Partner met ADD

Ik denk juist door dingen uit handen te nemen, hij steeds meer op jou gaat leunen. Laat hem dingen vergeten. Het zal er juist voor zorgen dat hij zelf een methode gaat ontwikkelen die wel werkt. Natuurlijk zal het ook nog wel eens mis gaan, maar hoe erg is dat? Je wilt in ieder geval niet zijn secretaresse of therapeut worden. Ik snap je frustratie wel. Ik heb zelf ook ADD. Maar juist omdat ik niet op mijn partner leun, heb ik zo mijn eigen maniertjes. En ik lach er maar om als ik iets vergeet. Uiteindelijk moet ik de consequenties dragen, en niet mijn partner er mee belasten. En je bent enorm creatief in het oplossen van problemen. Je bent ook flexibel, kan goed improviseren en vaak ook relaxter want er is overal wel een oplossing voor. Het is wel belangrijk dat jullie gelijkwaardig aan elkaar zijn. Schat hem niet laag in. ADD hebben betekend niet dat hij dommer is en een lager niveau zal moeten hebben. Het betekend wel dat je wat meer moeite hebt met overzicht aanbrengen in je werk en behouden. Maar dat is iets wat je moet ontwikkelen. En dat onrustige, steeds weer wat anders willen doen, dat herken ik ook wel. Maar lekker laten gaan, hij vindt zijn weg wel. Kijk naar zijn sterke kanten.

Ja dit echt 100%!!! Helemaal mee eens. Hier een partner met vermoedelijk ADD en/of ASS. Na ons eerste kind ging het ook niet echt lekker zoals jij ook beschrijft maar op zich kon ik veel opvangen. Maar na de 2e escaleerde het dusdanig erg en snel dat hij crisishulp gehad heeft. Enerzijds goeie hulp want hij leerde weer op z'n benen staan. Anderzijds was zij heel erg van "hij heeft nu eenmaal bepaald problematiek en dan kan je niet ban hem verwachten". Oftewel ik moest m'n verwachtingen bijstellen en moest het dan zelf doen. Maar op deze wijze kwam er erg veel op mijn schouders. Ik merkte wel dat dit echt wel beter ging toen de oudste 2 ouder werden omdat het dan echt wel gemakkelijker wordt als ze zelfstandiger zijn hoor!!! Hier nu een 3e kind en alles weer net zo. Nu weer 1e lijn hulp ggz. Nu wel met verdenking add/ass enzo. Blijft lastig soms. Ook omdat ik meer tegengas geef en minder "moedertje" speel. Ik weiger weer al z'n lasten over te nemen, mede doordat ik ook maar beperkt kan dragen. Dat ergeren herken ik zeker. Hier is het vaak dat hij niks doet wat me dan boos maakt. De kids moet ik in de ochtend gereed maken. Hij doet letterlijk niks als hij wat moet doen. Hoogstens geeft hij een commando en dat gaat jij herhalen, steeds harder en schreeuwend, als ze niet doen wat hij zegt. Maar hij staat letterlijk op 1 punt en doet zelf NIKS. Al zo vaak gezegd: kom zelf dan ook in actie! Of in t weekend als ik hem niet opjaag zit hij de gehele dag op de bank. Bij vlagen heeft hij een nieuwe hobby met mega hyperfocus en probeert hij continu aan het gezin te ontsnappen en dan ben ik hem uren kwijt. Inmiddels denk ik dan ook 🖕 vaak eet hij dus niet eens op zulke dagen. Want voorheen riep ik hem dan nog, maar ik ben gestopt met moederen. Dus prima als jij je hoofd niet laat zien ook geen eten voor jou. Nadeel is wel dat ik dan de hele dag weer 3 kids moet vermaken en geen enkele minuut voor mezelf heb. Dat neem ik hem écht kwalijk. Ongeacht z'n labeltje. Sowieso is hij ontzettend veel met zichzelf bezig. Niet op gemene manier. Hij is lief en zorgzaam, maar enkel als hijzelf voldaan is. Hij denkt altijd als eerste aan zichzelf. Dus tja, ik herken wat je zegt en het is lekker dat even te kunnen zeggen hier 😆😆😆 Wat mij in deze relatie houdt is dat hij enerzijds hulp heeft en anderzijds ik de ervaring heb dat zodra de jongste ouder is, hij weer meer in z'n kwaliteiten kan staan ipv z'n valkuilen zoals nu. T komt wel weer goed. Overigens wel laatste kind want ik realiseer me dus wel dat ik er heeeeeelemaal klaar mee ben en een 4e keer trek ik echt niet. 😅

