Ruzie schoonouders

Ohjee ik zie dat ik dit bericht verkeerd heb geplaatst..

Ik lees niet echt iets verkeerd van hun kant uit? Ze zijn wat geordend om de aandacht naar je zoontje te verdelen. Is dat echt zo verkeerd? Heeft je zoontje er last van? Nodig je hun zelf uit bij je thuis en zeggen ze dan nee? Het voelt denk ik vaak wel anders om als kind jezelf uit te nodigen naar je ouders te gaan dan omgekeerd? Zeker bij jongensouders is hier denk ik een grens in. Ouders van een meisje doen dit sneller. Of dat zie ik hier in de familie toch. Wat is verkeerd aan zeggen dat je voor je huwelijksverjaardag een reis wil boeken met de volledige familie? Persoonlijk zou ik ook wat beledigd zijn als eerste reactie te krijgen dat je nog even moet kijken of je wel kan. De reactie van je schoonmoeder daarop was dan ook wel weer gemeen. Maar al bij al lees ik hier een typisch alledaagse familie? Ik vind het goed dat er een gesprek staat gepland. Hopelijk kan er op een vriendelijke manier gepraat worden zodat eventuele misverstanden opgeklaard worden. Want eerlijk lees ik hier echt geen reden voor zo'n houding naar elkaar toe?

Ik lees eerlijk gezegd ook geen gekke dingen en vind je reactie, op basis van het verhaal nu, erg overtrokken. Ja, ze zijn wat anders dan jij. Maar mogen zij ook zichzelf zijn in hun eigen huis? Ik herken het overdreven entertainen van mijn dochtertje ook bij mijn schoonouders. Soms zeg ik letterlijk ‘laat haar eerst maar eventjes’, en als ik zie dat ze er zelf niet echt last van heeft zie ik vooral hun goede bedoelingen! Prima dat ze het dan op hun manier doen toch. Dochter is dol op hen beiden. Van dat reisje, ik snap het wel. Zij waren enthousiast en krijgen dan zo’n reactie, lijkt me ook niet echt gezellig 😅. En snap dat ze wat teleurgesteld waren, ze kondigen het vroeg aan én het is een belangrijke datum voor ze. Ik snap jou ook hoor, dat je even praktisch moet kijken. Maar dat kan ook na een enthousiaste reactie. Kortom, mijn advies zou zijn om het wat meer te laten en los te laten dat het op jouw manier moet gaan. Dan kan je zelf veel beter ontspannen en wordt de sfeer ook fijner.

Ik snap het niet? 😅

Is dit alles of....😅? Als je het schoonfamilie-topic leest dan heb je het zo slecht nog niet.

Wat ik uit het bericht van ts opmaak is dat het allemaal nogal ‘fake’ gaat en dat haar zoontje als een soort vermaak wordt gebruikt? Ik denk dat het soms moeilijk is om een bepaald gevoel via zo’n schermpje over te brengen. Ik ken mijn schoonfamilie al een hele tijd, maar ik ga echt voor geen goud met ze op vakantie. Ik zou het persoonlijk jammer vinden dat ze het niet gewoon hebben gevraagd, ik zou het ook serieus weigeren. Je mag toch zelf wel bepalen of je meegaat of niet.. schoonouders hoeven dat niet zo op te leggen Maar goed wij hebben ruzie gehad met Kerst dus ik ben even in het team anti-schoonouders voor iedereen 😅

Sorry ik lees geen hele spannende dingen eerlijk gezegd. Ja ze doen dingen anders en je mag je daaraan irriteren maar het is ook een beetje leven en laten leven. Over het weekendje weg ik snap je reactie maar snap doe van hun ook. Je kan de voor en nadelen toch ook later bespreken?

