Partner met ADHD

Mijn man heeft ADD. Tegenaan lopen is een groot woord, ik zie het meer als karakter dan als ADD stempel. Maar wat me opvalt is vooral dat hij sommige dingen niet ziet. De mental-load ligt daardoor vooral bij mij. Ik moet best specifiek zijn als ik hem iets vraag. Bijvoorbeeld als de was even gedaan moet worden. Als ik vraag stop je dit even in de wasmachine? Moet ik er bij zeggen dat die ook aan moet. Anders doet hij het er alleen in haha. Ook heeft hij veel prikkels nodig dus bij serieuze gesprekken houd hij vaak zijn telefoon erbij als extra prikkel zodat hij z'n focus kan houden. Waar ik wel tegen aan loop is dat mensen hier iets van vinden terwijl wij onze draai hierin hebben gevonden. Ik ben verliefd op hem geworden met ADD dus ik weet niet beter. Mensen vinden dat hij dingen zou moeten aanwennen of anders doen, maar wat ik zeg ik zie het als zijn karakter en dat hoeft niet anders. Houd mij ook lekker scherp. Wat ons helpt is duidelijke verdeling en goed communiceren over wat we elkaar vragen.

Mijn verloofde heeft adhd. Ik heb niet echt iets waar ik tegenaanloop want dat is hoe hij gewoon is. Maar merk wel dat hij bepaalde dingen niet ziet. Bijvoorbeeld als het huis een troepje is ziet die dit gewoon echt niet. En als hij meehelpt met schoonmaken geef ik hem echt duidelijke taken omdat hij anders van alles en nog wat doet wat op dat moment echt geen prioriteit heeft. Hij voelde zich super vaak overwhelmed en ervaarde ook echt paniek momenten sinds wij een kindje hebben. Hij gebruikt nu medicatie en ik merk echt dat hij zijn hoofd er echt bij kan houden nu en die paniek momenten veel minder heeft. Ik moet hem ook niet vragen kun je dit dit en dit doen ik vraag hem 1 ding per keer. Ook als hij met andere mensen praat zoals mijn famillie rem ik hem soms een beetje omdat hij heel veel in een hele snelle tijd wilt vertellen. Maar dit zijn maar een paar voorbeelden maar stoor me er absoluut niet aan. Duidelijke communicatie werkt echt het beste. En duidelijk mijn verwachtingen delen en niet hints geven.

Mijn man heeft ADHD. Afhankelijk van hoeveel tijd er is voor goed eten, slapen, mediteren en sporten heeft hij hier in meer of mindere mate last van. Met een baby van 6 maanden die niet zo goed slaapt dus veel last. Het huishouden en de mental load zijn altijd een ding waar ik tegenaan loop. Helpend hierbij is een schoonmaakster, een "gezinsvergadering" op een vast moment in de week en vaste poets/opruim momenten op afspraak. Even tussendoor iets oppakken zit er simpelweg niet in voor hem want hij ziet het niet. Blijft moeilijk. Wat het oplevert is een man met tomeloos veel energie om met ons mannetje te spelen. En mijn leven is nooit saai, hij weet van alles een feestje te maken. Tovert de woonkamer om tot bioscoop om een film te kijken, is creatief en knutselt met mij samen een prachtige kerststal. Heeft de leukste ideeën qua inrichting van het huis. Ook heeft met mij als partner geholpen om een aantal keer mee te gaan naar een ADHD Cafe. Heeft veel inzichten gegeven die van andere mensen toch makkelijker aan te nemen zijn dan van je partner, bijvoorbeeld over dat stukje huishouden.

