Ruzie over opvang/oppassen

Zou je niet haar een kans kunnen geven op een gewone dag dat het niet nodig is en daarna samen evalueren? Voor jou is te hopen dat het dan niet goed gaat (natuurlijk zonder ernstige gevolgen) Heb je je man kritische vragen gesteld over het traplopen? Over het feit dat ze soms niet reageert? Ik snap je man wel qua dat het eerlijker is, maar het moet wel veilig zijn!

Ik zou er niet aan beginnen Even voet bij stuk houden en door de zure appel heen bijten. Zo iemand kun je echt niet vertrouwen bij een jong kind.

Ik wou net als Ferry zeggen om een keer te oefenen met haar in jullie bijzijn, dan merken jullie heel snel of ze dat wel kan of niet. Dus niet op een dag dat je kindje naar de opvang zou moeten, misschien zelfs al tijdens je verlof, gezien je er nu nog in zit. En wellicht ook nog op de papadag van je man (ik ga er vanuit dat hij eentje heeft, geen idee of het zo is?), zo kan hij het gedrag van zijn moeder zelf observeren en kunnen jullie samen conclusies trekken. Ondanks dat wij mijn schoonouders volledig vertrouwen, hebben we samen ook eerst geoefend voor ze voor het eerst alleen gingen oppassen. Wij vonden het fijn, zij ook. Zo hebben we een paar dingen gezien en gelijk kunnen meegeven, waardoor ons vertrouwen in hun alleen maar gegroeid en nu met een geruste hart ons zoontje bij hen laten. Wie weet krijg je ongelijk na zon oefen dag, en blijkt je schoonmoeder in staat om goed voor jullie kindje te zorgen. Gezien je eerdere berichten acht ik de kans klein ;) maar zo weet je het zeker ipv dat het bij een buikgevoel blijft (maakt het waarschijnlijk makkelijker accepteren voor je man) Wat vind jij hiervan?

Ik snap je. Herkenbaar deels. Hier zou mn moeder en schoonmoeder oppassen dus ook niks geregeld. Mijn moeder is hartpatiënt ze heeft hartfalen en oppassen is te zwaar. Dus oké teleurgesteld maar wat niet gaat gaat niet. Toen kwam verhaal schoonmoeder zij zou ook oppassen en nu ben ik kraamverzorgende dus ja mijn baan is niet voorspelbaar. In november vorig jaar ben ik weer begonnen en ik had er zin in. Om de haverklap belde m’n schoonmoeder af, ik ben zzp’er en in die zin gelukkig anders was ik m’n baan kwijt geweest. Ik liet mij inhuren door een bureau maar als ik aangaf te werken moest ik de ochtend van afbellen omdat mn sm ziek was, iets anders te doen had of met vakantie (nu al 5 keer geweest). Ik zit nu thuis en onze zoon kan pas in november naar de opvang. Ze wilt in november oppassen maar ik heb daar geen vertrouwen in. Ik vind het goed dat je opvang geregeld heb, beter nu en een plek dan dan pas en geen plek. Je kan dat altijd afzeggen.

Wat ik me trouwens nog wel afvraag, hebben jullie het hier tijdens de zwangerschap nooit over gehad? Wij zijn toen echt een avondje er voor gaan zitten om dingen uit te zoeken en te bedenken welk plan we wilden hebben. Klinkt heel zweverig, maar heeft nooit tot verrassingen geleid

Ik zou haar nu in je verlof late oefenen, met jullie erbij. Kijken of je man zijn ogen dan open gaan. Slim dat je getekend hebt, opvang is heel schaars!

Ik sluit me aan bij wat hierboven gezegd is: laat haar nu al proberen. Is voor je man fijn dat hij voelt dat jij naar hem luistert. En jij kan afwachten of ze 1 regelmatig komt opdagen en 2 omkan met kritiek en tips van jullie uit. Andere optie is eventueel haar wekelijks een avondje te laten oppassen zodat jij en je man dan wat koppeltijd hebben. Zo is het minder erg als ze eens afzegt en kan je het ook zonder al te veel gevolgen voor jezelf stoppen als het niet veilig blijkt.

Ik denk dat het een keer laten proberen wel goed is, maar dan wel als zowel man en ik er ook bij zijn. Ik ben bang dat hij denkt dat ik op alle slakken zout ga leggen, dus ik wil wel dat hij het met eigen ogen ziet. Maar ik wil ook zien wat ze doet, want ik wil ook niet dat man gaat rechtpraten als ze iets raars doet om conflict te vermijden. Man heeft bijna vakantie dus dan zijn we beide thuis. Voor/tijdens de zwangerschap hadden we bedacht dat man een hele dag thuis zou blijven, maar het is allemaal gezeur met zijn werk waardoor hij nu maar een halve dag heeft. Zoontje gaat sowieso ook nog een hele dag in de week naar de opvang, dat vinden we allebei belangrijk dat hij andere kindjes ziet maar wat betreft man is 1 dag duur zat 🤪 en het oppassen van zijn moeder was eerst voor ons allebei geen optie, tot zij dus op hem ging inpraten dat ze het niet eerlijk vindt😩

