Partner doet zo gemeen

Wat ik er nog niet eens bij heb gezet is dat ik eigenlijk ook de afgelopen jaren ook ervoor zorg dat hij financieel oké is. Heb zo vaak geld naar hem overgemaakt toen we nog niet samenwoonde. Ik had mezelf voorgenomen dit nooit meer te doen want dit heb ik met een ex ook meegemaakt en toch is het weer zo ver gekomen. Ik vraag me af of dit ooit nog goed komt.

Wat een vervelende situatie! Ik kan me voorstellen dat je je heel naar voelt. Wat zou je het liefst willen? Je zou bijvoorbeeld een brief kunnen schrijven waarin je je gevoelens verwoord en je partner dit op een zo rustig mogelijk moment kunnen laten lezen. Vaak reageren we nogal heftig als we zelf met flinke emoties zitten. Heb je wel eens nagedacht over relatietherapie? Zou dit iets zijn waar je partner voor open staat? Als ik het zo hoor hebben jullie ooit een hele fijne relatie gehad, hij wil dit vast ook terug! Heel veel succes❤️

Waarom heeft hij de ene na de andere baan? En blijft hij niet bij een werkgever? En hoe komt het dat hij zonder baan zit terwijl ze nu overal mensen zoeken?

Wat ontzettend naar joh en juist in de periode dat je je juist gesteund en geliefd wil voelen. Voor mij klinkt het alsof je vriend ergens mee struggled, dat het daarom qua werk niet gaat en hij nu zijn frustraties naar jou uit. Daar kan jij niks aan doen, wat je wel kan doen is goed voor jezelf zorgen en je grens bepalen. Deze situatie is rot maar zo te horen doe en draag je het nu ook alleen. Dus wat heb jij nodig? Dat kan ook een timeout zijn, aangeven dat je wil dat hij hulp gaat zoeken of samen in therapie.. En als je even tijd nodig hebt om te kunnen voelen wat dat is en daar ruimte voor nodig hebt is dat ook goed. Veel sterkte en liefs

Ik blijf hangen bij de zin “ik snap dat hij het ook anders ziet”, want ik krijg het idee alsof hij in een soort van sabbatical zit.. Even buiten al het gevoel tussen jullie en dat van jou richting hem; heeft hij al eens nagedacht wat hem dan qua werk wel gelukkig maakt? Is dat misschien een complete switch? Misschien is het tijd dat hij daar over nadenkt. Is namelijk heel normaal. Soms ben je gewoon klaar ergens mee en blijf je in het volgende hangen zonder doel, in zijn geval dus thuis zijn. Verder zou in hem gewoon confronteren met de harde feiten. Zet alle uitgaven eens op een rijtje + alles wat jij doet en geef dat aan hem… Hij voelt zich gerust lullig als hij die balans ziet….

Vervelende situatie en misschien moeten jullie wat meer communiceren. Je zegt dat dit vaak niet gebeurd. Eventueel relatietherapie? Ook denk ik als hij een baan vast houdt dat er al veel structuur is en hij een beter persoon is om mee te leven. Vrij zijn klinkt lekker maar vaak valt dan structuur weg en veroorzaakt het wat laks of lui gedrag. Probeer elkaar terug te vinden hoe jullie voor kinderen waren. Toen klonk je heel positief en is misschien alles een grote omslag.

Wat goed dat je hierover durft te praten en hulp zoekt! Klinkt als een heel zware situatie 😔 Klinkt misschien gek, maar ik zou eens met de huisarts gaan praten. Veel huisartsen hebben een poh ggz in dienst en die kan misschien eens met je meedenken als je er mentaal doorheen zit. Of bij het consultatiebureau eens benoemen als je dat durft. In ieder geval iemand die er neutraal in staat en waar jij je ei bij kwijt kunt. Want het is zowel in jouw belang als dat van de baby om het vol te houden, of je vriend nu wel of niet bijdraait. Misschien voor hem ook weleens goed om met een hulpverlener te gaan praten, maar daar moet hij dan wel voor open staan (en zo te lezen is dat misschien lastig). Zelf zou ik ook mijn grenzen naar hem heel duidelijk aangeven, zowel emotioneel als financieel. Maar begrijp ook dat dat onzettend lastig is. Sterkte lieve mama!! ❤

Het klikt elke keer niet. Of er is gedoe, bijv bij de laatste werkgever moest hij een VOG regelen maar had dit veel te laat aangevraagd waardoor de VOG pas binnen kwam na dat de proeftijd over was. Geen enkele werkgever houd je dan aan. Het zit wat dat betreft ook niet mee maar soms denk ik ook dat hij dat aan zichzelf te danken heeft.

