Partner “wil” niet werken

Hey, zo te keze heeft je partner hulp nodig. Overgeven als hij moet werken, niet willen werken. Het klinkt mij een beetje toe als een soort paniek aanval. Als ik hem was zou ik hiermee naar de huisarts gaan. Wellicht een soort angststoornis. Begrip en erovwr spreken kan hem wellicht ook helpen. Waarom ging het die 4 jaar wel goed, wat gaat er door hem heen?

Wat Ber22 zegt. Klinkt als een angststoornis oid waar met hulpverlening hopelijk echt wel wat aan gedaan kan worden. En waarom indd bij zijn oude bedrijf wel 4 jaar goed gegaan? Raakt hij in paniek bij nieuwe werkzaamheden en gingen de werkzaamheden hem daar goed af? Er kunnen zoveel factoren meespelen.

Jeetje dat lijkt me echt heel lastig! Wat me opviel is dat je schrijft dat hij moet overgeven - begrijp ik het goed dat hij dus echt fysiek ziek is van het "moeten werken?" Als ik dat zo lees dan denk ik direct aan spanning / zenuwen, kan het daarmee te maken hebben? Dat je vriend zo gespannen raakt om welke reden dan ook en daardoor het werken uit de weg gaat? In dat geval misschien hulp vragen bij de huisarts/ praktijkondersteuner hoe om te gaan met spanning / angst.

Kan hij via het UWV begeleiding krijgen? Wat maakt dat het 4 jaar goed ging en hij nu ontslagen is? Klinkt als angst maar ook alsof hij die verantwoordelijkheid niet wil of kan dragen? Hij moet echt hulp gaan inschakelen want er zal toch een oplossing moeten komen hiervoor.

Het klinkt inderdaad alsof er meer aan de hand is dan enkel weinig motivatie als hij vaker van te voren moet overgeven? Ik denk ook dat hij professionele hulp nodig heeft om dit te doorbreken gezien dit signaal, maar dat moet hij dan echt willen aangaan. Ik kan me goed voorstellen dat dit voor jou echt heel pittig is!

Hij is op dat moment inderdaad fysiek er niet lekker van, maar zegt zelf dat hij er tegen op ziet omdat hij het geen leuk werk vind, de mensen hem niet aanstaan, hij gewoon geen zin heeft. Gebrek aan motivatie. Eerlijk gezegd denk ik zelf dat het deels inderdaad er tegen op zien is, maar hij wil ook gewoon niet werken. Is het liefste thuis. Hulp wil hij niet.. ondertussen worden de financiële problemen wel veel te groot. Er zit echt een druk op nu, want hij “moet, en dat wil hij niet. Hij zegt ook dat zolang ik zeg dat er geld binnen moet komen, hij tegen blijft werken. Ik ben een beetje radeloos 😅

Ik kan ook niet zo goed inschatten of het overgeven nep is. In het verleden zocht hij wel dingen op als “hoe kan ik nep ziek zijn”. Ik heb het idee dat hij wel echt moet overgeven en dat niet speelt, maar het is ook uit zijn gedrag en uitspraken af te leiden dat hij gewoon geen zin heeft. Hij zegt nu net ook dat het gemakkelijk geld verdienen is, 3 uurtjes werken en dan ziekmelden.

Ik sluit me aan bij wat hier is gezegd, het lijkt op een soort angst.. Als zijn WW is afgelopen, zal het UWV hem niet meer willen helpen met begeleiding naar werk. Je kan dan nog wel hulp vragen bij de gemeente waar jullie wonen voor begeleiding naar werk. Maar ik denk dat nu vooral onderzocht moet worden wat hem tegenhoudt om daadwerkelijk te gaan werken, want het probleem is zoals ik het lees niet dat hij niet aan werk kan komen. Er zitten denk ik andere belemmeringen en daar zal naar gekeken moet worden.

Kan hij wel, wil hij niet. Hij wil geen enkele hulp. Het is deels het lastig vinden om op een nieuwe plek te wennen en deels het thuis op de bank zitten en kunnen gamen veel leuker vinden. Hij vind het bijvoorbeeld ook prima dat ik geld leen bij familie. Hij voelt de nood niet om geld te verdienen, denk ik. Ik weet ook niet meer waar het probleem nu zit. Volgens hem moet ik maar een andere man zoeken als ik zo nodig iemand wil die werkt en de andere keer snapt hij het wel weer als ik zeg dat we zo niet kunnen leven. Tot de dag weer aanbreekt dat hij een dag moet werken en dan gaat het weer mis.

