Partner is alcoholist

Misschien niet jij weg. Maar hij weg. Niet helemaal weg maar ergens voor een tijdje om hulp te krijgen? Huisarts misschien vragen kan dat??

Vraag je huisarts om hulp en denk ook na over de gevolgen voor je gezin: daarin is het wellicht beter als hij ergens anders hulp krijgt dan dat jij met de kinderen een andere oplossing moet vinden. Uiteindelijk is zijn gedrag de oorzaak van het probleem en daarmee is het zijn verantwoordelijkheid om het te veranderen. Ah en, de aanname dat omdat een situatie niet gevaarlijk is je niet bij een instantie aan kan kloppen, die lijkt mij te kort door de bocht. Voorkomen is namelijk nog altijd beter dan genezen en dat weten ze daar ook. Hoe dan ook, wens ik je graag veel sterkte en denk goed aan jezelf. Mocht je nog meer kwijt willen, ga gerust je gang!

Mijn vader had vroeger ook een alcoholprobleem, hij heeft zich hiervoor meermaals laten opnemen, was bij Broeders Alexianen, is wel een vrijwillige opname, ik zou daar eens horen wat de mogelijkheden zijn? Maar op die manier moet jij met de kindjes niet tijdelijk verhuizen?

Naast AA voor alcoholisten, is we een groep voor partners/familie/vrienden etc van alcoholisten, dit heet Al-anon. Www.al-anon.nl

Eens met deze reactie. Klop wél aan bij instanties. Hij geeft zelf aan dat hij een probleem heeft. Maar kennelijk lukt het hem daarmee nog niet om te stoppen. Hij heeft een verleden van fysiek geweld (ook al is het "beperkt"). Jij én jullie kinderen lopen daarmee een risico om slachtoffer te worden van nog meer geweld. En ik denk dat als je aanklopt bij bijvoorbeeld je huisarts, dat ze dit ook zeer serieus zullen nemen. Veel sterkte!

Volledig mee eens. Daarnaast heb jij ook de verantwoordelijk naar je kinderen, om ze in een veilige en vertrouwde omgeving op te laten groeien. Dat gaat dus niet als jij steeds op je tenen loopt omdat papa weer bezopen is. Klinkt heel hard en dat is het ook. Maar als hij weigert zijn verantwoordelijkheid te pakken, dan moet jij dat doen. Het gaat er namelijk niet om dat jullie ook mooie dingen hebben gehad, het gaat om je kinderen. Echt heel veel sterkte, wat een rot situatie.. Ik hoop dat de huisarts jullie een zet in de goede richting kan geven.

Precies wat ik wilde zeggen dit. In combinatie met een latere reactie over de verantwoordelijkheid naar je kinderen. Natuurlijk is er meer aan jullie leven samen dan zijn alcoholisme, maar het klinkt wel alsof dit laatste de rest overschaduwt. En dat kan ik me goed voorstellen. Ongeacht of je weggaat of niet, er moet iets gebeuren en daar kun je echt wel voor bij mensen aankloppen. Naast wat het met jou doet, denk je alsjeblieft ook in wat dit met je kinderen doet. Soms lijkt het misschien alsof kinderen niks door hebben, maar die krijgen alles mee. Hoe hard het ook klinkt; laat je liefde voor je partner niet de bescherming van je kinderen in de weg staan, hoe moeilijk dat ook is. Dan bedoel ik niet alleen fysieke, maar ook mentale bescherming. Heel veel sterkte met deze situatie!

Helemaal eens met eerder reacties: niet jij maar je partner kan (even) uit huis om hulp te krijgen. Dat betekend niet dat jullie uit elkaar moet, maar dat hem de ruimte kunt geven om een oplossing te vinden. Alleen in een appartementje is met oog op recovery niet het beste idee. Vraag je huisarts om een verwijzing naar een afkickkliniek waar hij de handvaten kan krijgen om dit op te pakken, én waar hij verzorgd kan worden tijdens de vervelendste klachten van de ontwenning. Want helaas kun je daar ook bij alcohol wel rekening mee houden. Je geeft aan dat je man ook ziet dat het een probleem is. Misschien kun jij stilletjes wat dingen uitzoeken en dat aandragen op een moment dat hij het probleem erkent en wil oplossen?

Ik werk als poh-ggz bij de huisarts en ja ik zou zeker op gesprek gaan met je huisarts. Die kan met jou (en liefst ook je man praten) op neutraal terrein en hij zal voorlichting geven over wat voor hulp er allemaal is voor jullie beide.

Eens met eerdere reacties, deze situatie is zeker wel gevaarlijk voor jou en je kinderen. ‘Beperkt’ fysiek geweld? Is nog steeds fysiek geweld. Misschien is het voor jou een glijdende schaal en ben je gewend aan zijn gedrag, maar je kinderen en jezelf dagelijks blootstellen aan iemand die verslaafd is en onder invloed? Dat is zeker wel reden om hulp te zoeken, want er is sprake van mogelijk fysiek gevaar maar ook emotionele dreiging (die er zeer zeker is als je je kinderen hieraan blijft blootstellen)! Contact zoeken met de huisarts, POH, gemeente (sociaal team) of veilig thuis (kan gratis en anoniem). Zijn verslaving is niet jouw schuld maar het welzijn van jouw kinderen is wel 100% jouw verantwoordelijk die je nu moet gaan nemen.

