Scheiden

Hoi! Wat vervelend dat jullie in deze situatie zitten. Dit is vast niet hoe je het voor je had gezien. Ik ga wel een beetje ‘aan’ op dat je geen co-ouderschap wilt. Je schrijft het alsof jij meer recht hebt op tijd met je kindje, alsof jij meer recht hebt op het bepalen hoe de tijd bij vader wordt ingevuld (want niet naar oma) etc. Besef je dat je (ex)partner net zo veel ouder is als jij en net zo veel recht heeft op tijd en het maken van beslissingen. Scheiden is nooit leuk, voor niemand. Maar gedeeld ouderschap is iets dat daar naar mijn mening wel bij komt kijken. Ook al is het afschuwelijk om je kindje de helft van de tijd te moeten missen natuurlijk. Dat gevoel kan ik me heel goed voorstellen. Maar de vader heeft dat andersom natuurlijk net zo goed. Mijn man mist haar al enorm als hij een dag gewerkt heeft. Ik zou contact opnemen met een mediator en daar goede afspraken maken. Maar besef dat jij als moeder niet meer rechten hebt dan hij als vader. Bespreek de dingen die echt belangrijk zijn. Vind je het belangrijk dat je dochter op tijd in bed ligt? Dan moet hij of minder gaan werken, of zorgen dat er een vertrouwd iemand is die haar op tijd in bed kan leggen en er voor haar is. Of hij dat dan zelf is of oma, daar heb je geen zeggenschap over. Veel sterkte met de moeilijke situatie! 🍀

Wat vervelend dat je in deze situatie zit en kan me goed voorstellen dat je geen dag/nacht zonder je dochtertje wilt. Als ik kijk hoe vrienden in onze omgeving dit oplossen, kiezen zij toch vaak voor co-ouderschap om en om. Dus de kinderen zijn de ene week bij papa en de andere bij mama. Bij jongere kinderen wordt iets vaker gekozen voor het weekend bij papa + de gehele woensdag (en soms ook nacht). Wil je geen co-ouderschap vanwege je gevoel dat je haar niet wilt missen? Ik denk dat vele je gevoel zullen begrijpen maar zal papa zich niet ook zo voelen? Hij zal het waarschijnlijk ook niet tof vinden dat hij haar vele dagen/nachten moet missen. Misschien voor jezelf een idee om iets te zoeken waar jij je ei in kwijt kan als de.kleine niet bij je is? Zoals je aangeeft heeft hij ook recht om zijn kind te zien maar belangrijker, jouw kind heeft dat recht en moet de kans krijgen met zowel mama als papa een band op te bouwen.

Geen ervaring. Maar als het pas weken/ maanden is. Zou er dan niet aan jullie relatie gewerkt kunnen hebben? En ja, je man heeft evenveel recht en verlangen als jou om jullie kindje te zien opgroeien en bij zich te hebben. Altijd jammer dit deel van een scheiding. Hopelijk komen jullie er samen uit!

Poeh komt wel even binnen, ik weet heel goed dat je gelijk hebt hierin. Ik voel ook niet dat ik meer recht heb om haar te zien of wat dan ook . Denk dat dit gewoon de emoties zijn.. Ons gezin valt uit elkaar en dit is het laatste wat ik wil voor mijn dochter. Ze kan haar gevoelens nog niet uitspreken en dat knaagt ook aan me.

Is relatietherapie nog een optie? Wij hebben ook een hele lastige fase gehad waarbij we niet meer naar elkaar luisterde. We zijn samen in therapie gegaan en dit heeft geholpen. Wij zijn dus uiteindelijk niet uit elkaar gegaan! Mocht het daarvoor te laat zijn; als je uit elkaar gaat en je hebt samen een kind dan moeten jullie samen een ouderschapsplan maken. Je zal hoe dan ook toch met elkaar in gesprek moeten en samen een gulden middenweg vinden. Hiervoor kun je ook een mediator inschakelen, maar ook die zal jullie samen om de tafel willen hebben.

