Ruzie door schoonmoeder

Nou zeg ik vind het echt vervelend om dit te lezen laat staan meemaken..dikke knuffel voor jou. Ik denk dat het sowieso goed is om met iemand te praten zodat je je gehoord voelt en kan spuien. Hopelijk kan je man dan ook mee zodat jullie hier samen uitkomen! Het lijkt me een erg lastige situatie en je voelt je daarbij ook eenzaam. Geef niet te snel je huwelijk op, het klinkt alsof je man ook moeite heeft met zijn loyaliteit, en moet hij wellicht nog leren hoe hij en een zoon en een echtgenoot moet zijn zonder dat hij jullie allebei teleurstelt.

Jeetje, klinkt heel naar zo'n schoonmoeder. Ze zal het allemaal goed bedoelen, maar de manier waarop ze het brengt is niet echt top. Ze kan tips geven, maar het is nog altijd aan je man en jou wat je er mee doet. Jammer dat je man zich wel erg laat leiden door de mening van z'n moeder...Ik neem aan dat het een volwassen vent is met een eigen mening?? Ik denk dat hij heel onzeker is. Voor jullie is alles nieuw en zijn moeder weet hoe het moet (ze heeft hem immers ook opgevoed..) Dus alles wat z'n moeder zegt is het juiste om te doen. (in zijn ogen). Misschien als hij wat meer zelfvertrouwen krijgt durft hij ook eerder te doen wat voor jou / jullie goed voelt ipv gelijk te doen wat z'n moeder zegt. Praten met een psycholoog of een ander onafhankelijk persoon lijkt me een goed idee. Misschien kan die wat tips geven hoe hier mee om te gaan. Heel veel succes en ik hoop dat jullie er uit komen. 🍀

Verschrikkelijk mens. Ik lees wel dat je man haar alle ruimte geeft om zich zo achterlijk te gedragen. Ik zou me dus focussen op je man. Hij moet veranderen. Hij moet het inzien. Het is wel een gevoelig onderwerp, het is zijn moeder. Wat je kan doen is een rustig moment uitkiezen om erover te praten. Wees eerlijk, vertel hem wat je ons verteld en geef heel hard je grenzen aan. Tot hier en niet verder!

Je schoonmoeder lijkt me nu niet meteen een verschrikkelijk mens, maar klinkt als iemand die overbezorgd is niet wil inzien dat haar adviezen niet bepaald gewenst zijn. Omdat het kan gebeuren, want je partner laat het over zich heen gaan. Het ‘grootste probleem’ lijkt me dan ook inderdaad je partner te zijn die blijkbaar zeer beïnvloedbaar is en zelden opkomt voor zijn gezin en hoe jij de dingen ziet. Mijn schoonmoeder doet ook soms goedbedoeld bepaalde uitspraken, maar het verschil is dat mijn lief tegen haar durft in te gaan waardoor het nooit escaleert tot een vervelende situatie. Wij bewaken onze grenzen allebei vrij fel, en dat weet onze naaste omgeving. Ze respecteren die ook net omdat we zo duidelijk en consequent zijn. Het lijkt me wel erg moeilijk gezien je man er altijd al last van blijkt te hebben als ik het zo lees. Je schoonmoeder moet je grenzen gaan leren respecteren, maar tegelijk moet daarvoor een blijkbaar sterke ‘verbinding’ tussen twee personen ook op een gezondere manier gaan evolueren. En da’s niet evident als dat al jaaaaaren zo is. Externe hulp lijkt me ook geen slecht idee, maar staat hij daarvoor open?

Met een psycholoog praten is altijd goed. Misschien kan je hem ook een sessie meekrijgen zodat jullie elkaar leren begrijpen. Probeer je vriend uit te leggen dat jullie een gezin zijn, een team. En dat je ongehoord voelt. Dat jullie samen de beslissing maken en deze niet opeens veranderen vanwege je schoonmoeders mening. Beide moeten jullie duidelijke grenzen stellen naar haar toe. Ook al bedoeld ze het goed. Als je zo slecht voelt en je huwelijk nog een kans wil geven zou ik hem ook bij de oplossing betrekken anders gaat het niet werken.

