Partner met ADHD

Hier hebben we allebei ADHD. Ik voel die frustratie. Het enige dat ‘werkt’ is accepteren dat sommige dingen ons gewoon minder goed lukt, dat niet alles altijd perfect moet (niet te streng voor onszelf zijn als het huishouden bv even niet zo lekker loopt, dat is echt geen hoge prioriteit). Ook ons leven inrichten zodat het voor ons werkt, in plaats van onszelf eindeloos aan de wereld proberen aan te passen. Prioriteiten stellen: vind hij zijn gezin belangrijker dan zijn veeleisende baan? Maak dan die keuze voor iets anders. Is even spannend maar bij ADHD ligt een burnout of depressie snel om de hoek (weten we uit ervaring).

Herkenbaar. Hij is ook al vaker langs het randje van burn-out of depressie gescheerd. Dank voor je reactie, inderdaad is eisen bijstellen een heel belangrijke. Het is echt een soort handicap.

Ik ben in verwachting van ons eerste kindje en mijn man heeft ADHD. Hoe dit in de toekomst gaat uitpakken durf ik niet te zeggen. Ik heb er wel veel vertrouwen in. We hebben in de afgelopen jaren al een burnout en depressie doorgewandeld en zijn er sterker uit gekomen. Niet alles hoeft perfect, sterker nog, vrij weinig hoeft echt zoals de maatschappij dat doorgaans doet. En dat besef scheelt heel erg veel. Daarnaast bezoeken wij regelmatig een ADHD Cafe om dergelijke kwesties met andere ADHD'ers te bespreken. Dat zorgt voor veel herkenning en tips en trucs. Dat laatste kan ik je dan ook van harte aanbevelen! Tot slot, wij zijn ook niet zo van de reguliere medische weg en NEI therapie heeft het leven van mijn man veranderd durf ik wel te zeggen. Niet voor iedereen maar ik beveel het toch aan.

Ik lees even mee :) Hier op dit moment dezelfde situatie, problemen op werk en het eigenlijk allemaal niet meer aan kunnen. Er loopt inmiddels het een en ander aan onderzoeken en gesprekken etc (al langere tijd, er zijn ap van jongs af aan verschillende diagnoses geweest). Ook vermoedens burnout/depressie. Ik vind dat hij zich ziek moet melden zodat hij zich kan focussen op acceptatie en om leren gaan met, maar dat doet hij niet, hij kan zelf niet goed uitleggen waarom. Ik hoop hier ook goede tips te lezen en zal deze ook delen als wij die krijgen!

ik heb zelf adhd. en het is pittig. wat voor mij heel erg helpt is een partner die super behulpzaam en begripvol is. geen vervelende opmerkingen maakt als het huis eens een chaos is na dat ik ren uur alleen thuis ben of als ik niet goed luister naar wat e rgezegd wordt. je staat op je werk heel de dag 100% alert en het is fijn dat je thuis je zelf kan zijn. bij mij hielpen medicijnen ook heel erg goed om iets meer rust te krijgen in mijn hoofd.

Samen een lijst maken met wat hij wel goed kan en daarop focussen zodat hij zijn zelfvertrouwen behoudt, en iets zoeken wat echt bij hem past. Sommige banen zijn gewoon erg ongeschikt voor adhd’ers. Misschien lijkt dat rigoureus maar ik een tijdje met adhd’ers gewerkt en het is echt verbazingwekkend wat ze zichzelf soms aandoen qua werkzaamheden (bijvoorbeeld langlopende projecten waarbij alle intitiatief en regie vanuit henzelf moet komen), en dan helemaal niet hun kwaliteiten gebruiken (sociaal, associatief, snel schakelen), als ze dan van baan veranderen gaat het soms veel beter:)

Ik heb zelf ADHD. Wat bij mij goed werkt zijn lijstjes en structuren. We gebruiken bijvoorbeeld de app Toby voor het huishouden. En we hebben hier afspraken over gemaakt, in de zin in van: iedere maandag doe ik een X aantal klussen, zaterdag ook weer en de g grote afspraak: wie kookt doet alles rondom het koken (dus ook tafel dekken en vaatwasser inruimen, doekje over de tafel en boodschappenlijstje aanvullen)