Zelf zou ik best blij zijn eerlijk gezegd als mijn schoonfamilie zo met mijn zoontjes zou spelen. Ik heb lieve schoonfamilie en mijn schoonzus en zwager geven de kinderen altijd aandacht waar ze helemaal blij van worden maar de rest zit altijd vastgelijmd op hun stoel. Dan willen de kinderen aandacht en wordt er eigenlijk min of meer gezegd nu niet ik zit te praten. Dus ook al is het gemaakt zou ik het zeer waarderen. Wat niet wil zeggen dat ik je gevoel niet begrijp. En misschien heb jij een kind die wel graag zelf speelt maar doe van mij spelen niet zo graag zelf. En kind moet ook even rustig binnen kunnen komen en wennen.

Ik denk dat ik misschien nog te weinig heb verteld in dit topic. Ik ga er altijd al heen met buikpijn, en ik en mijn vriend hebben vorig jaar in relatietherapie gezeten. Ik heb nooit van hun een vraag gehad hoe het met mij gaat, en mijn kant van het verhaal, nooit. Ze kijken altijd naar mijn vriend en ze zijn echt 1 geheel met z'n 4en. Ik voel die negatieve energie van hun gewoon. Als ik dan kijk bij mijn ouders, die hebben mijn vriend ook altijd gesproken nog in de moeilijke tijd tussen ons.. sinds die tijd gaat het weer helemaal goed tussen mijn vriend en mij en sinds die tijd merk ik aan alles dat m'n schoonouders mij als "anders" zien.

Ik hoor vooral vanuit jouw kant dat je verwachtingen hebt die jouw Schoonouders je niet geven. Misschien moet je dst proberen los te laten. Wat ik lees is dat je Schoonouders je zoontje 1 op 1 aandacht geven, ookal voelt dat een beetje gefaked maar ze doen het wel! Er zijn in mijn familie genoeg familieleden die niet om kijken naar m'n zoontje hoor. Mijn ouders en Schoonouders komen hier ook niet spontaan even langs. Alleen op uitnodiging bijv. En dat vind ik prima. Zou het ook vervelend vinden als m'n moeder of schoonmoeder hier elke vrije dag over de vloer zou zijn. Probeer het ook anders te zien en je verwachtingen los te laten want dat geeft je echt veel minder stress. En dat ze een weekendje weg aanbieden is toch juist super leuk! Ik vind dan de reactie ; ik weet niet of we dan kunnen ook wel een negatieve reactie en snap dat ze dat niet leuk vond. Je had ook kunnen reageren met; oh wat een leuk idee! We zullen thuis even overleggen of dit uitkomt qua tijd en werk. Hoe je het schrijft lijkt het allemaal niet zo erg als het in jouw hoofd gaat.

Dat zou kunnen ja. Ik ben ook een ander persoon dan hun, en heb een ander karakter. Maar dat moet ook geaccepteerd worden, vind ik. En het is een opstapeling van alles geworden, want me schoonzus heeft ook foto's vorig jaar op Facebook gedropt met het gezicht van me zoontje in beeld en wij zetten er zelf expres nooit wat op. Dat is toen ook uitgesproken. Maar je merkt aan alles dat ze anders doen sinds die dingen zijn gezegd. En het gaat over dat weekendje weg op de manier waarop. Ze gaven aan dat ze een mededeling hadden en morgen zeker gaan boeken. Het is anders als er word gezegd; wij willen graag een weekend weg dan en dan, lijkt het jullie leuk en laat maar weten. Want mijn vriend gaf ook aan dat we het deze week zouden laten horen.

Ik ga nu hard zijn, maar ook hieruit komt op mij een slachtofferrol over (zij doen alles verkeerd, zij nemen geen contact op). Heb jij zelf in die tijd contact gezocht? Het is voor ouders ook heel moeilijk om hun kind, in dit geval je partner, in een moeilijke periode te zien. Dan is het niet zo gek dat ze op hem gefocust zijn. Wat betreft je kind lees ik ook weinig geks. Ja, wat gemaakt, maar de intentie is goed. Daarnaast; misschien voelen zij dezelfde drempel richting jou. Jij vindt dat je je coulant opstelt, maar zij voelen waarschijnlijk ook dat de relatie niet lekker zit. Dan snap ik wel dat je geen behoefte hebt om naar je schoondochter te gaan op haar vrije dag als je zoon er niet is. Deels omdat ze waarschijnlijk denken dat jij daar niet op zit te wachten. De reactie over die vakantie is niet leuk van haar, maar het is ook niet echt leuk als jouw enige reactie is dat je moet kijken of je kan. Ik snap wel dat ze verwachten dat je even zegt: wat leuk, leuk idee, dank je wel! Wanneer is het plan, dan trek ik even de agenda erbij. Al met al; dit soort dingen komen van twee kanten in mijn optiek. Ik snap eerlijk gezegd niet waarom je er met buikpijn heen gaat, dat is mij nog niet duidelijk, maar daar heb je vast redenen voor. Probeer alleen ook even naar de andere kant te kijken. Bedenk daarnaast dat wij nu een klein deeltje lezen en daar onmogelijk een goede conclusie aan kunnen verbinden. Succes met het gesprek vanmiddag!

