Schoonmoeder met parkinson wil oppassen - ervaringen?

Al eens gedacht om samen met een (betrokken) fysiotherapeut/ergotherapeut te kijken wat de 'verzorgingsmogelijkheden' zijn?

Mooie tip!

Ik zelf heb dit ook gehad alleen dan met mijn moeder. Ik heb zelf aangegeven dat ik hem naar de opvang doe zodat ie sociaal word zeg maar. En mijn moeder vind het goed ze vond het jammer natuurlijk maar ook in zulke dingen vond ik het eng. Nu 8 maand verder hahaha en gaat ie gewoon naar de opvang toe en mijn moeder past soms bij mij thuis op als ik even grote boodschappen ga doen bijvoorbeeld. Gewoon een klein middagje proberen. En anders breng je hem/haar naar haar toe en dan even een uurtje weg en kijken hoe dat gaat ?

Ik heb een chronisch zieke ouder die ook minder mobiel is maar wel graag wil oppassen. Durfde het ook niet aan om baby daar alleen te laten (ivm laten vallen, niet mobiel zijn, moeite met knoopjes en drukkers etc.) En daarom past deze ouder nu bij mij thuis op tijdens mijn thuiswerkdag. Ik zit boven in ons kantoor, ouder is beneden met baby. In de ochtend voor ik begin met werken zet ik beneden alles klaar zodat er zo min mogelijk gedoe is (luiers, wipstoel, kinderstoel, flesjes met melk, fruithapje etc) en tot nu toe gaat het goed (nu een keer of 7 gedaan). Ik ben in de buurt als het nodig is en kan zelf horen dat alles goed gaat beneden.

Persoonlijk zou ik de keus maken om haar niet op te laten passen. Zowel vanwege haar ziekte als ook de hond. Mijn ouders hebben ook zo’n hond gehad en die was ook niet te vertrouwen! Je geeft Aan dat je schoonmoeder geen pan soep kan vasthouden, dat betekent dat ze Zeker geen baby kan tillen toch? Hoe staat je schoonmoeder er zelf in als je deze problemen aankaart? Evt kun je een aantal keer kijken als je er bij bent hoe het gaat mocht je het toch willen proberen. Maar qua hond zou ik echt een harde eis vinden! Als de baby er is dat dan de hond er niet is!

Jij bent de moeder. Als jij je kind niet met een gerust hart achter laten kan bij iemand moet je het niet doen. Zo vallen er bij ons ook mensen af hoor, en dat kunnen we alleen maar onderbouwen met voelt niet goed. Niet eens zoveel duidelijke redenen als bij jou.

Ik zou mijn baby ook zeker niet achter laten bij iemand die geen pan soep kan tillen. Wel een hele verdrietige situatie! Hopelijk kan je schoonmoeder ook in zien dat dit niet gaat en vinden jullie een andere manier waarop ze toch kan genieten van de kleine 🥰

Vergeet niet dat bij Parkinson ook mentaal hoort. Al snap ik je zorgen zeker wel en snap ook zeker dat zij dit nog niet zo ziet. Ik denk dat je het even moet aan kijken als je baby er straks is. Misschien vind zij het dan ook wel tegenvallen..

Wij laten sowieso de (schoon)ouders niet structureel opvoeden. Ik wil niet dat ze een opvoedbaar hebben. Dat naar opa en oma gaan een uitje is, waar ze extra verwend kunnen worden. Mijn schoonouders vinden dit erg jammer, oudere neefjes hebben er sinds de geboorte twee (aaneengesloten!) nachten per week gelogeerd

Opa en oma zijn hier voornamelijk voor de leuk, het moment dat ze alles mogen en op visite zijn. Maar zeker in het begin als baby geen structurele oppas. Nu met naar school gaan passen ze na school een middagje op. En soms in de vakanties een nachtje logeren. Als baby naar de opvang, daar staan gekwalificeerde mensen. Hebben ze contact met diverse kinderen, doen ze leuke activiteiten. Alleen maar leerzaam en dik tevreden over geweest. Geen angst dat het niet goed gaat o.i.d. Met de hond zou ik ook oppassen! Echt een hele harde eis van maken dat de hond weg is als de baby er is. Het zal niet de eerste keer zijn dat een kindje voor het leven verminkt wordt door bijt wonden van een hond, of erger dood gaat. Wij hadden in de familie ook meerdere honden die we absoluut niet vertrouwden. Wij kwamen niet als die beesten in huis waren. Helaas voor die mensen, maar daar waren wij heel strikt in. Succes 🍀 lastige situatie hoor

