Schoonfamilie - Deel 21

Joh ik heb t ook met een inmiddels 12 jarig meisje (al sinds ze best wel jong is). Ik gedraag me er natuurlijk niet naar, maar ik erger me vaak wel🙈

Ow boy. Het woord logeren is gevallen. We stonden op het punt weg te gaan en hebben gedaan alsof we het niet hebben gehoord 😅

Ik lig niet altijd op een lijn met mijn schoonouders maar ze zijn vandaag bij ons op bezoek en ze spelen super leuk met ons zoontje van 13 maanden. Ik zit lekker op de bank. Super fijn.

Maar weet je hoe lekker het is als je kindje daar kan logeren (mits je je kind met een gerust hart achter kan laten). Dan heb je eindelijk eens een avond samen en je kan uitslapen. Wij doen dat eens in de zoveel tijd, heerlijk!

Vooral doen als je die behoefte hebt. Ik ben altijd eerder wakker dan mijn kind (vraag me niet waarom 🤷🏼‍♀️) en kind slaapt in de avond. Dus avond samen hebben we iedere dag en uitslapen geen behoefte aan.

Wat is daar het probleem mee?

Mijn schoonmoeder heeft een latertje, 8 jarig zoontje. Hij is heel vervelend/brutaal/druk en heel aanhankelijk van zijn moeder. Kijk, ik weet niet of het normaal gedrag is want ik heb geen ervaring met 8 jarige kids. Zelf hebben we een babytje. Mijn schoonmoeder wilt heel graag oma zijn en ik gun haar dat van harte. Maar haar eigen zoontje vindt het heeeel lastig om de aandacht te delen met mijn dochter. Hij gaat aandacht zoeken door stout te zijn en soms wel eens huilen. Vooral als schoonmoeder komt oppassen zonder hem. Hij is zelfs een keer helemaal met ov gekomen naar ons huis omdat zijn moeder een half dagje bij ons kwam oppassen. Hij gaat ook helemaal zielig doen en piepen (nogmaals, ik weet niet of dit normaal is voor zijn leeftijd) Ik vind het zo sneu voor mijn schoonmoeder. Het is best zwaar om de aandacht zo te verdelen maar ook om voor 3 kids te zorgen met zulke leeftijd verschillen. Ze heeft er nog 1 van 15 en dan natuurlijk mijn man. Haar zoons die thuis wonen doen niets zelfstandig (bijvoorbeeld je eigen broodjes smeren, vind dat heel vreemd maar oke) Enige optie is de schoonmoeder laten babysitten wanneer haar 2 kids naar school zijn maar dan gaat lastig met ons schema. Echt jammer.

Over het algemeen kan ik vrij goed met m'n schoonfamilie, maar m'n schoonmoeder heeft regelmatig bepaalde opmerkingen waaraan ik me erger. Vandaag gingen we vertellen dat wij een meisje verwachten. Zegt ze: "oooh wat leuk, een mini *eigen naam in verkleinvorm*!" Ik dacht alleen maar: Nee? Ik zet haar toch op de wereld, niet jij?! Heeeel vreemd.

Cringe 😬

Zo vreemd ! Mijn sm heeft het ook altijd over 'onze baby' met zichzelf bij ons gerekend. Erger me dood

Zelfde hier, en die moet er nota bene nog uit! Erger me echt groen en geel. Als ze af en toe eens zou erkennen dat partner + ik een kind krijgen en soms 'jullie kind/kleine/baby/moppie' zou zeggen, zou ik het nog wat makkelijker vinden, maar dit voelt erg als toe-eigenen. Zeg je hier dan wel eens iets van eigenlijk?

Ja mijne niet er ook nog uit 😅. Ik erger me wel meer, zij wonen in het buitenland en al sinds begin september zet ze haar leven stil voor het geval 'onze' baby komt. (Volgende week uitgerekend) Terwijl we hebben afgesproken dat ze pas na 2 of 3 weken naar Nederland komen omdat wij eerst even willen landen. Heb nu al een voorgevoel dat zij na 1 dag al de tickets boeken... Ik gooi het daardoor vaak wel op cultuur verschil en kan makkelijker wat zeggen. Zij denken nu bijvoorbeeld dat als de kraamzorg er is er geen ander bezoek mag komen🤣 zo werkt dat in Nederland😜. Ben wel van plan het gelijk te zeggen als zij weer zo bezitterig doet en ze zijn hier. Hoe doe jij dat ?!

We hebben een makkelijke slaper en hebben niet de behoefte dat hij moet gaan logeren. Ik werk 4 dagen en mijn man 5 dus de dagen dat we met elkaar hebben zijn we graag samen