Mijn partner heeft ook ADD. Het is pas op latere leeftijd gediagnosticeerd (toen hij >20 jaar oud was). ADD zorgt ervoor dat hij bepaalde dingen gewoon niet ziet (rommel, was) en het ook moeilijk vindt om dingen te onthouden (bijv garage regelen voor de auto, tasje klaarmaken voor de opvang). De mental load van het huishouden ligt eigenlijk grotendeels bij mij. Ik vind het soms moeilijk te accepteren omdat het op sommige dagen/weken gewoon heel veel wordt (wij werken allebei en hebben een baby van 6 maanden). Wel is hij heel begripvol als we het erover hebben en proberen wij altijd in oplossingen te denken. Zo gebruiken wij een app waarin we alle huishoudelijke taken bijhouden. En het is soms ook gewoon accepteren dat wij anders in elkaar zitten. Hij heeft zeker heel veel leuke kanten: door zijn hyperfocus en perfectionisme kan hij bijvoorbeeld heel lekker koken en is het superleuk om op vakantie te gaan met hem omdat hij zoveel ideeën heeft en het leuk vindt om dingen te plannen.

Hier een huishouden waar we beiden ADHD hebben🙋🏼‍♀️ Het is uitdagend maar ook heel gezellig. Doordat het bij ons beiden geheel anders tot uiting komt vullen we elkaar best goed aan maar niet altijd. We proberen altijd een gulden middenweg te vinden. Ik ben heel erg netjes (reguleer mijn basis spanning op deze manier) en hij totaal niet. Een ‘pile of doom’ waar ik zijn “rommel” kan dumpen en hij het altijd kan vinden werkt bijv. voor ons. We hebben vanaf het begin af aan altijd alles bespreekbaar gemaakt en dit werkt voor ons erg goed. Hierdoor weten we van elkaar wanneer we kunnen inspringen als het even niet lukt maar ook terugtrekken en elkaar met rust laten als het nodig is.

Pile of Doom!! 😁🤣

Mijn vriend heeft ook ADHD. Ik zie het helemaal niet als "probleem" maar meer als normale dingen waar hij niet zo goed in is, net als ik dingen heb waar ik niet goed in ben. Hij heeft vooral moeite met structuur, daarom doe ik bijv onze financiën en administratie dingen. We hebben een online gezamenlijke agenda en takenlijst met herinneringen. En hij is gewoon lekker druk en produceert veel lawaai🤣 draagt daarom regelmatig een koptelefoon zodat hij zijn eigen lawaai heeft😜 verder vind ik het vooral gezellig. Ik vind over het algemeen mensen met adhd de meest gezellige mensen, m'n vriend is een sfeermaker, bedenkt de meest leuke uitjes, verzint speurtochten met de kinderen en is overal altijd voor in. Oja en er staan in huis soms de meest vreemde voorwerpen op een vreemde plek en Altijd laat hij deuren en kastjes open staan🤣 achja, dan doe ik ze gewoon eindeloos dicht😊

Mijn man heeft ADHD. Ik vind het eigenlijk altijd leuk en gezellig. Ik ben van mijzelf meer introvert en rustig, hij heeft prikkels, vrienden en sporten nodig om zich oké te voelen. Hierin vinden we echt onze eigen weg en vullen we elkaar goed aan. Hij zorgt er voor dat ik meer de deur uit kom en meer sociale contacten heb. Ik trap bij hem juist wel eens op de rem omdat hij anders zichzelf voorbij kan lopen. Hij is veel vaker dan ik van huis, maar dat is prima. Ik vind het heerlijk om alleen op de bank te zitten. Mensen om ons heen vinden hier vaak wat van, maar voor ons is dit perfect. Hij is ook altijd middelpunt van een feestje, kan ik lekker op meeliften als social awkward persoon, haha. Ben altijd blij als hij meegaat naar sociale activiteiten, ben gewoon niet zo goed in small talk 🤣. Waar ik wel eens tegenaan loop is dat ik hem vooral graag wilde veranderen. Nu ik steeds meer accepteer dat zijn brein gewoon anders werkt is er meer rust. Moet sommige dingen 10x vragen, ik draag voornamelijk de regelzaken voor ons kind (en straks ons 2e kind) zoals optijd luiers e.d. kopen, keukenkastjes staan altijd open en schoenen staan altijd overal en nergens. Als ik mij er aan irriteer ruim ik het zelf op, als dat niet zo is laat ik het lekker liggen tot hij zelf tegen iets aan loopt. Daarnaast werkt een gezamenlijke agenda heel goed, zelf af en toe wat vooruit schollen en ook aangeven dat hij misschien iets niet helemaal lekker heeft gepland. Verder is hij gewoon altijd lekker aanwezig. Veel lawaai. Onze gastouder verbaasde zich over onze dochter de eerste maanden, ze reageert amper op plotseling lawaai. Tja, wat wil je met zo'n vader 😆. En vooral veel communiceren. Vragen of bepaalde dingen juist wel of niet prettig zijn. Uiteindelijk heeft iedereen zijn eigen dingen, hij loopt ook tegen dingen bij mij aan.

