Schoonfamilie - Deel 5

Na al die verhalen te lezen ben ik blij dat ik niet alleen ben en ik nu ook mijn hart even wil luchten. Zelf heb ik geen ouders meer. Mijn band met mij schoonouders was goed en dacht ik dus dat ik geen betere opa en oma kon wensen voor ons zoontje. Het verhaal is helemaal anders gelopen en hebben mijn schoonouders/schoonmoeder sinds dat ons zoontje gebooren is mij enorm gekwetst. Dit hebben ze vervolgens allemaal ontkent waardoor de relatie alleen nog maar verder verslechterd is, ik heb dus een heel andere kijk op hun gekregen. Er is te veel gebeurd waardoor ik zeker wat prikkelbaarder ben naar hun en toch doe ik mijn best. Mijn zoontje is nu bijna 2 jaar oud en ze kennen dus nog steeds de opa en oma rol niet en doen alsof zij de ouders zijn van ons zoontje. Ze doen ook rare dingen, en ze blijven mij kwetsen keer op keer als ik daar ben met als gevolg dat ik iedere keer met tranen naar huis ga. Ze respecteren onze normen en waarden niet en geven overal commentaar op (er valt niet te praten met hun, hun visie is zo en daar kan niemand wat aan veranderen). Ik moet ook constant verantwoording af leggen voor als mijn zoontje iets niet mag waarbij ik als gevolg te horen krijg dat is toch niet erg laat hem dat doen. Het is eigenlijk nu zo erg dat ik mijn zoontje nog liever naar de opvang breng dan naar hun, ook heb ik altijd gezegd door wat ze hebben gedaan dat hij nooit zou blijven slapen. Met veel gesprekken met mijn partner, heb ik ze toch een kans gegeven om hem te laten slapen. Ze proberen mijn leven te bepalen met wat ik moet doen en dat van ons zoontje, tegenspraak wordt niet naar geluisterd. Mijn partner staat gelukkig wel achter mij maar ik begrijp ook dat dit heel moeilijk is voor hem. Ze plaatsen hem namelijk in het midden, als ik een tegen reactie geef dan moet hij van hun met mij komen bespreken dat ze het niet mooi vinden dat ik met een zuur gezicht zit nadat ze mij gekwetst hebben terwijl ik gewoon vrede probeer te houden waar mijn zoontje bij is. Ze zeiden ook nog tegen mijn partner als er ruzie van komt moet je er niets van zeggen en laat het maar zo. Na 2 jaar lang mezelf weggecijferd te hebben en vrede te houden voor mijn partner is afgelopen vrijdag echt de druppel geweest die de emmer heeft laten overlopen. Ze willen dat wij hun vertrouwen met onze lieve schat maar hun vertrouwen ons niet met een stukje kleding. Ik zeg het goed een stukje kleding, dat doet mij enorm pijn met alles wat hun gedaan en gezegd hebben in het verleden, ze geven me het gevoel dat ik een slechte moeder ben en mijn schoonmoeder heeft dit ook letterlijk gezegd toen ons zoontje net geboren was. Ze maken me dus letterlijk kapot en ik kan er niet meer tegen. Het is dankzij hun zoon maar vooral voor mijn zoontje dat ik mijn best doe om ze dat stukje vertrouwen te geven wat ze eigenlijk gewoon echt niet waard zijn. Nu komt het en tis best wel zielig eigenlijk: als mijn zoontje daar blijft slapen maak ik een tas met verschillende outfits die ze dag erna aan kunnen doen, dit doe ik achteraf dus voor niets of is het maar goed ook want ik zie ze er eigenlijk wel voor aan dat ze mn zoontje anders naakt mee terug geven. Het is op zich nog niet zo'n drama dat hun kleding die ze gekocht hebben bij mijn zoontje aantrekken dan de kleertjes die ik meegeef in de tas, zou zonde zijn als het ligt te verslonzen in de kast wat ik wel erg vind is dat als wij ons zoontje komen ophalen na een dagje werken dat ze mijn zoontje snel omkleden naar een outfitje dat ik in de tas heb klaargelegd. Ik heb ze hierop aangesproken dat ze dat niet hoeven te doen en dat ik dat wel terug geef, ik kreeg als reactie dat ze dat niet doen omdat ze bang zijn dat ze het kledingstukje niet terug krijgen. Dat doet dus gewoon echt pijn vooral ook omdat ze lang geleden een kledingstukje hebben aangelaten wat ik netjes heb uitgewassen en dit meteen heb teruggeven waarop ik als antwoord kreeg houd dit maar bij jullie dan heeft jullie zoontje er nog veel plezier van. Ik vndt t dan ook achterbaks dat ze nu dan zegt dat ze het niet terug heeft gekregen. Wij hebben hier wat van gezegd en kregen als antwoord dat we er geen drama van moesten maken en dat t gesprek nu stopt. Ook respecteerde hun in het begin onze wensen niet, wij hebben specifiek gevraagd om de vuile kleertjes niet uit te wassen ivm dat wij dat liever zelf doen ivm allergiën. Ze volgen dat nu ondertussen wel op met moeite en eigenlijk ook niet want de kleertjes die hun mijn zoontje aantrekken wassen ze dus met normale wasverzachter waardoor mijn zoontje dus allerlei rode vlekjes op zijn huid krijgt. Ze respecteren mij niet als moeder en als ik hier wat van zeg doen ze alsof het hun kind is en dat wij niet weten wat het beste is voor ons kind. Ik loop dus eigenlijk enorm op mijn tenen als ik bij hun ben en wil ik eigenlijk zulke mensen niet in het leven van mijn zoontje. Hier voel ik mij echt slecht om. Het is zelfs zo erg uitgelopen dat ze de dag erna ons zoontje niet eens hebben aangekeken. dat ze niks willen zeggen tegen ons oke, dit zegt meer over hun. Mijn zoontje staat hier los van. Bij mij is er dus dan wel iets geknapt en ben ik nu aan het denken om mijn zoontje 5 dagen naar de opvang te laten gaat ipv 3. Het slapen stopt zoiezo Het houdt me aan de ene kant wel tegen omdat mijn zoontje er helemaal niets aan kan doen dat zijn grootouders nu eenmaal zo zijn. Ik voel me momenteel in strijd. Hopelijk kan ik t af gaan sluiten.