Kan het dat hij in een depressie zit? Geen banen kunnen houden en over het algemeen niet zo veel gedaan krijgen... Als ik zoiets lees als een baan verliezen over zoiets kleins als een VOG-aanvraag, dat is echt zo gedaan. Lijkt me dan dat er wat diepers bij komt kijken. Door depressie kan alles als een berg gaan voelen. Ik zou het eerlijk aankijken en kijken of hij openstaat voor professionele hulp

Bij vrienden van ons in een vergelijkbare situatie viel met kwartje bij hem pas toen zij haar spullen had gepakt en met de baby naar haar ouders was gegaan. Ik hoop dat het bij jullie niet zo ver hoeft te komen. Zou het helpen als je niet jouw mening geeft maar hem in plaats daarvan vragen stelt. Dus hoe ziet hij dit voor zich? Wat vindt hij er van? Hoe ziet hij de toekomst? Hopelijk zet dat hem aan het denken.

Hele lastige situatie is dit zeg 🥺 Het financiële support zou okay zijn, mits je duidelijke afspraken maakt en hij dit terug betaalt op den duur zodat er wel gelijkheid blijft. Anders blijft dit toch in je achterhoofd zwerven. Ik heb mijn vriend in het verleden ook geld geleend, maar hij heeft het wel later netjes terugbetaald. Als ik jullie situatie lees, is er gewoon geen sprake meer van gelijkwaardigheid. Hij voelt zich waarschijnlijk te min voor jou, gezien jij zo stabiel en sterk bent. Hij zet een verdedigingsmechanisme op door gemeen tegen jou te doen, dit geeft hem nog een beetje macht in de relatie. Ook is er een gebrek aan communicatie. Je zal toch soms discussies moeten uitpraten, om juist tot verandering kunnen komen. Jij zal toch serieus met hem moeten praten dat jij op deze manier de relatie niet meer ziet zitten en er echt dingen moeten veranderen. Als jij zo doorgaat, ga je er echt aan onder door. Hoe graag jij de relatie ook wilt redden, jouw kind gaat voor. Jij moet al jouw energie in jouw kind kunnen stoppen en eerlijk gezegd niet in hem. Het zal vanuit beide kanten moeten komen wil de relatie gered worden. Probeer geen dingen meer goed te praten voor hem, stel duidelijk grenzen voor jezelf. Als hij zich daar niet aan kan voldoen, dan weet je genoeg en zal je uit de relatie moeten stappen om te kunnen focussen op je kindje. Ik wens je heel veel sterkte mama! Denk aan jezelf en je kindje! ❤️ en als je ons nodig hebt, weet je ons te vinden!

Zo jong als je kindje nu is, zij zal ook de stress merken bij jou mama. Wat je ondertussen kan doen (als dat mogelijk is), even een break en tijdelijk onderkomen bij familie/vrienden die je echt even goed kunnen helpen. Wellicht voel je dan ook wat meer rust in je hoofd om na te denken hoe je deze situatie wil gaan aanpakken.

Jeetje pittig. Klinkt alsof hij zich schuldig/gestresst voelt en het op jou afreageert. Helemaal niet oké natuurlijk. Ik denk dat (relatie)therapie jullie zou kunnen helpen.

is hij wel druk aan het solliciteren etc? op dit moment is een baan vinden niet de moeilijkste taak meer.. veel aambod! en ritme en regelmaat vooral met een kleine is zo belangrijk om alles samen goed te houden. daarnaast natuurlijk ook financieel.

Hele herkenbare situatie. Ik heb jaren in een relatie gezeten waarbij mijn ex het altijd moeilijk had met een baan vinden en/of een baan houden. Telkens werd mij beloofd dat het beter zou worden en nooit werd dat het. Sommige mensen vinden het wel lekker makkelijk om zo te leven waarbij iemand anders de financiele verantwoordelijkheid neemt. Dat betekent niet dat diegene een slecht persoon is (want jullie zijn niet voor niets beste vrienden en geliefdes), maar het betekent wel dat ze niet hun verantwoordelijkheid pakken zolang dat niet wordt vereist van ze. Het enige wat bij mij uiteindelijk hielp was om te stoppen met het te "enablen" (mogelijk maken). Ik moest heel hard zijn tegen 'em: Kan je de vaste lasten niet betalen? Dan kan je ook niet in dit huis wonen.. Kan je geen boodschappen kopen? Dan kan je ook niet eten... Heb je geen geld voor ov? Dan kan je ook niet in mijn auto rijden. Klinkt heel hard, maar als er nooit een akkoord is gegeven vanuit jouw kant dat jij het ok vindt om de broodwinner te zijn en hij de huisman, dan mag hij ook niet verwachten dat je dit jaren gaat faciliteren. En dan nog gemeen tegen je doen ook? (Wederom, heel herkenbaar voor mij in m'n vorige situatie) Maar meid dat kan écht niet. Ik raad je aan een keer voor jezelf te bedenken wat jij vind dat er nu moet gebeuren, en dan even met em te gaan zitten en dat te bespreken. Dan kan hij zelf met voorstellen en oplossingen komen. En bespreek dan ook duidelijk wat er gebeurt als er niets ondernomen wordt: je zal dan toch echt je grenzen moeten gaan stellen... En ten slotte: er is echt overal werk te vinden nu, dus dat is echt een lame excuse van hem. Helaas hebben mijn ex en ik het door deze situatie niet gered, want ik moest me realiseren dat hij nooit ging veranderen. Was heeeeel moeilijk en ik had geen kinderen met hem, dus idd is het voor jou iets anders. Maar zal je zeggen dat ik nog nooit zoveel geld heb gespaard als het jaar nadat ik bij hem wegging, en het voelde eerlijk gezegd als een onwijze last van m'n schouders. Veel succes ermee 🙏🏼 Het is echt rot om erin te zitten, ik weet het 😣

