Schoonfamilie - Deel 5

Nou we hebben de verjaardag van onze dochter gesplitst, familie en schoonfamilie apart ivm drukte. Nu melden beide schoonzussen af, dus dan zouden alleen schoonouders op zaterdag komen🤐. Ben benieuwd of die wel kunnen.

1e verjaardag?

Mijn schoonvader was de verjaardag van mijn zoontje vergeten, hij had iets anders gepland. Ik was zwaar geïrriteerd natuurlijk. Zegt hij dat ik niet zo moeilijk moet doen. Naar veel gedoe waren ze er toch maar ze hebben mij en man genegeerd en ons niet gefeliciteerd. Tja… van mijn schoonouders kan ik ook eigenlijk niet meer verwachten. Ben er zo klaar mee.

Die weet van geen ophouden 😳

Jep

Dat is dan oprecht wel een dingetje😒. Ik snap niet dat dat voor sommige soms zo moeilijk is. Al kom je maar een uurtje of iets, die kleine vind de drukte rond die periode meestal toch niet echt heel tof (die van ons niet teminste). Hoop dat het ondanks dit "gezeur" toch een mooie eerste verjaardag zal worden.

Ja het was gelukkig wel gezellig. Hij werd ook 3 dus was de eerste keer dat hij het een soort van snapte.

Zelfs als ik geen plannen had gehad was ik in protest gegaan. Precies wat je zegt, waar is de vraag/het overleg... Fijn dat soort mensen die zichzelf uitnodigen

Oh dat is echt een hele nare manier van dr zin doordrijven en zichzelf uitnodigen. Fijn dat je man haar zo gaat bellen. Ga je er nog iets van zeggen dat je het op prijs zou stellen dat ze iets kan vragen in plaats van ongevraagd 2 keuzes voorschotelen alsof je iets beloofd hebt

Ik ben vrij nieuw hier maar ik zag dit topic en toen wilde ik hier toch wel graag wat in kwijt. Mijn schoonouder zijn echt hele lieve mensen, ik ben heel blij met ze en ik had het misschien nauwelijks beter kunnen treffen. Maar ik krijg al sinds een maand dat ik mijn vriend ken de vraag wanneer er nou eens een kleinkind komt. En die vraag krijg ik nu dus al 3 jaar. Ik word er echt best wel verdrietig van want ik wilde al wel langer zwanger worden maar mijn vriend wilde eerder nog geen baby wat bij mij soms voor veel verdriet zorgde. Zulke vragen kon ik dus echt niet waarderen. Maar het is dus ook zo dat ze wel een ander kleinkind hebben. Zoontje van mijn schoonzus. En ze zijn helemaal hotel de botel. Wat ik echt wel lief vind maar het gaat heel ver. We gingen ooit samen op vakantie en ze hadden een babyfoon met camera en ze hebben letterlijk 2 uur naar die camera liggen kijken wanneer de baby in slaap viel. De interesse voor ons is soms ver te zoeken en als wij daar zijn gaat het eigenlijk 90% van de tijd over het kleinkind. Hoe trots ze zijn op dochter en kleinkind, dat het kleinkind hun allerbeste vriend is, dat ze niet kunnen wachten tot hij er weer is. De passen ook ongeveer de helft van de week op. Kleinkind gaat letterlijk voor alles. Ik vind dat best wel eens pijnlijk. Vooral voor mijn vriend die het soms ook gewoon kan gebruiken om even een schouderklopje te krijgen of te horen dat ze trots op hem zijn maar dat komt nooit. In hun slaapkamer hangt ook bijvoorbeeld een erg grote foto van hun dochter maar niet van hun zoon (mijn vriend dus). Mijn vriend gaat niet altijd even goed om met zijn emoties en kan dus ook niet echt antwoord geven als ik vraag of hij dat vervelend vindt. Misschien heeft hij er ook nooit over nagedacht. Krijg dat niet helemaal helder. Nogmaals het zijn erg lieve mensen maar soms is het ook ongemakkelijk of pijnlijk. Herkenbaar voor iemand?