Ik zou eigenlijk zeggen zoek een leuke gastouder en laat ze het lekker uitzoeken. Te bizar voor woorden dit. Enne je klinkt als een top moeder, rekening houden met de allergieeen en nog zo geduldig met je schoonouders. 💕 Ik zou er allang klaar mee zijn geweest

Nou precies. Onze dochters zouden daar niet meer naar toe gaan. Lekker naar de opvang! 👋

Wat een bijzondere mensen joh. Om te beginnen: twijfel vooral niet aan jezelf, jullie doen het super goed. Het ergste in t verhaal vind ik dat zij jullie zoontje negeren als ze als grootouders hun lange tenen hebben gestoten aan jullie regels. Wat verschrikkelijk min van hen. Het is emotioneel schadelijk voor jullie zoontje, dus dat is geen druppel, maar een hele emmer die de emmer doet overlopen. Na zo'n actie zouden ze wat mij betreft blij mogen zijn dat ze hem nog zien op feest- en verjaardagen... Sowieso zou dat denk ik de max zijn bij deze mensen hoor. Je schrijft meerdere malen dat er niet mee te praten valt, dat ze zelfs actief het gesprek stopzetten. Tja dan is het gevolg toch dat jullie meer afstand nemen en hen niet meer de zorg voor jullie zoon toevertrouwen? En als ze t daar niet mee eens zijn, is het jullie beurt om "het gesprek" dat ze daarover willen hebben te weigeren. Contact hoeft niet direct verbroken te worden misschien, maar wel gedoseerd in frequentie, duur en mate van betrokkenheid bij jullie zoon. En tot slot iets wat ik nog nooit eerder heb gehoord: is het gebruikelijk dat grootouders een garderobe aanschaffen voor kleinkinderen waar zij op vaste momenten voor zorgen? Ik vind dat zo apart. Als ze gewoon kleertjes cadeau zouden doen (wat volgens mij gebruikelijk is), dan ben jij de beroerdste niet om hem die aan te trekken op dagen dat zij hem zien toch? Maar goed, dit is natuurlijk iets kleins vergeleken met dat er niet met hennte praten valt, ze jou steeds zo'n rotgevoel bezorgen en hun zoon in een rotpositie brengen.

De dag erna overviel me dat dan ook echt dat ze gewoon niets zeiden tegen hem. Later op de dag werd t wel al wat beter maar t ging nie van harte, vond dit echt zo erg voor mijn zoontje. Ik ben nu momenteel nog aan het laten bezinken allemaal. Laten we zeggen toen ik net zwanger was, dat mijn schoonmoeder al een halve babykamer tot aan een babycamera gekocht had, echt overdreven. Totaal ook geen vertrouwen in ons. Wij hebben inderdaad de kleertjes die ze ons cadeau hebben gegeven aangetrokken op de dagen dat ze hem zagen en ook nog vaak als ze hem niet zagen en dan stuurde ik een foto in het outfitje. Ik ben op het einde van mijn zwangerschap ook gebeten door een hond waardoor ik op mijn buik ben gevallen en mijn zoontje niet meer voelde, dit was in de corona periode waarin ik 3 weken in het ziekenhuis in angst heb geleefd in mn eentje wegkwijnen. Hun reactie hieropwas dat het voor hun erger was als voor mij. Hier is het allemaal begonnen

Lekker jullie zoon naar de opvang brengen. Ze moeten opa en oma zijn en niet een vervangende rol van jullie gaan spelen. Wel heel heel erg vervelend dat jullie eerst wel een goede band hadden en dat deze erg verslechterd is, lijkt mij dat het daardoor ook moelijker is om het echt helemaal af te sluiten omdat je weet dat het geen slechte schoonouders zijn en de band dus wél goed kan zijn en was. Maar als hun elke keer over jullie grenzen heen gaan zou ik zeker meer afstand nemen.