Mijn partner heeft ook behoorlijke adhd en ik ben ook niet de meest gestructureerde persoon. Sinds mijn man een nieuwe baan heeft waar hij het echt heel erg naar zijn zin heeft gaat het veel beter thuis. En wat ook enorm heeft geholpen bij ons is dat we een schoonmaakster hebben genomen. Dat is voor ons een stok achter de deur om op te ruimen en zei maakt alles lekker schoon. Heerlijke luxe. Maar het is nog vaak zat heel lastig. Wij krijgen nu een 2e kindje en onze rommel kamer die we eigenlijk niet hebben kunnen gebruiken sinds we in dit huis wonen moet nu toch echt leeg.... Help

Mijn man heeft ADD, daardoor een beetje hetzelfde probleem met structuur. Hier helpen structuur en lijstjes. Ik ben van mijzelf heel gestructureerd en van de lijstjes, dat helpt hem. Wij hebben nu door het hele huis stickers bijvoorbeeld zitten wat waar moet. We hebben wasmanden in verschillende categorieën (met stickers) en in mijn kast en die van mijn dochter zitten overal stickers waar wat moet. Hij weet soms niet wat hij kan doen (loopt dan vast in zijn hoofd) maar weet dat hij altijd zonder nadenken een wasje er in kan gooien en pakt de wasmand die het meest vol is. Ook kookt hij elke dag en pakt de vaatwasser in en uit rondom etenstijd. Ik pak vervolgens taken op die niet ‘vast’ zijn. Zoals afspraken om te kijken naar scholen of kleding kopen voor onze dochter. Maar ook inlezen hoe je een kind zindelijk maakt, het komt gewoon niet in hem op dat je dat moet doen. Alle projecten in huis (nieuwe slaapkamer, tuin, nieuwe schuur) komen allemaal vanuit mij. In het begin na de geboorte van onze dochter irriteerde ik mij daar aan, maar nu hij veel vaste dingen in het huishouden doet wordt ik daar in ontzorgt en heb ik tijd om mij op de andere dingen te focussen. Hij waardeert dat ik alles in huis organiseer en structureer, dat geeft hem rust. Ook help ik hem regelmatig met ‘trucjes’ hoe je dingen op werk kan organiseren. Het heeft een tijd geduurd (ik denk wel 1,5 jaar) maar nu hebben we een fijne verdeling en hebben we ook beide het idee dat we doen waar we goed in zijn (ik ga weer heel slecht op de taken die elke dag hetzelfde zijn). Als hij zijn baan verder nog leuk vindt zou ik niet direct wat anders gaan zoeken maar eerst kijken hoe je de taken thuis zo kan verdelen dat jullie beide doen wat goed bij jullie past.

Hier ook een partner met ADHD en inmiddels 2 kindjes. Sinds kort heeft mijn man een nieuwe baan en dat gaat al stukken beter. Hij heeft het daar erg naar zijn zin en weet precies wat hij wel en niet moet doen dus geen werk stress. Verder probeer ik niet kritisch op hem te zijn. Ligt de was even niet goed, ga ik hem daar niet op aanspreken etc. Verder hebben we een schoonmaakster en bereiden we elke avond de volgende dag voor, door alles voor ons gezin klaar te zetten en maken. Vroeger heeft mijn man medicatie gehad tegen zijn ADHD, maar is daar nu mee gestopt. Nu staat hij op de wachtlijst voor ADHD centraal. Zij gaan alles met je bekijken en doornemen en kijken waar je vast loopt etc en aan de hand daarvan kijken wat er nodig is. En wat ik ook altijd van anderen krijg te horen, ik heb engelen geduld. Dat scheelt zoveel. Niet te druk maken om dingen die net of niet lekker lopen, is allemaal niet levensbedreigend, komt wel goed! Succes, het is even zoeken, maar samen lukt het vast! 🍀

Heeft hij er al therapie voor gehad? Daarbij krijg je handvaten voor de problemen bij adhd.

