Relatie en libido partner

Het is alsof ik mijn eigen verhaal lees. Woord voor woord. Dankjewel voor het delen. Ik volg even.

Misschien is het goed om met een relatietherapeut te spreken. Het is heel normaal om als vrouw met jonge kinderen een laag libido te hebben. Zijn aandringen en dreigen het buiten de deur te zoeken helpt niet in elk geval. Zo'n therapeut kan kijken hoe jij je weer prettiger voelt in de relatie en (hopelijk) hem in te laten zien waar jij vandaan komt. Communicatie is wel key in deze situatie. Sterkte! Het is trouwens wel herkenbaar, mijn libido is ook erg laag momenteel (13 weken zwanger). Weet nog van vorige zwangerschappen dat we zeker laatste trimester en na de bevalling het nauwelijks tot niet deden 😅

Hier vergelijkbaar: ik merk dat na veel praten hierover en aangeven dat ik zijn frustratie ook écht begrijp, het vooral helpt om intiem te zijn zonder penetratie. Daar kreeg ik op een gegeven moment een enorme weerstand van. We spreken nu een vast moment met elkaar af: kan alleen knuffelen zijn. Dat vertrouwen moet echt weer terugkomen, zal niet makkelijk zijn.

Bedankt voor jullie reacties. Het is net alsof we op 2 verschillende planeten leven. Voor hem is het zó belangrijk terwijl ik echt denk, in de staat hoe ik mij nu voel is dat wel het aller laatste waar ik aan denk en behoefte aan heb. En ik snap best wel dat het frustrerend is voor hem maar voor mij voelt het niet eerlijk dat hij zo denkt omdat ik wel wat andere dingen aan mijn hoofd heb, recent een bevalling heb mee gemaakt met het nodige herstel. Ik denk dan echt, hoé kun je hier nou zo’n prioriteit van maken?! En hij denkt bij mij, maak gewoon zin of wat doe je moeilijk. Maar zo werkt het bij mij dus echt niet en dit creëert afstand. Elke keer als het hier over gaat word het een ellenlange discussie en komen we er ook gewoon niet uit. Hij begrijpt mij niet en ik begrijp hem niet. We spreken echt 2 verschillende talen.

Heel herkenbaar, begrip voor elkaar helpt wel om minder frustratie te voelen. Eigenlijk zitten jullie met hetzelfde thema maar zoeken jullie dit op een andere manier; gevoel van afwijzing en gebrek aam verbinding. Probeer samen weer een team te zijn in deze tijd door komen met oog voor elkaars gevoelens, ondanks dat deze anders zijn komen ze vaak in basis op hetzelfde neer. Je bent in ieder geval niet alleen en jullie ervaring is heel veel voorkomend. Zoek er eventueel een podcast over op (Liefdeswerken en er is er nog één met ook een man aan het woord, weet even niet meer hoe deze heet). Goed dat je je verhaal hier ook al doet 💚

Misschien kan je hem uit leggen dat als hij meer zijn verantwoordelijk zou nemen in huis en met de kinderen dat jij dan kan gaan herstellen en weer meer jezelf kan worden. Als hij uit zij werk komt hoort al het werk in huis 50/50 te zijn. Jij bent namelijk ook de hele dag aan het werk met de kids en in huis. Zou hem uit leggen dat als hij zich meer als partner en man zou gedragen, je hem misschien meer aantrekkelijk zou vinden. Ik vind dat hij zich schofterig en respectloos gedraagd. En die opmerking van buiten huis kijken vind ik ronduit schandalig! Wat denkt hij wel niet.je hebt je lichaam gegeven om zijn 2 kinderen op de wereld te zetten en mag en kan iets eens normaal herstellen omdat hij zijn verantwoordelijk niet neemt. Maar wel ff sex verwachten. Gatverdamme

Idem

Persoonlijk vind ik dat je intimiteit echt helemaal los moet zien van het huishouden of zorgen voor kinderen. Zijn twee dingen die helemaal los van elkaar staan. Het moet niet zo zijn dat zodra hij geen rommel maakt, zijn beloning seks moet zijn, oid. Mijn partner en ik hebben een redelijk zelfde libido, ook in de zwangerschap heb ik er wel behoefte aan. Wel merk ik dat als we een tijdje beide druk zijn geweest (partner draait alleen maar nachtdiensten) en we leven een beetje langs elkaar heen, we beide ongelukkiger worden. Intimiteit zorgt ook voor je gelukshormoon. Liefde is ook tijd en ruimte voor elkaar maken, leuke dingen doen zonder kinderen, op dates gaan. Jezelf soms een opdirken kan je ook een enorme boost geven. Ik vind het niet okay dat je man zegt buiten de deur te gaan snoepen, maar het klinkt voor mij ook niet als jij iets wil veranderen aan je inzet. Hij geeft aan zelfs knuffelen te missen en volgens mij kan je dat altijd doen (wel of niet bevallen). Het opzoeken van een relatietherapeut vind ik helemaal geen gek voorstel, want jullie lijken beide niet een stap te willen zetten in een (tussen)oplossing.