Wij hebben dit in een wat lichtere vorm gehad. Schoonmoeder noemde haar de 1e weken alleen maar 'mijn kleindochter'. En dat is ze natuurlijk ook maar het werd wel irritant, nooit haar naam noemen of hoe is het met haar, maar dus altijd hoe is het met MIJN kleindochter, wanneer mag ik MIJN kleindochter weer zien etc. Mijn vriend heeft er uiteindelijk wat van gezegd, werd even een klein drama maar daarna uitgesproken. Wij hebben gezegd dat ze een naam heeft (en die is niet 'mijn kleindochter 🤣) waar we heel trots op zijn en dat we het fijn vinden als mensen haar naam gebruiken als ze over haar spreken en wij er bij zijn. Kijk als je tegen de buurvrouw praat over haar is het logisch dat je 'mijn kleindochter' zegt. Maar wij weten heus wel dat ze jouw kleindochter is.. Sindsdien gaat het goed 😅 1e 2x keer deed ze nog even heel flauw de nadruk juist heel erg op haar naam leggen, maar nu is het allemaal weer normaal 😊 Dus zou zeker proberen het gesprek aan te gaan. Al lees ik hier soms verhalen dat praten volgens mij geen enkele zin heeft 😵‍💫

Ooo wat irritant ook! Goed dat jullie er wat van gezegd hebben. Ik heb nu al soms de neiging sarcastisch mijn sm te feliciteren met haar eigen zwangerschap omdat ze niet kan wachten tot haar/onze prinses geboren wordt 😅 ik probeer me nog in te houden.

Off-topic want dit hoort eigenlijk in het 'eigen familie'-topic, maar mijn oma doet ook zoiets. Wij zijn Fries en daar is het onder de oudere generatie heel normaal om "it jonkje" of "it famke" (het jongetje of het meisje) te zeggen als je bijvoorbeeld vraagt hoe het met met iemands kind is. "Hoe is it mei it jonkje?" Ik erger me daar dus kapot aan. Ze hebben niet voor niks namen.

Hier ook zo iets, maar meer gefocust op het geslacht van de baby. Mijn schoonmoeder heeft twee zonen, wilde dolgraag een dochter. Voordat mijn vriend en ik wisten dat onze baby een jongetje is, hoorden we wekelijks van schoonmoeders dat ze toch zo hoopte dat zij een keer een meisje mag krijgen en dat het haar zo leuk leek om een keer een meisje in haar gezin te hebben. Ze was ook al helemaal bezig met jurkjes uitzoeken voor 'haar' meisje. Een beetje too much allemaal, dat ik ook dacht hallo, dit is onze baby en wij zijn straks ons eigen gezinnetje. Toen we haar vertelden dat wij een jongetje verwachten, reageerde ze ook ontzettend teleurgesteld. Nu verwacht de broer van mijn vriend ook een kindje, zij hebben over een paar weken de 20-weken echo en schoonmoeders is doodnerveus. Heb alweer meerdere keren van haar gehoord dat ze hoopt dat ze dit keer wel een meisje krijgt :')

Met z'n schoonmoeder zou ik ook (bijna) hopen op een jongen.

Oh wat verschrikkelijk zoiets. Bij onze families zit ook zo'n focus op t geslacht, om een beetje ziek van te worden. M'n moeder viel nog mee, ze was er gewoon van overtuigd dat t een meisje werd.. schoonmoeder heeft 3 jongens en al een kleindochter aan de andere kant (maar geen goede relatie mee omdat moeder, dus haar schoondochter c.q. mijn schoonzus, een vreemde obsessieve relatie heeft met haar dochter). Mijn schoonzus heeft altijd al een obsessie met meisjes, was teleurgesteld dat haar eerste een jongen was, maar de tweede 'gelukkig' een meisje... Dat meisje is nu 13 en wilde perse dat ons kind een meisje was, had zelfs al een naam uitgekozen🥴 Ze heeft 2 neven en een nichtje aan de andere kant, maar dat nichtje twijfelt of ze wel een meisje is en volgens moeders komt de obsessie daarvandaan... kan vast niet van haar eigen obsessie komen..? De zonen van mijn zus zijn ook wel blij met een meisje (en ja.. het is een meisje in mn buik🥲) want die heeft aan de andere kant alleen neefjes, dus t werd wel tijd voor een nichtje. Ik geef toe, wij hadden ook een voorkeur voor een meisje.. om de domste reden (we hadden al een naam en kwamen echt niet op een leuke jongensnaam) en waren (zeker na 4 jaar proberen) echt blij geweest met een jongetje (en ik denk mijn familie en schoonmoeder ook)

Ooh wat een luxe enerzijds, een schoonfamilie die niet hier woont, maar je zit dan waarschijnlijk wel met langere bezoeken straks? Haha 😆 Oeff. Wel heel fijn dat je nu even lekker je tijd kan pakken met de kraamweek! Goed dat je je grenzen zo beschermt. Ik heb het zelf veeeel te lang laten gaan. Probeerde het echt te zien als iets liefs uit enthousiasme etc. Maar je kan ook liefde tonen en af en toe (op zijn minst) even erkennen dat partner en ik een kind krijgen en niet jijzelf. Mijn zwangerschap leek ineens die van ons te worden, net als mijn kind. Afgelopen week toch aangegeven dat het me stoort.Toch iets te soft merk ik, want ze gaat gewoon door en maakt er naar mijn idee zelfs een punt van dat het wèl ONZE baby is... Nu dus even in mijn verlofbubbel het contact gestopt. De volgende keer grijpt mijn man in en die zal wel feller zijn dan ik, gelukkig. Hoewel ik inmiddels ook niet helemaaaal meer voor mezelf insta, ik ben wel een stuk mondiger als het over mijn eigen kind gaat - in of uit de buik straks haha.