Je hebt allebei evenveel recht op het kind dus als je niet zonder hem/haar wil zijn, moet je niet scheiden. Jij hebt helaas niet (volledig) voor het zeggen wanneer hij jullie kind krijgt en hoe hij de opvang moet regelen, dus daar zou ik me alvast mentaal op voorbereiden als je de scheiding door wilt zetten..

Hebben jullie al relatietherapie geprobeerd? Jullie hebben beide evenveel recht op het kind (helaas voor jou) zeker als hij verder gewoon een goede papa is voor haar :)

Ik ben niet gescheiden maar mijn man wel. Vroeger was het vaak dat de kinderen bijna automatisch naar de moeder gingen. Maar tegenwoordig is dat dus niet zo. Vaak gaat als het mogelijk is de voorkeur uit naar co-ouderschap. Maar ik denk dat als de vader pas 22u thuis is hij het kindje die dagen niet eens ziet omdat de kleine al slaapt voor papa thuis is dus dan zie ik nog niet dat ze daar een meerwaarde in co-ouderschap zien. (Denk ik,) Al kan het zijn dat hij dan aangeeft die weken wel optijd te zijn. Ook zou ik wel rekening houden met dat dit hele lange en vervelende rechtzaken zal opleveren als je er niet samen uitkomt en dit kan echt jaren door blijven gaan met rechtzaken aanspannen wat erg moeilijk zal zijn. Met regelingen buiten co-ouderschap word er vaak gedaan: Om het weekend bij vader en de week dat ze niet het weekend bij papa zijn komt papa vrijdags na het werk even bij kindje op bezoek. Verder worden vakantie/en vrije dagen als pasen enzo eerlijk verdeeld. Ik zou toch proberen er als je begint met de scheiding een regeling te proberen bespreken (beste met mediator) waar je samen achter staat. Want dat zou een stuk meer rust brengen dan steeds in gevecht gaan en rechtzaken aanspannen.

En dat gevoel snap ik echt super goed en is enorm logisch! Natuurlijk hadden jullie dit beiden graag anders gezien en heb je allebei je kindje het liefst altijd dichtbij ❤️. Die emoties mogen er ook zijn hè! Laat ze alleen niet van invloed zijn op de uiteindelijke afspraken, want dan doe je de vader, maar ook jullie dochter tekort. Maar dat kost tijd en dat mag! Wees niet te streng voor jezelf op dat vlak ❤️

Zelf geen ervaring met een scheiding, maar wel van dichtbij meegemaakt bij mijn zwager en schoonzus. Zij hebben de hulp ingeschakeld van een echtscheidingsmediator die hen heeft geholpen bij het maken van keuzes en het vastleggen van afspraken. Ook allerlei onderwerpen waar ze zelf nog niet over hebben nagedacht. Zaken als: - hoe delen jullie de voogdij en het ouderschap. Dus niet alleen hoe worden de dagen verdeeld, maar ook hoe nemen jullie belangrijke beslissingen (school, opvoeding, gezondheid)? - bij wie gaat het kindje formeel wonen en staat hij of zij ingeschreven (ook ivm alle toeslagen, kortingen, etc.) - waar mogen de ouders wonen met het oog op de schooltijd van het kind, dus bv nooit verder dan X km vanaf postcode Y. - hoe gaan jullie om met eventuele nieuwe partners. Wanneer stel je die voor aan je kind en ex-partner - wat doen jullie met 'belangrijke' dagen, zoals verjaardagen, vader/moederdag, kerst, oudejaarsavond of sinterklaas. Belangrijk dat jullie beide het kind centraal zetten i.p.v. je eigen behoeftes en wensen. Scheiden van je partner betekent helaas ook dat je een deel van de opvoeding en zorg van je kind uit handen geeft. Waar je voorheen 1 front was, zijn jullie straks 2 individuen die hopelijk goed kunnen samenwerken in het belang van het kind. Ik lees in je bericht de wens om volledige voogdij en in je eentje gezag te willen over je kind. Dat lijkt mij onrealistisch. Uit je verhaal blijkt niet dat er sprake is van een ongeschikte vader die niet voor jullie kind kan zorgen. Co-ouderschap ligt daardoor erg voor de hand. Hoe jullie dat inrichten en vormgeven ligt aan jullie zelf. Hopelijk kan een mediator daarbij helpen. Succes!