Objectief gezien kunnen anderen er weinig zinnigs over zeggen, want jouw perspectief en geschiedenis met hen is ook gebaseerd op gevoel. Ik vind het heel goed dat jullie allemaal met elkaar om tafel gaan om het uit te spreken, dat is een goed uitgangspunt om juist rustig en genuanceerd over die dingen die je mist, te kunnen praten. Zie dat als een nieuw hoofdstuk. Tip: regel oppas voor je zoon vanmiddag. Het is niet handig om hem mee te nemen. Ik had ook veel irritaties naar mijn schoonouders en vooral m'n schoonmoeder. We zijn erg anders. Ik stoorde me erg aan kleine dingen, opmerkingen en veroordelingen van anderen. Ik heb een paar jaar terug een burnout gehad en hulpverlening. In dat traject kwam ik erachter dat ik invloed heb op wat ik doe en nauwelijks op haar. Ik heb met begeleiding geleerd om vooral te waarderen wat er wél is. Dat zij het leven gaven aan m'n man. En op hun beurt proberen goed te doen, al zijn we erg verschillend. Misschien heb je hier wat aan. Veel succes!

Je had inderdaad op z'n minst kunnen zeggen leuk idee. Laten we even kijken hoe t uitkomt allemaal. Kunnen we ook later boeken. De reactie van je schoonmoeder is vervelend maar komt wss gewoon vanuit teleurstelling. Feit dat je dan gelijk zo boos opstaat zegt wel wat over jou. Verde rhoor ik weinig geks. Ja ze spelen minder spontaan met je kindje dat jij zal doen.. maar dat maakt deze mensen toch niet verkeerd

Ik snap je wel, als het altijd al niet zo lekker loopt met je schoonouders is het soms gewoon lastig om enthousiast te reageren op zo’n onverwachte aankondiging. Ook snap ik wel dat je schoonouders teleurgesteld waren want die dachten een leuk plan te hebben. Maar de reacties van je schoonmoeder vind ik echt enorm kinderachtig. Haar eigen gezin en je uit zwaaien.. nou ik had tegen mijn man gezegd je gaat maar lekker alleen en ze zakken tijdens die vakantie maar in hun stront haha maar dat komt wss ook gewoon doordat het tussen mij en mijn schoonouders ook nog nooit echt lekker gelopen heeft.. veel succes vanmiddag.

Waarschijnlijk voelen je schoonouders wel aan dat je altijd met buikpijn bij hen zit en alles wat ze doen en zeggen negatief opvat. Ik zou dan ook weinig geneigd zijn om zelf contact op te nemen of langs te komen of interesse te tonen, ze vrezen dan dat je daar geen belang bij hebt, en waarschijnlijk ook terecht toch? Je wil dat ze toenadering zoeken maar tegelijk kan je ze niet uitstaan. En zo kom je in een negatieve spiraal, vanuit beide kanten. "Kan het hier nou nooit eens normaal gaan" is een hele generaliserende aanvallende opmerking. Waarschijnlijk heb je bij relatietherapie geleerd dat zulke dingen (jij doet altijd.... en je kunt nooit...) zeggen destructief is voor een goed contact. Wat je daar geleerd hebt moet je denk ik ook op je schoonouders toepassen, zelfs al zal je nooit van hen gaan houden. Ik kan goed begrijpen dat je schoonmoeder nu niet openstond voor nog iets "positiefs" wat je duidelijk ook niet meende, je noemt het "de eer aan jezelf houden". Dus goed om even opnieuw te beginnen met een goed gesprek! Denk goed na over wat echt belangrijk is om te zeggen en probeer het positief te houden. Met irritaties spuien over hun "neppe" gedrag bereik je niks, dat is hoe ze zijn en kunnen ze waarschijnlijk helemaal niet veranderen. Dan is er geen ruimte meer om te kijken naar wat er wel positiever kan. Succes!

