Relatieproblemen sinds zwangerschap

Wat vervelend voor je! Ik zou zeker je moeder of vriendinnen in vertrouwen nemen. Dat is voor jouw welzijn harstikke belangrijk. Hebben je man en jij relatietherapie overwogen? Soms kan het fijn zijn een neutraal persoon te betrekken. Veel sterkte!

Inderdaad een relatietherapeut. Heel veel sterkte❤

Dat wil mijn man niet, heb ik wel voorgesteld. Hij vindt dat echt grote onzin. Ik zou het erg graag willen, heb al een zoontje uit een eerdere relatie en zou t verschrikkelijk vinden om weer een kind met gescheiden ouders groot te brengen😪😪😪

Misschien eens vragen hoe hij jullie toekomst voor zich ziet op deze manier.. lastig hoor. Ik denk dat mannen misschien hier beter advies in kunnen geven dan vrouwen. Veel sterkte en hopelijk gaat hij communiceren

Och wat een nare situatie en wat moet jij je naar voelen 😔 als ik het zo lees snap ik dat je niet gelukkig bent. Zoals ik het lees doe je alles om je relatie te redden. Respect voor jou. Zou het misschien werken om een keer rustig met je man om tafel te gaan en uit te leggen hoe je je voelt? Misschien gewoon dit verhaal oplezen? Hopelijk komt het dan binnen en wil hij er ook aan gaan werken. Ik snap dat je liever niet wilt dat beide kinderen opgroeien met gescheiden ouders, maar het credo is niet voor niks happy mom, happy baby. Soms is je kindje ook beter af als papa en mama niet meer bij elkaar zijn.

Wat een vervelende situatie om in te zitten en zeker als je het gevoel hebt dat er geen beweging in zit. Aangezien hij geen gesprek met een buitenstaander wilt en jij je niet meer goed voelt bij de situatie zou ik wel een serieus gesprek met hem aan gaan. Misschien met een vooraankondiging dat je bijvoorbeeld vanavond wilt praten en dat je minimaal verwacht dat hij erover praat. Hij kan zich dan ook voorbereiden en weet dat het echt menens is. Ik zou btw ook niet altijd vertellen dat je met je moeder of vriendin over je partner praat. In zijn ogen kan dat misschien heel heftig zijn en vraagt hij zich af of je alles vertelt. Terwijl jij misschien een discussie van die dag wilt bespreken. Sterkte en hopelijk komen jullie snel weer tot elkaar!

Nu ik erover nadenk; aangezien hij zegt dat je er niet met vriendinnen over mag praten en hij ook niet naar een professional wil, kan het zijn dat hij zich schaamt?

Hij kan niet eisen dat jij er niet met vriendinnen etc. erover praat als hij zelf geen gesprek met je aan wilt gaan. Ik zou een bericht typen of schrijven, wat je prettig vind en alles erin zetten wat je voelt vanuit jou perspectief. Dit zonder aannames, vingers wijzen etc. In de hoop dat hij hier een reactie op kan geven en je toch wat wijzer wordt in deze situatie en het kan oplossen samen. Even heel cru, kan het zijn dat hij iemand anders heeft ?

Ik vind dat als jij de behoefte hebt om het met iemand te bespreken je dat moet doen. Ik snap dat hij zijn moeder niet wil, die zal geheid bemoeien. Je vriendinnen zou ik wel raadplegen als je dat wil. Hetzelfde heb ik ook gehad. Geen intimiteit en geen uitleg waarom. Altijd smoesjes. Uiteindelijk bleek het door mijn gewicht te komen. Veel aangekomen, ik leek op een ander mens. Ik was net (weer) mama geworden, ik gedroeg me anders. Hij herkende me niet meer. Goed praten is echt heel belangrijk. Hij wilde dat niet zeggen, want hij weet dat ik het ook niet voor me lol doe allemaal. Inmiddels gaat het gelukkig veel beter, maar het is echt een hele pittige periode geweest. Als ik het zo lees denk ik dat het allemaal te redden is hoor. Echt goed praten en desnoods even tijd zonder elkaar. Dagje hotel, allebei goed nadenken en ZONDER oordelen communiceren. Liefst zonder afleiding (baby even weg als het kan). Misschien zit je vriend wat anders dwars? Weer een lockdown, misschien (lichte vorm van) depressie? Niet zeggen ik voel me ... want jij doet... Maar meer: ik merk dat ik me ... voel omdat ik het gevoel heb dat jij ... Anders kan het aanvallend overkomen en is het snel einde gesprek. Heel veel succes. Jullie kunnen dit aan. ✨