Niet echt een advies. Mijn ex (geen kinderen) wilde ook liever niet werken, vaak ziek, smoesjes, opleiding half afgemaakt en dan ineens stoppen. Op een gegeven lukt het wel om 3 jaar ergens te werken zonder gedoe. Maar toen ging het weer mis. Ik trok het daarna niet meer en heb de relatie verbroken. Later hoorde ik dat hij in de bijstand terecht is gekomen. Dat raakte mij wel, het was een goede jongen. Maar werk en geld..wat een drama

Pfoe ik zou hier gauw klaar mee zijn. Hebben jullie kinderen? Vraag me af of er nog wat te redden valt bij hem. Ik wil ook wel lekker bankhangen soms haha maar om dat nou de rest van je leven te doen?

Dit klinkt precies als mijn situatie. Ik kan het ook niet meer doorbreken..

Wat een moeilijke situatie! Ik denk dat jullie hier zelf niet uit gaan komen. Begrijpt hij wel echt wat de gevolgen van zijn gedrag zijn? Dat hij zijn gezin oo deze manier in de problemen brengt? Ik denk inderdaad dat er meer achter zit. Misschien helpt het als jullie een keer samen maar de huisarts gaan bijvoorbeeld? En weet hij zelf hoe het komt dat het bij zijn vorige werkgever wel goed ging?

Ja, dat is het lastige. We hebben 2 kinderen. Daarom ben ik ook zo in een tweestrijd. Ik weet dat hij het kan bij de juiste werkgever en werk wat hij leuk vind (heeft hij 4 jaar laten zien) maar ik heb geen tijd om te wachten tot hij het weer nodig vind om te gaan werken. Er zijn 2 kinderen die moeten eten, maar een een gezin uit elkaar halen om geld, is dat de oplossing? Ik hou natuurlijk wel heel veel van hem en het is een hele lieve vader. Puur het werken..

Hij wilde ook gewoon echt niet werken. Werd letterlijk ziek. Ik probeerde hem overal bij te ondersteunen ook financieel. Maar toen ook mijn spaargeld minder werd en ik alles moest betalen kon ik dat niet meer aan. Maar nogmaals hij was absoluut geen slecht mens. Het ging denk ik veel dieper dan alleen niet willen werken

Hoe vind jij het om te werken? Werk je graag en bijv ook graag fulltime? Misschien kan hij dan huisvader zijn zodat de kids niet naar de opvang hoeven. Geen andere tips helaas, lijkt me echt heeel lastig... Kun je erachter komen wat eronder zit? Is het gewoon luiheid of is er iets?

De gevolgen heb ik hem heel vaak verteld. Ik denk alleen niet dat hij het heel serieus neemt. Bij zijn vorige werkgever ging het goed omdat daar alle omstandigheden “perfect” waren voor hem. Echt alles was naar zijn zin. Dat is niet altijd en overal natuurlijk, als er iets niet is naar zijn zin, stopt hij er gewoon mee. Dat zegt hij zelf ook. Hulp wil hij niet. Op geen enkele manier. Ja, familie die ons financieel steunt. Dat is welkom en verder niet..

Ik werk parttime. Heel eerlijk gezegd, is dat geen optie. Hij wil namelijk geen huisvader zijn. De kinderen moeten dan wel naar de opvang óf ik moet er ook zijn. Een dagje of 2 met de kids is prima maar niet fulltime.. ik had namelijk ook al voorgesteld dat ik 40 uur zou gaan werken. Hij wil gewoon relaxen. Al verwoord hij het anders. Soms denk ik dat het luiheid is, maar hij is bijvoorbeeld niet persé lui in het huishouden. Ook niet toen hij een werkgever had waarbij alles precies naar zijn wens was.

Tja, niet willen werken en niet fulltime voor de kinderen willen zorgen zou voor mij echt geen optie zijn. Ik sta natuurlijk niet in jouw schoenen dus mis het gevoel wat jij bij hem hebt, maar ik denk dat ik niet zou willen samenwonen met zo iemand. Hij teert dan eigenlijk op jou zonder dat jullie een eerlijke balans vinden. Als jullie uit elkaar zouden zijn of apart zouden wonen zou hij misschien ook in gaan zien dat geld wel nodig is om te blijven leven. Of zou hij terug gaan naar zijn moeder? Lijkt me super vermoeiend en knap dat jij zo je best blijft doen!

Hé lieve ts, Los van alle reacties die al geweest zijn. Blowt je partner? Gamed je partner veel? Ik vraag dit omdat ik op dit forum vaak merk dat dit meespeelt in de situatie.