Mijn broertje is ook verslaafd aan drugs, niet gevaarlijk. Toch meermaals opgenomen in een afkick kliniek. Neem direct contact op met de huisarts!!! Er is echt hulp ook al is het niet gevaarlijk. En misschien komen jullie er samen uit

Bedankt voor al jullie reacties. Hij loopt al bij verslavingszorg. Hij wil niet opgenomen worden. Want hij denkt dat hij het zelf wel kan. Ook vind ik dat ze daar erg makkelijk zijn. Als het hem niet lukt dan komt hij weer thuis met: ik moet het gewoon opnieuw proberen. En dan ga ik dus twijfelen aan mezelf, ben ik dan te streng? En ik heb zeker geopperd dat hij maar weg moet gaan, maar dan is het meer van: ja als het echt te erg wordt dan moet ik weg. Hij vindt het nu dus nog niet erg genoeg en wil gewoon niet gaan. Dan moet ik maar gaan, zegt hij. En hij weet dat ik dat toch niet doe. Al heb ik inmiddels wel een punt bereikt dat ik echt serieus naar m’n opties aan het kijken ben. Jullie hebben zeker gelijk dat ik op emotioneel gebied m’n kinderen ook aan veel dingen bloot stel. Al is het ‘alleen maar’ emotionele onbereikbaarheid. Ik ga vandaag eerst maar weer met hem praten en grenzen aangeven. En volgende week met hem mee naar de verslavingszorg en m’n zorgen uitspreken.

Je hebt al veel adviezen gekregen, dus ik ga daar verder niks over zeggen. Ik wil je alleen gewoon een dikke knuffel geven in deze moeilijke situatie! Ik hoop heel erg dat hij hulp aanvaardt en dat jullie hier samen uitkomen! Wat moeilijk voor je!

Probeer met hem naar de huisarts te gaan en verzoeken om een plaatsing in een ontwenningskliniek. Dit soort verslaving krijgt hij niet opgelost in z'n gebruikelijke "drink-omgeving". En, mocht hij inderdaad naar een kliniek gaan, zoek dan zelf alle kasten in huis uit... Mijn exman is alcoholist. En pas toen ik daar m'n spullen weg kwam halen toen ik ging verhuizen, kwam ik achter de werkelijke omvang van het probleem. In bijna elke kast stond wel wat sercret stash. In de kelder tussen de bloempotten en plantenaarde. Overal. Dat zie je nu niet, want je wil het eigenlijk niet zien, dus je hersenen negeren het gewoon. Dus het kan nog even extra confronterend voor je zijn. Maar het moet wel allemaal weg zijn, wanneer je man weer uit die kliniek komt.

Mijn partner is afgelopen jaar afgekickt van zijn verslaving. Hoe moeilijk het ook is. Ik heb hem de keuze gegeven jezelf laten opnemen en dan ben ik er voor je heel het proces en als je terug komt. Of ik ga weg totdat je hulp gezocht hebt en misschien kom ik dan terug. Als hij zelf al aangeeft dat hij een probleem heeft zou hij ook klaar moeten zijn voor deze keuze. Het herkennen is vaak het begin en dan heeft hij misschien een zetje nodig. Wij zijn nu zwanger van onze eerste en hij is na een terugval nu weer een half jaar clean. Het blijft een moeilijk onderdeel en iets wat altijd meespeelt en helaas is het aan jou om voor jezelf en je kinderen op te komen.

De situatie is juist gevaarlijk, hoe hard dat ook klinkt. Er is sprake van een alcoholverslaving in een huis met kinderen, dat dient door iedere instantie als noodzakelijk gezien te worden. Verslavingszorg zit helaas bomvol met hun wachtlijsten waardoor er regelmatig sprake is van nalatigheid. Er dient op ambulante basis (bij jou thuis) ook iemand te komen. Al is het maar om de situatie te bekijken en (hopelijk juist) in te schatten. Mijn laatste advies, denk alsjeblieft aan jouw kinderen en jezelf. Gun julliezelf allemaal een positieve toekomst.

Lastig hè? Vooral omdat je natuurlijk ook van hem houdt en beter voor hem wil. Heb je het al eens op papier gezet, wat je ervaart en verwacht? Misschien komt dat weer anders binnen. En ja, dan is het op een gegeven moment wel tijd om de daad bij het woord te voegen en te vertrekken. Hoe moeilijk ook. Maar vertrouw op jezelf, zoek hulp en laat zien dat je op die manier verder wil. Een onderdeel van alcoholisme is namelijk ook het 'ermee wegkomen'. Dat moet een keer stoppen. Hoe je het ook aanvliegt, goed dat je hier al om hulp durft te vragen. Dikke virtuele knuffel!