Ik heb zelf ADHD. Mijn vrouw werkt fulltime in 5 verschillende ploegen en ik ben huismoeder. Normaal gesproken hebben we de taken in het huishouden verdeeld en dit gaat heel goed. Nu ik in verwachting ben van de 2e neemt mijn vrouw wat meer taken op zich ivm mijn bekkenklachten. Ik zou eens kijken of je een lijstje kan maken waarbij je huishoudelijke taken verdeeld. Ik vond dit heel fijn omdat zowel mijn vrouw als ik beide dingen in huis hebben waar de ander een hekel aan heeft en wijzelf niet.. Zo doen we dus allebei huishoudelijke taken waar we geen gruwelijke hekel aan hebben. Mocht je eens willen kletsen/sparren, voeg mij gerust toe en doe een berichtje🤗

Hier ook een partner met ADHD en 2 jonge kindjes. Ik hou alle financiële zaken in de gaten. Al het geld komt binnen op de gemeenschappelijke rekening en alles heeft een potje. Ik heb een spreadsheet waar elke maand alle inkomsten en uitgaven in bijgehouden worden zodat hij inzicht heeft wanneer hij wil. We hebben een takenverdeling voor een aantal klussen. We hebben regelmatig "overleg" over wat we wanneer gaan doen. Hij werkt ca 4 dagen per week (verschilt een beetje) ipv 5 en doet werk dat hij leuk vindt. Hij gebruikt medicatie en gaat op de fiets van en naar werk (45 minuten) zodat hij op de terugweg zijn hoofd vast een beetje leeg kan maken. Dit alles zorgt ervoor dat het hier loopt. Dat het huishouden er vaak wat bij in schiet nemen we voor lief. Hij heeft wel moeite met het regelen van afspraken etc. Ik doe dat meestal voor belangrijke dingen maar voor dingen die te maken hebben met zijn hobby's en werk moet hij het zelf doen. Daarbij hebben we en gedeelde Google agenda en de afspraak is dat alle afspraken er meteen in gezet worden. Geel voor mijn afspraken, oranje voor die van hem, grijs voor zijn werk.

Dank voor alle reacties. Veel herkenning! Hij heeft coaching en medicijnen maar eigenlijk helpt dat allebei niet zoveel. Hij denkt dat cognitieve gedragstherapie hem niet helpt omdat hij dat ‘trucje wel doorheeft’ ;). Iemand ervaringen mee? Interessant om te lezen dat bij sommigen een andere baan hielp. Weten jullie wat het was in die andere baan waardoor dat beter ging? Hij heeft nu een kantoorbaan, ik denk vaak dat iets dat meer praktisch is hem gelukkiger zou maken. Verder in huis; ik run praktisch het huishouden, en ruim alle zooi achter zijn reet op. Ben gestopt daar een ding van te maken, anders hebben we de hele dag ruzie. Hij kookt wel en de zorg voor de kinderen doen we echt 50/50. Verder hebben we ook een schoonmaakster. Dat helpt. Hij pakt alle grote en onverwachte klussen op; de tuin, de zolderverbouwing etc. Voor mij is het altijd afwachten tot zijn hyperfocus die kant op gaat, en dan doet hij het ineens en dan ook héél goed :). Keerzijde is wel dat hij nu een prachtige zolder heeft gemaakt, maar het toch voortdurend een enorme bende blijft. Dat heb ik een beetje losgelaten. Het lijkt wel alsof een ADHD’er een rommelkamer nodig heeft.

Mijn man heeft een combi ADHD/ADD. Hij heeft een baan die hij heel leuk vindt, waarbij hij de hele dag van hot naar her moet lopen. Zo kan hij z’n energie al wat kwijt. Maar hij werkt wel onder zijn niveau (mbo baan bij hbo-denkniveau). Zodoende heeft hij geen last van burn-outachtige klachten. En hij heeft nul ambitie, wat helemaal prima is, want hij is enorm gelukkig op deze manier. En hij ligt ontzettend goed bij collega’s, want het is een blij ei. Ik loop alleen continu op mijn tenen. Ik heb een pittige baan, waarbij ik de hele dag aan moet staan. En ik maak lange dagen. Thuis regel ik alles qua planning. En daarmee bedoel ik echt alles: financiën, verzekeringen, verjaardagen, dingen voor onze zoon, kleding, wat we eten, etc. You name it, ik regel het. En mensen zeggen dan: laat hem iets doen. Ik heb het meerdere keren geprobeerd. Het gaat altijd mis. Altijd, zonder uitzondering. Dus de mentale belasting is bij mij erg hoog. En dat breekt me af en toe wel op. Ik probeer nu wat meer aan self-care te doen. Eén keer per maand iets verwennerigs, zoals schoonheidsspecialiste of massage. En iets vaker op een vrij moment een boek pakken in plaats van doelloos op m’n telefoon zitten scrollen. Dat helpt wel iets. Een andere situatie dan bij jou, Rianne. Maar zo gaat het iig hier in ons gezin 😊