Ga in relatie therapie. Is voor beide partijen vaak een eye opener. Iedere nieuwe situatie vraagt om een nieuwe dynamiek tussen jullie beide. Is voor mijn relatie een redding geweest!

Het klinkt inderdaad alsof hij absoluut niet lekker in zijn vel zit en dit op jou afreageert. Vervelend voor jullie allebeide! Je hebt al geprobeerd om gesprekken te voeren over wat zijn gedrag met jou doet. Misschien kun je vragen hoe het met hem gaat. Er proberen achter te komen waar zijn nare gedrag door komt... Let er wel op dat jij niet zijn hulpverlener bent of wordt. Hier zal hij indien nodig echt een professional voor moeten raadplegen. Sterkte voor jullie beide!

Ik kan me in heel veel reacties wel vinden en het is niet ok dat hij gemeen tegen jou doet. Ook denk ik dat hij misschien meer van de zorg voor jullie dochter op zich kan nemen, zeker als hij geen werk heeft. Ik zie alleen niemand benoemen dat jullie kindje nog maar 3 weken oud is. Dat is echt nog heel jong. Dat zet je hele leven op z'n kop en daar gaat iedereen anders mee om. Ik zou op zo'n moment, waarbij jullie allebei weinig slapen en een hoop veranderingen doormaken geen grote knopen doorhakken. Ik zou wél proberen met elkaar te praten en communiceren over hoe jullie je voelen. Als dit niet met z'n tweeën lukt, dan missen met hulp van buitenaf, of door jullie gevoel op papier te zetten en dan met elkaar te delen. Hopelijk gaat hij dan vervolgens z'n verantwoordelijkheid pakken in de zorg thuis en lukt het hem om weer een baan te vinden. Ik kan me voorstellen dat dit veel met hem doet en dat jouw power en zelfstandigheid bedreigend voelt voor hem. Hij wil jullie wellicht kunnen verzorgen en het kan als falen voelen dat hem dit niet lukt. Dat neemt alleen niet weg dat wat hij nu doet sowieso niet ok is, hij mag dit niet op jou af reageren en jullie moeten elkaar echt steunen in deze periode.

In hoeverre verwacht je openlijk van hem dat hij gewoon werkt? Ik zou het bv echt niet accepteren als mijn partner geen werk heeft (tenzij er natuurlijk een goede reden is, echt geen banen beschikbaar, ziekte etc.). Maar als ik even aanneem dat het een gezonde jonge man is en dan in deze tijd waar de banen voor het oprapen liggen vind ik het ronduit asociaal van hem om op jou te leunen zoveel. Hij moet gewoon bijdragen! Ik zou dat verwachten en anders aangeven relatie te beëindigen. Hem misschien een periode geven. Dit klinkt heel hard maar misschien dat hij dan realiseert dat wij hij nu doet gewoon niet kan. Ik zie wat opmerkingen over een depressie, dat zou goed kunnen maar, het is gewoon een volwassen man (!) die moet kunnen omgaan met emoties en dit op een meer gezonde manier kunnen aanpakken (praten, therapie, veranderingen maken leven) en het niet op jou zou moeten afreageren.

Reacties niet gelezen en volgens mij snap je het zelf meer dan genoeg, maar wil je laten weten dat je een sterke vrouw bent! Je hebt alles goed geregeld en nu ook nog de zorg voor jullie dochtertje met borstvoeding (overigens wordt dat echt makkelijker over een aantal weken!). Wellicht zit hij met zichzelf in de knoop en reageert hij dit af op jou. Degene waar je het meest om geeft is meestal de Sjaak met dit soort dingen. Probeer er met hem over te praten of wellicht met zijn ouders? En blijf te allen tijde voor je zelf en je dochtertje kiezen. Je kan het mama❤️