Oh man, het kan dus nog gekker?! Dat het voor hen erger is dan voor jou! Nee joh, die mensen!!! Ik zou echt ontploffen als ik jou of jouw man was. Ze zouden zich in een hoekje moeten gaan schamen. Walgelijk!

Hier hebben we de eerste 6! Weken niemand onze baby laten vasthouden behalve de kraamverzorgster en de osteopaat 😆

Dat lijkt me fantastisch🥹 Hoe vond je man dit? Mijn man is bang anderen hiermee te kwetsen

Het kan nog gekker, jammer genoeg zullen ze dat nooit doen of beseffen want hun visie is hun visie. Ik zal altijd de boosdoener zijn in hun ogen

Helaas deze zondag nu alweer verpest. Dat mijn band met schoonfamilie slecht is is geen geheim en ik doe er ook niks meer aan om dat weer beter te krijgen. Ik heb nu echt mijn punt bereikt dat ik tegen mijn partner heb gezegt tot hier en niet verder en ik ga ook niet meer over mijn grenzen voor jou. Iedereen tevreden houden doe ik niet meer. Schoonfamilie heeft dit door en neemt zelf ook wat afstand nu, wat voor mijn partner lastig is. Tja jammer dan 🤷🏼‍♀️ schoonzus had geappt naar mijn partner. Dit doet ze sinds kort want eerder appte ze altijd na mij, erg vind ik het niet want voor mij hoeft het contant niet meer goed te zijn. Maar ze appte dat 'de mannen' gingen varen en of hij mee ging en ik dan wel na haar toe kon komen met ons zoontje en ze daarna de barbecue zouden aansteken. Zou je denken niks mis mee toch? Nou wel zeker wat mis mee. Mevrouw wil altijd alles graag plannen op haar manier en zij bepaald dus wel ff wat ik met mijn zoontje ga doen? Dit doet ze dus vaker. Er is dan nog een andere vrouwelijke familielid bij waar ik sinds kort contact zo goed als mee verbroken heb en dit weet ze ook. (ze mag graag mensen pushen om weer in contact te komen) Ik heb bij mn partner aangegeven hier geen behoefte aan te hebben en zeker niet van plan ben om te gaan. Nu is meneer dus pissed op mij, want ja ik heb weer eens geen zin. Nou dit ligt toch wat anders en dit weet hij donders goed, maar egoïsme speelt dan erg bij hem op. Ik heb een chagerijnige vent omdat hij zijn zin niet krijgt. Duidelijk aangegeven dat ik niet laat bepalen door wie dan ook wat ik moet of ga doen en dat hij prima kan gaan. Nou toen was het goed hoor en meneer draaide bij. Hij gaf aan alleen te gaan varen en daarna naar huis te komen en niet daar blijft eten (zijn eigen keus ik heb hier niks over gezegd) nu weet ik helaas uit het verleden dat ik moeilijk daar op kan bouwen en hij toch zijn eigen plan wel trekt en zeker met groepsdruk. Er gaat ook alcohol bij komen kijken want 'de mannen' drinken nogal stevig. Bij hun is het gebruikelijk en normaal dat mannen drinken en hun ding doen en vrouwen met de kids zich zelf vermaken. Maar eindstand, mijn man is nu gezellig weg met dit groepje. Ik zit thuis met de kleine want die slaapt nu en ik moet maar kijken wat ik ga doen vandaag. Hij weet dat we op een gevaarlijk punt zijn in onze relatie (mede door zijn familie) en wat er op het spel staat. Hij weet dat de knoop voor mij erg los zit en ik hem ieder moment kan doorhakken. Wat mij tegen houd is dat het tijden goed gaat en dan er weer een moment zoals nu is waarin zijn familie een duidelijke rol speelt. En voor de duidelijkheid ze weten heel goed waar ze mee bezig zijn. Er is de laatste weken weer veel aan de hand en speelt weer veel en dat helpt ook niet mee. Wat ik met dit bericht wil bereiken geen idee. Misschien gewoon van me afschrijven want het zit mij echt hoog. Het is gewoon pijnlijk dat families er voor kunnen zorgen dat een relatie en daarmee een gezin kapot kan gaan. Wanhoop is groot.

