Relatie dip/ ruzies

Blijf hierover praten met elkaar. Het is logisch dat je relatie even op #2 staat, het is ook zoveel in 1x wat er gebeurt, de hele gezinssituatie is anders.

Dank voor de tip.. Hij is alleen onwijs eigenwijs en geen prater, dus dat maakt de situatie zo enorm lastig 😔

Wij hebben geen dip, maar het is nu allemaal wel even anders omdat ons meisje op nummer 1 komt. Wel proberen we haar s avonds na dr flesje van ongeveer 20.00 uur naar bed te doen, zodat we tijd samen hebben. ( als ze in de box ligt zijn we toch meer met haar bezig ) . Probeer samen iets te doen, al is het een filmpje thuis op de bank kijken met wat hapjes. & blijf vooral praten!! Mijn kerel is ook geen prater, maar ik doe dat wel en dat heeft op hem ook wel effect. Sterkte!!

De eerste maanden zijn gewoon echt overleven in veel gevallen. Vergeet niet dat de hele situatie anders is ineens, je hebt een baby om voor te zorgen en er komt ineens van alles bij kijken waaronder moeheid / onzekerheid soms. Geef het de tijd! Uiteindelijk gaat het steeds beter in veel gevallen. En ja soms kan het ook wel zijn dat mensen uit elkaar gaan, maar geef niet te snel op, het is gewoon een hele pittige periode. Wij vonden het begin ook heel zwaar en nu is ons zoontje 11 maanden en hebben elkaar weer helemaal terug gevonden!

Wij botsen ook meer nu we ouders zijn dan daarvoor. Ik heb soms ook echt zoiets van; ik vind het helemaal niet meer leuk zo!, als ie weer eens iets zegt wat nergens op slaat. Gelukkig praten we veel en als we ruzie hebben gehad praten we het ook altijd uit. We gaan nooit het huis uit of slapen zonder dat gedaan te hebben. Ook doen wij minimaal 1 keer per maand iets samen, dan gaat de baby een dagje en/of nachtje naar opa's en oma's. Dit hebben we echt nodig. Ik denk dat het vaker voorkomt dan we denken, alleen wordt er niet veel over gepraat. Denk ik. Want je hebt een kindje dus je moet toch gelukkig zijn en zo? Nou ik vind het ook maar hard werken, zowel voor een baby zorgen als onze relatie leuk houden.

Probeer elkaar geen verwijten te maken. Soms is het misschien beter om even je gedachten en frustratie op te schrijven zodat je het kwijt bent. En niet dat je het uitspuwd naar elkaar. Misschien kan je 1x per week samen even doornemen wat je hebt opgeschreven en aangeven wat je verwacht van elkaar.

Geef het tijd! Je bent inderdaad in een achtbaan beland qua emoties en vermoeidheid. Spreek uit dat je de ruzies niet fijn vindt, hij vast ook niet. Wellicht kunnen jullie dan samen verzinnen wat ervoor zou zorgen dat er minder ruzie is. Geef jezelf ruimte, maar hem ook. De eerste weken en maanden zijn gewoon heel heftig, je bent misschien niet helemaal jezelf of voelt dingen die je niet verwacht had te voelen. Roze wolk is het idee; maar in praktijk is het gewoon mooi, maar ook heel vermoeiend, hard werken, wennen aan je rol als ouder etcetera...

Mijn vriend is ook geen prater, slaat altijd dicht en kan soms een uur niks zeggen. Of lange tenen krijgen om niks. Maar ik zeg zelf wel m'n zegje en merk uiteindelijk wel dat hij dus wel heeft geluisterd. Ook al voelt dat soms niet zo in eerste instantie. Een baby in huis is pittig, geef elkaar wat ruimte en probeer erover te communiceren. M'n vriend en ik doen ook regelmatig samen iets, of juist even iets apart van elkaar. Persoonlijk vind ik dat relaties altijd uit pieken en dalen bestaan, alleen met een baby wordt het net even wat duidelijker. Sterkte voor jullie! 😘

Ik heb een relatie goeroe eens horen zeggen dat ouders het eerste jaar na de geboorte niet uit elkaar zouden moeten gaan, omdat er zoveel verandert, zoveel vermoeidheid is, etc dat je gewoon niet echt meer goed situaties kunt beoordelen. Ik merk ook dat een baby heftig is voor onze relatie. Niet alleen vanwege het voor de hand liggende (moeheid, verandering) maar ook allerlei andere dingen, discussie over wie wat doet, of de ander wel genoeg doet, verschillende ideeën over opvoeden, herinneringen uit je eigen kindertijd die ineens boven komen.. Het is een heftige tijd en vooraf lastig te voorspellen wat dat met jou en je partner zou doen. Nu wij zeven maanden verder zijn lukt het me beter om begrip voor mijn partner op te brengen.

