Samen een kind maar niet samenwonen

Hebben jullie beide ouderlijk gezag? Dan kan je toeslagen delen. Gewoon navragen bij de Belastingdienst hoe dit werkt. Wat betreft je kindje persoonlijk zou ik ervoor zorgen dat hij 1 thuis heeft waar jullie beide veel zijn. Maak daar afspraken over. Wat verwacht jij in ondersteuning van je partner heb het daar ook vooral over

We hebben inderdaad beiden ouderlijk gezag. Hoe we t voor ons zien is dat we de opvoeding samen doen maar dan vanuit 2 huizen ipv 1. Wat dat betreft denk ik ook dat gesprekken over wat we van elkaar verwachten in ondersteuning niet anders zouden zijn dan wanneer we in 1 huis zouden wonen of heb je andere ervaring?

Wij doen dit al meer dan 2 jaar zo😁 werkt voor ons perfect. Meestal zijn we bij mij maar soms zijn we met z’n 3en bij hem. Als ze langere tijd slecht slaapt gaat ze ook wel eens bij hem slapen en ik thuis zodat ik de dag erna weer fris en fruitig ben😝 (zo ook voor een avondje stappen perfect😜) Ze woont officieel bij mij en we bekijken gewoon wat alles kost, opvang etc en berekenen dan of hij nog wat bij moet betalen en hoeveel. Werkt voor ons prima zo. Als je meer vragen hebt hoor ik het wel☺️ je mag me ook altijd een pb sturen!

Hier ook niet samenwonen dochter van 1 jaar.

Ik woon ook niet samen met mijn partner. We zijn ook niet elke dag samen, al ziet hij zijn kind toch meestal wel elke dag een paar uurtjes. We hebben wel gezamenlijk gezag. De toeslagen krijg ik allemaal, als alleenstaande ouder. Het consultatiebureau noemt het een lat-relatie. Mijn kind woont bij mij, ik doe ook eigenlijk alles qua zorg. We zijn laatst voor het eerst 2 dagen bij papa wezen slapen. Campingbedje meegenomen om in te slapen. Werkt prima zo. Ik zou niet 2 huizen op en neer gaan en inrichten op de baby. Een baby heeft rust, ritme, regelmaat en voorspelling nodig vooral. Wij hebben afgesproken dat wanneer onze zoon ouder is hij wel een paar dagen bij papa slaapt. Maar dat zal zeker pas zijn wanneer hij uit de luier is.

Mijn partner en ik wonen ook niet samen. Onze baby is 7 maanden en woont officieel bij mij. Vader komt eigenlijk altijd maar ons huis voor tijd met het gezin. Alle toeslagen etc krijgt ik, als ik wat nodig heb vraag ik het aan m'n partner.

Mag ik een oprechte vraag stellen? Zo nee, dat is ook een antwoord 😊. Ik ben vooral benieuwd naar wat de afweging is om het zo te doen? Als je jullie kind samen opvoeden, is samenwonen toch veel makkelijker?

Ik vraag me dit ook af.

Waarom zou je dat willen?

Niet gemeen bedoeld, maar ik ben ook oprecht heel nieuwsgierig waarom je dat zou willen😊

Oew kan je dat echt? Je straks pasgeboren baby aan je vriend meegeven en dan in zijn huis laten? Wat knap van je! Ik kan na een jaar nog steeds geen dag zonder haar 😅

Was beetje t plan maar we zijn uiteindelijk gaan samenwonen op de dag van de geboorte 😶

Waar schrijft ze dat?😅

We zijn nog niet zo heel erg lang samen en vinden het allebei fijn om ons huis aan te houden. Samenwonen kan altijd nog is ons idee.

Als ze niet samenwonen en beiden ouderlijk gezag hebben dan is het kind toch ook bij hem alleen? Ze zijn toch niet 24u samen? Of begrijp ik dat verkeerd. Kan zijn dat ik het niet goed lees hoor

Dat was eigenlijk niet het idee en ik heb geen idee hoe dat straks voelt natuurlijk maar ook als je samenwoont moet je wel een keer zonder kind weg kunnen toch?

Kan, hoeft niet. Mijn kind is 7 dagen per week bij mij en we hebben beiden gezag. Maar dit hebben wij ook zo afgesproken. Wij hebben een ouderschapsplan geschreven toen mijn kind een paar weken oud was en zullen deze elk jaar herschrijven. Dit doen normaal mensen die scheiden en kinderen hebben. Maar in ons geval wel belangrijk. Dit is altijd iets om op terug te komen als je samen ergens niet over uitkomt. Ik raad dit ts ook aan, maar wel na het krijgen van het kind.

Ja, je hebt zeker ook me-time nodig. En als je je kind niet vertrouwt bij de eigen vader lijkt me dat ook niet echt gezond. Ik kan mijn kind echt wel een dagje achterlaten bij mijn partner bij hem thuis. Ik heb hem ook al een dagje uit logeren gebracht bij zijn oom en tante. Niet elke moeder is hetzelfde, gelukkig 😅

Wij zijn pas gaan samenwonen toen ons 3de kindje bijna 1 jaar was. Hij had een koophuis in de stad. Ik een huurhuis in een rustig dorp. We wouden allebei onze woonplaats niet verlaten. Over het algemeen waren we bij mij. Vooral omdat de kinderen en ik ons leven qua werk/school/vrienden echt daar hadden. Meestal gingen we in de weekenden en vakanties naar zijn huis. Na een tijdje waren we het heen en weer gesjouw tussen huizen echt beu en hebben we samen een huis gekocht in het dorp waar ik al woonde. Apart wonen had zo z’n voordelen in het begin. Maar samen in 1 huis wonen is toch veel gezelliger en handiger.

Persoonlijk denk ik echt niet dat het voor een kindje wenselijk is om 2 huizen te hebben. Rust, ritme regelmaat is erg belangrijk. Ik zou dus 1 plek kiezen voor het kind en dat jullie daarom heen bewegen. Ik denk wel dat de afspraken anders zijn dan wanneer je samen woont. Daar doe je vaak dingen als vanzelf sprekend. (Niet altijd). Onderschat het krijgen van een kindje niet, het is echt life changing. Ik lees dat jullie nog niet lang samen zijn, hebben jullie wel een gezonde basis samen om een kindje op te voeden? Ik bedoel het niet lullig maar om me heen zie ik best wel wat ouders die vinden dat een kind maar moet kunnen mee bewegen met bv. In jullie geval 2 huizen, 2 ritmes, 2 slaapplekken etc. Maar het is geen speelgoed. Een kind verdient ouders die kunnen aansluiten bij diens behoefte. Dus praten over hoe je het gaat doen is nog belangrijker als je niet samen woont