reacties van anderen - zwanger

Zou dit niet hun manier zijn om jullie kindje alvast wat te leren kennen? Normaal ken je de papa van het kindje, in dit geval is er geen papa, enkel een donor die ze niet kennen. Dit wordt hun kleinkind en ik denk dat ze zo dichterbij proberen te komen De andere vragen lijken me nieuwschierigheid, maar ook interesse in hoe het voor jou is? Het is voor hen ook een ongekende situatie en misschien zitten ze met wat verwarring over hoe hun kleinkind is ontstaan? Hoe merk je dat het enthousiasme ontbreekt? Uiten ze hun blijdschap voor andere dingen wel uitbundig?

Gefeliciteerd met jullie zwangerschap 🥳 Het lijkt alsof je het vooral vervelend vanwege de manier waarop het gaat, weinig blijdschap ? Hebben ze wel vragen gesteld hoe het verder gaat en hoe je vrouw zich voelt , dat lijkt me belangrijker als eerste vragen. Een aantal van die vragen richting jou (of je het jammer vind dat het niet jouw eicel is) zijn best confronterend. De Nederlandse directheid ;) Ik heb ook een goede vriendin die via een donor zwanger is geworden. Ik had zelf ook veel interesse in het hele proces hoe het was gegaan en hoe zoiets werkt dus dat is echt puur interesse . Maar in beginsel zijn natuurlijk de eerste en belangrijkste vragen hoe het gaat en hoe ze zich voelt . Een vriendin van mij heeft ook een kindje gekregen met een vrouw en was er uit zichzelf heel open over dat ze niet zelf genetisch een kind van haar wilde vanwege veel ziekten in de familie , dus het is persoonlijk hoe open je hierover bent. Ik denk je het onderwerp wel normaliseert door er over te praten (mbt de donor). Het is nog iets onbekends voor sommige mensen. Maar als jullie het vervelend vinden of nog niet aan toe zijn om het daarover te hebben, kun je dat natuurlijk aangeven. Voor jezelf misschien wel interessant om eens na te gaan wat je zo raakt en waarom je er een vooroordeel in proeft ?

Ik ben getrouwd met een vrouw en we hebben samen een dochter. Familie kan zich denk ik wel zonder alle ins en outs over de donorkeuze te weten, indenken en dromen over hoe het kleinkind zal zijn. Daarvoor zijn beide mama's toch een prima referentiekader. Ik neem nu wel zomaar aan dat TS en haar partner wel aan ouders hebben verteld hoe zo een donor proces gaat maar dat ze misschien liever niet alle details delen. 'Normaal' ken je veel gevallen inderdaad de vader van het kindje. Maar als er in een relatie tussen twee vrouwen een kindje komt, is er dus géén vader. Persoonlijk vond ik de focus op de donor ook erg irritant omdat mijn vrouw en ik uit liefde (en wat hulp) een prachtig kindje mochten krijgen. Wij waren inderdaad vooral bezig met dat geluk. En ja we zijn de donor super dankbaar. Maar het is niet iets wat we met iedereen willen delen. En ik begrijp echt dat men geïnteresseerd is in hoe dat in zijn werk gaat maar vragen over bijv. Afkomst/haarkleur/oogkleur e.d. vind ik wel erg privé en niet iets wat je zomaar vraagt. Ook voor onze dochter in de toekomst vind ik het heel belangrijk dat zodra zij kan begrijpen hoe het zit, zij de informatie hierover eerst van ons hoort. En onze dochter zelf laten bepalen wat ze hierover met de buitenwereld wilt delen. Ik ben van plan zeker zeer open te zijn met onze dochter. We betrekken ook de donor dmv leeftijdsgeschikte boekjes lezen over het onderwerp. Maar echt vragen over wie de donor dan is en hoe deze eruit ziet heeft ze op haar leeftijd nog niet. Als ze dat wel kan bevatten, lijkt het me fijn als zij als eerste deze informatie heeft. Ik zou het ook niet prettig vinden als er opmerkingen komen van Familie e.d. over bijv uiterlijke kenmerken die mogelijk wel of niet van de donor zijn. Zeker niet als mijn dochter dat al wel kan horen maar ze verder nog te jong is dit goed te begrijpen. Nu ben ik wel nieuwsgierig hoe jij als BAM hiermee omgaat. Je doet natuurlijk allemaal wat voor jou en je gezin goed voelt 😊