Lieve help ik zou een moord doen voor deze schoonouders die aandacht hebben voor mijn kind! Maar het moet allemaal gaan zoals jij het wilt begrijp ik. Ja, lastig meid. Soms moet je geven en nemen. Wat vind je partner van dit alles? Het zijn tenslotte zijn ouders.

Sommige mensen zijn van nature gevoeliger dan anderen. Die voelen de sfeer, vragen of alles goed gaat, die voelen het als dat niet helemaal zo is. Mensen die je omarmen zoals je bent en waar je zelf energie van krijgt. Anderen zijn minder gevoelig en meer op zichzelf gefocust, zich niet bewust van subtiele signalen die iemand afgeeft. Daarbij moet je duidelijk zijn, grenzen aangeven, en dat kost energie. Het klinkt alsof jij tot de eerste categorie behoort en je schoonouders tot de tweede. Dat is lastig, want je zult alles duidelijk moeten uitspreken op een manier die zij niet verkeerd op zullen vatten. Of je laat alles over je heen gaan en zet jezelf opzij voor de lieve vrede. Beide kosten erg veel energie, dus ik snap dat je met buikpijn heen gaat. De relatie met je schoonouders gaat niet vanzelf. Ik denk dat het belangrijk is om je te realiseren dat je anderen niet kunt veranderen. Dit verschil tussen jullie zal altijd blijven en je kunt alleen jouw eigen benadering veranderen. Je schoonfamilie geniet er zo te lezen van om je zoontje te zien, ze houden van hem, maar kennen hem niet zoals jij hem kent en zij voelen niet aan wat hij nodig heeft, zoals jij dat voelt. Dus je zult je uit moeten spreken, ook wat betreft jezelf. Maar ze bedoelen het waarschijnlijk gewoon goed, op hun manier. Ze zijn gewoon anders, en dat is iets wat je moet accepteren als je een toekomst met je partner wilt, want dan zullen zij daar deel van uitmaken.

Heel eerlijk vind ik je wel onredelijk. Je hebt gelijk dat de reactie van je schoonmoeder niet gepast was, maar dat was jouw reactie ook niet. Daarnaast geef je aan dat je wil dat je schoonouders vaker initiatief nemen om bij jullie langs te gaan, maar je krijgt er ook buikpijn van? Dit klinkt erg als mijn schoonvader en aangetrouwde vrouw. Als je bij ze bent is het allemaal zo leuk met mijn zoontje, maar buiten dat hoor je nooit iets van ze. Als ik een foto of filmpje stuurt van mijn zoontje dan krijg ik een duimpje terug. Het zijn verder prima mensen, maar je moet gewoon geen verwachtingen van ze hebben. Je geeft aan zelf erg nuchter te zijn, probeer dan ook met zo'n instelling erin te staan. Je schoonmoeder was niet aan het janken, maar aan het huilen omdat dit haar kennelijk veel verdriet doet. Daarnaast denk ik dat het goed is dat er vanmiddag een gesprek is zodat de ergernissen besproken en hopelijk uitgesproken kunnen worden.

1 woord: relativeren. Je klikt nou eenmaal niet met iedereen, je (schoon)familie heb je niet voor het kiezen maar ondanks verschillen die er tussen jullie zijn: pick your battles wisely! Gaat iets anders dan dat jij het zou doen, tel tot tien en vraag jezelf af of het het waard is om jezelf er boos om te maken. Hun intentie kan misschien wel juist heel goed zijn. Probeer het wat positiever te bekijken!