Peuter weggaand familielid uitleggen

Waarom kan er geen contact gehouden worden?

Hij woont op 120km afstand en nadat hij wat meer info van mijn zus zal ontvangen denk ik niet dat hij ook nog ooit contact met haar wil. Ik vraag mij af hoe "normaal" het dan nog zou zijn als wij wel maandelijks afspreken .. wat ik voor ik alle drama wist wel voor ogen had inderdaad

Plus tot wanneer doe je dat dan .. verjaardagen apart vieren voor ex-zwager etc..? Ik zie het nog niet helemaal voor me 😔.

Heh lastig inderdaad! Ik heb er geen ervaring mee. Maar dit wel eens besproken met schoonzus, dat wat er ook gebeurd we contact zullen houden vanwege de kindjes. Vandaar mn vraag. Ik hoop dat andere mensen je wel tips kunnen geven!

Dankjewel, hoop dat jij de komende tips nooit gaat hoeven gebruiken 🥰

Snap je wel hoor! Ik was al half in paniek toen haar echt lievelings leidster weg ging op het kdv.. 2,5 jaar en een slimme meid. We vertellen haar alles eerlijk zodat ze ook op haar manier afscheid kan nemen. Zelfde eigenlijk als dat ze naar opa en oma gaat en ik eerlijk zeg dat mama weggaat en haar straks weer kom ophalen. Soms is ze alzo druk dan krijg ik een ‘doei mama!’ En soms wil ze even extra stevig kroelen. Dit is veel minder beladen, maar eigenlijk op hetzelfde neer. Ondertussen is haar favoriete leidster bijna4 maanden weg en dat heeft weer ruimte gemaakt voor nieuwe mensen. Ze zijn zo flexibel! Ze heeft nog steeds een van haar knuffels die haar naam heeft, maar ook die is op dit moment in ieder geval, minder interessant. Wees vooral eerlijk! Mijn ouders (moeder vooral) deed dit vroeger niet en dan werd ik in paniek snachts wakker als ik bij mijn ouders hun beste vrienden lag te slapen ipv in mijn eigen kamer. Dit heb ik wel echt goed onthouden op een negatieve manier en daarom zal ik altijd eerlijk zijn!

Pfoe, vervelende situatie voor jou... Ik zou uitleggen dat je zus en haar vriend niet meer verliefd op elkaar zijn en daarom niet meer samen zijn. Je kunt haar gewoon uitleggen dat soms mensen, ondanks dat ze heel erg veel van elkaar houden niet meer verliefd op elkaar zijn. Je kunt hier direct bij vertellen dat jullie ( papa & mama ) nog wel héél verliefd op elkaar zijn en niet uit elkaar gaan. ( Je kunt het een kind nooit helemaal beloven ) Ik zou daarbij gelijk uitleggen dat hij heel ver weg gaat wonen en dat ze hem daarom waarschijnlijk niet meer gaat zien. Mocht je het kunnen regelen dan zou ik proberen te zorgen dat ze afscheid van hem kan nemen, dat is heel belangrijk. Het zou heel goed kunnen dat ze haar schouders ophaalt en het prima vindt maar het zou ook kunnen dat ze een soort van rouw periode mee gaat maken. ( Het gaat toch om een verlies ) Een ding is héél belangrijk, probeer niet tegen haar te liegen en zo eerlijk mogelijk te zijn. ( Uiteraard in Jip&Janneke taal zodat ze het begrijpt ) Kinderen hebben een rijke fantasie en gaan dan dingen zelf invullen. Vaak is deze fantasie erger/vervelender dan de werkelijkheid. Na de zelfdoding van mijn man hebben onze dochters bijna 2 jaar lang therapie gevolgd, hierbij waren dit hele belangrijke handvatten die ik meekreeg. Je zou eens een therapeut om advies kunnen vragen mocht je er écht niet uitkomen. Heel veel succes en sterkte.