Wat verdrietig, en wat zwaar ook voor je. Is relatie therapie een optie? Staan jullie daar beide voor open? Als het de relatie niet kan redden dan misschien wel jullie band om weer te kunnen praten en om de scheiding goed te kunnen regelen 🙏🏼

Hey wat een heftige periode, ik snap dat je emoties een rol spelen nu, ik denk dat het voor iedereen een vreselijk idee is om je kindje voor ene deel of de helft van de tijd te missen. Ik ben zelf niet gescheiden, maar heb wel in dat proces gezeten met een jonge baby. Gelukkig is het in die situatie niet op scheiding maar juist op verzoening uitgelopen. Jouw zin dat het ‘weken/maanden’ voelt dat het op is slaat wel aan bij mij. Dit geeft me de gedachte dat het wellicht toch de moeite is hier samen met een therapeut aan te werken? De dingen die je noemt zoals gebrek aan communicatie daar is aan te werken, daarin kan je ontwikkelen en weer naar elkaar toe groeien. Een periode van weken/maanden kan ook een fase zijn. Je kan enorm uit elkaar groeien als je verleert te communiceren of in een bepaalde impasse komt. Ik wil niks invullen maar als je samen een kind hebt dan zou ik er alles aan gedaan willen hebben, en daar komt ook de fase therapie bij kijken. Dat kan ook helpen om 100% uit te sluiten dat je samen door kunt/wilt. Heel veel sterkte gewenst in deze fase!

Wij waren niet getrouwd maar omwille van ons kind wel naar een mediator gegaan voor een ouderschapsplan toen we uit elkaar gingen. Dat zou ik sowieso sterk adviseren want er worden dingen besproken en vastgelegd waar je in eerste instantie niet aan denkt (wat wanneer jullie het niet eens zijn over een medische beslissing als voorbeeld) Mijn ervaring is dat je wél kunt opnemen hoe en wie er oppast als het kind bijvoorbeeld bij haar vader is. Mijn eis was namelijk dat op ‘’papa dagen’’ het écht papa was die oppast. En niet dat onze dochter dan naar iemand anders werd gebracht. Dan kan ze net zo goed bij mij blijven. Ook had ik een eis dat schoonmoeder niet mocht oppassen (hier had ik goede redenen voor) beide eisen zijn gewoon meegenomen in het ouderschapsplan.

Uitzonderingen zijn natuurlijk wel mogelijk. Als het ‘’papa dag’’ is en hij moet even een uurtje naar de tandarts en een gemeenschappelijk vriend of vriendin oppast. Prima. Maar niet als onze dochter van 9u tot 17u bij papa zou zijn maar naar een oppas wordt gebracht.

Wat een nare situatie...... Ik kan me voorstellen dat je er niet aan moet denken je kind een nacht of nachten niet te zien.... maar zal hij niet hetzelfde gevoel hebben?? Hij is immers de vader..... En natuurlijk wil je je kindje bij je hebben, wetende dat je kindje mogelijk bij oma is....... Maar mocht het zo zijn dat jullie uit elkaar gaan, dan is dat op zijn momenten, zijn verantwoordelijkheid.... en mocht het zo ver zijn, valt hier misschien over te praten / iets in te regelen? Jullie zullen beiden het beste willen voor jullie kindje..... Voor we bij dit punt zijn is relatietherapie mogelijk nog een optie?? De geboorte van een kindje vraagt de eerste tijd heel veel van een relatie. Hoevaak zijn jullie er samen uit geweest? Samen uiteten? Bios? Ik hoop dat jullie elkaar weer terug vinden 🤞

Wat een nare situatie! Wat was de uitkomst van de relatietherapie en coaching? Is het echt helemaal verloren?

