Partner wil geen 2e kindje.

Wat een onwijs moeilijke situatie! Direct na de geboorte van ons eerste kindje vroeg een verpleegster of wij verder nog kinderen wilden (weet niet meer waarom dit relevant was, maar het was op dat moment geen hele gekke vraag). Voordat ik kon antwoorden zei mijn man 'nee, ik denk het niet'. Op dat moment zat ik uiteraard nog tjokvol hormonen, maar op het moment dat hij dat zei wist is ik een split second dat ik dat wel wilde en ook dat die behoefte groter was dan mijn behoefte om koste wat kost bij hem te blijven. Zodra de verpleegkundige de deur uit was heb ik heel rustig direct het gesprek opgepakt en aangegeven dat ík onwijs veel van hem hou, maar dat ik absoluut nóg een keer moeder wilde worden en het heel verdrietig zou vinden als dat niet met hem zou zijn. Dit kwam binnen en heeft hem aan het denken gezet. Later bleek ook wel dat de heftigheid van de spoedkeizersnede bij hem bij had gedragen tot die uitspraak en wilde hij supergraag nog een kindje. Het is nooit mijn bedoeling geweest hem te chanteren en ik heb het ook absoluut niet op die manier verwoord. Ik heb het daarna nog even gecheckt en hij vatte het ook niet zo op. Hij begreep eruit hoe belangrijk het voor mij was en dat maakte dat hij ook anders naar de situatie ging kijken. Ik wil je niets adviseren wat betreft je huwelijk, maar wellicht heb je wat aan mijn ervaring. Wat ik je wel wil adviseren is om heel goed naar je hart te luisteren. Dit leven is geen generale repetitie, dit is je enige kans. Luister goed wat je wens is. Succes mama ❤️

Wij waren tot hij 3 was beiden heel stellig overtuigd dat er geen 2e zou komen. Een maand later leek het ons ineens wel een mogelijkheid. Ik raad aan om vooral in gesprek te blijven. Wat maakt het nu zo zwaar voor hem en zou je dat met een tweede anders kunnen aanpakken? Wij gingen aan de eerste beiden onderdoor. Door met elkaar in gesprek te blijven weten we precies wat we anders gaan doen met een tweede. Ik weet niet hoe jullie kindje is, maar die van ons veranderde van een schatje naar een klein monster met 2,5 jaar. Ga dus het gesprek aan op een moment dat jullie een leuke dag met elkaar hebben gehad.

Wat noemt hij als specifieke reden? Bij 2,5 zit je nog in de tropenjaren ;)

Jeetje wat lastig is dat hè. Ik sta aan de andere kant. Ik wil echt niet nog een kindje, maar mijn vriend zou wel heel graag een tweede willen. Wij hebben een zoontje die in dec 2 is geworden. Ik blijf het lastig vinden omdat ik weet dat hij het zo graag zou willen en ik het echt niet en alles in mij nee schreeuwt. Met elkaar in gesprek blijven erover is het belangrijkst. Uiteindelijk zal toch iemand moeten schikken willen jullie bij elkaar blijven.

Wat een onwijs lieve reactie, dank je wel♡

Voor hem is het goed zo, we hebben een pittig eerste jaar gehad en dat wil hij niet nog een keer. Überhaupt is de babyfase niet zijn ding. En de pittige nachten tellen voor hem zwaarder dan de nachten die beter gaan.

Dank je wel!

Ik voel je! Alles in mij roep nog een 2e kind. Mijn man twijfelt (gelukkig twijfelt hij nog). Onze zoon is bijna 7 maanden en de afgelopen 4 maanden waren verschrikkelijk. Hij sliep echt niet en heeft extreem eczeem dus is gewoon niet altijd happy. Mijn man wil dit niet nog een keer, of erger. Ik vind dit mega heftig. Echt waar! Maar toch wil ik nog een keer. Liefst nu al. De kleine slaapt nu al 6 nachten heel goed. Maar eczeem en jeuk is wel zielig. Hopelijk komen jullie eruit samen.

Gaat het hem enkel om de babyfase? Heb je samen al eens gedacht aan welk gezin je binnen 10 jaar wil? Ik weet dat mijn nonkel vond dat je aan een baby niets hebt. Hij vond ze lelijk en lastig. Mijn tante deed alles voor en met de baby. Toch heeft ze 4 kinderen gekregen en begon mijn nonkel pas interesse te tonen als de kinderen ouder waren. Best triest. Maar hij moest dus ook even over die babyperiode heen en mijn tante "hielp" door alle zorg zelf te doen. Anders waren er vast ook geen baby's gekomen na de 1e. Al weet ik ook dat hij een knip heeft laten zetten na 4 want als het aan mijn tante lag kwamen er meer 😅 Ik zeg hiermee niet dat je alles alleen moet gaan doen! Maar kijk even of dat echt het enige zou zijn dat hem tegenhoudt en start zo eens een gesprek.

Wij waren beide heel stellig: er komt geen tweede. Alles weggedaan na de bevalling. Kreeg zelf nog een pnd. Uiteindelijk kwam de wens voor een tweede bij mij toch na 1.5-2 jaar, maar man wilde echt niet. Ook mede door de pnd, kon hij niet nog een keer aanzien. Heel veel praten, wens uitspreken, dan weer laten rusten en weer praten. En gek genoeg ging de deur bij hem op een kiertje en later wagenwijd open… wil natuurlijk noet zeggen dat dit bij jou ook zo gaat, maar blijf communiceren zou ik zeggen.

