Partner laat me kiezen tussen hem of het kindje.

Ik ben trouwens 20 jaar en 5+3 zwanger

Hey, ik ben ook ongepland zwanger geraakt. Heb wel geen miskraam gehad, want het zou ook kunnen dat je partner bang is dat het weer mis loopt. Hoe oud is hij? Ik zou doen wat jou het beste leek. Toen ik het mijn partner vertelde heeft hij ook absoluut niet wenselijk gereageerd maar ondertussen ben ik +30 weken ver en wil hij niet liever dan ons kindje ontmoeten. Hey overvalt je gewoon als het niet gepland is maar kan oh zo welkom zijn! Succes met je keuze!

Mijn partner is 26, zijn ding is nu meer dat hij nog op vakantie wilt gaan en verder wilt sparen.. ik hoop dat bij ons het zelfde gebeurd als bij jullie!

Hej, ik zit niet in hetzelfde schuitje maar weet je wat de reden is dat je partner het kindje niet wilt houden? Heel veel succes en sterkte 😘 ik hoop voor je dat hij zijn keuze herziet.

Wat lijkt me dit enorm vervelend!! Vind alleen zn leeftijd en reden niet echt geloofbaar? Mijn vriend word ook 26 en zal dit zijn als de kleine geboren word (zelf 28). Hij vind zichzelf soms ook nog jong maar beide bewust voor gegaan omdat ik liever niet in mn 30 pas zou willen beginnen. Maar nu het zover is zegt hij ook, ik ben straks half 40 en Mischien zijn de kids uit huis en kunnen we doen wat we willen!! Ik zou goed praten want sparen en vakantie kan gewoon met een kindje ;)

Snap ik ergens ook wel, maar de situatie biedt zich nu anders aan. Ik hoop voor jou dat hij bijdraait. Maar blijf vooral bij de keuze die jou het beste lijkt. Het zou kunnen dat je het je partner verwijt als hij jou hier manipuleert in je keuze. Als ik er over nadenk heb ik mijn vriend weinig keuze gegeven, nu ja, hij kon ons ook altijd verlaten natuurlijk. Maar hij heeft al aangegeven dat hij blij is met de keuze die ik toen voor mezelf heb gemaakt. Iedereen is natuurlijk anders, maar denk ook aan jezelf!

Toch wel apart dat hij het nu dan niet wil houden en toen wel... ookal was hij toen nog jonger. Mijn vriend stond hier overigens hetzelfde in: ook ongepland zwanger, kwamen er pas met 8 weken achter en toen weken getwijfeld. Hij gaf me echter niet de keuze tussen hem en de baby maar gaf wel aan dat hij het kindje liever niet wilde houden, mede om dezelfde redenen die jouw vriend heeft. Hij had overigens ook angst om zo "vroeg" papa te worden. Mijn vriend is ook 26 en ik ben 21, dus wellicht geeft het je wat meer herkenbaarheid. Ik heb wel besloten om voor mezelf en het kindje te gaan, omdat ik anders echt spijt zou hebben en het zou een probleem worden in mijn relatie, dat wilde ik beide niet riskeren. Hij is echt 100% bijgedraaid. Toen we besloten hadden het kindje te houden viel er een last van zijn schouders, omdat er een keuze was gemaakt. Sindsdien is hij al dol op de kleine, altijd over mijn buik wrijven en praten tegen mijn buik, hij vindt het nu ook allemaal wel lang duren en had graag gewild dat de kleine er zelfs al was haha! Wat ik je eigenlijk wil zeggen is: kies voor jezelf. Wat is voor jou het belangrijkste? Krijg je spijt als je het kindje weg laat halen? Wat staat voorop: jouw geluk of je partner zijn geluk? Wil je het kindje ook houden als hij er toch niet achter staat en hij de benen neemt? Weeg alles af en maak een keuze: ik heb er 4 weken over gedaan en dat is eigenlijk veel te lang mbt stress. Je wordt er gek van en krijgt geen rust! Erg veel succes, en, het is dus mogelijk dat hij nog 100% bijdraait!

Zo fijn om te lezen! Bij mij ook zo, mijn vriend wordt volgende maand 28 en ik over 2 maanden 25 dus leeftijd is al helemaal geen excuus (als het financiële aspect ook past natuurlijk). Het was inderdaad zo dat hij aangaf achter mijn keuze te staan maar wou het ook liever niet. Ben er zoals jou ook pas na 8 weken achter gekomen dus we hadden nog maar 3 weken om een definitieve keuze te maken. Heb die tijd genomen, en nadat de keuze vast lag zijn we er gewoon allebei 100% voor gegaan. Het feit dat er een keuze gemaakt moet worden neemt ongelooflijk veel stress met zich mee, dus deze kan je liever zo snel mogelijk voor jezelf maken. Weet hij het ook en kan hij zich er hopelijk bij neerleggen. Ik hoop dat jullie hier snel openhartig over kunnen praten!

