Partner voelt zich niet enthousiast met mijlpalen

Ooooh herkenbaar! Mijn man uit zijn gevoelens of emoties ook niet snel en vindt het ook moeilijk om blijheid oid te tonen. Hij is op het moment ook echt blij dat ik zwanger ben van de tweede, maar hij vindt het lastig zijn emoties te laten zien…

Dit is bij mijn man ook met mijlpalen, dus echte belangrijke, grotere dingen.

Ik denk dat het gewoon een man is.. 😆

Oh gelukkig! Ik twijfel verder ook niet aan hem en denk dan ook zeker niet aan depressie ofzo. Maar eerder juist aan een persoonlijkheidsdingetje daarom was ik benieuwd of iemand het herkende. Of misschien tips? Wat fijn dat jij het ook herkent! Lastig hé? Ik voel me dan vaak zo alleen met zulke grote dingen. Terwijl hij ook "wel" blij is, maar hij laat het gewoon niet zo zien en we gaan even later door met orde van de dag 😅

Is gewoon verschil van persoonlijkheid. En dat mag, niet iedereen is hetzelfde gelukkig.

Nee, ik denk ook niet aan een depressie… het is inderdaad gewoon persoonlijkheid denk ikZ Vind het ook lastig inderdaad 🤍

Dat klopt. Dat mag ook zeker! Ik ben niet voor niets al enige tijd met hem met de nodige bijzondere mijlpalen. Maar hij ziet gewoon meteen beren op de weg of bekijkt het zakelijk Ipv emoties

Zo is hij nou eenmaal. Ik ben ook een blij ei met alle mijlpalen en m’n man zegt alleen maar oké leuk liefje. En door. Zo gaat iedereen verschillend met de mijlpalen in het leven om en dat lijkt me helemaal prima.

Denk gewoon dat het beetje mannen eigen is als het gaat om emotie tonen. Ik herken het wel

Heeft hij zelf ook het gevoel dat zijn leven een 6 is? Of is dat jouw indruk? Ik herken mezelf hier wel in. Ik ben de nuchtere die 10 stappen vooruit denkt en er daarmee voor zorgt dat bijvoorbeeld het huishouden, onderhoud en de financiën op orde zijn. Mijn man is de dromer die bedenkt dat we vanavond uit eten gaan zonder een idee te hebben van wat er op de rekening staat. Zo houden we elkaar mooi in balans. Wellicht is dat bij jullie ook zo?

Ik denk dat mannen zich vaak verantwoordelijk voelen en die zijn nou eenmaal praktischer ingesteld en wij gevoeliger. Uitzonderingen daar gelaten. Dus hij denkt aan andere dingen dan jij, wilt niet zeggen dat hij niet net zo blij is misschien?

Kan gewoon een verschil in karakter zijn toch. Ik kan ook veel meer overlopen van enthousiasme over dingen en mijn man is dan echt vaker heel stoïcijns. Dat is voor mij weleens teleurstellend of verwarrend, hoe kan hij er nou niet blij mee zijn?? Maar is dan gewoon echt een andere manier van zichzelf uitdrukken. Snap dat het voor jou niet altijd leuk is, ik vind het soms ook een domper, maar ik begrijp het wel en ik wen er inmiddels wel aan (nu 9jr samen). Waarom denk je dat hier een dokter bij nodig is?

Ow heel herkenbaar! Waar ik nachten van wakker kan liggen om een mijlpaal zoals de oudste die naar de basisschool gaat kan hij wakker liggen dat we vandaag de zolder moeten opruimen. Ik vind het soms echt heel jammer dat we daarin niet dezelfde energie hebben. Hij ziet ook sneller problemen dan oplossingen en ziet in alles 'gevaar' Ik dacht dus dat het hem allemaal niks interesseert, blijkt dus dat hij ADHD heeft en controle dwang.... Nu hou ik maar in m'n hoofd dat hij er niks aan kan doen en moet ik soms maar nog enthousiaster zijn voor m'n gevoel