Nog wel even aan toe te voegen dat ik niet bedoel dat er direct seks moet plaatsvinden na een bevalling, maar gezien je hier ook al voor het tweede kind tegenaan liep denk ik dat er meer achter zit dan alleen de bevalling. Waarom heb je bijv ook geen behoefte aan even knuffelen?

Zo herkenbaar! Als jonge moeder ben je gewoon snel "touched out". Ik zou zeker relatietherapie aanraden om dit te bespreken.

Poh ja ik heb precies hetzelfde. Ik heb zo een laag libido en ook knuffelen is me soms te veel. Ik snap ook mijn vriends frustratie daarin. Zelf denk ik dat het drukke leven, het continu aan staan, de zorg voor alles en iedereen, dan in een moment van rust wil ik gewoon even fysiek “op mezelf zijn”, niet alleen zijn, maar even geen polonaise aan mn lijf. Als we eenmaal seks hebben is het met veel plezier, maar de drempel is echt zo hoog. Ik geef mezelf gewoon de tijd. Ik weet namelijk dat het belangrijk is om toekomstbestendig te blijven

Ik denk meer dat bedoeld wordt dat TO geen machine is. Meneer wil sex en TO moet komen opdraven, terwijl andersom hij zich nogal onaantrekkelijk gedraagd. Niet volwaardig meedraaien in het huishouden en sex. Hij doet zeg maar niets om een aantrekkelijke partner te zijn, terwijl dat andersom wel verwacht wordt. Persoonlijk vind ik een man die niet meedraait ook niet aantrekkelijk, los natuurlijk van alle andere dingen die kort na de geboorte van een kind maken dat sex niet op nummer 1 van de prioriteitenlijst staat.

Heel herkenbaar.. ik vind dit altijd een moeilijk onderwerp.. want ja het is jouw lijf en nee is nee , ook bij partner. Maar hij heeft ook een sterke behoefte die op dit moment niet word vervult. Intimiteit vind ik persoonlijk wel een basisbehoefte in een relatie. Ik had na de derde ook echt mijn hoofd er niet naar staan.. maar mijn man heeft ook een hoog libido. Wat mij heel erg helpt en hem dus ook.. was echt date avondjes plannen. Gewoon thuis. Matras in de woonkamer, kaarsjes aan.. lekker hapje en drankje, die gezelligheid zorgde er voor dat ik ook weer wat zin kreeg omdat we met elkaar bezig zijn dan. Wat mij ook enorm hielp is een nieuw lingerie setje.. dan voel ik me ook vrouwelijker en lekker in m’n vel. En een nieuw speeltje aanschaffen motiveerde mij ook wel. Je moet zeker niks tegen je zin in doen.. maar er zijn wel dingen die je kunt doen om de zin bij jezelf op te wekken. Ik heb 3 jonge kinderen en geloof mij.. het liefst plof ik elke avond met een knot op m’n kop en een joggingpak aan op de bank. Maar eens per week spreek ik met mezelf af om tijd en energie in mijn man te steken als de kids slapen. Niet omdat ik hem zijn ‘zin’ moet geven. Maar omdat ik vind dat een relatie investeren is.. en je moet geven en nemen. Anders raak je elkaar uit het oog. En probeer je voor te stellen hoe jij je zou voelen als het andersom was? Je verlangt naar je man, maar je man is alleen maar moe.. heeft geen behoefte aan sex en intimiteit. Wij vrouwen worden dan meteen super onzeker.. terwijl een man maar niet moet ‘zeuren’. Ik hoop dat jullie een draai eraan kunnen geven dat de relatie voor beide weer leuk word ☺️

Dit, een keer praten met een relatietherapeut. En dan enerzijds proberen elkaar te begrijpen en anderzijds uitzoeken wat jullie allebei kunnen doen om de ander tegemoet te komen. Dat is enerzijds accepteren dat de ander noet volledig dat doet wat jij wilt, en anderzijds allebei zelf ook kijken wat jij kunt doen voor de ander. Ken je het boek de vijf talen van de liefde van Gary Chapman? Mogelijk helpt jullie dat ook.

Ik denk dat veel vrouwen met jonge kinderen dit hebben. Ik heb er ook niet altijd zin in. Maar ik probeer (ook al heb ik er geen zin in) het toch wel minstens 1x per week te doen. Vaak is het toch wel fijn, en komen we dichter na elkaar toe. En als het toch niet fijn is, jammer maar dat is maar 1 uurtje per week 😉