Ja, ik wil het ontzettend graag houden, ook omdat ik al eens eerder een kindje ben verloren en er nu echt volledig voor wil gaan. Ik vind het alleen zo moeilijk omdat hoe dan ook hij mij en het kindje zal tegen komen, we wonen op een klein dorp/eiland dus wanneer wij uit elkaar gaan zullen wij elkaar zoiezo tegen komen, hem dit ook aan hem uitgelegd maar dit deed hem niet veel.. Hij wilt er niks mee te maken hebben, en wil het liefste dat ik het dan zelf doe zonder hem, houden met hem is geen optie.. Ik weet dat ik het niet weg kan halen, ik ga daar derest van mijn leven spijt van krijgen. Alleen doet het me ook enorm verdriet om hem kwijt te raken en zijn kind op te voeden zonder vader die tien minuten bij het kindje vandaan woont dan.. Lastig allemaal, wel fijn om jullie verhalen te lezen!!❤️

Oo wat jammer, maar dat is dan een groter verlies voor hem. En alleenstaande moeder zijn lijkt me niet altijd even leuk en makkelijk maar er zijn er velen voor je die prachtkinderen hebben opgevoed. Kan je later extra trots zijn op jezelf. Ik hoop dat hij spijt krijgt en zich bedenkt maar dat ga je moeten afwachten. Heel veel sterkte en probeer nog wat te genieten van je zwangerschap! ❤️

Goed dat je dit zo van jezelf weet, de keuze is dus eigenlijk al gemaakt. En ja, dat is ook waar ik bang voor was, opgroeien zonder een vader, maar daar mag je je keuze niet van af laten hangen! Verder heeft hij volgens de wet ook gewoon plichten rondom zorg en het financiële aspect, dus hij kan van alles willen maar in dat opzicht heeft hij geen poot om op te staan... dat is meer een keuze die jij/jullie moeten maken. En ik mag aannemen dat hij zijn zwangere vrouwtje ondersteunt, hij houdt van je neem ik aan, dus ik kan me echt niet voorstellen dat hij er zo makkelijk in staat als hij zegt. Dat zou bizar zijn en veel zeggen over hem als persoon! Dus dat lijkt me niet het geval...maar ik ken hem natuurlijk niet. Als je zelf 100% achter de keuze staat, dan zou ik dit tegen hem vertellen en niet in vormen als "Wat als" maar gewoon duidelijk zijn in dat je het kindje gaat houden en dat je hoopt dat hij je ondersteunt. Dat werkt het beste denk ik. Echt heel veel succes, jij kan dit, echt waar!

Ontzettend moeilijk dit. Ik denk dat het super lastig is om je relatie te redden als je vriend het echr niet wil en jij wel. Hou je het: je weet dat hij niet wil en misschien weg gaat. Ik zou persoonlijk niet eens willen dat mijn vriend bleef terwijl hij het kind niet wil. Hou je het niet: waarschijnlijk vergeef je hem nooit dat je die keuze heb moeten maken voor hem en loopt het met de tijd alsnog stuk. Overigens zou ik de zwangerschap en opvoeden van het kind niet alleen willen doen. Dus weet niet of ik het vruchtje had gehouden als ik er alleen voor stond. Dat is echt een keus die je zelf moet maken. Wil je het nog steeds als je het zonder hem moet doen. Helaas kun je hem niet veranderen. Jou buik, jou keuze! Veel sterkte❤

Heb 1 keer abortus gedaan onder de druk van mijn moeder. Woonde nog thuis en was jong. Heb er heel veel spijt van gehad was niet mijn keuze en stond er niet achter. Ik ben geneigd om te zeggen als jij het graag wil hou het. Als alleenstaande moeder kan je het kind ook opvoeden. Een vader erbij is leuk en maakt het makkelijker maar geen pre

Dankjullie wel allemaal voor de reacties! Ontzettend fijn om te lezen, ik hoop zo dat hij bijdraait.. maar heb er een hard hoofd in😔 In ieder geval fijn om dit allemaal te lezen, dat doet me goed ❤️