Ik vond het eerste jaar na de geboorte van onze zoon ook echt zwaar. Gelukkig is het weer beter geworden! Je moet zo wennen aan elkaar in deze nieuwe rol. Elkaar bijna opnieuw leren vertrouwen als papa en mama. Daarbij nog het slaapgebrek.. daar word je een heel ander mens van. Blijf erover praten en besef allebei dat dit een zware fase in je relatie is, maar dat het echt weer beter wordt.

Onze relatie heeft nooit geen dip gehad. Me man was wel jaloers dat zijn aandacht verdeeld moest worden. Nu ga iknde gene zijn die achter gesteld ga worden aangezien het na 2 jongens een meisje word hahaah

Wij hebben geen ruzie gehad maar heb wel een aantal keren een huilende man aan tafel gehad die zei 'dat hij zijn vrouw miste'.. En dat klopt ook, is allemaal ff anders nu, vermoeidheid, ritme in de war, vol hormonen, veel emoties.. We praten er dan over en hij begrijpt het gelukkig altijd.. Nu onze kleine 4,5 maand is, gaat het allemaal weer beetje als voorheen.. Ritme zit erin, vermoeidheid grotendeels weg.. Je moet even door die enorme rollercoaster heen. Blijf er over praten met elkaar.. Dat is heel belangrijk. 🤗 Wij gaan elke avond als mijn man terug komt van 't werk even gezellig aan de keukentafel zitten en vragen we elkaar hoe je dag was, wat ging lekker en wat totaal niet en uit dat naar elkaar.. Dan stapelt het zich niet op en kunnen jullie er over praten terwijl je het elkaar vraagt.. Helpt enorm.. (hier tenminste) 🙈

Die zijn er heel veel, er worden regelmatig topics geopend omdat daar hetzelfde speelt als momenteel bij jullie. Dus je bent niet alleen. Ikzelf herken het niet, letterlijk alles was onbelangrijk, we waren alleen maar met onze dochter bezig. We hebben wel veel erover gepraat. Ik vond het bijvoorbeeld heel zwaar dat ik alleen maar goed was voor borstvoeding (meer kon ik niet doen). Mijn man vond het heel zwaar dat ze altijd moest huilen als hij haar verschoonde of andere kleren aan deed of gewoon zomaar. Daar hadden we het dan over, want het was echt zwaar. Het was 9 maanden lang heel zwaar. Maar ruzie hebben we nooit gehad, maar dat hebben we nooit, dus dat is niet echt te vergelijken (de meeste stellen hebben namelijk wel eens in de zoveel tijd ruzie). Ik vraag me wel af waar de ruzies over gaan. Gaat het over dat jullie het oneens zijn over iets? Want als ik mijn man iets zag doen wat ikzelf anders zou hebben gedaan, dan hield ik gewoon m'n mond. Anders zou hij onzeker worden en het niet meer willen doen, en hij moest het ook leren. Misschien dat je daar iets aan hebt? Minder commentaar leveren? Ik ben namelijk nogal van het commentaar geven, maar heb geleerd dat dat niet leuk is voor mijn man.

Ja, hier hebben we het ook gehad. Slaapgebrek haalde het slechtste in ons naar boven hebben we gemerkt. Nu is onze dochter bijna 15 maanden en slaapt door en onze problemen zijn daarmee ook weg.

Wel dip geen ruzie. Wij hadden meer last van mensen buiten af. Wat bij ons hielp was weten dat het tijdelijk is. Gewoon wennen aan de situatie en elkaar blijven helpen. Wanneer ik er echt even doorheen ben qua slaap neemt hij in de weekenden de kleine 2 uurtjes en kan ik even liggen. Dit was en is voor ons echt de uitkomst. Ik doe/deed namelijk de nachten alleen geef bv en hij kon dus ook weinig helpen daarmee. Dan helpt ook als de kleine even op zichzelf ligt en dit was bij ons pas na 2 maanden ruim. In de avond even tijd voor elkaar maken. Eigenlijk toen we over de 2 maanden drempel heen waren ging het helemaal goed en fijn.

Bedankt voor alle tips en reacties. Ik weet ook wel dat het allemaal wennen is en zoals ik al zei slaapgebrek een grote rol speelt. Helaas denkt hij daar anders over en heeft aangegeven te willen scheiden. Vrij drastische beslissing, maar hij is er erg van overtuigd.

Maar dan zou ik toch eens vragen of er meer speelt. Als hij nu na 3 weken dat jullie dochter er is ineens wil scheiden....

Jullie dochtertje is 3 weken en hij is er nu al van overtuigd dat hij wil scheiden? 🤔 Dat is dan wel heel erg snel! Of hij kan niet helder meer nadenken of er speelt meer / dit speelt al langer....... Sorry, maar in 3 weken tijd kun je hier echt niet van overtuigd zijn.

Oh jeetje meid wat heftig.. Zo stond het er niet vandaar kreeg je veel te horen over vermoeidheid etcetera.. Maar speelt bij hem dan idd niet meer? Wel een heel drastisch besluit als jullie het daar voorheen niet over hebben gehad..

Komt voor mij net zo uit de lucht vallen hoor.. Er speelde blijkbaar al een tijdje iets bij hem..