Partner kan het niet verdragen als ik ziek ben

Ik ben vast heel hard maar ik zou hem compleet negeren🫣 kom op hoor er is geen zelf medelijden hij kan zich toch wel even vermannen. Ik zou hier persoonlijk heel slecht opgaan.

Hoe ging dit voor jullie kinderen hadden?

Is het alleen dat hij niet voor jou zorgt als je ziek bent, of komt hij ook actief bij je klagen over dat hij het zo zwaar heeft met de kinderen? Het tweede zou ik veel erger vinden dan het eerste. Maar zorgt hij dan buiten wanneer je ziek bent dan nooit alleen voor de kinderen? Of vindt hij het dan ook zo zwaar? Als hij het gewoon niet gewend is, zou ik eens wat vaker weggaan om hem een beetje te trainen:)

Toen ik de titel van dit topic las ging mijn wenkbrauw letterlijk omhoog. Vind het nogal bizar namelijk … Komt op mij over alsof het veel over hem gaat in jullie leven en jij je aan past.

Voor we kinderen hadden was het anders. Dan was hij ook niet heel zorgzaam als ik ziek was, maar had hij er geen extra “last” bij. Hij is wel vaker alleen met de kindjes en dat doet hij heel goed en fijn. Dames, het is echt een lieve man en ik hoef me echt niet aan te passen voor hem. Hij is niet dominant of iets dergelijks. Het is echt alleen als ik ziek ben. Hij klaagt dan wel dat hij het zwaar heeft.

Ik vind het wel heel mysterieus waarom hij het niet zwaar heeft met de kinderen als jij afwezig bent, maar wel als jij ziek bent! Is het dan puur het idee dat hij ook voor jou moet zorgen dat hij er niet bij kan hebben?

Ik herken het wel hoor. Ik heb chronische migraine en als ik een aanval had voordat ik zwanger was leek hij altijd super geïrriteerd. Hij deed alles wat ik vroeg, maar uit zichzelf vond ik hem niet super attent en vaak kortaf en bot. Strookt totaal niet met hoe hij normaal is. Inmiddels lijkt het weggesleten, en merk ik het niet meer aan hem. Ik weet niet waar, wanneer en waarom hij is 'bijgedraaid'. Hij ontkent ook dat hij ooit zo was. Geen idee, misschien... Maar ik snap je, je voelt nu alsof je je man moet verdedigen, maar ik begrijp precies wat je bedoelt.

Dank voor je reactie 🙏 fijn, deze herkenning. En wat goed dat hij is bijgedraaid. Die hoop heb ik eigenlijk opgegeven, we zijn al 12 jaar samen en onze oudste is bijna 6..

Is dit alleen als jij ziek bent, of kan hij überhaupt niet alleen voor de kinderen zorgen? Of was dit ook al zo voordat jullie kinderen hadden? Ik herken het in mindere mate. En wat ik nu doe is mijn eigen grens stellen. Ik ben ziek, dus ik ga nu naar bed, ik wil niet wakker gemaakt worden voor x aantal uur, ik wil wel dat je paracetamol komt brengen en eten. Ik moet dan erg mijn best doen om niet toch al kotsend voor kinderen te zorgen zodat hij kan werken. Maar voor die 3/4 dagen per jaar dat het echt niet gaat neemt ie maar verlof. Verwachten dat ik emotioneel ondersteund wordt, doe ik al niet meer. Triest eigenlijk, maar ik denk dat sommige mensen dit niet ontvangen hebben vroeger en dus niet geleerd hebben te geven.

Oei, een paar heftige reacties vind ik. Toen ik je bericht las, vond ik het niet een heel gek bericht. Ik kan me voorstellen dat jullie normaal gezien veel zorg voor de kinderen verdelen en dat als hij het alleen moet doen, wetende dat jij ziek bent en dus ook eigenlijk iets extra's nodig hebt, dit even teveel is en hij daarom minder beschikbaar is voor je. Wellicht wil hij het dusdanig in goede banen leiden, dat het op dat moment ten koste gaat van de aandacht, zorg en liefde voor jou.

Heel eerlijk? Ik heb dit zelf ook wel een beetje. Als mijn man ziek is richt ik me volledig op de zorg voor de kinderen en vind ik het best pittig om hem ook te ontlasten en te verzorgen. Het ontzorgen door in m'n eentje de kinderen op me te nemen vind ik dan best intense dagen, en dan toon ik niet altijd even veel empathie. 😅 ook omdat ik vind dat hij dan zo dramatisch kan doen als hij ziek is. Maar goed. Ik ben ook echt een heks als ik ziek ben. In voor en tegenspoed zeggen ze dan, maar t gaat bij ons beiden niet écht van harte.. 😆

Misschien het gesprek aangaan waar het vandaan komt. Ervaart hij het als heel zwaar als de zorg voor de kinderen op hem aankomt en waar zit dat hem in (als hij dit bijvoorbeeld normaal niet doet dan kan ik mij er iets bij voorstellen dat zijn hoofd dan al vol genoeg zit)? Of zit het in hoe er bij hem thuis vroeger met ziekte werd omgegaan? Als je de oorzaak weet dan kan je daar ook aan werken.