Ik wil trouwens nog benadrukken dat het dus echt belangrijk is om jouw eigen grenzen te bewaken. Jij kunt óók overspannen raken doordat je teveel mentale lasten draagt. Vergeet echt die zelfzorg niet. En ja ik weet dat wat ik zeg onwijs lastig is met een partner die z'n afspraken structureel niet nakomt en dat jij steeds maar als moedertje hem moet herinneren. Maar zelfzorg is echt heel erg belangrijk zeker met dit soort partners die een te groot beroep op je doen en de kans dat jij overspannen raakt zodanig erg vergroten.

Uhm ik heb zelf ADD en doe deze dingen niet. Mijn vriend heeft het niet en doet deze dingen ook😅 ik snap heel goed je frustratie over die dingen. Maar probeer er niet vanuit een ADD bril naar te kijken, dan behandel je hem denk ik niet als een gelijkwaardige volwassene. Ik zou het ook niet voor hem oplossen, want dan hoeft hij ook weinig te zoeken naar manieren die voor hem werken. Ik heb bijvoorbeeld laatst niet voor een ingepakte luiertas gezorgd toen hij ergens op tijd moest zijn en wel gezegd dat hij ons zoontje klaar moest maken. Hij was dus net te laat op de afspraak en daar heeft hij echt een hekel aan. Gisteren was hij ineens ruim op tijd de luiertas aan het inpakken voordat we weg moesten die middag.

Als iemand die adhd heeft, kan ik vanuit mijn oogpunt zeggen dat jij goedbedoeld oplossingen zoekt voor meer structuur, zodat hij de dingen niet vergeet.probleem is vaak,dat het brein van iemand met add of adhd anders werkt.dus het kan best zijn dat wat jij hebt bedacht voor jou logisch is,maar voor hem niet werkt.ik ben nog geen moeder,ben zwanger van de eerste,maar ik herken heel veel dingen die jij verteld over je partner uit mijn eigen leven. Ik kan ook echt een vergiet zijn (nu ik zwanger ben al helemaal)😅

Precies dit. Als het ik het zo lees lijkt het dat hij veel op jouw leunt en daardoor z’n add “problemen” erger worden of niet oplost. Mijn partner heeft gecombineerde type adhd/add en ik herken sommige dingen (rekeningen betalen, eerst wat anders doen terwijl onze dochter honger heeft…) maar het stoort me zeer zelden en ik help hem ook bij bepaalde zaken. Echter is het hier niet storend omdat hij mij niet t gevoel geeft dat ik de toko moet draaien. Hij heeft een paar jaar geleden therapie gehad en heeft toen heel veel geleerd over z’n adhd/add en zijn zaakjes op orde gekregen. Hij leunt daardoor niet op mij en we zijn echt in het huis en de opvoeding een team. Misschien een goed gesprek waard met elkaar waarin jij aangeeft hoe het nu voor jou voelt wn samen kijken hoe je hem kunt helpen om de storende zaken wat minder storend te maken en dat hij daar zelf de regie over kan pakken. Daarnaast; sommige dingen zul je moeten accepteren en loslaten of hem bij helpen. Dat is in elke relatie zo. Zo zorg ik hier voor de rekeningen die betaald moeten worden. Leg ik de nachtkleren klaar voor m’n dochter als ik weg ben en m’n partner brengt haar op bed. Accepteer ik dat m’n dochter soms even op haar eten moet wachten of dat het huis een zooitje wordt 🙃.

Ik wil hier even wat over zeggen,zonder vooroordeel over jouw partner maar als persoon die ook adhd heeft. Soms dan heb je gewoon echt nodig dat iemand tegen je zegt wat er moet gebeuren,omdat je hoofd zo vol zit dat alles op slot schiet.dat klinkt heel raar,en dat snap ik,maar je brein heeft dan echt even zoiets van,ik weet niet wat ik moet doen dus ik doe niks. Ik ken jouw partner niet,maar dit gedrag ken ik van mezelf wel. Het Terugtrekken kan een vorm zijn van ontprikkelen voor hem omdat hij alles wat ie meemaakt niet goed kan verwerken. Pas op,ik zeg niet dat ik alles goed praat of hem ken hé.maar dit zijn echt typische dingetjes die ik als adhder enorm herken bij mezelf.krijgt hij hulp voor zijn adhd?medicatie?veel mensen hebben daar ook baat bij(niet iedereen) maar het kan wel helpend zijn.

