Partner liegt over uitgaven

Liegen in een relatie is voor mijn echt een no go. Ik zou zeggen: of je zoekt professionele hulp en geeft volledig inzicht in je uitgaven, of je zoekt maar een eigen huis.

Dit gaat niet altiid zo makkelijk…

Ik snap dat je je vertrouwen kwijt bent op dat gebied. Ik herken ergens je verhaal ook wel. Mijn partner en ik hebben een gezamenlijke rekening, beide een aparte rekening en mijn partner heeft een creditcard. Op onze tablet hebben we de bankierenapp gedownload, waarbij we beide inzicht hebben in alle rekeningen. Ook ik ben wel eens rare uitgaven tegengekomen, waaronder voor games. Geen grote bedragen, maar heb hem wel gevraagd wat dat voor uitgaven zijn. Toen heeft hij zelf bekend dat hij, vaker dan hij zou willen, geld uitgeeft aan games. We hebben hier uiteindelijk een goed gesprek over gehad en besproken hoe ik hem daarbij kan helpen. Niet omdat hij daar geen geld aan mag uitgeven, maar wel omdat hij zelf aangeeft dat hij dat uit gemak doet zonder dat echt te willen en blij van te worden. Wij hebben nu afgesproken dat ik af en toe de inkomsten en uitgaven check, ook omdat mijn partner wat chaotischer is met de financiën. Zo vergeet hij ook wel eens om rekeningen te betalen. We kijken dus niet stiekem op elkaars rekening, maar kunnen het wel bespreekbaar maken als we iets opvallends zien. Mijn tip zou zijn: vraag hem hoe jij hem kan helpen en maak eventueel afspraken om (samen) naar de inkomsten en uitgaven te kijken. Dan hoeft het niet stiekem, heeft hij zijn uitgavenpatroon hopelijk beter in de hand en kan jij het vertrouwen weer opbouwen. En mocht er echt sprake zijn van een gameverslaving, bespreek dan vooral met elkaar of het verstandig is dat hij daar hulp voor gaat zoeken

Wat goed dat je je gevoel hebt gevolgd en dit gecontroleerd hebt. Nog beter dat nu de playstation de deur uit is en de creditcard weg is. Zo liegen zou een no go voor mij zijn. Maar dat is wek heel makkelijk gezegd. Hij is verslaafd en dus ziek. Verslaving maakt dan je dingen doet die je in een normaal zijn, niet zou bedenken. Dus in mijn ogen is je partner is te vertrouwen, maar je verslaafde partner niet. Mijn advies zou zijn om eerst naar de huisarts te stappen. Een doorverwijzing te vragen voor de verslaving en daarnaast ook relatie therapie op te starten zodat jullie kunnen werken aan de vertrouwensband. Heel veel sterkte!

Een game verslaving is niet iets dat zomaar wordt opgelost door de playstation weg te doen en creditcard door te knippen. Het gaat helaas veel verder dan dat. Ik zou zeker hulp zoeken, de huisarts is de eerste stap.

Dus mag hij haar mee de afgrond in slepen? Sorry maar op dit vlak ben ik hard. Als hij weigert er écht iets aan te doen dan is daar het gat van de deur.

Ik voor en tegenspoed is aan jou duidelijk niet besteed.

In geval van verslaving, aan wat dan ook is dat vrij lastig. Je kan beter die verslaving aanpakken dan hem de deur wijzen vind ik

Ik denk dat therapie hier best bij kan helpen. Voor hem om zijn verslaving en geldprobleem aan te pakken, en eventueel voor jullie samen om het vertrouwen terug te krijgen. Een PlayStation wegdoen en creditcard doorknippen is een mooi begin, maar daarmee is het onderliggende probleem nog niet opgelost. (sidenote, zorg ook dat de creditcard echt volledig opgezegd wordt, want een nieuwe pas is zo aangevraagd)

Amen! Exact dit wilde in ook schrijven. Maargoed, ik zie zoveel mensen om ons heen tegenwoordig zo snel uit elkaar gaan als het leven tegen zitten. Het is in voor- en voorspoed, anders kan je opdonderen, want stel je voor dat we samen hard werken om er weer bovenop te komen.

