Pesten op het werk

Ik heb een tijdje invalwerk gedaan bij verschillende huisartsenpraktijken. Vaak ging het om een paar dagen / weken. Ik toen eens bij een praktijk gewerkt waar ik compleet aan mijn lot werd overgelaten en werd genegeerd. Toen ik iets fout had gedaan kreeg ik de wind van voren 😱. Toen heb ik bedankt voor de dagen die nog ingepland stonden. Later hoorde ik dat er meer invallers niet meer naar deze praktijk wilden. Verder gelukkig niet echt pestgedrag op het werk meegemaakt.

Wat voor pest/stook gedrag maak je zelf mee?

Ik heb een tijdje onder een hele dominante, narcistische man gewerkt. Toen iets niet helemaal ging zoals hij wilde, werd hij kwaad en gooide een klapbord naar mijn hoofd toe. Heb m'n spullen gepakt en nooit meer terug gekomen 🤢

Jeetje, dat klinkt heftig ja! Goed dat je weg bent gegaan.

Als een collega tegen iedereen leuk doet maar tegen jou steeds gemene opmerkingen maakt. Of als je even weggaat en dat je weet dat ze het over je hebben gesproken. Of als de teamleider richting kantoor van de manager loopt en de deur dicht doet, dat je wist dat ze het over je gingen hebben. Ik heb dit in het verleden meegemaakt en het had mij diep geraakt. Toen ben ik uit de toxic omgeving weggegaan en een andere baan gekregen die 180 graden anders is. Ik ben God zo dankbaar hiervoor.

bij 2 werkgevers mee te maken gehad helaas. bij de 1e: bijv. ik had voor mijn 2 collegas koffie gehaald op een dienblad op mijn eerste dag. ik gleed uit en kreeg de koffie over me heen: 1 collega keek om en deed niks. de ander keek op en zei zonder blikken of blozen ' zo komt die koffie er nooit hè?'. heel vriendelijk volk maar niet heus. 2e werkgever was echt erg en ben daar ook overspannen geraakt. 1 oudere man die vond het fijn mij het leven zuur te maken. hij had een hogere functie en vriendjes met de directeur. hier zijn zoveel bizarre dingen voorgevallen. 1 ervan waar ik nog kippenvel van krijgt: na maanden van stoken en pesterijen had meneer het voor elkaar gekregen dat ik volgens de directeur een administratieve cursus moest doen. nergens op gebaseerd, ik deed het werk al jaren, kon het dromen, nooit klachten gehad bij vorige werkgevers. toen ik beduust terugkwam vh gesprek en op mijn plek ging zitten keek ik op naar de pester. hij stond in een hoekje vh kantoor naar me toe, in stilte lachend en wijzend naar me toe, duidelijk te maken dat hij in zn nopjes was met wat hij had aangericht. hij stond precies op een plek zodat mijn 3 andere collegas het niet zagen, heel erg sneaky. de pesterijen gingen maanden door. als ik de directeur vertelde wat er gebeurde onder zijn neus vond hij het alleen maar grappig. en kon het zich niet voorstellen. op een gegeven moment is het bij mij teveel geworden en heb ik me met paniekklachten ziek moeten melden. uiteindelijk uit dienst gegaan. De directeur heeft me nooit serieus genomen en was zelfs woest dat ik ziek was geworden en wilde me liever niet doorbetalen. Ook nadat ik er niet meer werkte heeft het een tijd geduurd dat ik me weer comfortabel voelde op een werkplek. ik kan nog steeds niet geloven dat er volwassen mensen zijn die dit andere mensen aandoen 🤷

Ik werkte vroeger in de horeca als afwashulp, bijbaantje naast mijn studie. De baas van het restaurant trok rond 10 al een fles wijn open voor zichzelf. En ze hadden daar 3 soorten kkeine lepeltjes. En ik had perongeluk een paar in de verkeerde bak gedaan. Dus ik kreeg die hele bestek lade naar mijn hoofd gesmeten... Ging er vaak huilend naar toe. Nu ik wat ouder ben en wat assertiever zou ik dat niet meer pikken, maar toen durfde ik er niks van te zeggen. Gelukkig verder nog niet echt meegemaakt.

Niet echt pestgedrag maar wel een collega die alles in twijfel trekt wat ik vertel.. toen ik meldde dat ik zwanger was, kreeg ik ook geen felicitatie maar de sneer dat het wel een lekkere timing was.. er zijn er meer zwanger op het werk, die helaas in de ziektewet gingen vanwege hun bekken en rug, en ik loop door met ook klachten van m'n bekken maar dan word er gezegd dat ik maar een makkelijk baantje heb want ik hoef de ziektewet niet in 🤣