“Aan een regulier echtpaar vraag je ook niet hoe lang en hoe vaak ze seks hebben gehad en hoe de avond van de bevruchting was” vooral dit hè. Je gaat toch ook niet zomaar aan een heterokoppel vragen hoe lang ze bezig waren en hoe het gelukt is? Het is zo gek dat dingen die totaal taboe zijn om te vragen aan hetero’s zomaar heel normaal worden gevonden bij lgbt stellen. Ook als heterostel krijg je heus wel eens vragen of opmerkingen waarvan je denkt “wtf” maar toch echt een stuk minder. @TS, Je moet als je buiten de “norm” valt op wat voor manier dan ook echt een olifantenhuid ontwikkelen. Ik kan er echt heel verdrietig en boos over worden dat dat nodig is maar je moet echt jezelf in bescherming nemen. Praat erover met elkaar en vindt voor jezelf een manier om dat soort opmerkingen van je af te laten stromen. Ene oor in, andere oor uit. Gefeliciteerd met de zwangerschap!

Gefeliciteerd! Het komt zo inderdaad ontzettend bot over maar zou het ook oprechte interesse in jullie kunnen zijn?

Gefeliciteerd!! Helaas zijn er altijd mensen die nare opmerkingen stellen/opmerkingen maken. Mijn schoonfamilie vraagt zich openlijk af of mijn man wel de vader van mijn jongste kind is.. We proberen er samen heel hard om te lachen ook al doet het ook pijn.

Wist jouw schoonfamilie helemaal niet dat jullie in dit traject zaten dan? Ik ben bevriend met een lesbisch stel en toen zij vertelden dat ze graag een kindje wilde, zijn dit soort dingen wel ter sprake gekomen. Ze vertelden ook over hun zoektocht naar een donor etc. Dus toen ze een jaar later zwanger waren, waren er alleen maar blije "gefeliciteerd" reacties en geen vragen meer over de donor etc. Maar ik kan me voorstellen dat als zij nooit iets hadden gedeeld over hun traject, dat het er dan vast alsnog wel even over gegaan was. Overigens weet ik van al mijn (hetero) vriendinnen en familie die dichtbij mij staat wel ongeveer hoe hun traject was om zwanger te worden hoor. Dus wat mij betreft is dit onderwerp absoluut geen taboe (onder dierbaren).

Van familie en goede vrienden weet ik dit wel. Ik zal het ook zeker niet aan iedereen vragen. En ik vind zelf: liever dat je het vraagt en ik dan kan aangeven dat ik geen behoefte voel om te delen. Je kunt toch gewoon aangeven dat je het daar niet over wilt hebben dan?

Wij hebben dat ook met wat familie en vrienden gedeeld hoor, maar wel op eigen initiatief en ook tot op zekere hoogte. Het zomaar vragen zou ik echter nooit doen. Wij zijn heel open geweest over een eerdere miskraam en hebben daardoor ook veel verhalen van anderen gehoord maar dan is het gewoon een gesprek wat beide kanten op gaat. Natuurlijk kan je dat zeggen. Maar als je vaak dezelfde vraag krijgt waar je je niet prettig bij voelt mag je dat ook gewoon vervelend vinden. Daarnaast is het ook gewoon teleurstellend als mensen minder leuk reageren op een zwangerschaps dan verwacht, ik heb ook heel erg gebaald na een nare reactie.

Mooi nieuws voor jullie, gefeliciteerd! Zelf heb ik hier geen ervaring mee, maar ik vind dat je mensen best een beetje mag ‘opvoeden’ als hun opmerkingen of vragen jou op een vervelende manier raken. Dat mensen nieuwsgierig zijn naar jullie situatie maakt nog niet dat ze allerlei vragen mogen stellen die voor jullie privé zijn of voelen. En als die ruimte er wel zou zijn, lijkt me ook dat daar een geschikter moment voor is, niet nu je gewoon in je blijdschap en enthousiasme zit.

