Postnatale depressie

Ik heb geen ervaring hiermee, maar vind het dapper dat je je verhaal deelt en dat je hulp hebt gezocht. Ik hoop dat je je snel beter voelt, dat verdien je! Met of zonder medicatie. Kijk wat voor jou werkt en goed voelt.

Ik heb in het verleden depressieve gevoelens gehad. Na mijn zwangerschap gelukkig niet, maar voelde me wel met momenten erg down. Dat was na ongeveer 4 a 5 maanden over, dat had er ook mee te maken dat vanaf toen mijn dochter beter ging slapen en daardoor ik ook meer rust had. Wat me hielp in die periodes is niet te streng zijn voor mezelf en mijn gevoelens. Het is oké als je je niet oké voelt. Ik voel me slecht, maar jammer dan, ik omarm het maar want het jezelf dwingen je top te voelen heeft toch geen zin. En het gewoon per dag bekijken hoe je je voelt. Bij mijn depressie was het eigenlijk ook ineens weer weg, terwijl ik dacht toen ik het had, hoe kom ik ooit nog van dit zware gevoel af. Heel veel sterkte 🌼

🧡🧡🧡🧡🧡

Ik heb prenatale en postnatale depressie gehad. Voor de postnatale heb ik uiteindelijk antidepressiva gekregen. Ik was er ook een beetje terughoudend in, maar het heeft me zoveel geholpen. Heel veel sterkte

Ik was ook bekend met depressie voor mijn zwangerschap, en tijdens zwangerschap me in periodes ook flink down gevoeld. Net na de geboorte van mijn zoontje voelde ik me even veel beter, maar daarna sloop de somberheid er weer in en toen ik weer moest werken stortte ik helemaal in. Ik heb toen antidepressiva gekregen en dat heeft zoo goed geholpen! Sertraline. Ook weer traject bij een psycholoog gehad wat ook heel goed was, was alsof ik eindelijk echt bij mijn emotie kon ofzo. Nu gaat het echt zoveel beter! Heb t idee dat de combi therapie en medicijnen echt goed werkte bij mij. Heel veel sterkte!

Ik ben al jaren bekend met depressie...maar heb mij nog nooit zo goed gevoeld als tijdens mijn zwangerschap en Erna...en denk dat dat ook kwam door de medicijnen(setraline) dat ik stabiel bleef...voor mijn zwangerschap 2x geprobeerd te stoppen wat mislukte en uiteindelijk toch weer depressief werd...zodra ik mijn medicijnen weer slikte was het binnen no time weer weg...soms heb je het even nodig, en je moet maar zo denken je kan het zo weer afbouwen als je je weer oke voelt....zet hem op👊

Ik ben nu ruim een jaar bezig met herstellen, maar heb ook een partner die ingestort was/is. Samen herstellen met baby duurt langer dan als je partner het nog goed volhoudt denk ik. Mij heeft antidepressiva (citalopram) erg geholpen om iets meer relativeringsvermogen te krijgen en ook weer ergens blij om te kunnen zijn. Lukt niet altijd, maar steeds vaker wel. Een jaar geleden dacht ik het grootste deel van de tijd dat het nooit meer goed kwam, nu het grootste deel van de tijd dat het zeker weer goed komt en soms zelf al wel goed gaat (en ik stel vrij hoge eisen aan 'goed' 😝). Laat je goed informeren, maar bedenk ook dat je het jezelf best even wat makkelijker mag maken met medicijnen. Sterkte!

Allereerst een virtuele knuffel. Wat heb je al goede stappen gezet qua hulp. Voordat ik met mijn klachten serieus werd genomen waren er al heel veel maanden verstreken. Toen kreeg ik ook de optie voor antidepressiva, ik twijfelde enorm. Wat ben ik blij dat ik ze ben gaan slikken, dit gaf mij echt lucht.

Heel veel liefs en sterkte! Na de geboorte van mijn eerste zoontje heb ik ook een heftige depressie gekregen. Na 4 maanden aanmodderen gestart met antidepressiva mirtazapine en daardoor sliep ik dezelfde nacht weer. Mijn zoontje sliep slecht en door de stress viel ik tussendoor niet meer in slaap maar met medicijnen wel weer waardoor ik iets op knapte. Uiteindelijk voelde ik mij pas na zijn 1e verjaardag weer echt goed. 9 maanden geleden voor de 2e keer een zoontje gekregen en ook dat was geen roze wolk. Dit keer sneller gestart met antidepressiva citalopram en dit voelde eigenlijk nog sneller beter. Het piekeren werd binnen een week veel minder en doordoor dit keer geen depressie gekregen. Heeft wel weer tijd nodig gehad. Ook omdat ik de babytijd gewoon vooral veel sleur, slopend en onzeker vind. Sterkte!