Hier ook kindje van 2,5. Vriend wilde 0 kids.. toen toch 1 maar echt de max voor hem. Hij vind het erg leuk maar zeker niet nog een. Ik weet dit dus al sinds dat ik zwanger was. Ik heb trombose gekregen in de zwangerschap dus dat maakt een tweede zwangerschap voor mij erg tricky en ik heb eigenlijk 0 ruimte voor de wens voor een 2e Dus dat maakt het makkelijk, maar in theorie wil ik wel 5 kinders .. ik vind het echt leuk en t gaat me gemakkelijk af. Misschien kunnen we ons huis en hart open stellen voor een tijdelijk pleegadres of zoiets Ik denk dat je wel met elkaar moet blijven spreken, zijn nee is misschien doorslaggevend om niet samen nog een kind te krijgen...maar dat brengt je wel op nieuwe wegen. Voor jou zal dat een rouwproces zijn en daarin mag je best steun krijgen.of misschien wel een onderzoek of je in deze setting wilt blijven Sterkte 🍀

Ha lieve mama, ik snap dat dit heel lastig voor jou is. Ik heb geen oplossing of kan niet in jouw toekomst kijken, dus geen idee wat jouw man straks wil. Maar bij ons wilde mijn vriend ook geen 2e nadat de eerste er was. Hij vond het zo zwaar en de baby fase helemaal niet leuk en daarbij had ik een hele vervelende zwangerschap gehad met een lang en zwaar herstel en zat hij zelf niet goed in z'n vel. Ik wist vanaf de geboorte al heel sterk dat ik een tweede en misschien wel derde wilde, ondanks dat het zwaar was. Met dit verschil hebben we verder niet zoveel gedaan in de eerste 15 maanden na de geboorte omdat ik niet direct weer zwanger wilde raken, tot op een gegeven moment bij mij opeens de eierstokken weer gingen rammelen. En toen bleek hij er toch wel weer open voor te staan, omdat hij het inmiddels ook leuker vond met de kleine, het met mij fysiek eindelijk weer beter ging en hij zelf weer goed in z'n vel zat. Nummer 2 is nu dus onderweg. En in mijn hoofd is nummer 3 ook ooit nog een optie, ookal vind mijn vriend dat nu nog niet 🤭 Als ik het goed begrijp zijn jullie nog jong? En heb je dus wel de rust om nog 1 à 1,5 jaar te wachten om te kijken of je parner toch een leuk leven voor zich kan zien als gezin van 4? Als dat zo is, dan zou ik hem zeker nog even de tijd gunnen (en wel gewoon jouw wens uitspreken hoor, hij mag echt wel weten hoe belangrijk het voor jou is). Wie weet kan hij het over een tijdje wel weer voor zich zien 😘😘

Wij beide twijfelen nog heel erg over een 2e kindje. Wij zitten eigenlijk op 85 % op nee, maar dit is meer omdat alles in ons inzicht makkelijker is met 1 kind. Maar die 15% is gewoon het deel dat je je eigen kind een zusje/broertje gunt mochten we in de toekomst wegvallen. Dan is hij tenminste niet in zijn eentje. Samen spelen is natuurlijk ook heel leuk.. maar waar samen spelen is, is ook vaak ruzie maken en vechten. 🫢🫢 dus ik snap heel goed jouw kant en de kant van je partner. Wat er al gezegd is, blijven praten is de key. Elke dag kan je gedachte en keuze weer veranderen. 🤗 Succes!

Wat ik nog wil toevoegen Je doet jezelf te kort als je stilletjes blijft hopen. Jouw wens is net zo belangrijk en veel waard als de zijne. Los van dat een "nee ik wil geen tweede kind" in dit geval zwaarder weegt en doorslaggevend zal zijn. Het hoort bij een volwassen gezonde relatie om te kunnen incasseren en zijn nee is jouw verdriet. Maar jouw verdriet is óók zijn verdriet ook al is het misschien door zijn handelen. Jouw hoop moet niet óók jouw verdriet worden dan is het dubbel.. (Idealiter zouden beide scenario's 'oke' zijn)

Hier in precies dezelfde situatie TS! Dus ik voel met je mee... Dochter 2.5, het plan was ooit 2 kindjes, maar partner is daar helemaal van terug gekomen. Vind het zwaar, de vrijheidsbeperking valt tegen, en de hele babyface was pittig dus niet nogmaals. Ik zou het echt graag willen...

Wat een lieve en rake berichtjes. Dank je wel!

Sterkte ook voor jou, merk aan mezelf dat ik het echt heel moeilijk vind.

Lief , dank je wel voor je lieve berichtje. We zijn inderdaad nog wel jong, nouja.. wat is jong haha. Maar we hebben nog de tijd.

Heel herkenbaar mamapluis en luciev. Mijn droom is 2 kids maar mijn man heeft nu al spijt van onze eerste. Ik ben 34 dus weggaan en een andere man zoeken is ook geen optie met mijn leeftijd. Daarbij wil ik niet weg bij mijn man, maar ons meningsverschil maakt mij dagelijks zo wanhopig en verdrietig. Mn man raakt mij ook niet meer aan want o jee straks komt nr 2. Een constante steen in mn maag. Helaas geen tips hoe hiermee om te gaan, alleen een dikke knuffel voor jullie!

Ik was 36 toen ik mijn man tegenkwam en daar heb ik nu 2 kinderen mee!