Van harte gefeliciteerd! Wat fijn dat het na zo'n lang traject toch gelukt is ❤️ Ik heb zelf een dochtertje via een deense donor. Omdat ik geen partner heb (ben dus BAM) vond ik het logisch dat ik hier vragen over kreeg toen ik vertelde dat ik zwanger was. Ik ben daar altijd heel open en eerlijk over geweest en ben dit nog steeds. Ik vind het anders niet eerlijk naar mijn dochter toe, voor haar moet het gewoon normaal zijn. Daarnaast, zoals anderen ook aangeven, gaat jouw kindje dit soort vragen later ook krijgen aangezien hij/zij twee mama's heeft. Het is goed om hier al wel op voorbereid te zijn. Voordat ik het traject in ging heb ik een gesprek gehad met een psycholoog. Niet om te testen of ik geschikt zou zijn maar als voorbereiding op het BAM-schap. Een van de tips die ik mee kreeg was om mijn omgeving in te lichten over het donorschap, bv middels een boekje. Dit niet alleen voor familie en vrienden maar ook straks voor school, verenging etc. Dit heeft als doel dat iedereen straks hetzelfde verhaal gaat vertellen aan mijn dochtertje en dat zij niet allerlei verschillende verhalen hoort over de reden dat zij geen vader heeft. Ik vind dat een goed idee en ga dat ook zeker doen. Je zult je omgeving er wel echt bij moeten betrekken en wachten tot je kindje pas vragen gaat stellen dan ben je te laat ben ik bang. Wat triggert jou dat deze vragen worden gesteld? Stelt jouw eigen familie deze vragen niet? Ik zou het zelf meer zien als interesse en het dus fijn vinden dat er vragen worden gesteld en het niet zo persoonlijk opnemen.

Gefeliciteerd met de zwangerschap!! De vragen: ''vind je het niet erg dat het niet jouw eicel is en wil je niet zelf zwanger worden? '' vind ik persoonlijk ongepast. Waarom willen ze dit weten? Wat gaan ze met deze info doen? Iedereen denkt maar alles te mogen vragen/zeggen/een mening over te hebben, maar het is jullie proces en jullie mogen best hierin grenzen stellen in wat anderen je mogen vragen :)

Gefeliciteerd! Is het niet gewoon een generatie ding? Dat de oudere generaties deze moderne tijd gewoon niet zo goed snappen? De eerste vraag snap ik, zou ik ook interessant vinden om te weten (puur uit nieuwsgierigheid). De rest zijn wel domme opmerkingen ja. Zeker die of je niet zelf zwanger wil worden. Uhhh.... ja? Maar dat lukte niet en na 3 jaar zijn we nu heel gelukkig hiermee? Beetje kansloze vraag/opmerking. Maar denk dat mensen gewoon vaak helemaal niet nadenken.... heel anders maar ik heb miskramen gehad en kreeg ook daar de domste vragen over. Soms ging ik er serieus op in en schrokken mensen ook wel weer van hun eigen vragen. Iig laat je er niet door uit het veld slaan hoor!!!! Lekker genieten van al het moois wat komen gaat en het leven je brengt

Makkelijker gezegd dan gedaan maar schijt aan hebben! De beste stuurlui staan altijd aan wal, je kunt de domme vragen ook gewoon terug leggen of heel duidelijk aangeven dat jij/jullie dit niet willen !! Bevalt het ze niet er is genoeg ruimte om jou/jullie heen om wél naar te kijken 😉 heel veel geluk gewenst 🍀❤️