Ik vind dit mooi verwoord. Jullie zijn een team. Ga dus niet met vingertjes wijzen, want dan gaan over het algemeen de hakken in het zand. Het lijkt mij een goed idee om hulp te zoeken. Een neutraal persoon. Is misschien relatie therapie iets voor jullie? Die persoon helpt over het algemeen om te zorgen dat beide partijen zich gehoord voelen. Misschien gaat je partner dan meer met jou overleggen dan met zijn moeder. En dan weet jij misschien waar het vandaan komt. Hij klinkt als een goede vent, die uiteindelijk onzeker word door zijn moeder. Want samen met jou wil hij al die avontuurtjes aangaan, door zijn moeder niet. Je zegt dat je een tijdje naar je moeder wil, wat is een tijdje? Dat zou ik heel eng vinden als mijn partner dat in het ongewisse zou laten. Je zou naar je moeder kunnen, maar realiseer je wel wat het gevolg kan zijn. Hij gaat dan ook naar zijn moeder, zijn moeder belt weer de hele familie dat je weg bent bij hem en bij je moeder bent. En hoppa... daar gaan de roddels de wereld in. Als je een tijdje naar je moeder gaat, zou ik er ook al een einddatum aangeven. Dat geeft duidelijkheid en voorkomt roddels. Een weekend, een week, een maand. Denk aan jezelf, en blijf toch zelf ook duidelijk in de communicatie. Sterkte meid. 💋

k heb gemaild met mijn huisarts en de situatie kort uitgelegd en een verwijzing gevraagd voor een psycholoog. Dankjewel voor alle lieve berichten en tips. Fijn om te lezen dat er toch nog mensen zijn die me begrijpen. Communiceren is een groot probleem momenteel tussen mijn man en mij. Ik ben t zo zat dat ik heel erg snel boos word zodra hij weer zijn moeder verdedigd. Hij vind dat IK hulp moeten. Dat IK het probleem ben en dat IK zijn moeder kwets. Dat ik zijn moeder haat en niet wil dat zij met dr kleinkind omgaat. Ik geef toe dat ik de laatste tijd vel reageer omdat t gewoon de laatste druppels zijn. Maar dat alles mijn schuld is klopt zeker niet..

Heh wat een vervelend verhaal.. Ik voel veel herkenning. Kort: Mijn schoonmoeder was ontzettend veel in beeld erg aanwezig met adviezen. Grote teleurstelling als ze niet werden opgevolgd. Extreme overbezorgdheid, elke dag appjes: hoe heb je geslapen, hoe heeft de kleine geslapen, hoe was jullie dag? Heb je dit al geprobeerd, probeer dat eens.. etc. Naast de appjes van alle dingen die ze voor onze dochter had aangeschaft voor bij haar thuis. Ik was dat niet gewend, iemand die plots zo veel in mijn leven was en zich met mij bemoeide (naast mijn man natuurlijk) Wat tot grote frustratie en ergernis leide. Als ze haar 2 weken niet had gezien kreeg ik daar appjes over met allemaal huilpoppetjes en dat ze er niet van kon slapen. Mijn man vond het lastig om haar er op aan te spreken en dacht dat t allemaal nog wel mee viel.. want: hormonen. Dat zei ze ook tegen mijn dochter waar ik bij was; mama heeft last van de hormoontjes he. Omdat we er samen niet uit kwamen en ik me helemaal opvrat van binnen, ben ik naar de huisarts gegaan, ik dacht, als ik hun niet kan veranderen, dan wil ik mijn kijk er op veranderen. Hij zei dat ik dit echt met mijn man moest bespreken, dat hij niet langer alleen maar "het kind van" is, maar nu ook "de man van". En dat hij als man moet opstaan voor het gezin waar hij voor heeft gekozen, gezien het met mij slechter ging hierdoor. Uiteindelijk ben je samen een team en wonen jullie onder 1 dak, niet je schoonmoeder. Hij heeft me doorverwezen naar een praktijkondersteuner van de huisarts (poh) waar ik adviezen kreeg om gesprekken op gang te brengen en voor mezelf op te komen. Niet met vingers wijzen, maar bij jezelf houden, hoe je je voelt en wat het met je doet. Pas toen ik vroeg: hoe zou jij t vinden dat mijn moeder dit bij jou doet? Jou appt de hele dag door, ongevraagde adviezen geven etc. Toen zag hij in dat het niet werkbaar was voor mij op deze manier. Soms moet je ze een spiegel voorhouden. Hij is met haar gaan praten. We hebben de afspraak gemaakt dat wanneer we bij schoonmoeder op bezoek gaan, hij niet op zn mobiel zit (want dan sluit hij zich geheel af en is hij plots weer "zoon van" en voelt zich daar thuis) maar dat hij actief deel neemt in de gesprekken zodat hij ook hoort wat er tegen mij gezegd word. Want vaak zei hij dan op de terugweg: oh heb ik niet gehoord, dat bedoelde ze vast niet zo. Pas toen hij z'n telefoon in zn zak hield, viel hem op hoe ze tegen me deed en begon hij voor me op te komen. Heel verhaal, maar misschien kan je er iets aan tips uithalen🙈😅 En anders vind je de herkenning misschien fijn. Ik denk dat hij zich moet beseffen dat hij nu een gezin heeft en minder op zn moeder uit moet doen.. maar dat is mijn mening🙈😅 Hoop dat alles goed komt voor jullie🍀😘