Mijn ex collega (kinderopvang)had een foutje gemaakt met opschrijven en aan mij vertellen hoe veel bv gemengd met kv een baby moest krijgen. Zij had baby aangenomen en met ophalen ook de overdracht gedaan, ik was toen al vrij/thuis. Moeder boos want ze zag aan de hoeveelheid bv dat er verkeerd gemengd was. Ex collega heeft mij direct onder de bus gegooid en tegen ouder gezegd dat het mijn fout was omdat ik de flessen had gemaakt. Zij heeft direct het briefje met de hoeveelheden weggegooid/aangepast in ons dossier. Moeder belt manager op maandag, ik was die dag hondsberoerd dus thuis. Ex collega heeft toen alles bij elkaar gelogen tegen moeder en manager en ik was dus thuis en van niks op de hoogte. Manager belt mij de volgende dag op dat contract niet word verlengd door de fouten en omdat ik mijn verantwoordelijkheid niet wilde nemen. Terwijl ik dus van niks wist💀 Uiteindelijk moeder gesproken en die heeft nog geholpen om duidelijk te maken dat ex collega de overdrachtsn had gedaan maar mocht niet meer baten. Die collega werkt er nog steeds en ik moest weg omdat ik mijn verantwoordelijkheid niet wilde nemen. Terwijl zij de fout maakte en ik het papiertje volgde van haar🥲

Flink wat jaar geleden kreeg ik de mogelijkheid aangeboden om ergens te werken en leren tegelijk. Superleuk, want dat scheelde mij een hoop studiekosten en wilde het graag. Vanaf begin was ik duidelijk is waarvoor ik wel/geen certificaten had en daar hielden ze bij de planning goed rekening... De eerste tijd. Toen kwam het gezeur met dat er taken op mijn lijst kwamen waarvoor je bevoegd moest zijn, wat ik dus niet was. En elke keer gingen ze daar een stukje verder in. Het was een organisatie waarbij het kantoorpersoneel elkaar allemaal kende en indirect dan wel direct allemaal familie van elkaar waren. De manager van de vestiging had meermaals aangegeven dat hij me buiten werk wilde zien, maar ik hem niet. Toen wist hij de boel zo te manipuleren dat ik van de een op een andere dag ineens kantoorwerk voor hem moest doen. Waarbij hij meermaals misbruik maakte van zijn positie en het zo ver ging dat hij me op sloot in de keuken totdat ik hem zou zoenen. Alleen dan mocht ik eruit. Daarnaast maakte hij misbruik van mijn huidskleur tijdens een belangrijke audit controle. Hij zei letterlijk, we hebben jouw witte koppie nodig om geloofwaardig over te komen. Hij ging zo ver met manipuleren dat hij via via alles van mijn geschiedt had uitgezocht. Mijn moeders mentale problemen, mijn uithuisplaatsing als kind en de adressen waar ik toen verbleef. Het was echt angstaanjagend en te idioot voor woorden. Maar ik was begin 20 en inderdaad goed beschadigd en niet sterk door alles uit het verleden. Wat hij keihard tegen me gebruikte. Toen ik aangaf dat ik weg wilde bij de organisatie, werd hij onwijs boos. En heeft gedreigd om me aan te geven bij de politie omdat ik dus allemaal werkzaamheden had gedaan die niet mochten want ik was oprecht niet bevoegd. Hij heeft m'n voicemail volgescholden, aan m'n deur gestaan met dreigementen als "jij gaat nu je benen spreiden want dat ben je me verschuldigd " en ga zo maar door. Uiteindelijk bij een ander van kantoor ontslagbrief ingeleverd, die jongen wist alles en schaamde zich kapot voor alles wat "zijn mensen" mij hadden aangedaan. Heb m'n periode uitgezeten, gewacht op laatste betaling en een ander nummer genomen. Ben verhuisd zo snel als mogelijk en nooit meer achterom gekeken. Daarna nooit meer een baan genomen hij een kleine organisatie waarbij iedereen elkaar het handje boven het hoofd houdt. Inmiddels bijna 13 jaar verder maar merk dat als ik er over praat het eigenlijk best wel veel schade heeft aangericht. Wens ik niemand toe, zo'n gebeuren.

Wat een vreselijk verhaal! Dikke knuffel! Wat ontzettend moedig dat jij jezelf zo uit de situatie wist te halen.

Jeetje mina, dit gaat wel wat verder dan pesten/stoken. Heb je toen aangifte gedaan? Heftig hoor, en ik denk logisch dat dat na zoveel jaren nog zo veel met je doet.

Paar jaar geleden, werkdag 1 in een nieuwe baan. Collega kijkt me aan en zegt: “je mag dan wel hbo opgeleid zijn maar ik zie zo al dat dit hem niet gaat worden voor een meisje zoals jij.” Ik reageerde hooguit met dat het vast goed zou komen. Binnen m’n proeftijd gestopt. Op alle locaties was het “oooh dat ben jíj! Nou je ben helemaal niet zo arrogant als er gezegd wordt!” Die ene collega had dus steen en been geklaagd en geroddeld. Collega’s waar ik nog nooit mee gewerkt had die ineens dingen over mij wisten etc. Heel naar… In mijn laatste week nog die ene collega gesproken. Vroeg ze of ik blij was dat ik zo snel weg kon, zij vond het toch wel bijzonder dat een hbo’er zo snel opgaf maar ja, had zij toch gelijk hè! Heb toen tegen haar gezegd dat als zij mij een eerlijke kans had gegeven het anders gelopen zou zijn en dat het probleem toch echt bij haar lag. Ik heb m’n opvolger gewaarschuwd en hoorde een jaar later dat ook zij binnen een maand weigerde om met die collega te werken. En de volgende dus ook! Waarop die collega zich tot in den treuren heeft ziek gemeld. 😵‍💫