Ik heb zelf een postpartum depressie gehad na de geboorte van onze dochter anderhalf jaar geleden. Een vrij acute heftige depressie was het. Na 3 maanden ging het beter, maar ik werd niet helemaal de oude. Na 9 maanden op eigen houtje geprobeerd te hebben, toch overstag gegaan voor anti depressiva. Dat heeft mij net het laatste zetje in de juiste richting gegeven! Sterkte!! Het komt goed hoor, maar dat kost tijd (helaas)

Och ik snap je zo goed! Het voelt alsof het nooit meer over zal gaan maar dat gaat het wel, echt!!! Goed dat je hulp hebt ingeschakeld. Mijn ervaring is dat het ontkennen van de situatie averechts werkt. Om je vragen te beantwoorden: na een half jaar kwamen er af en toe weer een paar goede dagen tussendoor. Na een jaar kregen de goede dagen de overhand. Na 1,5 jaar was ik volledig hersteld, hoewel het altijd zn sporen nalaat. Ik heb geen medicatie gebruikt. Een G schema hielp mij om te relativeren. Dan schreef ik mijn gedachten uit volgens dat schema en na een paar dagen kon ik inzien dat die gedachten toch niet realistisch waren geweest. Dit is een mooi inzicht en de volgende keer dat je die gedachten weer hebt dan kan je beter relativeren. Heel veel sterkte! Het wordt echt beter dat durf ik je te beloven ❤️

Hier ook gehad na de oudste. Na 9 maanden pas gestart terwijl het al maanden niet liep. Medicatie gaf al snel verlichting, het zwarte en het zware gingen eraf. Had sertraline, icm borstvoeding. Eind vd 2e zwangerschap was ik erg bang voor herhaling en kreeg ik uit voorzorg een doosje in huis, die is uiteindelijk over datum gegaan.

Ik heb vorig jaar een ppd gehad, baby van begin maart, eind mei gestart met een therapie traject, ook intake medicatie gehad (sertraline) aan het begin van de zomer. Ik ben daar heel terughoudend in geweest omdat ik met alles altijd vreselijk last krijg van bijwerkingen. Toen besloten het de zomerperiode aan te kijken. Toen bleek bij een routine bloedprik momentje dat een aantal bloedwaarden flink van het padje waren, waaronder m'n schildklier. Hiermee zijn verbanden te leggen met een ppd, dit wordt momenteel algemeen onderzocht. Het is het dus ook zeker waard om je waardes te laten controleren. Ik ben er uiteindelijk zonder medicatie uitgekomen en heb het traject begin dit jaar af kunnen sluiten. Soms vind ik het nog wel moeilijk om de weken door te komen en steken die gevoelens wel licht de kop op, dan vraag ik me wel af of ik ook baat zou hebben gehad bij medicatie.. In ieder geval heel goed dat je aan de bel hebt getrokken. Blije moeder is blij kindje is gewoon zo waar!

Heel veel sterkte ❤️ Goed dat je hulp hebt gezocht. Ik ben 19 maart bevallen van mijn dochter. Ook eerder een zware depressie gehad. Ik ben bang dat er weer een depressie aan zit te komen. Meer somberheid, negatieve gedachtes, veel onrust/ spanning, snel overprikkeld, minder kunnen genieten van de kleine dan ik zou willen.. Ik heb nu voor maandag een afspraak bij de huisarts gemaakt.

Ik las een artikel waarin een onderzoek werd aangehaald, daarbij zijn moeders begin jaren 90 op meerdere momenten gevolgd op depressieve klachten. Daaruit bleek dat moeders met ppd na 11 jaar vaak nog steeds last hadden. Ik brak gisteren en eergisteren toen ik begon te erkennen dat ik me eigenlijk helemaal niet fijn voel in dit nieuwe leven. 100 procent niet. Maar ik was voor de zwangerschap ook al erg depressief.

wil niet vervelend zijn maar vaak als je verdiept in dinge ga je het reflecteren op jezelf. zoals ik lees in je bericht lees ik dat je al in had verdiept voordat je die depressie had… ? probeer jezelf er niet meer mee onder de aandacht te brengen..