Wat een vervelende situatie! Er zijn al veel goede tips gegeven, maar hierbij ook mijn advies. Ik denk dat het goed is om na te denken wat jij op dit moment nodig hebt. Als jij constant aan moet staan en waarschijnlijk ook 's nachts nog voor jullie jongste moet zorgen, is het heel logisch dat je moe bent. En als je moe bent heb je niet alleen geen of minder zin in seks, ook gaat je fysieke herstel minder snel. Dus ik denk dat de eerste vraag die je jezelf moet stellen is: wat kan mijn partner doen om ervoor te zorgen dat ik meer energie over houd? Mij lijkt het logisch als hij de zorg en het huishouden overneemt zodra hij thuis is. Niet 50/50, gewoon volledig of bijna volledig. Vergeet namelijk niet dat jij fysiek nog aan het herstellen bent en dat je daar energie voor nodig hebt. Ook zal hij 's nachts aan de bak moeten als jullie kinderen zorg nodig hebben. En misschien zijn er nog andere energieslurpers. Denk ook daar over na en schrijf alles op, zodat je dat later in een gesprek met je partner mee kan nemen. Zodra jij meer energie hebt, zal het mooi zijn als je ook weer een hoger libido hebt. Maar misschien/waarschijnlijk is daar meer voor nodig dan alleen meer energie. Dus een tweede vraag die je jezelf kan stellen is: wat heb ik nodig om meer behoefte aan seks met mijn partner te hebben? Dat kan echt van alles zijn, van een terugkerende dateavond tot leuk nieuw lingeriesetje of diepgaande gesprekken. Zodra je dit voor jezelf duidelijk hebt is het denk ik tijd voor het moeilijkste. Namelijk een goed gesprek met je partner, waarin je alles bespreekt waarover je hebt nagedacht. Het lijkt mij belangrijk dat je tijdens dit gesprek aan goed verwachtingsmanagement doet. En ook het hebt over jouw gewenste manier van communiceren. Want hij moet natuurlijk kunnen aangeven dat hij behoefte heeft aan meer seks, maar dat moet hij doen op een manier dat jij je niet onder druk gevoeld zet. Mocht dit niet het gewenste effect hebben, dan lijkt relatietherapie mij een heel goed idee. Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Heel veel succes ♥️

Heel veel goede dingen zijn al gezegd. Ik liep er tijdens deze 2e zwangerschap ook tegenaan dat we vwb libido niet op 1 lijn zaten, mijn man bleef wel proberen initiatief te tonen maar ik merkte dat ik daardoor juist steeds meer gesloten werd. Dus als hij dan een knuffel wou geven ik daar bijna niet op in durfde te gaan omdat ik dan dacht dat hij mss ook weer wat anders wilde. Dat heb ik toen besproken met hem dat dat voor mij averechts werkte, toen hebben we afgesproken dat het initiatief bij mij zou liggen. Doordat er minder druk op lag werd het voor mij makkelijker mezelf er weer voor open te stellen. Heb je ook weleens besproken dat de druk die hij erop legt ook averechts werkt? Verder speelt er bij jou zo te lezen veel meer. Goed om daarover te praten inderdaad en als je er samen niet uitkomt ik therapie bijv. Misschien kan je hem zoiets ook eens laten lezen voor een stukje extra begrip?: https://www.instagram.com/p/DSRstUrjYcv/?igsh=Mm1vcmJ4MHFxdDky

Nou sorry maar ik lees over een partner die niet echt de moeite doet om zijn vrouw, de moeder van zijn kinderen, te begrijpen of haar te helpen met zelfvertrouwen/de overweldigende zorg van de kinderen (waarvan eentje net 2 maanden is) Dan zou ze zich er ook nog eens maar even overheen moeten zetten en maar gaan liggen? Hell no

Dit vind ik daarentegen wel een heel mooi advies!

Bedankt voor alle tips en adviezen. Ik lees ergens iets over niet willen knuffelen. Dit is niet het geval, ik geef hem elke dag meerdere knuffels. Maar hij maakt dan ook vaak aanstalten naar meer, of vind dat het te kort is, of wil dan gelijk tong zoenen oid. Als ik een huilende peuter aan mijn been heb hangen is dat echt irritant en dan ben ik wellicht wat kil naar hem toe waardoor het weer botst. De avonden hebben we helaas ook nog niet voor ons zelf omdat de baby pas op bed gaat wanneer wij op bed gaan(zijn we mee aan het oefenen, nog geen succes). Ik heb vaak proberen uit te leggen dat ik dus touched out ben, dat we in de tropenjaren zitten dus dat het gewoon alles bij elkaar even wat minder is. Relatie therapie ook laatst voorgesteld maar hij vind heel veel ‘onzin’ of ‘dat heb je zeker via het internet’ of ‘ik vind het allemaal nogal feministisch over komen’. Ik merk dus in de gesprekken dat er weinig begrip is als ik aan geef hoe iets komt. En het echt niet zo dat ik niet wil maar door het gevoel van niet gehoord en gezien worden stoot het mij juist af. Daarbij doet hij echt wel wat thuis maar grotendeels houd ik het draaiende, denk aan alle dingen die niet vergeten mogen worden(mental load) als ik hem wat opdrachten geef en dit gebeurd niet is het; ‘ik werk ook gewoon de hele week’ en ‘ik heb er geen tijd voor’ We hebben/hadden het trouwens ook wel heel erg leuk. Doen vaak leuke dingen. Zien er leuk uit, doen ook wel ons best maar door de nieuwe situatie met de baby ligt alles ook weer overhoop. Het is echt een wisselwerking. En ik ga toch nog maar eens verdiepen en communiceren over relatie therapie.