Hier thuis een partner met ADHD en ik zelf ADD. Wat met name werkt is een weekplanner, duidelijke taakverdeling en rust momenten inbouwen. Ik regel alles in huis en qua zaken, hij vind het lastig en vaart op mij.

Ja, mijn ergernis lees ik toevallig bij velen. Het is dan ook niet voor niks een ergernis. Komtie: "hij heeft adhd DUS de mental load ligt bij mij" Ik vind dit zo'n bullshit he... hij heeft adhd mensen, dat wil niet zeggen dat hij niet kan leren, kan groeien, en rekening met z'n partner kan houden hoor.... adhd staat niet gelijk aan egocentrische narcist, dus zo hoeven we hem niet te behandelen toch. 😅 Hier ook van die dingen dat hij tijdens stofzuigen ineens bedenkt dat hij de vuilniszak moet opruimen en dan erachter komt dat jas op de grond gevallen is en dan gaat bankhangen. Ja; ik kom thuis en tref een stofzuiger en lege prullenbak aan. Ja; ik moet dat zeggen voordat hij het weer ziet Nee; ik ga het niet voor hem opruimen, ik ben niet z'n sloofje/moeder en die mental load hoeft niet bij mij te komen hoor. Zelfde met afspraken. Hij heeft ook een agenda. Hij kan ook z'n notificaties aanzetten En ja, soms vergeet hij een keer tandarts afspraak ja. Soms krijgt hij eens een rekening. Ja, zonde van het geld. Maar dat hoort er dan denk ik bij, maar het is dan aan hem zelf die rekening te betalen en nieuwe afspraak te plannen. Dus ik denk vooral dat? Ik heb denk ik ook adhd, maar als vrouw herken ik andere dingen. Ik heb bijv een slechte concentratie en blijf maar nadenken. Dus in gesprek kan ik alle kanten opgaan, of teveel praten, of het gesprek overnemen. Dat heeft hij dan weer niet en daarin corrigeert hij mij gelukkig regelmatig 😅

Dit is zo herkenbaar 🤣

Bedankt voor de reacties! De lege prullenbak komt bekend voor haha. Iemand ervaring met een soort zoning out tijdens een gesprek? En tips?

Mijn partner heeft geen adhd maar is introvert (en scoort ook wel wat puntjes op autisme). Hij vindt het lastig om bepaalde sociale situaties aan te gaan of heeft er helemaal geen behoefte aan. Ik heb dit zelf aardig geaccepteerd denk ik en mijn weg erin gevonden. Maar ik vind het wel lastig hoe anderen daarop reageren. Ik lees dit ook terug in dit topic, vandaar mijn reactie. Hoe gaan jullie daarmee om?

Wat grappig om te lezen hoe jullie hier als partner naar kijken! Bij ons ben ik de partner met ADD/ADHD maar kan me in sommige dingen dus echt absoluut niet herkennen 🤣. Wie weet heb ik er nu ook minder ‘last’ van door de zwangerschap en de hormonen. Eerst kon ik wel eens een latte maken, ondertussen gaan poetsen en je raadt het al de latte was koud en ik uiteindelijk ergens me poetsdoek kwijt 🤣. Maar ik heb meer last van woorden kwijt zijn of dingen niet goed kunnen verwoorden. En ik heb er het handje van om snel nog iets te gaan doen net voor het eten ofzo wat dan uiteindelijk niet zo snel gaat als ik gehoopt had haha. Mijn man zijn ex vriendin had ook ADHD en zij deed echt niks in het huishouden. Zag ze ook niet, die kon je 3x roepen voor het eten en 1u later kwam ze beneden voor te eten. Maar wel piepen dat het eten koud is 😅