Heel herkenbaar wat je schrijft, mijn man heeft ook add. Ook mijn frustratie en irritatie liep af en toe heel hoog op, vooral voordat hij de diagnose had. Sinds we weten dat dit het is, geeft het juist opluchting en handvatten om de relatie en het gezin beter te laten werken. Ook is er meer begrip van mijn kant waardoor ik me minder erger, maar het ook zeker niet op z'n beloop laat. Wat ons heel erg helpt is het regelmatig rustig bespreken van dingen die goed gaan en dingen die echt aandacht nodig hebben. Daarnaast probeer ik zoveel mogelijk structuur en overzicht te creëren zodat hij daarin ook zijn aandeel goed op zich kan nemen. Denk aan lijstje, planningen, overzicht maken. Structuur en voorspelbaarheid werkt gewoon heel goed. Ik hoop dat jullie situatie beter wordt, succes X

Ik heb zelf ADHD en merk heel vaak als iemand mij tips geeft of zeg dat ik iets moet het mij al heel erg tegen gaat staan. Wat mij helpt is dat ik zelf weet wat ik nodig heb en dit besproken heb met mijn partner. Zo is het voor mij fijn dat ik een keuze heb. "Hey wil je vandaag even stofzuigen of wil je de was doen." werkt voor mij gewoon 1000 keer fijner. Ik een keus, zij die een taak uit handen kan geven. Ik denk dus dat het belangrijk is dat je man weet van zichzelf wat hij nodig heeft om dingen wel soepel te laten verlopen. Maar dat dit echt vanuit hem moet komen, dus hem hierin pushen heeft weinig zin. Je kan wel aangeven hoe het voor jou is, maar zonder een oordeel naar hem uit te spreken. Praat vanuit de ik persoon. "Ik merk dat ik hier last van heb omdat..." Leven met iemand met ad(h)d kan een echte uitdaging zijn maar als hij zichzelf goed leert kennen is dit echt op een hele fijne manier mogelijk.

Hey Kentell, ik herken je verhaal enorm. Mijn partner heeft ook ADD. Ten eerste, het is niet makkelijk, ook als partner niet. Mijn partner heeft het lang genegeerd maar toen ik zwanger was, heeft hij besloten dat hij er beter mee om wou gaan. Dit heeft ons enorm geholpen. Hij heeft nu een officiele diagnose, hij gaat naar een therapeut gespecialiseerd in ADD en hij probeert medicijnen uit. Het maakt een enorm verschil, alleen al in dat hij het allemaal probeert. Ik had ook vaak geen geduld meer met hem en nam vaak alles maar over (micromanagen) en dat werkt enorm slecht in je relatie. Nu kan ik veel sneller denken 'hij doet dit niet expres ' etc. We zijn ook vaker samen in gesprek wat we kunnen doen om het dagelijks leven voor hem makkelijker te maken in het gezin. We hebben bijvb een whiteboard met de komende maand erop en de gerechten van de week en een boodschappenlijst. To do lijstje en afspraken staan daar ook op. Dit helpt al enorm want hij hoeft niet alles aan mij constant te vragen en hij kan makkelijker een taak, bijvb koken, overnemen. Wat ik ook kan aanraden is meer lezen over ADD. Ik heb meer begrip gekregen voor mijn partner en heb het idee dat ik er beter mee kan omgaan. Ik vond hem bijvb vaak lui of slordig en weet nu dat dat absoluut niet zo is. Ik hoop dat dit je misschien wat helpt. Praat erover met je partner en deel je zorgen. Zie misschien samen een therapeut. Ik herken je zorgen over een tweede kindje, ik heb weleens hetzelfde gedacht. Nu is dat echt anders.

Heeft hij weleens aan medicatie gedacht?