Ik kreeg al tranen in mijn ogen toen ik las over afscheid nemen .. Wat een heftig einde van je bericht en wat een ondenkbare situatie voor je gezin! Gisteren was de sterfdag van mijn dierbaarste vriendin en vroeg ze waarom ik huilde (probeerde het te verbergen maar ze hoorde het in mijn stem). Heb er overheen gepraat. Kon mij niet voorstellen dat je een kind over overlijden moet gaan vertellen. Wat verschikkelijk dat jij dit wel hebt gemoeten. Ik hoop dat je met je dochters zo veel liefde voor elkaar mag hebben voor altijd, dat er automatisch genoeg over is voor de 4e persoon in gedachten erbij ✨️ Bedankt voor je antwoord en ook dat je het na deze eigen ervaring, toch nog begripvol kunt beantwoorden 😘

Niet te vergelijken, zeker niet met het verschrikkelijke verhaal van hieronder, maar toen onze kat in de middag geëuthanaseerd zou worden, hebben we dat, zodra we het wisten, de avond ervoor al verteld: *naam kat* is heel erg ziek en morgen gaat hij dood, daarna gaan papa en mama hem begraven in de tuin. Weet je nog wat begraven is? Net als dat muisje die dood was die we toen samen hadden gevonden? Die gingen we toen ook begraven. Als *naam kat* dood is gaan we hem ook begraven. Wil je daar bij zijn? Nee? Dat hoeft niet, dat is goed. Kun je morgen voordat je naar oma gaat afscheid nemen. En toen de volgende ochtend weer uitgelegd, gezegd dat ze hem nog één keer een kus en knuffel kan geven en dat hij er dan niet meer is als ze thuis komt. Ook gezegd dat de kat helemaal niet erg vindt om dood te gaan, omdat hij nu veel pijn heeft. En véél gevraagd of ze erover wil praten, veel gevraagd of ik erover zou vertellen, en gevraagd of zij vragen heeft. Het huis staat nog vol met foto's en het is 2 maanden geleden, zij en wij hebben het nog vaak over de kat. Gewoon kleine dingetjes, om het niet te vergeten. Als een dierbaar persoon weg zou gaan, zou ik het houden op verhuizen. En het nieuwe huis is heel ver weg. En dat je ex-schoonbroer het helemaal niet erg vindt om te verhuizen, maar dat hij het leuk vindt. Maar omdat het zo ver weg is, zal hij niet meer op visite komen. Dan vragen of je dochter nog een keer afscheid wil nemen. En dan leuk afsluiten met dat je zus nog wél langs zal komen op visite. En gewoon zeggen dat ze zich verdrietig mag voelen of boos, alles is goed. Dat ze altijd erover kan praten met jou. En niet gelijk uit het oog, uit het hart. Gewoon af en toe benoemen: *naam* kon ook aandrijf leuk liedjes zingen, toch? Vind je het jammer dat we hem niet meer kunnen zien? Ik ook. Maar ik denk dat hij het heel leuk heeft in zijn nieuwe huis, denk jij dat ook? Dat is wel fijn. Enige verschil is dat mijn dochter nog maar 2,5 was. Met 3,5 jaar kun je het misschien nog uitgebreider uitleggen, en zullen er misschien ook meer vragen komen, maar met uitleg en veel erover praten komt het echt wel goed, weet ik zeker! Heel veel succes. Ohja, ik probeerde mijn verdriet ook altijd te verbergen, maar het is echt veel makkelijker om gewoon te zeggen: "mama is verdrietig om die en die reden. Iedereen is wel eens verdrietig. Dat is heel normaal. En als je je verdrietig voelt dan is dat niet voor altijd, straks voel ik me weer beter". Ik probeer dat nu echt te doen. Vroeger heb ik nooit emotie bij mijn moeder gezien en ik huilde als kind altijd in mijn eentje in de badkamer, omdat verdriet niet gedoogd werd. Mijn dochter wil ik leren dat iedereen emoties heeft een dat ze die veilig kan uiten. Dat kan alleen door mezelf als voorbeeld te gebruiken en ook gewoon emoties te laten zien. Superleerzaam juist. Lang verhaal weer, succes in ieder geval!

