Relatie staat op springen

Ik kan alleen maar adviseren, ga nu niet bij elkaar weg!! Probeer met elkaar te praten, ook al lost het momenteel niks op. Hrt gaat beter worden! Het klinkt alsof jij vooral over je grenzen zit en alles niet meer zo goed aan kan, wat heel normaal is. Gun elkaar tijd om weer wat ontspanning te vinden in het leven. Er is in het laatste jaar gewoon erg veel gebeurt en veranderd. En dan nu beginnen met werken, ook zo heftig! Probeer elkaar eventjes wat ruimte te geven, de stress gaat minder worden lieve mama! Echt waar!

Wat vervelend voor jullie ! Maar houd vol. Je partner en jij moeten beseffen dat jullie nu echt in een zware periode zitten. Maar dit gaat over, sneller dan je denkt. Even door de zure appel heen en je zal zien dat iedereen wat meer gaat ontspannen. Misschien afspreken dat jullie even wat minder op elkaar letten en alles met een korreltje slaapgebrekzout nemen zodat t niet explodeert Blijf wel communiceren maar wel voor het zucht en steum noment komt, anders is de communicatie gekleurd door stress, irritatie enzovoort. Wees lief voor elkaar, er is.voor.jullie allebei nogal wat veranderd. De baby staat even op 1...geeft niet, maar probeer dat wel te accepteren en te omarmen En misschien moet je idd leren iets minder snel in de stress te schieten, dat voelt de baby ook aan. Baby slaapt slecht, helaas....dat doen baby's eenmaal, probeer het te accepteren. Sterkte ! Ze noemen het niet voor niks de tropenjaren.

Wat vervelend voor jullie. Hopelijk beïnvloed dit jullie relatie op de lange duur niet. Dit is namelijk iets tijdelijks, en het is zonde om op basis daarvan je relatie te verliezen. Het eerste jaar is 'gewoon' stressvol. Jullie kunnen, denk ik, beide wat doen om hieraan te werken. Maar het is een 'mentale' verandering, dus het is niet iets wat heel eenvoudig in 2 seconde te veranderen is. Je man 'moet' eigenlijk 'gewoon' iets meer begrip hebben voor jouw stress, en in plaats van boos worden zijn energie steken in jouw helpen er bovenop te komen. Wat hij nu doet werkt averechts. En jij.. Hij heeft wel gelijk, en dat weet je denk ik zelf ook. Tenminste, als ik naar mezelf kijk toen mn zoontje zo oud was, wist ik echt wel dan loslaten de enige oplossing naar een stresslozer leven was. En dat is lastig, loslaten. Maar de enige manier waarop het mij lukte, was doen. Laat je man een dag op je kindje letten, laat je kindje een dag logeren, houd niet meer bij wat je kindje eet/drinkt, etc. Whatever voor jou een grote blootstelling is aan de angst. Je zal merken dat er meestal niks gebeurt, en anders dat het effect kleiner is dan je dacht. Zoek ook iets ter ontspanning. Bij mij was dat toen een lekker biertje bij zonsondergang, waarbij ik even niks hoefde te doen. Niet elke dag, maar toch wel regelmatiger dan ik normaal alcohol dronk. Dat hielp me. Ogen dicht, lekker de zon opzuigen. Succes

Hee. Ik had dit ook, helaas had ik door het heftige huilen een postpartum depressie en kon alleen professionele hulp echt helpen. Ik zou dus zeker aanraden op zoek te gaan naar hulp, via een huisarts. Een postpartum depressie kan tot een jaar na de geboorte van een kindje ontstaan. Het is heel moeilijk en dat vele huilen gaat echt door merg en been. Zoek dus hulp, eerst zelf en daarna misschien samen. Hier was het probleem voor mij 1000x groter dan voor mijn partner en daarom hadden we steeds ruzie. Pas toen ik dat zag werd het beter. Sterkte met alles.

Hoe gaat het nu met je?

Wat vervelend zeg!! Ik begrijp dat de spanning zo hoog kan oplopen. En dan ook nog met een baby die slecht eet en slaapt. Besef je dit dat dit zou ook veroorzaakt kunnen worden mede door jullie ruzies. Ik wil niet bot overkomen. Maar je kindje pikt alles op qua energie, uitspraken, sfeer in huis. Zodra jullie gespannen zijn richting elkaar zal jullie kleintje dit altijd oppikken. Dat kan emotioneel veel overbelasting geven. Met als gevolg slecht eten, slecht slapen etc.. Probeer anders hulp te zoeken voor jullie beiden. Een relatietherapeut ofzo maar dat is echt het laatste redmiddel misschien. Deze periode met een kleine kan ook veel stress geven. Maar probeer ten eerste aan jullie band te werken. Je zult dan vanzelf merken dat je kindje ook een stuk prettiger word in de omgang. Hij gaat zich gewoon gedragen wat jullie uitzenden binnenshuis

Hé meid, wat vervelend dat je zo op je toppen loopt. Ik zou toch eens kijken naar hulp van buitenaf, het is niet goed voor je om continu zo gestresst te zijn en het is logisch dat dat opbreekt. Probeer allebei wat liever tegen elkaar te zijn en wanneer je beseft dat je overmatig geïrriteerd raakt door wat kleins, even afstand te nemen. Het is voor jullie beiden een heftige periode en dit ligt dus (geheel) aan (een van) jullie, maar ook zeker aan de situatie. Het kost misschien wat tijd en water bij de wijn van beide kanten, maar als dat weer geluk oplevert is dat achteraf een klein offer ☺️ succes!