Nee, dat durfde ik niet. Zijn vrienden zaten bij de marechaussee waar hij zelf ook vroeger bij zat. Hij dreigde er mee dat niemand me zou geloven en daarbij begon hij ook over mijn zusje. Die toen heel kwetsbaar was en zag hem er echt voor aan om iets te doen. Hele enge, nare vent. Soms zou ik willen dat ik hem tegen kwam in het hier en nu, dan zou ik hem eens de huidige versie van mezelf laten zien 😉

Ooit weleens gehad ja. Ik werkte als leefgroepbegeleidster bij mensen met een beperking (fysiek en mentaal). Als interim. Daar was een collega die qua werkuren zelf gemist was (vroeger ging vertrekken) en dat op de een of andere manier op mij stak. Ik werkte er pas twee weken toen. Toen ik met haar eens in het weekend moest werken (dus enkel wij twee) vroeg ik haar om het wifi paswoord en ze zei ‘hetzelfde als altijd al geweest is’ en liep geïrriteerd weg. En toen ik een bewoner die fysiek beperkt was, hielp op het toilet en haar hulp vroeg omdat ik haar amper rechtop kon houden, wou ze niet helpen. Die bewoner was zwaar en kreeg een tremor in haar been terwijl ik haar moest ondersteunen. Ze wou liever dat die omver kon vallen dan mij even helpen. Zo waren er nog wel kleine gevallen. Voornamelijk mij negeren. Op mijn laatste werkdag daar (ik had ontslag genomen) werkte ik ook weer enkel met haar. Collega’s hadden een afscheidskaartje geschreven en zij moest dat aan mij geven bij vertrek. Dat heb ik pas achteraf gehoord want natuurlijk nooit gekregen van haar. Ik voelde me echt kut, dom en niet op mijn plek. Er speelde wel meer dan die ene collega hoor, het was ook echt geen job voor mij. Maar nu ben ik zó blij dat ik een job heb in het onderwijs, ik zit nu wel op mijn plek en heb héle fijne collega’s.

Wat naar zeg, alle verhalen hier.. heftig 😧 Gelukkig lees ik dat de meeste hier uiteindelijk assertiever zijn geworden en het nu niet meer pikken. Zorg goed voor jezelf en neem niet met minder genoegen 😘

In heb adhd en kon langere tijd echt heel moeilijk mijn draai vinden (ik werk in de zorg). Hierdoor veel geflext op diverse groepen. Met cliënten ging het super maar de randzaken vergat ik nog wel eens (dingen schoonmaken, koelkasten checken etc.) Destijds flexte ik ergens en daar werkte een heel dominante vrouw. Ze vroeg of ik achterlijk was & zei dat ze geen zin had om met mij te dealen aangezien ze niet betaald kreeg voor mij maar voor de cliënten... Op een dag moest ik met een andere flexer de douche stoelen schoon maken, zij maakte stoel #1 schoon en ik gaf haar dingen aan en ik maakte stoel #2 schoon & zij gaf me dingen aan. Nu heeft zij tegen al die collega's gezegt dat ik die dag niets deed, zij ALLES alleen moest schoonmaken en dat ik mega lui was. Ook roddelen ze alleen maar over mij. Mijn adhd is totaal geen excuus maar het is gewoon een feit dat ik hierdoor iets chaotischer ben. Inmiddels werk ik als 1 op 1 activiteiten begeleider en haal ik mensen op die recht hebben op meerzorg (extra zorg) en doe leuke dingen met ze. Gelukkig heb ik nu een heel fijn, warm en geweldig team. Maar dat team heeft me heel veel zelfvertrouwen gekost, nog steeds dagelijks.

Toen ik van stagiaire naar begeleider wonen naar coördinerende ging konden niet alle collega’s het waarderen dat ik deed wat zij graag wilden doen… Ik ben nooit gepest maar heb me heel vaak buiten gesloten gevoeld. Ik ben niet aan het werk om vrienden te maken maar ik vond het wel moeilijk om te zien dat iedereen elkaar zo vond en het zo gezellig hadden (ook privé) met elkaar ik hier niet in paste (waar dat wel het geval was toen ik stagiair en begeleider was). Vreselijk dat pesten op het werk voor komt, veel sterkte aan iedereen die die narigheid mee maakt!!

Wat een verhalen 😲!! En soms ook zo herkenbaar 😣!! Ik werk nu ergens waar er voor mij al veel speelde: roddelen, stoken, en een kleine vorm van machtsmisbruik waardoor mensen niet aan hun quota komen. Nu heb ik er zelf mee te maken en ben ik naar de vertrouwenspersoon toegestapt.

Wow wat erg! Dikke vette #metoo situatie die je beschrijft