He TS, van harte gefeliciteerd met jullie zwangerschap. Ik kan me goed voorstellen dat dit een tegenvaller is. Dat jouw blijdschap gedempt wordt door zulke vragen. Mensen zijn nieuwsgierig naar wat anders is het zit ook een beetje in onze natuur. Het is vervelend dat mensen weten dat er een traject geweest is en jullie er niet voor kunnen kiezen wie jullie het vertellen. Mijn moeder heeft ooit een eicel donatie gedaan aan een vriendin. Dit weet vrijwel niemand, inclusief het kind niet. Beide ouders zijn gek op haar en zij is inmiddels een gelukkige vrouw. Mensen wisten niet beter of het is hun kind en dat is het ook gwn. Net zo als jullie kindje gwn jullie kind is, ik wil duidelijk maken dat DNA hier niks overzegt. En bij hun zag iedereen het ook zo omdat ze niet beter wisten. Wel gek dat als je dus weet het ander DNA is Mensen het anders ervaren. Want de situatie is niet veranderd. Ik snap ook heel goed dat zij er voor hebben gekozen om het geheim te houden. Probeer het een plekje te geven en een beetje van deze bijzondere tijd te genieten. Ik denk als het kindje er straks is de blijdschap alleen maar meer word. 💓

Ik denk dat het vooral nieuwsgierigheid is naar wat erachter zit zegmaar. Hier ook twee vrouwen en mij verbaasde het ook dat mensen vroegen na hoeveel pogingen het raak was. Dat vraag je ook niet aan een hetero stel toch? Wij zijn verder gewoon open en eerlijk en vinden die vragen niet zo erg omdat het meestal gewoon zonder oordeel gevraagd wordt. Ik denk dat je daar vooral naar moet kijken. Proberen ze het te begrijpen? Bepaalde interesse? Of zit er een oordeel in en zijn het dus écht geen leuke vragen

Wat ik trouwens wel echt vervelend vind is dat sommige mensen het woord vader gebruiken voor de donor. Ook goede vriendinnen. Als ik ze corrigeer dan is het ja dat bedoel ik. Het is niet onaardig bedoeld, maar ik vind het wel heel erg storend, ook bij de dokter enzo. Onze kinderen hebben geen vader want hij is er niet. Het is een donor, vader is een rol

Oeh, deze vind ik als kind van een donor dan weer heel erg pijnlijk. Die man was voor mij 100% mijn vader en hem niet zo mogen noemen voelt als ontkenning van mijn bestaan. Dat heeft altijd in elke vezel van mijn lijf zo gevoeld en doet het nog steeds, ook al weet ik inmiddels dat hij overleden is. Ik refereer nog altijd naar hem als mijn vader, ondanks dat ik hem nooit ontmoet heb. Biologische loyaliteit is zo ontzettend sterk. Ik wilde je dit toch even meegeven, omdat dit dus ook iets met jullie kindje(s) kan doen. Wie weet heb je er iets aan.

Ik weet nog niet hoe mijn kinderen dit gaan ervaren, ze zijn nog klein. Alles is bespreekbaar dus als zij het net als jij gaan ervaren ga ik er later misschien anders in staan, maar onze kinderen hebben geen vader dus nu vind ik het vervelend als de donor zo genoemd wordt. Het is misschien ook anders omdat wij een onbekende donor hebben gekozen, dus ook geen foto en weinig informatie. Ik denk dat iedereen dit anders ervaart, voor jouw moeder is dit misschien ook weer anders dan voor jou?

Wat verdrietig dag je het zo hebt ervaren! Mag ik vragen hoe je mama (was ze alleenstaand of had je ook iemand die een vaderfiguur voor je was) je verteld heeft over je donor? Ik ben ook zwanger van een donor en dat is hoe hij hier benoemd wordt. Ik vind het heel belangrijk dat het duidelijk is dat hij niet de vader is. Enkel haar dna heeft ze deels van hem en dat mag ze wel weten, ze mag hem later ook opzoeken, maar hij is niet haar vader. Hij speelt geen opvoedrol in haar leven en zal er niet zijn bij belangrijke mijlpalen, ze heeft alleen haar leven aan hem te danken. Ik vraag me nu af of ik iets kan doen haar te helpen die 2 gescheiden te houden? Hoop dat dit niet gemeen naar je overkomt.