Nog een ADD’er hier! Ik herken wel veel dingen alleen zoals sommige al zeggen ADD’ers verzinnen hun eigen oplossingen er voor. Ik vergeet namelijk vaker dan een gemiddeld persoon mijn huissleutel, ik wil dat niet hebben wanneer ik met mijn zoontje natuurlijk buiten loop dus ik heb standaard in de luiertas een huissleutel zitten. “Oh dat ben ik vergeten” en “oh daar heb ik niet aan gedacht” is ook echt zo. Ik ben het dan ook echt vergeten en soms is het dan nog geen 5 minuten geleden gezegd/gevraagd. Het is geen onwil of luiheid maar dan heb ik mijn gedachte ergens anders. Of ik ben dan bijvoorbeeld al met iets bezig dan wordt het gevraagd/verteld zeg ik Ja maar heb ik het eigenlijk helemaal niet gehoord. Rekeningen betalen vind ik dan bijvoorbeeld weer te belangrijk dus vergeet ik niet. Ik heb ook alles op automatische incasso dus het wordt automatisch afgeschreven. Mijn man moet er eigenlijk vaak om lachen en ik heb voor heel veel dingen mijn eigen manier in de loop der jaren gevonden hoe ik er mee om kan gaan. Vroeger toen ik nog jong (pubertijd) was zeiden mijn ouders dat ik nooit de “makkelijke” weg nam maar altijd met omwegen maar dat ik wel altijd bij mijn doel aan kwam. Ik ben nu zwanger van mijn tweede kindje, nooit getwijfeld of ik mijn zoontjes later genoeg aandacht zou kunnen geven mochten ze ADD hebben. Ik heb mijn ADD nooit als beperkend gezien er zijn namelijk ook heel veel leuke/handige kanten aan ADD’ers en het maakt wie ik ben. Ik heb “gewoon” een HBO studie gedaan en ik ben specialistisch verpleegkundige en dat ik dus soms mijn huissleutel vergeet of überhaupt dingen vergeet vaker dan andere mensen stoort mij niet en eigenlijk stoort het niemand in mijn omgeving 😅

Ik vind het een lieve reactie die je geeft, dankjewel ♡ de eerste keer werd gezegd dat hij een depressie had en hij zit nu in het voortraject van het diagnostisch traject waar ze vooral gaan kijken wat er allemaal is. Add en/of ass is nu genoemd als waarschijnlijkheid. Dus helaas geen toegang tot medicatie. En wat jij nu zegt is exact hetgeen wat hij aangeeft als reden. Dus Dankje voor het posten wat dit bevestigd wel dat hij echt eerlijk tegen me is over de oorzaak en zich er niet gewoon maar makkelijk vanaf brengt.

Ik herken dit echt heel erg van mijn partner ja. Nadeel is wel dát ik dus de manager ben want ik ben degene die aangeeft dát er wat moet gebeuren. Dus ik ben degene die eraan moet denken en de verantwoorodheid draagt. Dat alleen al is ook soms voor mij met een vol emmertje reden tot veel irritatie. Terwijl hij het dan indd echt niet kwaad bedoelt.

Ja het is soms heel lastig kan ik me voorstellen. 'Ons'(adhders)brein werkt letterlijk anders en daardoor kunnen we soms op veel onbegrip stuiten omdat men het niet begrijpt ,niet vanwege slechte bedoelingen,maar 'wij' zien de wereld gewoon een beetje anders❤️

Ik heb ook een man met ADD en wat hier helpt is dat hij vaste taken op zich neemt. Iedere avond het brood klaar leggen, de afvalinzameling is voor zijn rekening, etc. Die dingen slijten er nu in en doet hij. Ik moet het dan ook niet een x zelf doen want dan laat hij het weer liggen 😅 en mochten mijn kinderen add hebben denk ik altijd: dan zijn ze in het perfecte ' team ' beland want als iemand er verstand van heeft dan zijn wij het 😎

De poh-ggz/psycholoog kan je hier ook bij helpen. Ik werk toevallig zelf met een soortgelijke doelgroep 😉 Als hij er zelf last van heeft kan therapie voor hem ook goed helpen. En vaak wordt daarbij de partner betrokken. Als hij het prima vindt, maar jij hebt er vooral last van, dan zou je zelf ondersteuning kunnen krijgen via de poh bijvoorbeeld. Succes!