Niet herkenbaar. Maar heb je het al met je schoonouders besproken? Of gaat dat niet?

Wil je ons laten weten hoe ze op zijn telefoontje heeft gereageerd? Ik val hier zomaar dit topic binnen, maar ik ken ook zo'n iemand (mn eigen moeder) die soms ook zichzelf kan uitnodigen als ik iets met mn zus wil doen ofzo, omdat ze dan leuk samen met dr kinderen iets wilt doen. Die begint dan over een datum prikken terwijl we nooit gezegd hebben dat we iets met zn 3en gaan doen 😂 schaamteloos en subtiel soms

Nou ik durf dat niet goed omdat het toch mijn schoonouders zijn en niet eigen ouders. En daarnaast twijfel ik soms of het misschien jaloezie is omdat ik ook graag een kindje zou willen waar zoveel van gehouden wordt. Of dat het oprechte irritatie is.

Oh wat irritant. Gedragen zich dan als kleine kinderen

Ik kan serieus een boek schrijven. En niemand snapt het dan ook hè maar je schoonouders zijn zo leuk nou nee dat zijn ze niet 🙈

Niet direct herkenbaar zoals in jouw situatie, maar misschien toch ook wel. Mijn eigen ouders hebben het ook continu over hun kleinkinderen.. de hele tijd. Nu zijn wij net 2 maanden geleden ook ouders geworden, maar daarvoor ging het ook altijd over de kleinkinderen. Mijn ouders zijn beiden met pensioen en maken niet heel veel spannends meer mee, behalve alle bezoekjes en oppasmomenten met kleinkinderen. Voordat mijn man mij ten huwelijk had gevraagd zei mijn moeder ook heel vaak dingen zoals "dat het echt tijd wordt" "waarom wil je perse eerst trouwen" "het zo leuk zou zijn als er een baby komt" etc etc. Ze is hier ook pas mee gestopt nadat ik zei dat dit niet fijn was, ik het net zo graag wil, maar het ernaar vragen het proces echt niet versneld.

Oh das wel heel sneu! Zeker omdat het eerste verjaardag is

Wat goed dat je dat hebt gezegd! Ik heb ook wel eens tegen mijn vriend gezegd dat ik er wat van wil zeggen als ze nog een keer vragen naar een kindje. Ik snap het ook gewoon echt niet. Iedereen weet toch dat zulke vragen gevoelig zijn. In mijn geval omdat mijn vriend er nog niet klaar voor was en mijn eierstokken bijna uit mn buik rammelden. Maar er kan nog iets veel ernstigers aan de hand zijn waar ze geen weet van hebben. Zeg die dingen gewoon niet. Maar ik heb nooit het lef gehad om er iets van te zeggen. En nu we wel bezig zijn met proberen vind ik de vraag wat minder irritant merk ik.

Aaai vervelend als je geen zin hebt gewoon lekker boven op bed liggen inderdaad!

Hier kwam wel de vraag wanneer de kinderen kwamen toen we nog aan het daten waren. Godzijdank niet waar ik bij was, en m'n man had haar meteen teruggefloten. Ze had toen ook al een kleinkind via d'r dochter. Zodra ik dus zwanger was wilde ze er ook overal bij zijn. Ook toen heeft m'n man het veel afgehouden. Maar ze stond dus wel de dag na de geboorte in m'n keuken, ondanks dat ze wist dat we geen bezoek wilden. Man was net op het toilet en ik nog in de slaapkamer aan het voeden. Kraamzorg had haar binnen gelaten. Ik volledig overrompeld (ze is nogal veel en luid). Kon ik dus ook echt niet waarderen. Opnieuw, man haar zo snel mogelijk de deur weer uit. Ze heeft nu beter door wat gepast is, maar ze is nog steeds zo luid en veel dat m'n zoontje gewoon huilt als ze hem probeert over te nemen want ze heeft geen geduld. Terwijl hij schoonvader (gescheiden) geweldig vind en ook mijn familie. 'T is maar hoe je hem benaderd