Ik sluit me als kinderpsycholoog helemaal aan bij marsha. Vooral eerlijk zijn en, op het niveau van je dochter, antwoord geven op alle vragen, zodat ze het niet zelf gaat invullen. Juist wel benoemen dat ze niet meer verliefd zijn, want dat is nou eenmaal zo. En als ze dan vragen heeft over jullie, beantwoordt ze dan gewoon eerlijk. Maar beloof niet dat jullie nooit uit elkaar gaan, dan zal ze zich zeker voorgelogen voelen mocht dat ooit wel gebeuren. Benoem dat jij nog heel verliefd bent op papa en andersom en dat jullie de situatie juist fijn vinden zoals hij nu is. Afscheid nemen hoort nu eenmaal bij het leven, en juist door haar die kans te geven en haar bij te staan, leert ze daar mee om gaan. Probeer vooral je eigen emoties niet te verbergen; zo leer je haar onbedoeld dat deze er niet mogen zijn. In je andere voorbeeld zeg je gewoon: ‘ ik moest aan mijn vriendin denken en ben even verdrietig omdat ik haar zo mis’. Waarschijnlijk krijg je een dikke knuffel van je dochter en doet het jou ook nog goed. Je dochter heeft meteen geleerd dat dat er mag zijn en dat je steun bij anderen kunt vragen. En wat betreft overlijden: zeker wel over praten, op elke leeftijd. Want ook dat hoort bij het leven. Vermijd alleen deze die ik váák hoor: ‘Xx is nu voor altijd aan het slapen en wordt niet meer wakker’. Dit kan tot gevolg hebben dat je kind niet meer durft te gaan slapen omdat het bang is niet meer wakker te worden. Bespreek (evt met boekjes) wat dood is en dat dat over het algemeen niet ‘zomaar’ gebeurt. Veel succes!

Ik begrijp heel goed waarom je denkt dat hij geen contact met je zus zou willen maar het zou zomaar kunnen dat hij jullie dochtertje wel zou willen blijven zien.. ik zou het zelf niet gek vinden althans en ook jammer vinden dat mocht de relatie van mijn man en mij verbreken dat ik gelijk geen contact meer heb met zijn kant van de familie. Je bouwt een band op en eigenlijk staan jullie ‘ernaast’. Dan vermoed ik toch dat als iedereen volwassen blijft een normale omgang moet kunnen plaatsvinden, desnoods via facetime ofzo of eens in de zoveel tijd een keertje afspreken. Zou jammer voor jullie dochtertje maar ook zeker voor hem als dit het contact in de weg staat. Ik ben zelf een keer ‘de man’ geweest in dit verhaal. In mijn vorige relatie had mijn exvriend een nichtje, had ik echt een súpergoede band mee en ze was echt helemaal weg van mij, maar hun hebben nooit meer gevraagd daarna van joh kom je een keer langs terwijl ik dit heel graag wilde, want zij stond er helemaal buiten en die zus van mijn ex-vriend natuurlijk ook..

En zelfs als ik 120 km had moeten rijden, had ik dit ook zeker gedaan!

Ik heb dit ook gehad met de relatie van mn broertje. Ze gingen ook best rot uit elkaar en ondanks dat ze aangaf nog wel eens langs te komen, is dat nooit gebeurd en het contact verwaterd. Misschien de eerste 4 of 5 keer vroeg m'n zoontje nog aan m'n broertje van waar is D.? En daarna eigenlijk niet meer. Beetje hard misschien, maar kinderen zijn ook flexibel en m'n zoontje heeft het gewoon zo geaccepteerd.