Ik moest daar vroeger ook even overheen, maar het is gewoon een verschil in karakter! Ik ben vaak ‘enthousiast voor ons 2’, en stiekem houdt ie wel van m’n stuiterbal-toestand op die momenten 🤭 maar mijn man heeft zeker zijn gevoelens, en is empatisch zeker even sterk, maar hij gaat er gewoon zeer rationeel mee om. En eigenlijk werken die twee insteken heel goed samen: ik sta soms te stuiteren van enthousiasme voor ons beide, maar op mijn downmomenten (want die zijn er ook natuurlijk) houdt hij me recht en stabiel!

Ik toon zelf bijna geen emoties maar dat zegt niks over hoe ik mij van binnen voel. Me partner is ook ongeveer hetzelfde alles wegstoppen. Maar voor de rest zijn wij zeer tegenovergestelde van elkaar wat ik fijn vindt want anders zouden we constant ruzie hebben als we op elkaar lijken

Bij ons is het juist andersom. Ik ben de nuchtere en sta ook echt niet stil bij mijlpalen. Ik zie de meeste dingen heel zakelijk. Mijn man is juist de gevoelige en zorgzame en zit bij wijze van te huilen bij elke echo.

Herken het wel hoor! Ik ben zelf van ups en downs.. afhankelijk van de situatie voel ik me blij of niet blij en soms zelfs klote. Mn man is een stabiel en egaal persoon die niet super blij is ergens mee maar ook zichzelf niet super klote voelt. Natuurlijk is hij blij met de zwangerschap! Maar ik merk het niet vaak ook. Zo zijn er best wel veel dingen. Ik snap dat je het soms akelig vind en het je eenzaam maakt. Maar aan de andere kant ben ik hier heel vaak heel blij dat hij zo'n stabiele persoon is in mn leven. Zo ontzettend nuchter! Ik deel mn happy momenten en mn down momenten vaak met mn vriendin en zusje. Die er dan ook compleet in meegaan. Vaak kan mn man ons dan met een nuchtere opmerking met beide benen weer op de grond zeten. Wat ik wel vooral fijn vind is dat nu ik hem langer ken kan zien dat hij gelukkig is met het gezinsleven wat we nu samen hebben. Hij komt en is graag thuis en bij ons! Dat geeft voor mij aan dat hij echt wel blij is maar het allemaal anders en wellicht minder intens beleeft.

M'n man en ik zijn zoals jouw man. We hebben teveel meegemaakt om ergens volledig bij mee te zijn, want kans is groot dat we het toch weer kwijtraken of er iets anders ergs gaat gebeuren. Sommige mensen zijn nu eenmaal pechvogels en leren daarmee leven. Getemperde emoties helpen daarbij. Een soort zelfbescherming.

Dat denk ik dus écht niet, dat het mannen eigen is. Ik ken genoeg stellen waarbij dit precies andersom is en de man vaak het enthousiastere type is en de vrouw wat egaler/stoïcijnser. Is echt de persoonlijkheid. Maar als je zelf juist niet zo bent en meer up en down gaat dan valt het meer op dat de ander minder enthousiast is/lijkt

Ik had vroeger een stagebegeleidster die ook aangaf vrij stabiel te zijn op vlak van emoties, dus ze wordt zelden heel boos of heel blij. Terwijl ik en van 0 tot 10 kan gaan in 2 sec tijd 😂 het is idd een persoonlijkheidsdingetje denk ik. Mijn partner daarentegen is naar de buitenwereld toe ook zelden heel blij of heel boos, maar dat is meer omdat hij zich inhoudt. Heeft als kind namelijk altijd geleerd zich te moeten gedragen etc en dus niet echt de kans gehad om kind te zijn / emoties te mogen tonen. Ik was een heel luid kind dat graag vanalles zei zonder na te denken en gillen van blijdschap met een dansje erbij 😬😬😬. Als er niemand bij is dan kan hij gelukkig wel gewoon blij zijn en gek doen!