Misschien met je man de optie bespreken dat zijn moeder altijd het eerst wordt gevraagd voor bijvoorbeeld oppassen zodat jullie samen weg kunnen? Ergens snap ik dat zij graag wil oppassen, maar als ik je verhaal lees zou ik inderdaad niet voor een vaste oppasdag gaan. Mijn schoonmoeder wilde juist geen vaste oppasdag (ze werkt zelf ook nog) en het voordeel daaraan is dat ze altijd wil oppassen als we haar vragen omdat wij even samen weg willen of afspraken hebben. Ze ziet ons zoontje daardoor nog steeds vaak én haalt er veel meer plezier uit omdat het geen verplichting is. Zeker als je haar dan ‘s avonds laat oppassen als de baby slaapt is er ook weinig risico. Misschien gaat hij daar mee akkoord? Als hij haar echt per se wil laten oppassen zou ik inderdaad tijdens je verlof gaan oefenen en dan ook zeggen dat hij verantwoordelijk is als er iets is. Als zij dan een paar keer afzegt of het blijkt niet te gaan en hij moet steeds weg van werk daardoor is het misschien ook sneller duidelijk dat het geen goed idee is.

Ik zou het een paar keer proberen misschien, maar je opvang niet opzeggen. Dan betaal je wel voor niets tijdelijk, maar kan je vriend en jij zien of dit wat wordt. Verder lastiger situatie!!! Sterkte ermee.

Of je schoonmoeder vragen voor losse keren oppassen, dat jullie bijv samen gaan lunchen en zij dan oppast.

Geef haar een vaste dag (of beter nog: dagdeel) wanneer jullie er niet afhankelijk van zijn voor werk. Bijvoorbeeld op een van jullie eigen vaste vrije dagen of het weekend. Zo doen wij het met onze schoonouders, die overigens goed ter been zijn. Maar waarmee we ook niet altijd alles even makkelijk kunnen bespreken. En het geeft ons ook lucht om eens samen te lunchen, naar de kapper, of wat dan ook te doen. Voor hen is het fijn dat het niet een hele dag is van 8 tot 17 maar dat ze kunnen uitslapen en voor de file weer thuis. De regelmaat is fijn en tegelijkertijd zit je niet aan elkaar vast. Trouwens super slim dat je het opvang contract hebt getekend. Je kunt er als het oppassen enorm goed bevalt altijd weer vanaf, opzegtermijn is over het algemeen 1 maand.

Het lastige is dat los oppassen ook geen tegenaanbod is wat we kunnen bieden, want deze vrouw is oprecht niet geschikt om alleen te zijn met een baby. Ze heeft geen officiële psychische diagnose, maar ze is eigenlijk al amper in staat om voor zichzelf te zorgen los van de fysieke problemen. Misschien later als ons zoontje wat ouder is en niet meer getild hoeft te worden, dan kan hij ook met haar én ons communiceren😬 Als we nu weg gaan is eigenlijk mijn zusje al de vaste oppas en dat wil ik graag zo houden…

Dit, zo doen wij het ook met nr 2 erbij straks. Ik denk dat 2 kids zwaar gaat zijn voor schoonmoeder maar ze wil het graag proberen maar ga inderdaad niet m'n plekje riskeren. Dan maar even een maandje loos betalen, opzeggen kan altijd inschrijven duurt langer.

Ik zou voet bij stuk houden, hoe moeilijk dat ook is. Heel jammer dat jouw man niet achter je staat. Hier eiste SM tijdens m’n zwangerschap een vaste oppasdag, maar dat hebben we ook geweigerd. En eigenlijk vind ik dat je met je man moet afspreken dat als zijn moeder wel een vast oppasmoment krijgt, omdat hij over zich heen laat lopen door haar, dat hij dan alle momenten naar huis moet komen dat ze het laat afweten. Jammer voor hem dat z’n werk daar hoogstwaarschijnlijk moeilijk over gaat doen, maar als hij dit zo graag wil, mag hij het ook wel voelen dat het niet gaat werken.

Dan zou ik inderdaad toch echt voet bij stuk houden, als het geen veilige situatie is. Welzijn van kind staat op nr 1, recht van oppassen voor oma is er geen.

Mijn moeder kan fysiek ook niet met mijn kind de trap op en af, ik vertrouw haar wel volledig met onze zoon, dus niet helemaal dezelfde situatie. Maar wat ik nu wel eens doe, is dat ik mijn moeder vraag op te passen voor een uurtje, zodat ik even boodschappen kan doen of naar de tandarts kan. Zo ziet mijn moeder onze zoon nog steeds vaak, maar is het niet te zwaar voor haar. Zou je zoiets zien zitten, dat je haar voor zulke dingen vraagt?

Ik kan me wel voorstellen dat ze zich achtergesteld voelt. Want zij wil ook graag oppassen natuurlijk. Zelf zou ik gewoon helemaal geen ouders laten oppassen. Lekker naar de opvang waar gediplomeerde PM-ers zijn die voor je kind zorgen. En dan vraag je je moeder toch gewoon een paar keer per maand zodat jij met je man op pad kan? Zo stel je niemand achter en is iedereen tevreden. Achter je man zijn rug dingen regelen zou ik echt voorzichtig mee zijn, wat als het andersom zou zijn?

Lastig hoor! Vind 't trouwens wel super zwak van je man dat hij op z'n werk zo nodig is op zijn manier. Ouderschapsverlof kunnen ze niet weigeren, tenzij zwaarwegend bedrijfsbelang. Die dag opnemen is goedkoper dan de opvang 😜

Nu vast eens proberen waar jullie bij zijn. En anders de oppasdag van je moeder ook maar omruilen voor opvang, als het dan wel ‘eerlijk’ is. Een gebaar die kant op kan voor je man duidelijk maken dat het je echt menens is.