Wij proberen nog 1 a 2 keer per jaar af te spreken met onze ex-zwager (normaal gingen we 1 keer per jaar bij hun logeren). Die woont aan de andere kant van het land. Mijn oudste was net geboren toen ex-zwager in de familie kwam en de relatie duurde 13 jaar. Mijn zus heeft de relatie verbroken. Waarschijnlijk minder drama dan bij jullie, maar ik ben wel contact blijven houden met mijn ex-zwager. Mijn oudste was dus al wel veel ouder dan jouw dochter, dus qua uitleggen kon dat anders. Maar wellicht dat ook bij jullie er toch iets van contact kan blijven. Af en toe een weekendje weg bij hem in de buurt boeken bijvoorbeeld. Maar dan moet hij er wel voor openstaan natuurlijk. Mochten jullie wel contact willen blijven houden, zou ik dat wel bij hem aangeven. Misschien wil hij het (nog) niet, maar dan weet hij wel dat jullie dat willen. Ik ben zelf opgegroeid met een tante die na 25 jaar relatie niet meer met mijn oom ging. Zij gingen zonder drama uit elkaar en de tante is altijd tante gebleven. Ze ging aan de andere kant van het land wonen, maar bij alle verjaardagen en feestjes van de familie was zij erbij. Het was ook het eerste wat mijn (niet biologische) opa zei: "Je blijft deel uitmaken van onze familie en we blijven je graag zien." Ik vond dat echt heel mooi💕 Als jij geen "problemen" hebt met je zwager en hij ook contact wil blijven houden, dan zou dat gewoon moeten kunnen. Mijn ex-zwager en mijn zus hebben ook geen contact meer, maar dat zit ons helemaal niet in de weg :)

Dit denk ik inderdaad ook. De dochters van mijn schoonzus hebben dit ook nu 2x meegemaakt. Eerste waren ze 3 en 6, dat was bij mijn vriend die zou gaan trouwen. Ze waren op dat moment verdrietig, maar toen ik in beeld kwam, was het ook goed. Al bleven ze wel vragen naar de vorige 🤭. Nu laatst weer gehad, nu m’n zwager die verkering beëindigde. Ook toen waren ze verdrietig, maar nieuwe vriendin is zo weer geaccepteerd. Ik zou het gewoon uitleggen en het niet spannender maken dan dat het is.

Ik vind het mooi dat je hierover nadenkt, ten gunste van je dochtertje. Psycholoog hier, en niet alle reacties gelezen, maar wil je graag dit meegeven; juist wèl eerlijk zijn, aansluitend op haar niveau. Anders vult ze misschien zelf dingen in, en dat is vaak een stuk negatiever dan de waarheid, bv. als ze het ook op zichzelf gaat betrekken (is het mijn schuld dat hij niet meer op bezoek komt?). Daarnaast, ze mag ook gewoon weten dat er minder mooie dingen gebeuren in het leven, ook op jonge leeftijd. Dat betekent niet dat het met veel drama gebracht hoeft te worden, maar daar mag (ook vanuit jou) heus ook verdriet bij zitten. Dat hoort erbij en mag ook ruimte hebben. Wat betreft de angst dat papa en mama dit ook kan overkomen; ja, je kan natuurlijk nooit beloven dat dat niet gebeurt, dus dat zou ik ook niet doen. Maar je kan wel in het hier en nu blijven, zeggen dat jullie wèl blij met elkaar zijn. Succes ❤️❤️❤️

Mijn zoon was wel jonger, 2 jaar, toen mijn broer en zijn vriendin uit elkaar gingen. De eerste keer dat mijn broer alleen kwam hadden we verteld dat zij niet meekwam, dat vond hij maar raar. Nog twee keer daarna vroeg hij waar ze was en hebben we gezegd dat ze niet meer bij elkaar wonen dus dat ze niet meer mee zou komen. Na die twee keer heeft hij er nooit meer naar gevraagd en weet hij niet beter dan dat zijn oom alleen komt/woont.

Ik en mijn ex zijn ook uit elkaar gegaan toen er van beide kanten jonge nichtjes en neefjes waren met wie veel contact was (bij ons logeren). Mijn ervaring is dat uit het oog ook snel uit het hard is. Heel soms noemden de kinderen van mijn zus nog wel eens de naam van mijn ex maar ze passen zich ook snel aan aan de nieuwe situatie.

Het hart….dus

Wat een lieve warme reactie, bedankt. Ik zie dat je inmiddels een hele hoop goede tips hebt gekregen. Hopelijk kunnen jullie hier een weg in vinden.