, je baas heeft gelijk, hij kan het niet meer terugdraaien. Vind het wel heftig dat je er helemaal paniekaanvallen van krijgt of huilend weg gaat van werk. Dus ik zou het echt proberen los te laten, want dat is echt niet goed en nergens voor nodig, dan word het vind ik persoonlijk wel wat groter gemaakt dan wat het is. Veel sterkte!

Heb je alles dat gebeurd is wel goed verwerkt? Was je alweer klaar te gaan werken? Kreeg/ krijg je wel hulp? Je reageert echt heel erg heftig op iets wat je boos kan maken, maar je geen paniekaanval zou moeten geven. Ik zou eerder denken dat je nog bezig bent met de rest te verwerken en je reactie meer daarmee temaken heeft dan met wat nu gebeurt is? Je baas wil er nogmaals over praten, maar veel zal hij inderdaad niet kunnen doen gezien hij geen geheugens kan wissen. Er is een roddel verspreid op het werk die eigenlijk gewoon de waarheid is en vast niet om je te pesten. Misschien maakte idereen zich grote zorgen en heeft ze het daarom verteld? Kan je zelf met die collega praten of haar een mailtje sturen dat je het heel erg jammer vindt dat ze je vertrouwen zo gebroken heeft? Ik zou er bijna zeker van zijm dat ze geen kwaad bedoelde en spijt heeft na je reactie te zien. Maar het best denk ik dat je hulp zoekt. Want het lijkt me echt niet goed met je te gaan. Ik geloof dat je niet overreageert door deze gebeurtenis, maar omdat je de vorige gebeurtenissen nog niet hebt verwerkt ❤

Wat verwacht je met het doorgeven van de namen aan je baas? Het zou zomaar kunnen dat je hier namelijk nòg een keer in teleurgesteld wordt, want ik zou niet weten wat de baas kan doen wat echt uitmaakt. Heb je deze twee collegae al apart gesproken hierover?