Dat laatste stukje heb ik ook haha! Wat betreft afspraken en mental load zie ik wel gewoon alles om zo maar te zeggen. Soms kan ik me er echt niet toe zetten, maar als ik eraan begin is het ook zo weer klaar. Beetje ritme aanhouden en dan lukt dat wel 😊. In elk geval bij mij!

HAHA die lege prullenbakken! M'n vriend gooit altijd het vuilnis weg (jeej) maar vergeet daarna er nieuwe zakken in te doen, want dan zijn er al weer 10 andere dingen gebeurd 🤣 Klusjes worden gedaan en als het dan klaar is ligt op die plek nog het gereedschap, of zo maar op een andere plek toen hij onderweg was het op te ruimen. 🤣

Hier iemand met autisme en man met adhd. Zoning uit heel herkenbaar. Hier allerlei technieken. Laatst een nieuwe ontdekt, een simpele handjeklap… blijkbaar is een bekende ritmische beweging en de combinatie van beiden dichtbij staan, oogcontact en ook het fysieke iets wat hem erbij houdt. Maarja of ik daar nou elke keer zin in heb als ik het weer eens over het huishouden heb 😜. Voor toen (een wat dieper gesprek over hoe we opvoeden zien, en eigen ervaringen van vroeger, dus echt een lang gesprek) voelde het heel goed en gezellig ofzo. 🤷‍♀️

Jazeker. Mijn man is soms ineens weg, of begint ineens over een ander onderwerp. Ik vraag dan altijd of zijn hoofd misschien vol zit, 9 van de 10 keer is dit zo. Dan heeft een gesprek geen zin (heb ik zelf ook, soms is het gewoon even genoeg!) En hebben we het er een andere keer over. Als dat niet zo is vraag ik altijd gewoon of we weer terug naar mijn onderwerp kunnen gaan en later zijn onderwerp kunnen bespreken. Werkt altijd, haha.

Ik vind zeker dat hij kan leren, maar ik irriteer mij meer aan het feit dat we stel op sprong naar de winkel moeten omdat de luiers op zijn, dan dat ik het zelf in de gaten hou. Mijn kracht is ook vooruitdenken en overzicht behouden. Als ik dan luiers bestel check ik vaak even of hij nog douchegel e.d. heeft. Vergeet het ook wel eens en hij geeft t nooit aan. Tja, dan heeft hij pech en gaat hij zelf maar naar de winkel. Ik vind mijn man zeker geen egocentrische narcist, zijn kracht ligt er gewoonweg niet. Hij heeft weer andere dingen die ik niet kan. Daarintegen heeft hij wel onze hele verbouwing gepland en geregeld. Ik heb daarin niks gedaan, want ik krijg daar direct enorme stress en paniek van en ben totaal het overzicht kwijt. Denk dat het vooral geven en nemen is. Ik ben ook niet perfect en hij irriteert zich ook echt wel eens aan mij. Zo doen we toch allemaal waar we goed in zijn? Hij vind het ook niet altijd leuk dat sommige dingen bij hem liggen, maar ja. Dat is een relatie hebben 😆

Mijn man heeft ADHD maar eigenlijk merk ik daar over het algemeen niet heel veel van. Kleine dingetjes zijn het maar. Behalve als hij veel suikers eet/drinkt of alcohol nuttigt is het heel duidelijk. In het dagelijks leven vergeet ie veel en heb een gezamenlijke agenda gemaakt waar hij gewoon meldingen krijgt zodat hij dingen niet kan vergeten. Daarnaast is ie soms onwijs onhandig doordat ie dan over enthousiast wordt. En de empathie mist nogal eens. Het is gewenning geworden