Relatie - Scheiden maar nog wel gevoelens.. - helemaal in de war.

Je hoeft toch niet te scheiden om het toch nog te proberen? Zeker als hij sowieso bij je wonen.. Erg verwarrend.. voor iedereen 🙈🙈 Kunnen jullie beter het geld van de scheiding besparen.. Zet desnoods een termijn van 6 maanden en als jullie dan nog willen scheiden doen maar dan ook echt scheiden en niet bij je blik wonen en alsnog "proberen"..

Als je in eerste instantie nog samen wil blijven wonen zou ik ook niet meteen scheiden op papier. En ook als jij zegt dat je erg veranderd bent door de hormonen zou ik nu niet definitief die beslissing maken. Misschien afspreken om het na de geboorte nog een half jaar te proberen en dan de knoop door te hakken? Of misschien relatietherapie proberen als jullie daarvoor open staan? Veel succes in ieder geval, ik hoop dat jullie eruit komen samen ❤️

Kan het zijn dat hij verliefd is op een ander maar jou nu niet zwanger in de steek wil laten? Hele moeilijke situatie... ik heb verder geen advies maar wil je wel kracht en sterkte wensen 💛

Ja dat vind ik dus ook. Ik moet zeggen ik vind het hele huwelijk hoe het is gegaan ook helemaal kut, had het ook niet zo gewild! Dus als we weer een jaartje getrouwd zijn is de sfeer thuis ook alles behalve happy. Hij vind dat er daardoor onnodig druk op hem is uitgeoefend en hij daar nog steeds mee zit. Hij wilde vanaf het begin sowieso al niet trouwen, met niemand niet. Maar door omstandigheden wel gedaan voor mij.

Ik heb het hem gevraagd en mag gewoon in z’n mail, telefoon kijken als ik dat wil.. z’n telefoongesprekken krijg ik gewoon mee, heb niet dat idee. Toen ik het hem vroeg was het wel zo van: alsof ik in m’n drukke leven ook nog tijd heb om vreemd te gaan en als ik weg wilde had ik dat gewoon gedaan. Geen idee, hoop het niet. Als het wel zo is is het sowieso klaar. 😩

De problemen zijn er al langer maar inderdaad m’n hormonen hebben het niet beter gemaakt.. relatietherapie is een goeie! Dankjewel. 💕

Ik zou niet scheiden als hij toch nog bij je wilt wonen en t wil proberen. Dat is nogal verwarrend idd en erg onlogisch. In dat geval zou ik hem een ultimatum geven van zeg een half jaar mocht hij dan nog willen scheiden dan zou hij ook ergens anders moeten gaan wonen. Want op deze manier lijkt het mij erg verwarrend en hoopgevend voor jou en maakt hij het erg ingewikkeld 🤔😅 duidelijkheid en weten waar je aan toe bent is beter dan hopen op iets wat mischien toch never nooit zal gebeuren. Maar dat is mijn mening🙈

Nog een kleine toevoeging : En bij elkaar blijven voor de kinderen is sowieso nooit een goed idee. Heel veel sterkte💕🍀

Ga naar een relatietherapeut! Ik weet dat het spannend is en voor sommige een grote stap maar hij/ze kan jullie echt helpen om duidelijker naar elkaar te communiceren en een plan te maken voor de toekomst. Die kan jullie ook helpen met kijken waar die gevoelens over jullie huwelijk vandaan komt en wat jullie verwachten van elkaar voor de toekomst. Als jullie toch gaan scheiden kan die jullie ook meteen helpen om daar goede afspraken over te maken. Ps. Als jullie scheiden om dat gevoel. Hebben jullie daarna nog een relatie? Dat is waar jullie het goed over moeten hebben. Wat is jullie definitie van een relatie na scheiden. Hebben jullie ook geen relatie meer dan moet je absoluut niet samen blijven wonen. Dit is veel te verwarrend en gaat sowieso niet goed aflopen want er gaat iemand anders komen die een van jullie wel gelukkig gaat maken en dat werkt niet.

Ik zal voorstellen om nog even te wachten en hem de ruimte te geven. (Ik weet niet of het van een kant komt) maar soms worden dingen gezegd en besproken maar achteraf besef je wat je kwijt kan raken. Jammer dat het zo moet lopen 😔 ik ben ook gelovig en enige wat ik kan zeggen is dat er altijd een reden is dat dit gebeurd, en hopelijk komen jullie er uit! 😘