Heel veel sterkte, wat een moeilijke periode. Ik denk dat veel stellen wel herkennen dat een relatie flink onder druk kan komen te staan van een zwangerschap en baby. Je leven en relatie staat op de kop. Sommige stellen hebben van te voren een ‘regel’ dat ze sowieso niet uit elkaar willen omdat je in die eerste 5 jaar van het kind als het ware niet jezelf bent, en dus ook niet goed kan overzien waarom je elkaar nog leuk vindt. Je hebt gewoon geen ruimte voor de ander. Helaas krijgt bijna de helft (!!!) van de mensen die gaan scheiden achteraf spijt. Het is zo heftig, de rest van je leven zie je je kindje nog maar 50/50, ook op feestdagen of als ze ziek zijn, etc. Je gaat er financieel op achteruit, en je kind dus ook. Ik wens jullie veel wijsheid toe en hopelijk is er ruimte voor een goede mediator of zelfs relatietherapie. deze jaren zijn de tropenjaren, en misschien dat een goede therapeut jullie weer de nodige energie terug kan geven in de relatie. En anders jan een goede therapeut in elk geval helpen om jullie relatie als co-ouders goed te krijgen, want je bent nog de rest van je leven samen als ouders. Veel liefs!

Ik herken je verhaal. Maar sla wel aan op geen co ouderschap willen. Toen ik ging scheifen wilde ik juist dat papa erbij betrokken is. Mijn ex werkte ook standaard tot 2200 uur in onze relatie. Maar nu we uit elkaar xijn en Co ouderschap hebben is hij op de dond-vrijdag dan zijn ze bij papa om 1800 uur thuis. En heeft hij die avond. En zorgt hij voor oppas zoals een opa/oma. Als hij geen oppas mag regelen moet jij er vanuit gaan, dat hij dat fan ook verwacht van jou. Wij hebben de omgang ma-wo bij mama, do en vrij bij papa en dan om het weekend. En de vakanties eerlijk verdeeld. Mijn kids gaan vandaag naar papa en zie ze dus pas weer eind Juli. Ja hrt is lang, maar papa heeft net zoveel rechten. En tussendoor kan je gewoon bellen Als ik werk regel ik ook oppas voor de kids, en zorg ik dat ik rond 1800 uur thuis ben. Verder is advies ieder geval mediator voor de omgangsregeling/ wij hadden er 1 met financiele achtergrond die kon precies helpen met berekening kinderalimentatie en partneralimentatie. Wij hebben voor de kinderen een gezamenlijke rekening omdat het 50-50 is.. Hoop je zo op weg geholpen te hebben

Vervelende situatie voor jullie beiden, alleen de vader heeft net zoveel recht en het is toch heel normaal dat op zijn werkdagen jullie kindje naar opvang/ oppas gaat. Ik denk dat jij ook even verder moet denken over het hoe en wat, ik heb 2 gescheiden zussen inmiddels die beiden fulltime moesten gaan werken door de scheiding, ondanks de alimentatie e.d. Dus jij zult zelf je kindje dan toch ook ergens moeten laten opvangen? Als je het allemaal niet ziet zitten zou ik een keihard gesprek aan gaan om in therapie te gaan! Succes met alles

Heel vervelend, maar hij heeft net zoveel recht op jullie dochter als jij. En hoe hij die tijd indeelt is ook helemaal aan hem. Ook al vind jij het niet leuk, en ben je het er niet mee eens. En jij zult ook veel moeten werken, waar laat je je dochter dan? Toch ook bij een oppas? Als je je dochter 100% van de tijd bij je wilt hebben dan zou ik inzetten op relatietherapie en moeite en energie steken in het redden van jullie relatie.