Relatie

Ik heb een relatie van 5 jaar met mijn vriend. We hebben een geweldige stabiele relatie, we houden van elkaar, hebben samen een kind, ik heb geweldige schoonfamilie, we hebben net samen een huis gekocht, we hebben goede banen. Eigenlijk is alles perfect. Behalve één ding: Ik haat het dat hij wiet rookt. Hij rookt niet dagelijks, hij koopt het sinds een paar jaar geleden niet meer zelf, hij doet het alleen als hij bij zijn vrienden is, in de weekenden. Maar ik haat het, echt waar. Ik vind het prima dat wiet wordt gelegaliseerd, het maakt me niet uit of mensen roken. Ik wil het gewoon niet in mijn persoonlijke leven. Gezien alle andere aspecten van ons leven zo goed zijn, wil ik niet uit elkaar gaan. Ik bedoel, we hebben samen een heel leven opgebouwd, we houden van elkaar. Maar ik heb het gevoel dat ik elke keer minder energie heb om ermee om te gaan. Ik probeer het oké te vinden maar ik kan gewoon niet. Als hij gerookt geeft, vind ik hem niet leuk, ik vind zijn grappen niet meer grappig, ik heb geen zin voor hem. En de belangrijkste, ik wil niet dat onze dochter ooit savonds wakker wordt en papa helemaal "chill" van wiet is. Hij en ik zijn opgegroeid in gezinnen zonder drugs dus ik vind het oneerlijk om onze dochter in zo'n omgeving te laten groeien. Hij weet dat ik het haat. Hij voelt zich (tijdelijk) slecht omdat ik me rot voel, hij is totaal mee eens dat onze dochter in een veilig gezond omgeving moet groeien (daarom koop hij zelf niks meer, hij rookt in het weekend van vrienden mee). Maar toch stopt hij niet Heeft iemand ooit zoiets meegemaakt?