Dankjewel voor alle tips. Het is dat mijn schoonmoeder niet aan mij advies geeft. Maar via mijn man komt t weer naar mij. Dan zegt mijn man opeens iets wat hij normaal nooit zou zeggen. Dat ik bijvoorbeeld mn baby niet te veel moet vasthouden.. Dat ze dan verwend wordt..Dat heeft hij dan van zijn moeder. Als zijn moeder dan bv bij ons is. Zegt ze weer t zelfde. Ze word verwend je houdt haar veelste veel vast. En als ik dan hierop reageer dan heb ik het weer fout gedaan. Want de moeder probeert ons te helpen en bedoelt het goed.. Ik mag haar nooit tegenspreken en mijn man staat nooit achter mij. Ik word hier zo boos om. Dat ik dan op gegeven moment vel reageer. En dan ben ik opeens respectloos..

Ik denk dat jouw schoonmoeder de navelstreng nog los moet knippen tussen haar en haar zoon. Hou toch op joh. Ik zou lekker naar je moeder gaan en nadenken of je een relatie wilt met z'n 3en, want zo te lezen heeft die moeder veel invloed op hem. Hij is de enige die dat kan veranderen samen met je schoonmoeder; zij minder bemoeien, hij minder dingen aantrekken van haar en voor zijn gezin opkomen. Of je stuurt hem terug naar z'n moeder, zal 'ie vast niet erg vinden😂

Je hebt zó gelijk.. Ik ga een paar dagen aankijken en beslis dan of ik naar mijn moeder ga..

Ik begreep je situatie, Wou enkel kort mijn situatie schets uit leggen betreft de reden dat ik zelf naar de huisarts ben gestapt. Ik vond het advies van mijn huisarts eventueel ook wel passend bij jouw situatie, t ligt niet aan jou, je partner moet opstaan voor z'n gezin. Dat was t doel van mijn lap tekst🙈 En dat je ook advies zou kunnen krijgen van een POH, hoe je dit kan aanpakken. Bespreek met je man dat er wat moet gebeuren/veranderen, dat je het op deze manier niet ziet zitten of lang vol houdt. Vraag of hij hier in mee gaat of zo verder wil gaan op deze manier. Dat antwoord maakt je keuze om naar je moeder te gaan misschien ook wat makkelijker😬🙈 Succes🍀😘

Ik lees je verhaal nu een jaar later en ook de reacties. Ik zit in hetzelfde schuitje en vraag me af hoe het bij jou is afgelopen? ☺️