Beide de ADD niet als excuus gebruiken.. Hij moet manieren vinden om dingen niet te vergeten. Als hij ergens routine van maakt, zoals de tas inpakken, moet het absoluut kunnen om deze compleet mee te nemen. Voor flesjes kan ie een wekker zetten in zn telefoon. Ik heb zelf ADD en ik heb meer moeite met samen met mijn partner zorgen voor de kinderen, dan wanneer ik er alleen verantwoordelijk voor ben. Wat mij helpt is ieder eigen taken. Er moet veel duidelijkheid zijn, want als in het midden ligt wie het moet doen, verwachten we het van elkaar. Mijn man hoeft me niet te vertellen wat er moet gebeuren, maar hij helpt me wel met de tijd inschatten. Zo voelt het meer als elkaar helpen en is de relatie en zorg ook gelijkwaardiger. Ik zou als ik jou was een gesprek aan gaan over de verdeling van de taken en verantwoordelijkheden.

Veel is al gezegd denk ik! Hier ook een partner met ADD die al een traject bij een psycholoog heeft gehad en medicijnen gebruikt. Lijstjes maken werkt hier supergoed. Alles is bij ons verdeeld. Wie doet wat in huis en wie neemt welke uren het kind op zich en welke uren doen we samen. Dit moet erin slijten, mijn vriend zet veel wekkers. Ik ben dol opstructuur geven (ben docent 😂) en hij is dol structuur hebben. Niet dat ik alles bepaal, echt niet. Maar ik zorg wel dat de overleg momenten er komen om de lijstjes en warrigheid te bespreken. Ik ben de eerste die door heeft als het hem te veel wordt en zeg dit dan ook tegen hem. Dit heeft even verwerkingstijd nodig. Bij de derde keer zeg ik vaak dat het nu dan ook klaar is voor mij en we om tafel moeten om helderheid te scheppen over wat er niet goed gaat, want ik heb er ook last van. Bijvoorbeeld de verbouwingsklussrn in huis. 9 van de 10 keer komt het er op neer dat het in zijn hoofd allemaal te warrig is of hij iets nodig heeft en dan zoeken we naar een oplossing door een lijstje te maken of een herverdeling van taken zodat er weer ruimte ontstaat in zijn hoofd. Daarna gaat hij weer als een speer! Wat ook al gezegd is: onderschat je partner niet! En neem dus ook niet van hem weg, maar help met het scheppen van duidelijkheid en structuur zonder te bemoederen. Wat ik gemerkt heb is dat ADD’ers echte aanpakkers zijn, megacreatief en zorgzaam kunnen zijn wanneer ze daar de ruimte voor hebben.

Hoi! Ik heb zelf ADD en merk dat alles wat je schrijft zó ADD is. Ik begrijp je ergenissen volkomen. Maar blijf ervan bewust dat niets met opzet is of om jou te pesten. Slikt hij medicatie? Sinds ik ben begonnen vorig jaar is mijn leven veranderd. Ik vergat niets meer, had overzicht over wat er moet gebeuren, ik kon aan taken beginnen én ze afmaken, was niet meer vergeetachtig en werd ineens actief en pakte vanzelf vanalles op!! Door mijn zwangerschap mag ik nu tijdelijk geen medicatie meer en ik verander weer helemaal terug naar de oude ik helaas... Ik werk sinds kort met een agenda en een to-do-schriftje. Dingen die mijn partner van me vraagt bijvoorbeeld schrijf ik op en elke ochtend kijk ik even of er nog iets in mijn schriftje staat wat gedaan moet worden. Zelf het huishouden moet ik plannen omdat ik het anders niet kan filteren/prioriteren. Vastigheid en structuur helpen me. Vaste taken, vaste patronen. Maak van hem chef luiertas en geef hem de vaste taak om deze ALTIJD bij te vullen als hij of jullie weg gaan. Deze vastigheid helpen mij altijd enorm. Als het niet in mijn systeem staat geprogrammeerd dan zit het er gewoon niet in. En een tip: wekkertjes zetten op mijn smartwatch helpt me enorm!! Zo vergeet ik dingen niet meer! Want tijdsbesef heb ik ook niet! 😂 Daarnaast heb ik vanuit de WMO ook eens in de twee weken een coach thuis die helpt met prioriteren en die me dus wijst op de dingen die ik zou doen (maar nog niet heb gedaan). Zo wordt mijn partner minder mijn verzorger en neemt zij die zorg uit handen van mijn partner en is onze relatie een stuk gezonder geworden! Succes!