Postnatale depressie

Hey NB Ik twijfelde eerst ook, omdat ik ook borstvoeding gaf. Op het einde was ik zo laag gezonken dat ik het echt moest slikken! Slik nu een aantal weken en ik voel mij goed! Ben vrolijker, een betere moeder en ik geniet van mijn kindje.

Heftig! Je huisarts heeft het niet voor niets voorgeschreven zou ik denken. Sterkte in ieder geval 😘

Ik ben momenteel niet zwanger en ik neem al bijna een jaar en half antidepressiva en slaappil... Ik ben ook bang om later een postnatale depressie te hebben omdat ik er vrij gevoelig voor ben. Maar dat kan je helaas niet op voorhand weten... Besef wel dat antidepressiva geen wonderen doet. Het is een hulpmiddel om je emoties een beetje stabiel te krijgen. Maar soms is het in bepaalde situaties niet genoeg. Dus ik zou (je moet je er natuurlijk goed bij voelen) ook andere hulp inschakelen, bijvoorbeeld een psychologe en/of psychiater. Mijn psychiater zei dat je best met een psychiater (in samenspraak met verloskundige of huisdokter) praat om antidepressiva op te starten, laat het niet doen door een dokter. Psychiater zijn meer opgeleid in het emotionele aspect dan gewone huisdokters. Dus ik zou toch eens langsgaan bij een psychiater en praten dat je er niet goed bij voelt bij het nemen van de medicatie. Er bestaan veel soorten antidepressiva. En misschien zijn er wel andere manieren om je beter te voelen :) Ik hoop dat je eruit komt ❤️ ik leef met je mee

Ik zou naast de medicatie ook naar psycholoog gaan. Zoek ook eens de documentaire roze wolk op. Die gaat over een aantal gezinnen waarvan de vrouw postnatale depressie heeft gehad.

Heey, wat ontzetten kut dat je je nu zo voelt. Ik heb zelf geen ervaring met postnatale depressie (ik ben nu zwanger van mijn eerste), maar wel met antidepressiva. Ik heb ze een half jaar lang gebruikt omdat ik na een ernstige burn-out angst en depressie klachten bleef houden terwijl ik al alles in mijn macht had gedaan om te helen. Ik was bij een psycholoog geweest, mediteerde regelmatig, veel aan mezelf gewerkt, later nog een coach geprobeerd, sporten, etc. Etc. De antidepressiva hebben mij toen na 3 jaar last van burn-out, angst en depressie klachten eindelijk weer mijzelf laten voelen. Het is jammer dat ik ze niet iets eerder heb durven nemen, maar ben erg blij dat dit bij mij uiteindelijk wel het gewenste effect heeft mogen hebben. Ik heb dan ook nu al het voornemen (uit angst weer in een depressie te raken na de geboorte door een imbalans aan hormonen) om hulp klaar te hebben staan op voorhand. Dwz met de verloskundige deze situatie door te nemen en als nodig ook weer medicatie te nemen. Ik wil mezelf niet onnodig laten lijden, dat heb ik lang genoeg doorstaan. Dit is puur mijn ervaring en voor jou kan het weer heel anders werken. Maar je vroeg om ervaring en wat anderen zouden doen, dus dit is mijn verhaal 😘 ik wens je heel veel sterkte en wil je meegeven dat je hartstikke sterk bent en je hier goed uit zal komen, op welke manier dan ook.

Heftig! Helaas heb ik hier ook ervaring mee. Na een 'lang' wikken en wegen heb ik toen besloten te starten met AD/slaapmedicatie en in combinatie met therapie ben ik er weer bovenop gekomen. Dus ik kan alleen maar zeggen, doen. Het gaat je uiteindelijk helpen. Heel veel sterkte. Nu is het pittig maar het komt goed 🧡

Wat vervelend. Ik heb na de geboorte van onze dochter ook postnatale depressie gekregen. Via huisarts doorverwezen naar psycholoog. Onlangs toch ook besloten om medicatie te gebruiken. Ik wilde dit eerdt echt niet, maar inmiddels 9 maanden verder ging het nog steeds niet. Ik heb escitalopram voorgeschreven gekregen. 1e paar weken was echt gek. Voelde me wazig en heel moe. Daarna werden de bijwerkingeninder. Is voor mij nu echt steuntje in de rug naast de gespreken met psycholoog om aan herstel te werken. Ik heb wel ook elke 6 á 8 weken gesprek met huisarts. Heb zelf aangegeven dat ik dit graag ook wil. Ik heb een vriendin die een herhaalrecepten kreeg, geen therapie en verder nu al jaren antidepresiva slikt. Dit wil ik niet, daarom ook bij de start al over afbouwen gesproken hoe dit in zijn werk gaat en monitoren we nu regelmatig hoe het gaat tot ik er tzt weer vanaf ben. Ondanks dat ik het eerdt echt niet wilde ben ik er nu positief over. Lees je wel goed in/oriënterend gesprek metnhuisarts zodat je ook van de tijdelijke bijwerkingen weet (en indien van toepassing je partner ook) want die waren best even pittig. Maar doordat ik wist dat het tijdelijk was dit proberen naast me neer te leggen en die weken maar gewoon door te gaan. Oja, aan het begon kon ik als bijwerking ook een tijdje geen orgasme krijgen. Dit is ook een normale bijwerking en komt meestal na een paar weken weer goed (bij mij wel, duurde wel langer dan de andere tijdelijke bijwerkingen). Succes met je keuze en beterschap!