Even van de andere kant bekeken. Ik ken jou en je man natuurlijk niet, maar gewoon om even ander licht op de zaak te gooien: Het kan zijn dat jullie met elkaar die verliefde tijd niet hebben kunnen doorbrengen door onderbreking van de zwangerschap. Dat hij daarvan baalt en daar naar op zoek is. Met een baby erbij is het echt lastig dat met elkaar weer terug te vinden. Misschien is hij nu zo knuffelig omdat er nu wat ruimte voor jullie weer komt? Als jullie onder dwang getrouwd zijn, kan ik me voorstellen dat hij aversie voelt voor het huwelijk waar hij niet voor gekozen heeft. Geen aversie voor jou, maar voor het onvrijwillige huwelijk. Ik zou best begrijpen dat hij wil scheiden om de negatieve lading eraf te krijgen en samen (met kind dan) toch een 'nieuwe' start te maken in de relatie. Met ruimte voor verliefdheid en gekkigheid en ook eigen keuzes. Misschien in de toekomst (op eigen initiatief en wens) alsnog trouwen. Ik snap het wel als dat beter voelt voor hem. Geen idee of dit is wat er in hem om gaat. Ik denk iig totaal niet dat er iemand anders is oid. Zoals je erover schrijft klinkt het echt alsof hij de situatie shit vindt. Maar dat hij jouw en de kleine wel wil.

Dit voelt wel als iets wat hij zou denken/voelen.. We zijn sinds het gesprek ook minder met elkaar (ben bijv weekendje hotel geweest) en ben meer bezig met opruimen en alles netjes maken waar hij zich blijkbaar enorm aan irriteerde. Dit geeft toch wel hoop. Ik zou nooit met iemand samen blijven alleen voor m’n kids. We hebben de afspraken al besproken mochten we scheiden en eigenlijk is alles 50/50 wat we nu ook hebben (in gem. van goederen). Dus hij wil niet opeens gekke dingen / me opzadelen met shit. Bedankt voor je berichtje, dit doet me goed en helpt me hem beter te begrijpen. Ik zal hem wel vragen of hij het zo ziet voordat ik aannames doe. Hij heeft er namelijk wel echt moeite mee om er goed over te praten. 💓

Sterkte ♥️

Ooooh de laatste jou is zonder w. Vreselijk, excuus voor iedereen die dat moet lezen en dat ook vreselijk vindt (volledig off topic, I know) 🤦🙃

Als ik gedwongen geweest zou zijn te trouwen zou ik me er ook tegen gaan verzetten. Ik snap heel goed dat hij eerst wil scheiden, ook al wil hij jou niet perse kwijt. Als ik hem was zou ik een toekomst willen waar ik zelf voor had gekozen. En dat kan pas wanneer je 'terug naar af gaat' zeg maar. En dan stapje voor stapje weer opbouwen, maar wel met de vrijheid om zelf te kiezen. Wil jij zelf ook niet getrouwd zijn met iemand die zelf daarvoor gekozen heeft? Uit liefde ipv dwang. Zware tijd voor jullie. Heel veel succes, wees lief voor elkaar en voor jezelf. 😘

Misschien ook voor hem een idee om er eens alleen met bijvoorbeeld een therapeut over te praten? Ik heb het idee dat dat hele huwelijk veel met hem gedaan heeft, misschien helpt het voor hem qua verwerking om daar met een professional over te praten?

Verliefdheid gaat er altijd af na een tijdje. Zelf besef ik me en dat heb ik na 2 weken toen onze baby geboren is al uitgesproken aan mijn vriend dat ik heel dankbaar ben dat we al 9 jaar samen zijn en elkaar door en door kennen. Er verandert super veel als je een kindje krijgt, je bent buiten partner nu ook papa en mama en de prio ligt eenmaal bij je baby. Iedereen heeft dit denk ik. Mijn advies: praat praat praat en laat elkaar uitpraten en respecteer elkaars mening/inzicht/kijk. Jullie komen beide uit andere gezinnen met andere opvoeding en omgeving waardoor je ook anders reageert op bepaalde situaties. Het is niet goed of fout alleen kun je van elkaar verschillen. En een zeer waardevolle tip: ga niet invullen voor hem hoe hij zich voelt want dat kun je niet en zo ga je je eigen waarheid creëren die waarschijnlijk helemaal niet waar is. Praten dus! Veel succes ermee!

Ik zou dat zeker willen! Dat hele trouwen had van mij niet gehoeven, maar goed.. we hadden helaas geen keus. M’n familie heeft me dusdanig bedreigd, pogingen gedaan om ons kindje wat aan te doen, hem lastig gevallen, mij willen uithuwelijken aan een familielid in het buitenland, als ik op werk was wachtte altijd iemand me op om te kijken of ik niet stiekem bij hem was.. drama drama. Het was dus echt een ontsnappingsplan het hele trouwen. Word er zelf ook niet happy van.

Jemig wat ontzettend heftig!! Vreselijk. Waar bemoeien ze zich mee zeg.