Problemen lever/gal na pre-eclampsie

Ook pre-eclampsie gehad, bij 36 weken opgenomen in het ziekenhuis, bevallen bij 37+2 midden Juli. Veel effect op me gehad ook! Ben er nog steeds niet van hersteld. Lever/gal problemen heb ik niet, maar ik ben nog onder controle bij de nefroloog (nog steeds te hoge eiwitten in m’n urine en al bijna 6maanden postpartum). Heb daarnaast ook allerlei andere klachten, weet niet of dit allemaal van de PE is, van de langdurige ziekenhuis stay, van de bevalling (inleidingen, ruggenprik, vacuumpomp, fluxus, 2e graads ruptuur), het moederschap wat nieuw is, of alles bij elkaar…

Wat vervelend voor je zeg! Wat heftig allemaal ook zo te zien wat je allemaal hebt meegemaakt. Hoe maakt jullie kleine het? Dat maakt het wel lastig he, wat waaraan te hangen is. Merk zelf dat ik snel zeg oh ja zal van de zwangerschap zijn, alles moet zich nog zetten. Of ja die medicatie kan dat veroorzaken.. Wel goed dat je nog onder controle staat. Bij mij was het einde zwangerschap en klaar. In die zin: klaar voor de artsen, mijn huisarts heeft er niet eens naar gevraagd toen ik er was ivm bloeddrukmeting (en uiteindelijk niet eens mijn bloeddruk opgemeten maar 24/uursmeting laten doen waar ik 75% errors had en anders de waarden 177/55;95/55 etc). Hij belde dat de uitslag goed was en ik als de pillen opwaren ik mocht stoppen. Heb aangegeven dat het niet klopte, doe iedere ochtend en avond bloeddruk meten en was hoger, maar dat kan niet etc. Inmiddels meer dan 2 weken gestopt en hij loopt weer op, vandaag weer 152/90 maar hij zegt even aankijken en over paar weken 24 uursmeting doen. Op de mri waren geen galstenen of gruis te zien, maar vernauwingen in de galtakken en ontsteking van niet bacteriële aard. Ben door de chirurg doorverwezen naar de maag darm leverarts en kan hier 8 maart terecht. Tot dan hopen dat de aanvallen en pijn meevallen. 😅

Ja, met mijn zoontje gaat alles goed gelukkig! Hij zit nu alleen in een fase waarin hij veel gedragen wilt worden, maar dat kan ik fysiek eigenlijk nog niet aan, dus dan ga ik toch altijd weer over m’n grenzen. Alle proffesionals zeggen dat ik sowieso geduld moet hebben tot de 9m ontzwanger periode.. maar we gaan het zien.. geduld heb ik soms wel soms niet haha soms gewoon erg gefrustreerd dat ik niet lekker kan wandelen met de kleine en op alles moet letten. Dat van jou is ook echt naar! Gelukkig kan je in Maart terecht; serieus nemen hoor. Sterkte! Hoop dat de pijn meevalt tot die tijd en vooral dat ze er iets aan doen/kunnen doen.

Hoe is het nu met je? Voel je je al iets beter? Het is zo frustrerend als “de simpele dingen” zo lastig voor jezelf zijn. Bijna niemand ziet het, maar zelf houd je met zoveel dingen rekening.. Geduld, tjah dat heb ik ook niet zozeer 😅 Ik ben inmiddels al bij de MDL-arts geweest en heb nog wat bijkomende onderzoeken gehad. Helaas was mijn roze wolk even een grijs wolkje geworden. Ik heb schijnbaar een zeldzame progressieve ziekte doe tot leverfalen (en dus levertransplantatie) gaat leiden. Er zijn geen medicijnen voor. Hopelijk duurt dat nog even. Neemt niet weg dat er ook de nodige klachten (gaan) bij komen kijken en het een grote impact op mijn leven heeft (en van mijn man…). De bloeddruk is nog steeds niet verder gezakt. De huisarts gaf aan dat het het nieuwe normaal is, maar bedrijfsarts zei dat dit niet hoort. Plus met de verkrampingen bij mijn linkerborst, hij de klachten toch eens serieus moet gaan nemen 🙈 Maar goed heb vanaf half december iedere week wel een dokter gezien en ben er echt even klaar mee (hoewel ik me toch hondsberoerd voel..).