Zo’n ziekte is toch een rouwproces en acceptatie van dat je bepaalde dingen echt niet kan. Ik zou de eerste maanden sowieso zo vorm geven dat je het oppassen niet nodig hebt. Mogelijk gaat ze dan ook wel inzien dat ze het niet kan. Ik heb mijn ouders ook echt niet als structurele oppas, maar zie ze wekelijks/2wekelijks. Mijn zoon is mega gek op ze en het is altijd brullen als ze weer gaan, of als hij naar bed moet. Zo af en toe passen ze ze een dagje op, maar toen het niet kon omdat mijn vader ziek was, was oppassen ook echt geen optie. Als ze ernaar blijft vragen zou ik wel echt het eerlijke gesprek aan gaan, en het doet niks af aan de band tussen beide hoor. ☺️ alleen voor haarzelf zal het best even slikken zijn om te realiseren dat het écht niet gaat.

He wat een lastige en verdrietige situatie. Ik begrijp heel goed dat je schoonmoeder graag wil oppassen. Maar ik snap heel goed dat dit met de ziekte van parkinson niet kan. Wat er al gezegd is het is niet alleen fysiek ren lastig verhaal, maar de ziekte heeft ook invloed op het cognitief functioneren. Misschien heeft ze het inzicht niet meer dat dit eigenlijk niet verantwoord is. Het toegeven dat je iets niet meer kan is ook een acceptatie proces. Ik geef jou helemaal gelijk! Misschien weer een duidelijk gesprek met je partner en onderzoek samen meer over de ziekte. En het verloop daarvan misschien ziet hij dan ook in dat dit niet verantwoord is. De baby kan niet in een wieg blijven liggen idd. Misschien weer een gesprekje aangaan dat je kijkt naar een alternatief want ze wil misschien heel graag tijd met de baby. Dat dit samen met jullie kan op de achtergrond. Een consult bij een fysio/ ergo is zeker een goede tip misschien goede inzichten. Maar bovenal maak je gevoel bespreekbaar en hopelijk draait je partner bij.

Oh wat vervelend voor je schoonmoeder ook, ik snap natuurlijk dat ze graag wil oppassen en dat het moeilijk is om te accepteren dat dit misschien niet handig is... Mijn ouders passen wekelijks op, dit is de eerste keer in 30 jaar dat ze voor een baby zorgen. Ze hadden niet echt in de gaten dat het echt werk is, en niet alleen maar spelen. Wij hebben ze daarom rustig "ingewerkt", eerst gewoon op visite, langzaam meer laten doen (eerst luier verschonen, toen flesje, later in slaap laten krijgen) en langzaam maar zeker meer afstand genomen toen we ons er allemaal prettiger bij voelden. Misschien dat dit ook werkt voor jouw schoonmoeder. Rustig opbouwen tot het punt waarbij jullie je prettig voelen. Zodat je schoonmoeder en jullie zelf kunnen ervaren wat wel en niet werkt. En als jullie merken dat het niet gaat, is dat het punt waarop je stopt.

Bedankt voor al jullie reacties! Dat helpt heel erg. Geen van de opa's en oma's gaan structureel oppassen en we gaan bij iedereen even vaak langs. Ik vond de tip om haar dan bij ons thuis te laten komen ook een hele goede! Ook in het kader van stabiliteit voor de kleine. En het opbouwen is ook een slimme want daardoor zal ze denk ik redelijk snel zelf tot de conclusie komen dat ze het alleen niet kan. Ik heb ook heel erg met haar te doen omdat ze nog midden in het rouwproces zit dat haar lichaam niet meer doet wat haar hoofd wil maar met deze tips denk ik dat we wel tot een compromis moeten kunnen komen!

Oma heeft helaas een neurologische aandoening die alsmaar erger gaat worden. Hoe rot ook, en hoe zeer je haar wellicht tijd gunt met haar kleinzoon, haar alleen laten om op te passen zou ik ook niet doen. Ik zeg niet dat ze labiel is, maar je beschrijft erg kenmerkende Parkinson-beperkingen, en ik denk echt dat een kwetsbare baby en deze diagnose niet verenigbaar zijn in het kader van oppassen/babysitten. Parkinson is een vorm van dementie, waarbij ziekte-inzicht ook niet altijd helemaal 100% is. Ik heb geen ervaring met mijn eigen kind wegbrengen bij een opa/oma met Parkinson, maar behandel vanuit mijn professie wel patienten met Parkinson. Doorgaans schatten van mensen, maar wél met een progressief verloop van hun ziekte.