Hey, Allereerst wil ik zeggen dat ik het heel naar voor je vind dat je in deze situatie terecht bent gekomen. Maar ik vind het heel mooi dat je voor je kindje wilt gaan. Het is toch al een levend kindje, waar je ongetwijfeld heel veel van zal (gaan) houden. Er is ook een organisatie die hulp bied aan vrouwen die ongepland zwanger zijn geraakt. Zij kunnen eventueel met jou en je vriend praten. Maar zij kunnen jou ook helpen wanneer je vriend besluit niet bij jullie te willen blijven. De website is www.erishulp.nl. Het is een non-profit organisatie die zich inzet voor moeder en (ongeboren) kind. Je zou ze eventueel ook kunnen bellen op 035-6214205.

Hoi Lottex Zou ook heel graag nog iets willen zeggen tegen je om te overwegen... Jullie hebben samen een huis gekocht zeg je, waarschijnlijk samen ingericht, samen plannen gemaakt, samen de liefde bedreven en (per ongeluk) samen zwanger geraakt.... kan gebeuren. Het risico van seks is altijd een klein percentage kans op zwangerschap. Van samen sta je nu opeens alleen zo zie ik het, jij bepaalt nu of jullie nog samen kunnen blijven, want als jij de gevolgen draagt (kind) dan is hij weg.. Helaas is het iets meer dan een verkeerd bestelde pizza, het is wel een kindje... Ik ben echt niet tegen abortus hoor, zeker niet, maar om nou een abortus te vragen van je vriendin omdat je nog op vakantie wilt, jeetje... Gelukkig dat zijn ouders niet aan het sparen waren voor een lange reis, anders was hij er misschien niet geweest... Ik vind het nogal wat van hem om van jou te vragen om te doen. Wil je dit kind wel laten weghalen want ik heb nog niet mijn spaardoelen bereikt... Ik hoop voor je dat de anderen gelijk hebben, dat hij nog wel bijdraait, dat het koudwatervrees is. Als je eenmaal zo’n prachtig kindje in je armen hebt overtreft dat alle geluk van welke safari dan ook, daar kan geen banksaldo tegen op!

Lees het nog eens terug en zie nu dat vakantie en sparen door iemand anders zijn genoemd en niet door vriend van TO, excuus. Neemt niet weg dat het niet te doen is bijna, deze ‘keuze’. Ik vind het hard naar jou toe van je vriend, dit kun je toch niet ‘eisen’ van iemand met als inzet je relatie

Wat een supermoeilijke situatie... Ikzelf zie het zo: Liever dat hij spijt krijgt dat hij jullie heeft laten zitten en misschien later toch nog een rol van betekenis wil krijgen, dan later als jullie relatie hierdoor alsnog stukloopt de opmerking voorbij komt dat het krijgen van het kindje zijn grootste vergissing ooit is. Geloof me, er zijn mannen die dat zeggen, ik heb het van dichtbij meegemaakt. Zij wilde het houden, hij niet, maar zij "mocht" het houden va hem. Jaaaaren later in een poging de relatie beter te maken, werd het alleen maar erger door de opmerking "als ik het over kon doen, had ik die fout niet nog een keer gemaakt". Ik zou kiezen voor het kindje en hem laten weten dat je deur altijd open staat voor hem als hij toch besluit om een (actieve) rol van vader te willen innemen. Misschien heeft hij daar tijd voor nosig, misschien draait hij nooit bij. Maar dat zal jouw moederhart minder doen breken dan dat hij achteraf spijt krijgt van alles. Denk ik. 🤷🏻‍♀️

He hallo, Ook ik ben ongepland zwanger geworden dit jaar. En mijn eerste keuze was houden. Mijn vriend zijn eerste keuze was gelijk weghalen. Hem verteld dat ik dat absoluut niet kan en de rest van mijn leven spijt zou krijgen. Na vele weken van ruzies is hij langzamerhand bij getrokken. Nog steeds niet optimaal betrokken maar dat wordt elke week een klein beetje meer. Misschien is hij erg geschrokken en had andere plannen maar hopelijk draait hij uiteindelijk bij samen of niet het is zijn kind en zal hem of haar vast gaan missen en beseffen dat het toch echt zijn kind is. Sterkte ermee!

Had niet verwacht zoveel lieve en fijne reacties te krijgen, daardoor staat m’n keuze echt driedubbel vast, net even dat duwtje in de rug geweest. Ik hou het kindje en zoals iemand net zij: de deur staat open als hij er voor het kindje wilt zijn. Thanks iedereen, was net even dat zetje wat ik nodig had!❤️