Voor mijn vriend was relatietherapie destijds ook een stap te ver. Toen ben ik maar alleen in relatietherapie gegaan. Ik ben maar een paar keer gegaan, en het heeft mij enorm geholpen. Het is toch fijn om er net iemand over te praten. Ik wist ook niet waar te beginnen. Het gaat nu echt heel goed.

Ik lees even mee want herken het een en ander, helaas.

Dankje voor je woorden. Zijn jullie in therapie geweest of samen opgelost? Mijn man heeft ook wel eens wat over mijn ‘nieuwe’ gewicht en lichaam gezegd.. Ik zou ook echt heel graag even een nachtje weg willen samen of desnoods een avondje.. maar ja C in het land maakt dat niet zo makkelijk en mijn man wil onze baby dan meenemen, wat natuurlijk super gezellig is maar toch anders dan even relatietijd.

Wat goed, ik wist niet eens dat dat kon. Wist je partner daar van af?

❤️

Ja een brief schrijven lijkt me ook een goed idee. Ik voel me alleen vaak zo snel suf omdat mijn man dat dan weer onzin vindt. Zo vervelend 😪 maar ik denk toch dat ik het ga doen en dan kan hij er later op reageren als hij dat wil. Een ander zou me zeer verbazen, hij is (bijna) altijd thuis, werkt ook thuis etc. Zeg nooit nooit maar ik denk nu in ieder geval niet dat het zo is.

Ja die laatste alinea is precies het advies wat ik zou geven aan een vriendin, liever in je eentje gelukkig dan samen ongelukkig, want wat voor voorbeeld geef je dan aan je kind he. Maar als je er dan zelf middenin zit is dat zo moeilijk om het zo te zien. Ik hoop nu nog heel erg dat we er gewoon uitkomen. Al heb ik wel in mijn hoofd dat ik mijzelf te jong vind om de rest van ons leven als broer en zus te leven zonder intimiteit en geborgenheid. Ik vind dat te belangrijk ik een relatie om het te laten. Maar goed, zo blijven er dus allemaal hersenspinsels in mijn hoofd op en neer gaan.

Dat zou kunnen. Hij heeft dat echter wel al vanaf het begin en dan over alles, hij wil graag dat alles privé blijft. en over grote relatieproblemen snap ik dat, niet altijd je vuile was buiten hangen. Maar ik wil soms ook wel even met mijn moeder of vriendinnen overleggen of advies vragen. Dat is echt een no-go voor mijn man.

Ja het lijkt ook suf een brief, ik doe het daarom wel eens via de app. Hier werkt dat heel goed, omdat ik in een gesprek ook vaak dichtsla of de helft vergeet en dan achteraf denk: ohja, dit was er ook nog. In een appje is alles duidelijk, voelt het voor jou als een ontlading en heeft je man even tijd om het te laten bezinken en dan te reageren.

Ik durf dat eigenlijk niet te vragen omdat ik bang ben voor het antwoord 😪 ik weet zelfs niet eens hoe ik de toekomst voor me zie zo met hem

Ik lees veel dingen die hij niet wil, maar hoe ziet hij het voor zich dan? Wat wil hij wél? In een relatie is het hard werken. Niks willen is dan niet echt een optie vind ik… Wat een lastige en verdrietige situatie voor jullie.❤️