Ik verwacht om eerlijk te zijn niets van m’n vriend als ik ziek ben 🤔 en ontlasten door de kids op zich te nemen lijkt me fijn zat om eerlijk te zijn. Wat doe jij zelf als je vriend ziek is? Als mijn vriend ziek is, laat ik hem gewoon. Hoogstens eens iets voor hem pakken als hij erom vraagt, maar ga niet moedertje spelen ofzo.

Mag ik vragen hoe hij voor je moet zorgen? Wat moet hij voor jou doen als je ziek bent? Zijn dat dingen die hij wel zelf zou doen als hij ziek is? Als mijn man ziek is moet hij ook echt voor zichzelf zorgen en ik ook. Diegene die zich goed voelt zorgt dan voor de kinderen. Wil best ff paracetamol halen of soep iod. Ik hoef hem eerlijk gezegd ook niet ziek en zielig en snotterig beneden op de bank als hij niet kan helpen.

Ik herken het wel, misschien in wat mindere mate. Ik ben thuisblijfmoeder en mijn man werkt fulltime. Hij zorgt met liefde voor onze zoon, maar het is op momenten dat ik langduriger niet kan zorgen dan bij een middagje weg wel heel duidelijk dat hij niet gewend is om mijn “taken” op zich te nemen. In het weekend en ook savonds zorgen we veel samen voor onze zoon, maar hij is er na een halve dag alleen voor staan ook maximaal overprikkeld en gaat dan ook weleens piepen of kortaf doen. Ik trek het me niet persoonlijk aan en weet dat dit komt omdat zijn emmertje wat betreft onze zoon gewoon net iets sneller vol is en hij op die momenten waarschijnlijk moe is en met zichzelf in de knoop zit. Is dat een excuus? Nee. Is het kinderachtig? Misschien. Maar zo heb ik ook mijn “labiele” momenten en dingen waar hij zich misschien niet in kan vinden 🤷🏼‍♀️ zolang hij de zorg gewoon op zich neemt zou ik oordopjes in doen tegen zijn gemiep. “Schouders eronder en doorzetten, lieverd, je doet het hartstikke goed. Succes!” 😂🫠

Komt hij ook niet even om de hoek kijken om te vragen hoe het gaat of zo? Of hij wat voor je kan doen? Ik bel mijn vriend gewoon vanuit bed of hij dingen kan brengen zoals paracetamol of water 😅 mits ik echt heel ziek ben en dit zelf niet kan hè (zo had ik laatst zware griep en een longontsteking)

Oh en dit ook wel. Mijn man zorgt niet voor mij en ik zorg niet voor hem. Vraag hooguit of hij een glas water of paracetamol wil, maar dat doen wij sowieso als een van de 2 de keuken in gaat. Als je te ziek bent om leuk te doen ga je lekker je bed in en verder zorgt ieder voor zich. Ik heb zijn hulp of steun ook niet echt nodig als ik zelf ziek ben. Ben allang blij dat hij dan de zorg van zoon overneemt en zorgt dat het huis niet (of half…) afbrandt. 😂

Dus om je vraag te beantwoorden: ik zou hem gewoon om dingen vragen als je ziek bent? En tja je hebt ziek en je hebt ziek hè. Ik ben ook wel eens ziek maar kan dan best even uit bed om wat te drinken te pakken. Dan verwacht ik niet dat mijn vriend dit doet. Maar zo ziek als ik laatst was met koortsaanvallen en zo, ja dan bel ik hem dus en vraag ik of hij even kan komen, of ik vraag of hij dingen wil pakken. Was toen zelfs zo erg dat ik hem moest vragen me naar de wc te helpen 😅. En ja wat betreft het klagen, ik zou zeggen: lieverd ik vind het heel vervelend voor je maar ik ben nu ziek en we kunnen de situatie niet veranderen. Toen ik laatst zo ziek was, was ook echt zwaar voor mijn vriend. Hij is geen klager maar ik erken dat dan wel, zeg ook gewoon dat ik het rot vind voor hem. Want het is ook pittig, voor iedereen in het gezin. Dus dat mag je best erkennen. Maar dan moet het geklaag daarna ook weer even voorbij zijn.

Mijn moeder heeft dit ook. Die vroeg vanuit de deuropening even hoe het ging em maakte zich dan weer uit de voeten. Gelukkig kwam de zorgzame kant van mn vader dan boven om wat te eten te brengen, emmers legen... Gelukkig voor mn moeder is mn vader zelden ziek. En gelukkig voor mij heeft man hier geen last van (en kan ik als zieke volwassene mn eigen emmer legen 😄). Om maar even aan te geven dat het echt niet zo gek is als sommigen hier aangeven.

Ik ben bij ziekte al erg dankbaar als mijn man thuis is en voor mijn dochter zorgt. Ik verwacht niet dat hij ook voor mij zorgt en als dat nodig is dan vraag ik het. Doordeweeks ben ik altijd alleen, dus ook wanneer ik buikgriep heb of hoge koorts kan ik m'n bed uit om voor dochter te zorgen. Ik denk dat ik daarin zeker niet de enige ben, dus dankbaar als man kan helpen..