Voor mij was het de eerste stap om de ps weg te doen. Ik heb hem eerst gevraagd om zelf na te denken over vervolgstappen. Mede omdat hij nu pas in lijkt te zien dat het gamen een probleem is. Ik heb hem direct de keuze gegeven: de ps of zijn gezin. Zonder een seconde na te denken koos hij voor ons. Hij wil er graag aan werken, maar het duizelt hem ergens ook merk ik. Dus geef hem eerst zelf ook wat tijd. Dat hele 'is voor mij een no go' verhaal vind ik echt bllleh. Ik heb een relatie met hem, we houden van elkaar en we hebben een kind samen. Wanneer hij of ik een probleem hebben, lossen we dat samen op. Wanneer het niet op te lossen blijkt, dan kan ik hem altijd nog de deur wijzen. Maar misschien eens niet zo simpel denken dat je iemand nu direct de deur uitzet. We verdienen het beide om eraan te werken. En ons kind ook.

Goeie. Een bezoekje aan de huisarts ga ik hem zeker voorleggen. Thanks!

Ja. 'Gek genoeg' vertrouw ik hem in alles. Behalve nu met geld en gamen. Huisarts gaan we zeker langs. Dank je !

Goed gezegd!! En heel goed dat jullie dit samen willen oplossen. Kan me voorstellen dat het je wel goed doet dat hij direct voor het gezin koos. Nu de uitvoering nog ❤️ Kan me ook voorstellen dat het hem allemaal even duizelt. Hulp gaan vragen betekent ook dat hij het erkent, dat is ook mega heftig. Misschien kunnen jullie samen naar de huisarts ams eerste stap?

Ja snap ik!! Het geld/gamen is de verslaving. Dat heeft niet met de rest te maken. Zou ik hetzelfde hebben denk ik.

Het lijkt mij een goed idee dat hij hulp zoekt voor zijn verslaving en jij daarbij ook aansluit. Dan kun je laten weten wat dit met je gedaan heeft, een plan maken en werken aan herstel van het vertrouwen. Nu je weet dat er sprake is van een verslaving, zou ik zeker willen weten dat er niet nog meer geld naartoe gaat wat er niet is. Ik denk dan aan alle creditcards blokkeren; gezamenlijke passen en de financiën zelf in beheer houden. Dan zou je bijvoorbeeld alles wat binnenkomt kunnen overmaken op de gezamenlijke (waar hij dus niet bij kan maar waarvan wel de rekeningen worden betaald) en hem daarvan weekgeld kunnen geven. Klinkt heel kinderachtig, als een soort zakgeld, maar het is nodig je gezin financieel te beschermen. Als er in zijn hulptraject goede stappen zijn gemaakt kunnen jullie met de behandelaren kijken hoe je weer toewerkt naar normaal

Misschien omdraaien, dat zijn salaris op jullie gezamenlijke rekening komt en dat hij een aparte rekening heeft waar zijn besteedbare bedrag per maand naartoe gaat? En dan geen credit card hebben op die rekening. Ja klinkt een beetje kinderachtig als ie jou om een credit card moet vragen, maar mensen met een verslaving moeten soms een beetje op een kinderachtige manier voor zichzelf beschermd worden..

Hier eenzelfde verhaal maar uitgaven aan vanalles en nog wat dat hij op dat moment wilt ( voor de fiets bv enz...) De 2de keer ook kaart doorgeknipt waar ik hem ook geloofde dat hij deze niet meer had. Hij is idd ook een pracht van een man en een prachtvader dus ik help met zijn probleem maaaaaar hij staat ervoor open! En dat vindk het belangrijkste... We hebben duidelijke afspraken nu, hij houd 200€ van zijn loon elke maand waar hij dan vrij mee is. De rest komt allemaal naar mij om het nodige mee te doen, alsook samen sparen dan want ze kunnen het niet zelf, wat ze hebben moet op spijtig genoeg. Stilletjes aan weer aan het vertrouwen werken, Hij moet daar echt even in meegaan in jouw wensen en op termijn moet jij het weer durven loslaten of hem toch vertrouwen erin...

Nee, niet als hij weigert hulp te zoeken. Is iemand ziek (ook mentaal) dan zal ik er zijn. Maar niet als hij zelf niets wil en professionele hulp weigert.

Samen ja…niet als je moet trekken aan een dood paard. Dus of hij zoekt hulp en houdt zich aan afspraken, of ik kies voor mezelf en mijn kind.