Hier ook t zelfde, ook pas na n maand ofzo vast laten houden door anderen. Wij hadden vooraf geen afspraken gemaakt, of het er überhaupt over gehad samen. Het voelde gewoon niet goed om m af te geven aan n ander 🙈. Dus gewoon niet gedaan, niet eens aangedacht wat n ander daar van vond. En ineens, ging t vanzelf en mocht iedereen m vasthouden van ons... Long story short,.doen waar jullie je goed bij voelen en schijt aan de rest ;)

Hier zelfs pas met 4 maanden door dichte familie vast laten houden. Besef me dat dit erg lang is maar door corona en mensen (vooral mijn moeder) die maar over onze grenzen bleven gaan (vooral tijdens de kraamweek, waar zij m wel nog even vast heeft gehouden) waardoor ik alleen maar nog langer hieraan vasthield 😆. Nog steeds vind ik dat niet iedereen (mensen buiten onze dichte familie en zorgpersoneel) hem vast hoeft te houden. Mensen kunnen zich gekwetst voelen maar dat voelde ik me ook en het is ons kind. Bij een eventuele volgende willen we weer minimaal de eerste tijd voor onszelf. Hij is nu trouwens 10 maanden en helemaal niet eenkennig ofzo. Mijn vriend was het gelukkig met me eens alleen waren we soms allebei een beetje bang om er verder in door te slaan 😆.

Soms is het gewoon al fijn om even je hart te kunnen luchten.. Begrijp jouw keuze heel goed.. Wel heel erg jammer dat jouw man het allemaal niet in ziet.. Ik hoop dat je ondanks alles toch kan genieten van je zondag en het mooie weer

Nou een jaar geleden ging het coronavirus nog flink rond en was er een heftige uitbraak van rs. Ik wilde toen voorkomen dat iemand dat mee zou nemen. Mijn man vond het wat overdreven maar wilde ook niet dat de kleine ziek zou worden dus hij vond het prima. Wij hebben het ook van te voren gezegd tegen iedereen. En tja jammer vonden ze het zeker maar onze baby, onze regels. Zo wil ik nog steeds niet dat ze op verjaardagen van hand tot hand gaat dus vaak is de regel dat ze bij ons zit en niemand anders. Zijn we ergens 1 op 1 mag ze gewoon bij iedereen maar als ik op een verjaardag haar aan 1 iemand geef dan zit de ander weer jaloers te kijken. Daar heb ik helemaal geen behoefte aan joh😂 Ook dit vind hij prima maar zegt dan wel: "tja dat wil Feather niet! Klaag maar bij haar". En weer, sommige vinden het niet leuk maar begrijpen het ook wel weer want wij zitten dan die avond met een overprikkelde baby. En ook nu weer, onze baby, onze regels. Als ze wat ouder is en zelf er naar toe gaat prima, lekker laten gaan maar nu bepaal ik dat nog 😉

Over die 6 weken trouwens. Ik had gelezen dat een baby de eerste 6 weken in zijn/haar leven de meeste kans heeft op de ic te komen met het rs virus. Ik heb dit toen nagevraagd aan de huisarts die op huisbezoek kwam in de 2e week en die gaf aan dat dit klopte en dat hij het inderdaad verstandig vond als wij dit wilde 🙃

Is het raar als ik mijn kind met niemand (buiten mijn partner dan) wil delen? 😅 Mijn man heeft zijn ma uitgenodigd morgen om paar uurtjes te komen oppassen zodat wij even kunnen gaan slapen. Maar eigenlijk wil ik niet dat ze langs komt 😕 bedoel ik kan gerust slapen als mijn kleintje slaapt 😅 Heb steeds een raar gevoel bij als ze mijn kindje wil vastpakken of luier wil verschonen of zelfs bij het geven van een flesje 🙄

Nee hoor had ik bij mijn beide meisjes ook. Eerste paar maanden wilde ik niet delen en slapen was inderdaad als zij sliepen 😅 was liever moe dan ze te delen 😂

Same. Ik en mijn partner deden ook alles zelf. Ik was ook nog niet klaar om anderen op te laten passen of ons kind te delen inderdaad. Die tijd komt vanzelf wel. Maar hoe jonger hij was, hoe lastiger ik dat vond. Het kwam vanzelf.

Ik heb met verbazing je verhaal gelezen en toen ik las dat je zoontje vlekjes kreeg door wasverzachter (mijn zoon heeft dit ook, heeft exceem) toen zakte mijn broek af.. dat je je eigen kleinkind moedwillig ziek maakt ondanks waarschuwingen en redenaties waarom niet! Zou voor mij de kous af zijn. Is er geen enkele outfit in huis en is het winter en moet je iets.. ja dan snap ik het nog, maar jij hebt meerdere setjes in de tas zitten. Überhaupt dat ze je kind omkleden en extra onnodig belasten... Hier zou ik ook heel snel klaar mee zijn!