Partner in burnout

Niet als partner, maar zit zelf tegen een burn-out aan. Autorijden is inderdaad een hele opgave. Dat vereist veel concentratie, want het is niet iets wat je 'half' kan doen, je móet goed opletten. Eigenlijk alles dat zoveel energie neemt die je niet hebt, is slopend. Met name bij verplichtingen schiet ik in de stress. Omdat ik het gevoel heb niet 'de gezellige visite/teamgenoot/collega' te kunnen zijn als ik daar overprikkeld zit. Mijn partner is de degene bij wie ik mezelf kan zijn, vandaar dat hij er ook relatief veel last van heeft. Dat zal jij ongetwijfeld ook ervaren met jouw partner. Verder heb ik ook veel baat bij sociale contacten, even eruit zijn zoals sporten. Maar soms is het ook een escape omdat dingen thuis me triggeren, mn partner/kinderen/het huishouden/dezelfde 4 muren. Ik weet nooit zo goed wanneer het meer vluchten is en wanneer juist goed. Als mijn man savonds thuiskomt stort ik ook vaak in, hij is dan een soort van mijn held die de kindjes komt overnemen. Ik snap dat iemand met een burn out veel van een partner vraagt. Zorg dus ook goed voor jezelf en weet dat je je eigen grenzen mag stellen. Dat is juist fijn, want je partner weet dat ie je te veel belast maar wil dat absoluut niet.. Nou hopelijk heb je hier wat aan, hoe het is om aan de andere kant te staan.

Je kunt in de meeste gevallen een preventief gesprek met een bedrijfsarts inplannen. Laat het niet zover komen dat je helemaal burned out bent!

Je verhaal is een beetje warrig, wat is nou precies het probleem? Dat hij weinig thuis is met jou maar buiten met vrienden en neefje?

Inderdaad

Thanks, ik heb besloten om een break te nemen van werk. En morgen afspraak bij de huisarts om te kijken wat mij kan helpen en bloed te prikken.